Zwijndrecht, Sportpark Bakestein

Za 10-9-2016

Zo Opa’s! Daar liggen ze dan. Twee verslagen. En maar zeuren dat ze zaterdagochtend al minimaal één verslag binnen zouden hebben. Het zijn net de Waldorf/Statler opa’s van de Muppets. Ik zie ook gewoon een zekere gelijkenis. En ik weet zeker, wanneer ze beginnen aan het verslag, dat ze allebei al bij de 5^e alinea ingedut zijn en telkens opnieuw moeten beginnen. Mijn belofte, dat de verslagen korter zouden worden, zouden grote gevolgen hebben voor het dutgemiddelde van de beide opa’s. ’s Middags in hun fauteuil, een uiltje knappen en jouw verslag slingert dan weer rond over de tafel, want Waldorf en Statler hebben niks met de moderne communicatiemiddelen, zoals een iPad en dus moet alles weer uitgeprint worden door de kinderen en kleinkinderen. Poe, gelukkig ben ik nog jong, sportief en vitaal en heb ik ze allemaal nog op een rijtje. Gelukkig nog geen luiers om wanneer je een dutje doet. Je zult maar plassen terwijl je zit te dutten. Van plassen komt pissen en dan is het gezeik pas echt begonnen. Nou Waldorf en Statler! Zet je bril op, neem nog een kopje koffie en begin. En o wee, wanneer jullie in slaap vallen. Ik laat foto’s maken en in elke wijkkrant opnemen met als titel: “Twee ouwe opaatjes maken het leven zuur van goedwillende voetbalcoach….!!”

Nét 2 dagen na de eerste bekerwedstrijd stond de volgende bekerontmoeting op het programma. Ditmaal was de Pelikaan JO11-2 de volgende opponent. Je zou zeggen, zoho, is dat niet een beetje veel binnen één week, twee wedstrijden. Maar eerlijk is eerlijk, een donderdagavondtraining is zwaarder dan de afgelopen wedstrijd tegen een zwaar verzwakt Wieldrecht. Het leek meer op een oefening in afronden en ook dat gaat op een willekeurige donderdagavond een stuk beter. Wieldrecht had er niks aan en wij ook niet. En of het nou 16-0 werd of 28-1, je blijft er niets aan hebben en dat wisten we toen we afreisden naar een echte tweedejaars tegenstander, zoals Pelikaan JO11-2. Het enige dat je meeneemt naar zo’n wedstrijd is het gevoel van de laatste grote overwinning, maar of het bij pupillen nou ook zo werkt, dat vraag ik me af. Het werkt eerder averechts, want ze hadden het nog over de grote uitslag en het leek wel alsof ze dachten dat het zo het hele jaar zou gaan verlopen. Maar niets is minder waar.

De prille beginminuten van de wedstrijd tegen de Pelikaan maakten al duidelijk dat er vandaag gewerkt moest worden en hard ook. Deze tegenstander maakte gebruik van alle fysiek, die zij meer hadden dan onze ‘lichte’ eerstejaars E-pupillen. Meteen kwam EBOH onder druk te staan en ballen werden te makkelijk verspeeld of in het duel verloren. Vooral onze nieuwste aanwinsten Luciano en Miguel moesten flink diep gaan om weerstand te kunnen blijven bieden aan de grotere kracht en snelheid van hun tegenstanders. Zelfs Marcel, onze keiharde rechtsback, kwam er achter dat ie niet zo makkelijk een fysiek sterkere tegenstander kon aftroeven en uitspelen. Hij kwam bij zijn wissel zelfs even klagen. Zelfs een beetje boos. “Die jongen douwt en houdt vast!” Grumpfff!!! Er kwam zelfs een beetje stoom uit zijn oren. Maar gaandeweg de eerste helft kreeg ie die jongen toch in de houdgreep en sloopte hij stukje bij beetje de felle tegenstand. En toen ie in de tweede helft het muurtje had neergehaald, had ie geen kind meer aan de arme jongen.

Dat gold eigenlijk een beetje voor het hele team. De eerste 10 minuten waren even aanpoten en verzinnen wat je er tegen moest doen. Dat hebben we ze in de rust wel even uitgelegd. Je knalt er bovenop en als er op het middenveld iemand doorschiet, dan val je hem aan en zorg je dat ie er niet langskomt. Dan maar op de grond liggen met die hap. Gebruik je benen, je armen en je gewicht. Ze doen het bij jou toch ook? Telkens wanneer je er één passeert, hangt er weer een hand of een arm aan je lijf en dat is moeilijk hard doorlopen, hoor. Naarmate de wedstrijd vorderde, kreeg EBOH steeds het fysieke spel van de tegenstander onder controle en wanneer je spel gelijkmaakt aan elkaar, dan komen je andere eigenschappen beter naar voren. En dáár maak je het verschil.

In de eerste minuten werd EBOH een beetje teruggedrukt en werd er slordig uitverdedigd. En in die fase hield onze ‘Kaiper’ het doel schoon. Een paar reddingen, door harde schoten werden door Kai prima verwerkt en Kai liet zien makkelijk 50 minuten naar het groeiende gras te kunnen kijken en dan in de 51^e minuut een verbluffende redding te plegen. Vandaag was zo’n dag. De behendige spelers van Pelikaan wurmden zich regelmatig langs onze verdedigers en prikten de bal zo nauwkeurig mogelijk in de hoeken van het doel, maar Kai was alert en lag telkens in de weg. Wel prettig voor een verdediging om te weten dat je een keeper achter je hebt staan die jouw foutjes niet laat afstraffen door de bal niet tegen te houden. En met recht en verdiend kreeg Kai daar in de kleedkamer dan ook de complimenten voor, want alleen Kai zorgde er voor dat EBOH JO11-2 ongeschonden de kleedkamer kon opzoeken.

