Hoi ik ben Ryan Vos, ik ben 12 jaar en speel in de JG-1. Ik ben begonnen toen ik 7 jaar oud was. Toen waren Ries en Gert mijn trainers. Ik heb nu nieuwe trainers: Steven, Allard, Rob en Papa. Mijn grote vriend in het team is Ruben, hij is namelijk net als ik voor Ajax. Een goede club. Mijn neef Dani de Wit speelt daar. Ons G-elftal is groter aan het groeien en mijn vriendin Faye speelt ook met ons mee. Dat vind ik super leuk.

Op zondag heb ik nog een keeperscursus bij goalkeepers. Naast voetbal zit ik ook op zwemmen, ik heb al diploma A,B,C en zwemvaardigheid 1. Nu oefen ik voor zwemvaardigheid 2. Ik ga ook 1 keer in de week naar paard rijden, vlakbij Eboh, bij Hippisch centrum Dordrecht samen met mijn broertje Kjeld.  Op zaterdag help ik Teus altijd in de keuken. Ik vind het super leuk dat ik pupil van de week ben.

RYAN

Het zal niet zo’n lang verslag worden. Persoonlijk houd ik er niet van om wedstrijden te beschrijven, die als enig kenmerk hebben, dat het lijkt alsof je een straat met éénrichtingsverkeer bent ingereden. Zo voelde deze wedstrijd aan. Het scheelt of je zo’n wedstrijd wint. Dan ben je min of meer verplicht om alle doelpunten te beschrijven. U zult het mij niet kwalijk nemen dat ik dat hier niet ga zitten doen. Vanaf minuut 1 liep EBOH JO11-2 achter de feiten aan. Na 53.2 seconden lag de 1-0 al in het doel.

En ach, zo gewonnen, zo geronnen. De einduitslag van 11-1 laat niets aan de verbeelding over. Overklast, overlopen en overdonderd. De eer gered en de hatelijke 0 van het scoreboard. Richard en sommige ouders vonden dat we slecht speelden. En ik geef toe dat we niet briljant voetbalden, maar deze jongens speelden naar vermogen. De handelingssnelheid, de balvaardigheid en het fysieke aspect is bij Unitas JO11-1 beter ontwikkeld. Meer niet. De hogere handelingssnelheid zorgt ervoor dat je elke keer een stapje te laat bent. De balvaardigheid zorgt er voor dat je jezelf elke keer opnieuw in een overtalsituatie kan brengen door je tegenstander uit te spelen. En wanneer beide vaardigheden daarvoor niet zorgen, dan zorgt het fysieke aspect voor het doorzettingsvermogen om toch gevaarlijk te worden. Schiet je op die terreinen tekort, dan speel je een verloren wedstrijd.

Niets aan te doen. Maar ook niet bij de pakken gaan neerzitten. Het is een ervaring die je naar de volgende wedstrijd meeneemt. Het is geen schande te verliezen van spelers, die je haast als D speler kunt aanmerken. Twee stevige goed voetballende verdedigers, minimaal 2 uistekende aanvallers die kunnen passeren en zelfs op afstand goed kunnen schieten, zijn voldoende om elke eerstejaars op te rollen. En met grote cijfers. Niets moeilijks aan en ook niet knap gespeeld. Laatst speelden we tegen Wieldrecht en wonnen we met 16-0. Niet moeilijk en niet knap. Het verschil is gewoon te groot. Het is ook niet leuk. De wedstrijden met Unitas onderling in de F-klasse waren leuk. En niet alleen maar omdat wij die wedstrijden wonnen, maar omdat het verschil in die wedstrijden klein was.