[ Hier even opletten of de opa’s nog wakker zijn…. ]

In de 8^e minuut brak een belangrijke fase aan. Natuurlijk was de wedstrijd geen eenrichtingsverkeer, niet dat u dat denkt. Voor het doel van Pelikaan ontstonden eveneens wat hachelijke situaties, maar EBOH wist niet te profiteren. In balbezit deden we het in de beginfase niet al te goed. De passes waren onzuiver en ik had ze nog zo gewaarschuwd, éérst een goede pass in de voeten en dán pas bewegen, niet andersom, want dan schop je de bal weg naar de tegenstander en dat gebeurde jammer genoeg ook in situaties dat Pelikaan makkelijk uitgespeeld kon worden door één goede scherpe pass. Met Enzo in de gelederen kun je elke ploeg pijn doen, maar dan moet de belangrijkste pass wel aankomen. Maar goed, EBOH JO11-2 heeft meer wapens tot zijn beschikking. Dat bewees Delano wel. Als antwoord op een overtreding nam Delano zijn vrije trap net buiten het denkbeeldige doelgebied. Wij waren nog een speler aan het instrueren en dus misten wij zijn schot. Maar zoals ik Delano ken, schoot ie de bal met zijn linkerpootje met een effectboog in de rechterbovenhoek. En dat maakt een keeper meestal kansloos. En zo geschiedde. 0-1. Licht tegen de verhouding in. Maar wel lekker. Daar kantelde de wedstrijd wel meteen. De grip op Pelikaan groeide en het zelfvertrouwen nam toe.

Desalniettemin kreeg Pelikaan meteen de volgende grote kans. Een hard afstandschot werd opnieuw door Kai uitstekend verwerkt. Uitgestrekt naar zijn rechterhoek sloeg ie de bal naar de achterlijn en opnieuw was een grote kans van Pelikaan geneutraliseerd. In deze fase, maar ook ervoor en erna, hield Kai eigenhandig EBOH op de been, anders hadden we daar toch echt al een tegentreffer moeten incasseren. Het spel golfde op en neer en beide ploegen maakten er een leuk en aantrekkelijk schouwspel van. Het jammeren was wel dat, als zo vaak, de thuisscheidsrechter teveel het spelbeeld bepaalde. “Teveel van het goede, jongedame”, zei ik nog tegen haar. “Wanneer twee spelers tegen elkaar aan botsen in een gevecht om de bal en je stopt 15 seconden later om de ‘vogel’ van Pelikaan te laten verzorgen, dan moet je daarna een scheidsrechtersbal geven om het spel te hervatten. En niet een vrije trap voor Pelikaan!” Maar ja, ook in Zwijndrecht heeft men last van het SDMO-syndroom. Gelukkig heb ik dan weer last van ZPJEVHDRWZ aanvallen. Het een (Selectieve DoveMansOren) wordt dan weer opgeheven door het ander (Zonder Probleem Jou Even Vertellen Hoe De Regels Wel Zijn).

In de 16^e minuut kreeg Enzo nog een grote kans op de 0-2 door een perfecte voorzet vóór het doel bijna raak te koppen. De bal ging jammer genoeg nét naast. Die actie had een beter lot verdiend, maar het was niet anders. Het kan niet altijd feest zijn. Het was wel een teken aan de wand, want EBOH kreeg, ondanks sterk verweer van Pelikaan, toch het overwicht te pakken. En dat resulteerde in de 21^e minuut in een soloactie van Enzo. Enzo was vandaag hot. De weinige kansen resulteerden bijna allemaal in een doelpunt. Uit het niks de bal krijgen en afdrukken is een kenmerk van een razendgevaarlijke spits. En dus 0-2.

In de 24^e minuut, vlak voor de rust maakte Delano, met een prima aktie over links, een schijnbeweging om te gaan schieten op het doel met zijn linkerbeen en in plaats daarvan gaf hij een glaszuivere High Quality pass op de inlopende Enzo, die totaal geen moeite had om de bal en dus de 0-3 in het doel te tikken. Een keeper verschalken is iets waar Enzo een meester in is. Zo nu en dan lopen zijn hersenen voor op zijn benen, maar wanneer ze synchroon lopen, berg je dan maar. Delano liet in deze wedstrijd zien, samen met Enzo overigens, dat uilskuikenvoetbal incidenteel voorkomt en dan vooral tegen slechte tegenstanders. In dit soort wedstrijden staan deze 2 op en rollen ze de verdediging op als een shagje met een Mascotte vloeitje. Overigens kun je beter Mascotte gebruiken, want volgens Internet kun je tong openhalen aan een Iza vloeitje. Het is maar even een weetje.

Zo. 0-3. Die zit. Kom daar maar eens van terug. Maar dat lukte Pelikaan niet. Vooral niet in de laatste minuut voor de rust. En tevreden liepen we allemaal naar de kleedkamer. In een opperbeste stemming overigens. Waar het in de rust over ging was duidelijk. Jullie speelden uitstekend jongens, maar jullie kenden een moeilijke start. Jullie moeten meer van je af bijten. Ook langere en grotere jongens voelen een tikkie tegen het been, hoor. En zelf kun je ook vasthouden. Doe maar gewoon terug wat ze bij jou ook doen. Dit is nou tweedejaars E-voetbal. En een overtreding maken, nou, daar word je niet voor opgesloten, hoor. Ga zo door.

Nou heb ik al weer heel wat ge-Enzoot en ge-Delanoot, maar ere wie ere toekomt. Maar natuurlijk werd er hard gewerkt door sowieso de hele verdediging met Marcel, Mitchell en Ömer. Het middenveld lieten we afwisselend bezetten door Maikey en vooral door Miguel en Luciano. We durfden het nog niet aan om Luciano en Miguel gelijktijdig in het veld te laten staan, want zij werden nogal vaak overpowered door de grotere tweedejaars van Pelikaan. Mar ze deden allebei hun stinkende best. En in de tweede helft zag je beiden er in vliegen en dat is een goed teken. Met de 4^e M-speler van EBOH-JO11-2, Maikey, komt het wel goed. Hij past zich aan, is wat harder dan de andere twee en hij past zich moeiteloos bij de groep aan. Van Miguel en Luciano gaan we dit seizoen nog veel plezier beleven. Even over een drempel heen en dan volgt de rest.

In het begin van de tweede helft zag je dezelfde aanpak bij beide ploegen. Vooral fysiek werden er flinke robbertjes uitgevochten en jammer genoeg vielen veel overtredingen goed uit aan Pelikaanzijde, maar de eerste goede kans was toch voor EBOH. Een uitstekende combinatie tussen Luciano en Enzo resulteerde in een grote kans, maar deze werd op het laatste moment verijdeld door de Pelikaanverdediging. Pelikaan nam het heft weer in handen, want zij speelden tenslotte thuis. In de rust hadden we nog meegegeven aan de middenvelders op te letten wanneer Pelikaan van afstand wilden schieten, want Kai stond regelrecht tegen de warme zon in te kijken en dat nodigt uit.

Niet veel later kreeg de laatste man van Pelikaan toch de kans om het te proberen met een afstandsschot. Meestal kan ik redelijk goed inschatten of zo’n bal er invliegt en dat was ook deze keer. Hoe Kai het ook probeerde, hij strekte zich volledig uit naar zijn rechterhoek, hij kon er net niet bij. Mooi doelpunt, dat moet worden gezegd. 1-3.

Het maakte Pelikaan wakker. Ze kregen meteen weer hoop op meer en zij drukten dan ook steeds meer EBOH achteruit. Maar niet zonder slag of stoot, want inmiddels had EBOH het fysieke spel van Pelikaan geëvenaard en deden zij niets voor hen onder. Na een boeiende 5 minuten van heen en weer aanvallen en verdedigen, ontsnapte Enzo aan de linkerkant van het veld. Hij kapte de rechtsback uit en stoomde door naar het doel, passeerde de laatste man met een schijnbeweging. Hij kwam voor het doel uit en met de dreiging van schieten ging de keeper naar de grond. Enzo omspeelde hem eenvoudig en tikte de bal eenvoudig in het midden van het doel. Prachtige soloactie. De 1-4 werd door mij op papier vastgelegd en het verzet van Pelikaan was definitief gebroken.

5 minuten later (ik roep maar wat, want Richard gaf allang geen minuten meer door, want hij stond maar te gillen langs de kant. Hoezo bevlogen? Hehehe) werd de kers op de taart door Delano en Enzo gelegd, door een prima eentwee, waarbij Delano opnieuw Enzo in staat stelde te kunnen scoren. Inmiddels had Enzo de smaak te pakken en hij maakte zijn viertrick. U weet wel, een hattrick +1.

De 1-5 mag dan wel wat geflatteerd zijn, want Pelikaan was zeker geen makkelijke tegenstander, de overwinning was zwaar verdiend en een gevolg van uitstekend teamspel. En niet te vergeten een uitstekende Kaiper!! En om die reden gaf ik de eer van de speler van de wedstrijd aan zowel Enzo als Kai. En allebei heel erg verdiend.

Gefeliciteerd jongens. Op naar de beslissingswedstrijd in de poule tegen Groote Lindt JO11-1. En maak je borst maar nat, Dat zal geen makkelijke wedstrijd worden, maar we gaan onze best doen!

De coaches.

Dordrecht, Schenkeldijk

Do 8-9-2016

Op een vrij warme donderdagavond stond de opnieuw ingeplande bekerwedstrijd op het programma. Wieldrecht bleek op 3 september jl. niet in staat om een ‘representatief’ team op stellen om het op te nemen tegen de nog heersende bekerkampioen van het afgelopen seizoen 2015/2016. Weliswaar nog bij de F-pupillen en nu sinds dit seizoen bij de E-pupillen. EBOH JO11-2, vrijwel dezelfde ploeg als afgelopen seizoen, aangevuld met de drie eerstejaars E-jongelingen Miguel Roozen, Maikey Snoek (ex-Wieldrecht) en Luciano Berghaven, gaan dit jaar hun best doen om ‘mee te kunnen’ in het geweld dat tweedejaars E-voetbal heet.

Vandaag stond de eerste officiële wedstrijd op het programma van het nieuwe Zwaluwen Jeugdbekerseizoen. Ditmaal zoals gezegd een oude bekende, Wieldrecht. Vanaf het eerste fluitsignaal was al snel duidelijk dat EBOH JO11-2 vandaag niet veel moeite hoefde te doen scherp te zijn en jammer genoeg zag je dat dan ook terug in het vertoonde spel. Blijkbaar heeft Wieldrecht dit seizoen een kanjer van een probleem in deze leeftijdsklasse, want na 7 minuten stond het al 3-0 en wanneer ik goed heb geteld waren er beduidend méér kansen dan doelpunten. Het niveau was eigenlijk niet om aan te zien. De EBOH spelers werden slecht afgedekt, de Wieldrecht verdediging speelde véél te ver vooruit en bij tijd en wijle stonden er 2 á 3 aanvallers vrij van EBOH.

Met al deze ruimte werd te weinig gedaan. Je kent dat, het spelniveau is laag en hoewel je veel beter kunt, krijg je het toch niet voor elkaar. Toepasselijk genoeg maakte Maikey, de oud Wieldrecht speler, in de derde minuut een eind aan de trieste 0-0 stand. Het verschil was te groot. Het kon niet anders dan dat deze wedstrijd in een monsteruitslag zou uitmonden. Hij kwam opnieuw vrij voor de keeper en deze keer benutte hij zijn kans. 1-0. Wieldrecht kwam niet over de middellijn en moest de bal al weer snel inleveren. EBOH bleef volharden in het geven van onzuivere passes, maar in de 5^e minuut werd een harde, door Marcel gegeven pass, door Enzo als hakje aangeraakt en deze bal verdween in het doel. Bij mijn notities stond vermeld: ‘lucky’, maar dat zal Enzo een biet zijn. Hij deed het er wel om en het lukte. 2-0.