Dus, 11-1 op de broek gehad, incasseren, even balen op zaterdagmiddag en dan zondag weer leuke dingen doen. Er zijn natuurlijk nog best wel aanknopingspunten te vinden waar we mee verder kunnen. Als team sneeuwden we onder. Maar onze Kaiper speelde opnieuw een voorbeeldige wedstrijd. Kai zorgde er voor dat de score in het begin niet te sterk opliep. Met goede reddingen maakte hij het Unitas lastig om te scoren. Dat ook hij in de tweede helft het kopje liet zakken is hem niet aan te rekenen. Ömer had in een bepaalde fase van de wedstrijd een hele sterke periode. Afstoppen van een aanval, ingriipen vlak voor de volgende voorzet werd gegeven. Maar ook Ömer moest zijn hoofd buigen. Marcel had het vandaag tegen een snelle(re) tegenstander erg moeilijk. Geen schande. Ook Mitchell greep in waar ie kon, maar ook hij werd in overtalsituaties voorbij gelopen. Moeilijke wedstrijd hè, Meatball?

Maikey blonk vandaag uit in werklust en als enige bleef hij de hele wedstrijd de enige, die nog wat kon inbrengen tegen het Gorinchemse geweld. Puik gespeeld Maikey, al is je tegenstander veel beter, dan nog moet je er veel meer werklust tegenaan gooien. Enzo en Delano speelden vandaag onder hun kunnen. Maar het wel worden gezegd dat zij op hun positie de zwaarste tegenstanders tegenkwamen. En datzelfde gold natuurlijk ook voor Miguel en Luciano. Zij sneeuwden compleet onder, maar dat is natuurlijk helemaal niet raar. Voormalige F2 spelers tegen tweedejaars E, het is geen eerlijke vergelijking. Enzo maakte in één van de spaarzame aanvallen van EBOH nog een doelpunt, één die van richting werd veranderd en dus zo de uitstekende Unitas keeper verschalkte.

Gauw vergeten en op naar de volgende uitdaging. Stedoco is één van de tegenstanders die in een eenzelfde situatie zitten als wij. Zij verloren met 14-0 van Groot Ammers en dus zullen wij tegen hen goed voor de dag moeten komen om niet onderaan te eindigen. Volgende afspraak: 8-10-2016, EBOH JO11-2 – Stedoco JO11-1, 9.00 uur aan de Schenkeldijk.

De Coaches.

Dit nieuwe seizoen is dan eindelijk aangebroken. De eerste wedstrijd van het seizoen tegen Hardinxveld ging niet door, vanwege het herplaatsen van Hardinxveld JO11-1 naar de competitie van onze EBOH JO11-1. Zoals u kon lezen, hadden we het behoorlijk zwaar tegen een georganiseerd tweedejaarsteam, zoals dat van Hardinxveld. Gisteren bleek dat onze broeders van ‘E1’ het bijna net zo moeilijk hadden. Wij verloren met 7-2 en zij met 6-2. Een zware tegenstander dus. Blij dat we ze kwijt zijn uit onze eigen competitie. Grapje hoor. Laat ik het er maar bij zetten. Eigenlijk wisten we vooraf dat ons team het in de 1e klasse Jeugd onder 11 moeilijk zouden krijgen. Dat is ook niet raar, wanneer je bedenkt dat zij pas eerstejaars zijn in deze nieuwe klasse. We spelen dan ook vrijwel tegen de vertegenwoordigende teams van andere verenigingen. Ik spreek voor mezelf dat ik nog iets teveel van ze verwacht en dat verwachtingspatroon moet ik gewoon bijstellen. Geen probleem.

Dat gezegd hebbende doet me ook beseffen dat onze tweedejaars het net zo moeilijk hadden tegen de vorige tegenstander en dat feit doet me weer goed. We zijn dus klaarblijkelijk gewoon op de goede weg. Verliezen is geen schande en het is iets dat onze jongens in het afgelopen jaar niet veel is overkomen. Daar moet je aan wennen. Je moet er ook tegen kunnen. Zelf kan ik niet zo goed met verlies omgaan. Nooit gekund. Maar het gebeurde me regelmatig en dat zal ook voor onze Jeugd onder 11 gaan gelden. Dit seizoen is een leerjaar, een harde leerschool op weg naar betere tijden. En die komen er, wees daar zeker van, want het potentieel er voor is aanwezig. Vandaag stond de wedstrijd tegen Groot Ammers JO11-1 op het programma. Ook een team van eerste- en tweedejaars gecombineerd en dus beloofde deze wedstrijd voor EBOH een pittige wedstrijd te worden.