2 minuutjes later, kwam opnieuw Marcel aan de bal en hij vuurde meteen zijn schot af. De keeper van Wieldrecht stak vandaag overigens in een prima vorm. Hij stompte heel wat schoten uit zijn doel en hield EBOH in zijn eentje al vroeg in de wedstrijd van een grotere score af. Nou komt dat ook dat de EBOH spelers stuk voor stuk het liefst een doelpunt scoren in de bovenhoek van het doel, maar ze waren al in de kleedkamer gewaarschuwd dat er een grote keeper in het doel stond. En dus moeten de ballen dan laag. Maar dat gebeurde niet en dus stond het pas 2-0. Maar Miguel lette goed op en de weggestompte bal werd meteen door hem weer ingeschoten en succesvol. 3-0.

Het moest tot de 14^e minuut duren voor EBOH weer aan scoren toekwam. De keeper had het naar zijn zin, want alle hoge ballen werden makkelijk geneutraliseerd en EBOH kwam geen steek verder. Maar dat veranderde. Marcel kwam naar een bal 5 á 10 meter voorbij de middellijn en zoals Marcel wel vaker doet, dacht ie niet na en schoot hij de bal meteen keihard terug naar het doel, waar de keeper nu te ver voor stond opgesteld. Met een grote boog stuitte de bal vlak voor de achterlijn en zo hoog in het doel. Een prachtig doelpunt. 4-0. EBOH was meteen weer wakker, want even later werd Luciano aangespeeld en met zijn kenmerkende kapbeweging speelde hij zijn tegenstander uit, gaf een passje aan Maikey, die zo zijn tweede doelpuntje kon meepikken. Keeper kansloos en 5-0.

In de minuten die volgden blonk Miguel uit in het missen van kansen. Ik had opgeschreven: ‘Verkeerde voeten’. Maar die zijn helemaal niet verkeerd. Sterker nog, hij is tweebenig. Nou snap ik het. Hij weet niet met welk been hij eigenlijk wil schieten. Daar lijkt het op. Hij schoot telkens over en ik had elke keer een tegengestelde indruk, nee…nu met rechts…..nee, nu juist met links. Lastig. Want hij baalt er natuurlijk wel van. Je moed zakt je dan in de schoenen, maar dat kun je beter niet doen, want daar zitten je voeten al. Komt wel goed, Miguel. We maken wel een topscorer van je, tweebenig!! Iets meer tijd nemen, iets meer rust en dan vliegen ze er allemaal in.

Nu lijkt het alsof Enzo en Delano helemaal niet in het spel voorkwamen. Dat was niet zo en toch ook weer wel. Allebei liepen ze te voetballen als een natte dweil. Het lijkt soms wel of ze slechter gaan voetballen naarmate de tegenstander slechter is. Krijgen ze de week er op een sterke tegenstander, dan zijn ze ineens weer aanwezig en retescherp. Heel raar van deze twee sterkmakers van de ploeg. Maar het geeft niks, want er staan altijd anderen op die hun taak overnemen en er bovenuit steken. En vandaag was dat Maikey. Hij liep overal en vooral in hoog tempo. Daarnaast stak ie vandaag in grote vorm. Het leek wel alsof alles dat ie raakte, ook helemaal raak was. Een goeie pass van Delano (zie je wel, hij kan ’t wel) van eigen helft, bereikte de diep vrijstaande Maikey. En Maikey toonde geen mededogen met zijn oude club. 6-0. En Maikey’s derde. Met 6-0 werd gerust.

Natuurlijk werd er wel wat gezegd van ons eigen spel in de eerste helft. Het liep niet over van schoonheid en we moesten meer samenspelen, de eentweetjes aangaan en dan snijdt je door hun verdediging als een snoeiheet mes door de zachte boter. De eerste minuut na de rust was het meteen raak. Maikey komt op rechts aan de bal en hij ziet twee man vóór het doel staan en probeert de voorzet te geven. Hij schiet….en de boogbal eindigt over de lange keeper heen zo in de linkerkruising van het doel. 7-0. Hij stond er zelf een beetje versuft bij. Oh? Hij zit? Maar ik probeerde te passen. Ja hoor, Maikey. Tuurlijk jongen. Mooie pass hoor!

In de 2^e , 3^e en 4^e minuut is Delano ineens wakker geschoten. Hij schudt de eerste helft van zich af en scoort binnen 3 minuten 3 maal. Een bal in de kruising, een boogbal over de keeper heen en één in de hoek geloof ik. Het ging allemaal zo snel, dat ik amper de tijd kreeg om het op te schrijven. 8, 9 en 10-0. Zo, ik ben er weer! Zo keek ie uit zijn ogen. Na een drietal minuten komt Delano op links aan de bal en hij legt de bal een stukje naar voren en geeft een draaibal voor het doel van het doel af, waar Enzo omhoog springt en de bal met zijn linkerbuitenkant onder controle brengt en de bal keihard achter de keeper schiet. 11-0.Prachtige voorzet en een fantastische aanname. Het doelpunt zelf was bijna lelijk. Zo, Enzo is er ook weer. Hè hè.

Opnieuw 2 minuten later krijgt Delano opnieuw de bal op links en wederom levert hij een fantastische voorzet af. Enzo loopt in en de keeper tracht de bal te onderscheppen. Maar de voorzet was loepzuiver en Enzo hing al in de lucht en kopte de bal achteloos over de keeper in het doel. 12-0. Twee fantastische doelpunten achter elkaar, je moet er even op wachten, maar als het dan komt, dan is het ’t wachten helemaal waard geweest. En die twee slecht voetballende uilskuikens van de eerste helft laten even zien hoe het moet. In een tijdsbestek van 8 minuten scoren ze gezamenlijk 5 doelpunten. En dan ook worden we nog eens bediend met prachtige doelpunten.

Bij 12-0 was de wedstrijd wel gelopen. En dus konden we doel 2 nastreven. Mitchell werd in de rust al te verstaan gegeven dat ie zijn plek achterin kwijt was. Marcel ging daar voetballen en Mitchell moest gedwongen mee naar voren op het middenveld of desnoods in de spits. En het bevalt me best, Mitchell. Wat ik daar zag tenminste. Sprintend naar voren, een bal meekrijgen op het middenveld en doorsprinten tot bij de keeper en dan……mis. Aaaaahhh, ging het langs de kant. Paal!! De tweede keer werd er net naast geschoten en hij probeerde daarna alles om maar een doelpunt te maken. In een onbewaakt ogenblik werd Enzo neergelegd in het strafschopgebied. Mitchell??? Ga staan daar. Bij die stip. Die witte, Mitchell! Niet die groene. Nee Enzo, ik snap je, maar jij hebt er al 178 ingeschopt en Mitchell nog niet één. Enzo dacht even na en toen was het okee. Hahaha, het blijft gewoon een dodelijke spits met maar één doel. Scoren, scoren en nog eens scoren.

Pa Cuppers stond wat beverig langs de kant. Als ie ‘m er maar in schiet. En daar spreekt de vader weer hè. Bang voor hem dat als ie mist, dat ie dan teleurgesteld zal zijn. Kom op man, zei ik tegen hem. Hij is onze beste penaltykiller. En nog geen 20 seconden later was de bal onberispelijk in de linkerhoek geprikt. 13-0. Hoe krijg je het voor elkaar, Mitchell. Het ongeluksdoelpunt 13. Volgens mij was het ook de dertiende minuut van de tweede helft, maar daar zijn de meningen over verdeeld. Nou, trek je maar niks van aan. Dit was de eerste van een lange reeks. Proficiat meet jouw eerste doelpunt onder onze bezielende leiding.

Maikey maakte een paar minuutjes later weer heel simpel zijn 5^e doelpunt al weer en dat maakte hem de topscorer in de wedstrijd en voor mij overall de beste speler van de wedstrijd. Dus 14-0. Op naar de volgende. Weer twee minuten later kreeg Delano de bal in bezit en een eenvoudige schuiver zette de score op 15-0. Delano en Enzo hebben zich in de tweede helft behoorlijk gerevancheerd voor de mindere eerste helft. En dat is natuurlijk belangrijk voor de volgende wedstrijd.

Er leuk voor Luciano was, dat hij zijn afgelopen wedstrijden kon belonen met een doelpunt in de eerste officiële E-wedstrijd van het seizoen. Het was wel nummer 16 op het scoreboard, want ook Luciano was niet gelukkig in de afronding vandaag. Maar dat komt wel, hij weet heel slim iemand anders voor de keeper te zetten, maar hij zal er aan moeten werken om er zelf ook een paar in te kunnen trappen. En dat gaat zeker lukken dit seizoen.

Vandaag was er wel een speler die er alles aan deed om een doelpunt te maken, maar waarbij het niet wilde lukken. Wat ie ook deed, of de keeper lag in de weg of zijn schot was niet zuiver. En we kennen hem van de afvallende bal. Maar Ömer zag te laat in dat de hoge ballen een prooi waren voor de lange keeper. En hij kwam regelmatig in schotpositie hoor. Hij tikte zelf de bal 3 á 4 keer vooruit om de bal perfect voor zijn rechtervoet te krijgen. En hij baalde als een stekker dat het niet wilde lukken. Niet getreurd Ömer, gewoon doorgaan zoals je altijd speelt, bijsluiten en profiteren van de bal die altijd een paar keer precies goed voor je voeten vallen.

Iemand vergeten? Ja, de Kaiper natuurlijk. Maar die had helemaal, maar dan ook helemaal niks te doen. Alleen bij de penalty’s na de wedstrijd. Dat deed ie prima. En Kai was natuurlijk ontzettend blij voor zijn grote vriend Mitchell, want de rake penalty werd door beiden als het winnende doelpunt gevierd. Prachtig gezicht. Lees het volgende verslag. Ik wil niks verklappen, maar Kai krijgt het druk dit jaar en dus kan ie zich gaan bewijzen. En ik denk dat dát wel goed komt.

Gefeliciteerd jongens.

De Coaches.

Komende zaterdag 10 september 2016 speelt EBOH 1 haar eerste competitiewedstrijd van het nieuwe seizoen 2016-2017. En opnieuw, zoals gebruikelijk, is een pupillenspeler de Pupil van de Week! Deze week is Marcel Jaromski de eer gegund om de Pupil van de Week te zijn. Marcel speelt dit najaarsseizoen 2016 als eerstejaars in het team van Jongens onder 11-2, in ‘oude’ KNVB termen de Jongens E3.

Marcel Jaromski, geboren op 10-2-2007, is zijn voetballoopbaan gestart bij EBOH bij de MP’s en is bezig met zijn vierde seizoen. Marcel staat te boek als een keiharde verdediger en heeft zich in het afgelopen seizoen in F1 laten zien als een onmisbare schakel voor F1 en heeft een groot aandeel gehad in de successen van F1 in het afgelopen seizoen. Natuurlijk is Marcel deze zomer getuige geweest van het optreden van het Poolse elftal op het EK in Frankrijk. Dat Arkadiusz Milik en Robert Lewandowski zijn helden zijn is dan ook niet verrassend te noemen.

Marcel heeft dit seizoen meteen in de eerste oefenwedstrijd gescoord. En nog een mooi doelpunt ook. Als opkomende rechtsback werd hem teveel ruimte gegeven en dát moet je nou nét niet doen bij Marcel. Het hele vorige seizoen is ie op jacht geweest om een doelpunt te kunnen maken. Zijn uitverkiezing tot Pupil van de Week is dan ook logisch.

Marcel wordt zaterdag verwacht bij de wedstrijd van EBOH 1 tegen Ameide 1, de koploper na één wedstrijd. EBOH speelde afgelopen zaterdag gelijk tegen Groote Lindt met 2-2 en de 2^e helft van EBOH 1 doet vermoeden dat Ameide as. zaterdag om 14.30 uur een uiterst gemotiveerd EBOH 1 aan de Schenkeldijk zal aantreffen. Marcel is er ook bij. Kom vooral kijken en moedig Marcel en EBOH 1 aan!!