En zo geschiedde. Maar niet heus. Het begin van de wedstrijd golfde heen en weer en onze knapen deden het verdraaid goed tegen deze sterker verwachte tegenstander. Ik zei nog tegen Richard: “Richard, ze doen het verdraaid goed tegen deze sterker verwachtte tegenstander…”. Een boeiend schouwspel, twee aan elkaar gewaagde tegenstanders en zeker niet een EBOH dat zwaar onder druk kwam te staan. We waren allebei niet onder de indruk van Groot Ammers, want eerlijk gezegd hadden we een sterker team verwacht. En dus krijgt EBOH JO11-2 deze competitie volop de kans om zich te laten gelden. Nee, geen kampioen. Dat zit er dit seizoen waarschijnlijk niet in. Maar om nou te zeggen dat ze van de mat gespeeld worden? Nee hoor, allerminst. In fasen van de eerste helft nam EBOH het initiatief en wanneer ze iets scherper met elkaar hadden samengespeeld, dan was de verdediging van Groot Ammers al zeker een paar keer opengescheurd. Maar dat gebeurde niet.

Persoonlijk vond ik dat EBOH JO11-2 uitstekend uit de startblokken schoot. In de 5^e minuut kwam Enzo al voor de keeper uit na een splijtpass van Delano en Enzo probeerde met een schijnbeweging de keeper te omspelen, maar de keeper lag al en greep de bal voor zijn voeten weg. Dat was jammer, die actie had meer verdiend. Maar Groot Ammers kwam natuurlijk niet naar de Schenkeldijk om vliegen te vangen en in de tegenaanval moest Kai er aan te pas komen om Groot Ammers weer van een doelpunt af te houden. Af en toe bleken beide ploegen een beetje te voorzichtig en de passing was ook niet optimaal. Aan Groot Ammers is wel te zien dat hun combinaties makkelijker verlopen dan bij EBOH, want aan de pass-kaats bewegingen en uit de rug weglopen van je tegenstander kun je zien dat zij gewoon verder zijn. Het resulteerde overigens niet in een groot aantal (doelrijpe) kansen.

Leuke wedstrijd. En dan ook nog een primeur erbij. Theo wist zich voorzien van een afstandsbediening voor het nieuwe scoreboard. Daarop prijkte de gehele eerste helft twee nullen. Theo staat er om bekend dat hij de score van een wedstrijd moeilijk kan bijhouden en we hebben hem ook meermalen moeten helpen met het vertellen van de einduitslag van een wedstrijd. Het kwam zelfs een keer voor dat we hem moesten vertellen welke wedstrijd ie aan het fluiten was. We nemen het hem niet kwalijk natuurlijk. Wij zijn al heel erg blij met een vaste scheidsrechter en dat ie gebruik maakt van audio- en visuele middelen, het is ons om het even. Als hij zo de stand kan onthouden, wie zijn wij dan om daar iets van te vinden. Kwade tongen beweren dat ie een hand heeft gehad in de bestelling van het scoreboard en de bijbehorende ergonomische afstandbediening, maar dat kunnen we ons niet echt voorstellen. Overigens zit er YouTube bij en Netflix en ondertiteling voor doven en slechthorenden. Fijn voor het publiek. Whatever makes Theo happy!

Over het algemeen genomen speelde EBOH een prima eerste helft en aan niets was te zien dat Groot Ammers de betere ploeg was. Vandaag hadden we ervoor gekozen met een 1-3-3 opstelling te beginnen en in de meest sterke opstelling. Voor mij is dat zonder Luciano en Miguel. Niet ten nadele van deze twee, maar aan beiden is te merken dat het hogere tempo en balsnelheid, maar ook het fysiek, hen allebei parten speelt. De oude F1 groep was het vorig seizoen al gewend om wedstrijden te spelen op het scherpst van de snede. En dat zie je terug. Normaal gesproken ben ik van gelijke kansen en dus ook gelijke speelminuten, maar deze twee moeten toch een beetje worden beschermd en langzaam op niveau worden gebracht. En dat komt best wel goed. Denk maar eens terug aan Noah en Vince. De eerste maanden liepen beide knaapjes een beetje te ‘zwemmen’ in het veld en konden ze het tempo ook moeilijk bijhouden, maar in het tweede deel van het seizoen kwamen zij allebei sterk terug en bepaalden zij zelfs de uitslagen in de competitie. Denk maar niet dat we jullie vergeten zijn hoor, Toppers!