EBOH Schenkeldijk 1, Dordrecht, 27 augustus 2016
Met nog maar één training in de beentjes en één zieke, Delano (die te kampen heeft met waterpokken), begint EBOH JO11-2 vandaag aan hun eerste optreden van het competitieseizoen 2016-2017. Weliswaar met een vriendschappelijke wedstrijd tegen onze buurman, Dubbeldam JO11-3, maar toch. De verwachtingen waren er niet, want het blijft afwachten hoe EBOH JO11-2 zich dit jaar in de beker en de competitie zal presenteren.
De 6 voetballers van de F1 van vorig jaar, Marcel Jaromski, Mitchell Cuppers, Ömer Ekiz, Enzo Stinissen, Kai de Jong en Delano van der Sluis, stroomden door naar de nieuwe E competitie. Ze werden aangevuld met Luciano Berghaven, Miguel Roozen en Maikey Snoek. De 3 aanwinsten hebben natuurlijk nog wel wat in te halen. Waar de overige 6 jongens nu al weer een behoorlijk tijd met elkaar samenspelen, geldt dat natuurlijk nog niet voor de nieuwe jongens. De komende tijd wordt het voor het team belangrijk dat zij wennen aan de speelstijl van de ploeg en dat de vaste ploeg hun best doet om hen zo snel mogelijk in het ‘spelletje’ te betrekken. Gezien mijn ervaring met deze jongens verwacht ik helemaal geen problemen.
Met mezelf heb ik afgesproken dat ik het verslag to the point zou houden, wat zakelijker, het verslag niet zo zou opsmukken met lange en prachtige volzinnen en dus niet elke speler helemaal in één grote alinea zou gaan beschrijven, want de leesbaarheid van het stuk moet meer synchroon gaan lopen met de leesbereidheid van de gemiddelde EBOH ouder, die niet naar de Schenkelijk komt om een essay over 9 mannekes te lezen en dan zo iets heeft van: “Man, zeg nou eens eindelijk wat je wilt zeggen en maak er niet zo’n uitgebreid verhaal van, gewoon kletsboem, die scoorde in de 5e minuut en die brak door op links en met een prachtige voorzet werd de bal het doel ingelopen etcetera, etcetera…en niet al die extra details zoals wat ie die avond had gegeten en hoe dat zijn training verpestte, want hij had last van zijn buik….”, want we hebben wel wat anders te doen op zaterdagmiddag of zondagochtend. Pfff, mijn vingers doen zeer. Maar dit bedoel ik dus. To the point. Ff duidelijk maken hoe het zit.
U zult wel denken, wat is dat nou weer voor een titel? Die titel hebben we te danken aan Evelien. Wie niet weet wie Evelien is, heeft een duidelijk probleem. Ik ga het hier niet eens toelichten. Daar wordt dit stuk alleen maar langer van en ik had iets met mijzelf afgesproken. Evelien maakt sinds kort gebruik van zogenaamd mijn ‘app’, waarmee allerlei wedstrijdroosters weergegeven kunnen worden, statistieken kunnen worden bijgehouden van de spelers van een team en aanwezigheid van spelers op de training en wedstrijden kunnen worden geturfd, uitslagen kunnen worden verwerkt in een stand, foto’s kunnen worden geüpload en verslagen aan wedstrijden kunnen worden gekoppeld. Iets werkte natuurlijk niet, want nog niet iedereen van de ouders maakt er nog helemaal gebruik van en ik kreeg al meteen commentaar over mijn app. “Het is niet mijn app…”, zei ik nog zwakjes, maar Evelien zag haar kans schoon en oreerde publiekelijk over de “verjammering van de app…”. Ja zeg, en dat pik ik niet! Nou weet ik niet wat verjammering precies is en ik ben toch behoorlijk taalkundig onderlegd, maar ik raakte toch behoorlijk geïntimideerd door deze kwalijke beoordeling van mijn app. Wanneer de coördinatrice van de jeugd publiekelijk mijn goede poging het leven van ouders en coaches te vergemakkelijken de grond in stampt, want zo voelde het, echt waar, dan sla ik keihard terug. Wie denkt ze wel niet wie ze is? Tsss. Gggg. Mij een beetje afzeiken. Heel onverstandig. In het geheel niet slim. De verjammering van de het coördinatorschap in één alinea. Maar ja, je moet verder. Je kunt je niet alles aantrekken. Je moet het er mee doen. Natuurlijk kun je het zelf beter, dat spreekt voor zich, maar ja, dan moet je 40 uur per week wegstrepen tegen een ondankbare taak binnen een voetbalvereniging en je doet het nooit goed in de ogen van alle stuurlui, die aan de wal staan. Dus laat ik het maar bij zitten. (Even notitie maken: vanavond haar account even per ongeluk verwijderen en dan twee weken laten sudderen….)
Laat ik maar verder gaan. De wedstrijd. Nou, dáár kan ik kort over zijn. 🙂
Het was een warme zomerdag…nee, dat is een romanbegin. De EBOH JO11-2 spelers zaten in de kleedkamer met grote ogen te luisteren naar opnieuw een preek van dezelfde trainer. Wat gaan we doen, wat deden we vorig jaar? Gelukkig was er één die zei: samenspelen! Ik was even bang dat ze het waren vergeten, maar nee hoor, we hebben het er goed ingestampt vorig seizoen. Natuurlijk pakken we deze wedstrijd aan zoals elk andere wedstrijd, maar het is en blijft een oefenwedstrijd. Dus we wisselen goed door en je staat niet altijd op dezelfde plek. Maar vooral, eerste pass moet goed zijn en dan de combinatie zoeken.
Maar het bleek toch even wennen op het veld. Dubbeldam JO11-3 is een combinatie van eerste- en tweedejaars E en zij vlogen er de eerste minuten bovenop. Ze zorgden voor het eerste gevaar bij het EBOH doel en het was meteen duidelijk dat er gewerkt moest worden en de koppies erbij gehouden moesten worden. Je zag ook al vrij snel dat er wat mannetjes in het veld stonden, die een ernstig zuurstoftekort opliepen, want na een paar sprintjes was het beste er al vanaf. Zo leek het. Dat gold overigens niet voor Enzo. Al gaf ik hem de opdracht om het gemis van Delano te compenseren door vanuit het middenveld te opereren, de spits in hem stak weer meteen op en Maikey en Miguel konden het op het middenveld maar uitzoeken. Ach, je verandert de aard van het beestje toch niet. En zijn opmerking dat ie Delano wel heel erg miste, dat sloeg de spijker op zijn kop. Maar Maikey en Miguel deden hun stinkende best, natuurlijk ondersteund door de keien van verdedigers achter hen. Marcel is weer helemaal terug en begon meteen te jagen op de linksbuiten, maar je kon zien dat Marcel nog niet de Marcel is van vorig seizoen. Dat gold overigens ook voor Ömer. Allebei de knapen hebben natuurlijk weer niks gedaan in de vakantie en dus dat bekopen ze dan nu.
Miguel moet het meest wennen aan de snelheid van het spel en vooral aan zijn taak. Bij dit team is het zo dat elke speler zijn steentje bijdraagt en middenvelders/spitsen moeten nét zo hard meewerken in de verdediging als ieder ander. Maikey is in zijn tijd bij Wieldrecht niet anders gewend en kan het dus gewoon makkelijker aan. Het komt wel goed, Miguel. We maken van jou wel een goede middenvelder en waardevolle aanvaller. Maar eerst komt het lopen en het werken. Daar begint alles mee.
De eerste 8 minuten van de wedstrijd ging gelijk op. En zoals gezegd, het verschil tussen een eerste en een tweedeklasser was nog niet duidelijk, eerder onbeslist. Maar het is nou eenmaal het teken van het oude F1 team, rustig beginnen, soms gewoon slecht, maar dan in het tweede deel héél sterk terugkomen. Maar het verschil zit ‘m als zo vaak in het aanvallend vermogen. Dubbeldam deed zijn best om de verdediging van EBOH te omzeilen, maar zoals vaker is gebleken, gaat zoiets moeizaam. Je komt niet zo makkelijk langs Marcel, Mitchell en Ömer. En als je het wel lukt, dan moet je ze ook nog vóórblijven. Dan staat er ook nog een keeper die er elke wedstrijd op is gebrand om zijn doel schoon te houden. De Kaiper. Ik zei nog keeper in de kleedkamer, maar wie Kai kent komt van een koude kermis thuis. Uh, Smartie? Ik heet Kaiper! Oh ja, Kai, da’s waar. Even weer neergezet als een klein jongetje.
In de 8e minuut bleek dat Dubbeldam teveel naar voren leunde en teveel zijn best deed om het EBOH moeilijk te maken en dan krijg je de kous op de kop. Enzo staat meestal óók naar voren geleund en een uitverdedigde bal kwam in zijn buurt terecht en hij bedacht zich geen moment. Sprintje richting doel en het pleit werd meteen beslecht. 1-0. Keeper kansloos. Nog geen twee minuten later lag de bal al weer in het doel. Maikey verovert de bal op het middenveld, geeft een goede pass door het midden en weer is Enzo er als de kippen bij. Enzo neemt de bal aan en schiet opnieuw de bal keihard onder de lat. 2-0. Luciano was eerder al ingevallen en al meteen opgevallen. Eerlijk gezegd dachten we vooraf, dat Luciano degene zou zijn, die het wel eens moeilijk zou kunnen krijgen in JO11-2. Maar hij maakte aan alle voorbespiegelingen een einde. Klets. Gleng. Pats. Wat twee koppen groter? Dat maakte niks uit vandaag. Hij passeerde grotere en oudere tegenstanders alsof het de normaalste zaak van de wereld was en gaf daarna een serie van splijtende passes, waar vooral Enzo veel plezier aan beleefde. In de 13e minuut passeert Luciano zijn tegenstander, geeft een link passje op Enzo en Enzo stoomde weer op het doel af om de 3-0 te scoren. En dat lukte net niet. Enzo faalde jammer genoeg, want de vooractie was uitstekend van Luciano.
Maar 5 minuten later wist Luciano opnieuw op het middenveld de bal te veroveren en weer Enzo met een slinks passje te voorzien. Enzo profiteerde er deze keer een stuk beter van. 3-0. Gaat lekker zo Enzo! 2 minuten later kapt Luciano weer zijn tegenstander uit en weer staat Enzo in de juiste positie. Weer een sprintje en weer is de keeper kansloos. 4-0. Enzo heeft er 4 in liggen en keert tevreden terug. Zou ik ook doen, trouwens. Zoals Maikey zei, een hattrick +1. Een viertrick. In de 23e minuut volgt opnieuw een scherpe pass van Luciano op Enzo en je kunt wel stellen dat Luciano een hele, hele goede dag had vandaag. Helaas had Enzo alle tijd en precies op dat moment schiet ie tegen de keeper aan. Bah, daar baalde ie van.
Het rustsignaal klonk en allen spoedden zich naar de kleedkamer. De zoete verfrissing wachtte op ons na een warme 1^e helft. Beide coaches stonden lekker te garen in de zon en de tweede helft beloofde nog veel meer koperen ploertenstralen. De tweede helft begon dan ook gezapig. Niet vreemd, want de eerste helft had al veel gevraagd van het uithoudingsvermogen van de jongens en gaan rusten met 4-0, dat was een redelijke afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Ergens na 10 minuten brak Dubbeldam door op rechts en even wist de verdediging van EBOH JO11-2 niet kordaat in te grijpen. Een balletje schoot door en bij de tweede paal liep een aanvaller van Dubbeldam de bal simpel in het doel. 4-1. Mmmm, wie lieten Dubbeldam een beetje terugkomen en dat was natuurlijk helemaal niet afgesproken. We hadden gewisseld en expres de boel een beetje door elkaar gehusseld. Het moet, want verdedigers moeten ook op het middenveld uit de voeten kunnen en aanvallers moeten ook kunnen verdedigen. Vooral Ömer had het er maar moeilijk mee. We hebben hem maar even 6 a7 minuten laten spartelen op het middenveld en daarna zetten we Maikey van linksachter weer terug. Je zag meteen de oude Ömer weer terug als linksback. Het duurde toch nog tot de 18^e minuut, alvorens EBOH de draad weer helemaal oppakte. Marcel onderschepte de bal op eigen helft, kreeg het advies door te lopen, want de weg naar voren lag open en hij maakte er gebruik van. Op hoge snelheid draafde hij door en voordat ie door de laatste man kon worden afgestopt, schoot hij de bal onberispelijk onder de lat en juichend rende hij weg. Vorig seizoen deed ie er nog 10 a 12 wedstrijden over om zijn eerste doelpunt te maken in 2016 en nu is het meteen raak. Zo, daar zijn we ook weer vanaf! 5-1. Nu Mitchell nog. Mitchell scoort altijd alleen maar met penalty’s, want in de spits lopen vind Mitchell helemaal niks. Hij houdt liever tegenstanders tegen, dan zelf eens een keer een doelpunt maken. Nou, maak je borst maar nat Mitchell, je moet er dit seizoen aan geloven. Nu is het jouw beurt!
Koud 3 minuten later wordt de verdediging van Dubbeldam opengereten door een vlijmscherpe aanval. Bal gaat van voet naar voet en Maikey, de oud-verdediger van Wieldrecht, met één doelpunt op zijn naam, krijgt de kans om bij EBOH zijn eerste doelpunt te maken. Helaas voor hem, ligt de keeper van Dubbeldam in de weg. Maar even later krijgt hij zijn tweede kans en die benut hij zonder probleem. 6-1. Een minuut later krijgt hij de bal van rechts aangespeeld door Enzo en hij verdubbelt zijn score. 7-1. Niet slecht Maikey. Van één doelpunt in een heel seizoen naar twee in de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen. Niet slecht.
De wedstrijd is natuurlijk allang gespeeld en een grote kans van Enzo op 8-1 loopt de wedstrijd op zijn einde. Hard gewerkt, maar duidelijk is dat EBOH JO11-2 nog een lange weg heeft af te leggen. Deze tweedeklasser wordt eenvoudig opzij gezet, maar zo makkelijk zal het in de beker en in de competitie niet gaan. Dat wordt een zware dobber om de rest bij te houden. Eerst werken aan conditie en techniek en vooral het samenspelen en dan gaan we pas praten over resultaten.
Vandaag was het een leuke wedstrijd en niet alleen maar omdat ze nu gewonnen hebben. Ze probeerden vandaag echt om goed samen te spelen en een paar zijn echt opgevallen. Je kunt overigens heel makkelijk zien wie er in de zomer wel iets heeft gedaan aan de conditie en gewoon is blijven voetballen. Dit wordt de komende weken hard werken jongens. Bereid je er alvast maar op voor. Dat is de zweep Miguel. De zweep!
Gefeliciteerd JO11-2!!
De coaches.

De winnaars zijn bekend! Het was dit jaar ongekend spannend, maar we hebben na behoorlijk wat rekenwerk de uitslagen van dit jaar kunnen vaststellen. Naast blijdschap levert dat helaas ook wat teleurstelling op. Dat hoort bij sport zeggen volwassen mensen dan altijd…. Dat zal best, maar net niet winnen blijft voor sommigen een vervelend gevoel. Dat is de winnaarsmentaliteit in die kinderen. Daar is gelukkig wel altijd een oplossing voor; Gewoon de volgende keer weer meedoen en zorgen dat je dan wel als winnaar uit de bus komt!

Laten we beginnen zoals het hoort met uitslagen bekend maken; Allereerst bedanken we altijd de vrijwilligers die hebben meegeholpen… Bij deze dus bedankt Yvonne (voor het bemannen van de bar), Joey, Linda, Gert en Stephan (voor het helpen bij het bijhouden van de uitslagen) en Papa’s en Opa’s (voor het opruimen van de doelen en hoedjes). Deelnemers natuurlijk ook bedankt voor jullie grote inzet dit jaar! Zonder jullie was er helemaal geen Zomerranking geweest. Er hebben dit jaar meer dan 60 verschillende kinderen hun kunsten vertoond, en dat is een prachtig resultaat. Met de volgende Zomerranking gaan we zeker proberen om daar weer overheen te gaan!

Dan nu de uitslag bij de jongste groep. Het spande er hier vooral om wie beslag ging leggen op de vierde, derde en tweede plaats. Vince, Surya en Juan hadden alledrie een totaal van 15 punten verzameld. De reglementen schrijven dan voor dat we gaan kijken wie er het vaakst 1e, 2e, 3e, enz. is geworden. Dat maakte dat dit jaar Vince net buiten de prijzen viel, Juan heel knap 3e is geworden, en Surya beslag wist te leggen op de 2e plaats. Uiteindelijk onbedreigd wist Timo de grootste beker en de heerlijke hoofdprijs van het pannenkoeken eten bij Pim’s poffertjes en pannenkoekenhuis, in de wacht te slepen. Samen met 7 vriendjes en twee ouders mag hij hiervan gaan genieten! Gefeliciteerd Timo!!

De uitslag bij de oudste groep was nog spannender. Hier hadden we zowel om de 1e en 2e plaats, als om de 3e en 4e plaats een gelijke stand. Helaas voor Julian zat de pechvogel echt aan de kant van de familie van Duren deze keer. Net als zijn broer Vince had ook hij de pech dat zijn tegenstrever meer eerste plaatsen had behaald. Lorenzo legde daarmee beslag op de 3e plaats. Niet slecht voor een eerste deelname! De broederstrijd om de eerste plaats leverde een overwinning op voor de jongste. Ook Myron wist zijn broer Jaymi te verslaan op basis van het aantal eerste plaatsen. Dat bewijst meteen nog maar eens dat echt iedereen de Zomerranking kan winnen, en dat niet de grootste of oudste (en sterkste?) automatisch de winnaar wordt.Het helpt natuurlijk als je zelf goed kunt voetballen, maar je hebt ook een goed team nodig, want niemand kan het alleen in het voetbal.

Hieronder kunnen jullie voor de volledigheid nog de eindstand van de Zomerranking 2016 vinden. Wij hebben het weer erg leuk gevonden, dus nogmaals iedereen bedankt voor jullie inzet, en we zien iedereen graag terug bij een volgende ranking!

Standen Zomerranking 2016