In de rust werd er even lekker iets gedronken en over het algemeen konden zowel de spelers en de trainers tevreden zijn over het verloop van de wedstrijd. De jongens zelf hadden zelf ook een positief gevoel en dat is goed, want ze hadden gelijk. Ze waren zeker niet de mindere, zelfs in fasen van de wedstrijd de betere. De puntjes werden op de i gezet en er werden nog aanwijzingen gegeven wat er beter kon in de tweede helft. Dat was vooral het zoeken van de combinatie. De eentwee. Want er werd teveel alleen gespeeld en geschoten, ook op de momenten dat ze de bal aan hun medespeler moesten ‘gunnen’. Dat is nog weleens de makke van ons team. Stuk voor stuk prima voetballers, maar die bal plakt zo vaak aan de voeten en ondanks dat de KNVB graag ziet dat spelertjes vooral acties maakt, ik zie graag vooral samenwerkacties, want dat is wat je verder brengt. En ook daar word je beter van.

De tweede helft begin voorspoedig, net als in de eerste helft. Groot Ammers werd teruggedrongen en EBOH overpowerde Groot Ammers. In deze fase maakte EBOH bijna korte metten met Groot Ammers. Maar zoals je vaak ziet wordt de betere ploeg vaak niet beloond voor het goede spel. In een omschakelingsmoment vuurde een Groot-Ammeraar een hard schot op het doel van Kaiper af en in plaats van te duiken naar de hoek loopt Kai naar de hoek alsof ie dacht dat de bal naast zou gaan. In plaats daarvan schoot de bal aan de binnenkant van de paal binnen. 0-1. Totaal onverdiend en zwaar tegen de verhouding van dat moment in, komt Groot Ammers door een klein blundertje van onze Kaiper op 0-1. Ik zeg klein, want hij doet dit natuurlijk niet met opzet. En de afgelopen weken keept Kai uitstekend en dus vergeef je hem dit slippertje. Het is niet ongewoon, de keeper denkt dat ie naast gaat en vergist zich. Jammer genoeg was EBOH meteen van slag. In koud 10 minuten sloeg Groot Ammers toe, de 0-2 en 0-3 werden vakkundig in het doel geschoven en EBOH stond met lege handen. Ik hoor in het passeren (ik kwam terug van verzorging..) de coach van Groot Ammers nog zeggen: “0-3, ik zei het toch?”.

“Mmm, iets te vroeg daarvoor coach!”, diende ik hem van repliek. “En niet bepaald verdiend…”. Maar ja, volgens Theo’s scoreboard stonden we 0-3 achter en het scoreboard van Theo liegt niet. Maar Groot Ammers had toegeslagen en het zou niet vreemd zijn wanneer de koppies van de jongens omlaag zouden hangen. Maar niets is minder waar. EBOH richtte zich op en nam opnieuw het heft in handen. Vreemd verloop van een wedstrijd. Er is eigenlijk maar één ploeg aan het voetballen en 10 minuten later sta je 3-0 achter. Maar Delano, Enzo, Maikey en Luciano namen de wapens weer op en combineerden er in die fase een stuk beter dan in de eerste helft. En in die fase maakte Enzo zijn reputatie waar, een goalgetter, een linkmiechelspits, zelfs Roy Makaay zou er zijn petje voor afnemen. Twee keer achter elkaar maakte Enzo na een prima combinatie en actie binnendoor vanaf links en vuurde 2 hoge schoten af met zijn favoriete rechterpootje en bracht de score terug van 0-3 naar 2-3. En het ene afstandsschot was nog mooier dan de andere.

Voorafgaand aan deze scores kreeg EBOH nog diverse kansen om de score een beter aanzien te geven. In een afgeslagen hoekschop kreeg Mitchell…wie? Ja hoor, Mitchell….de bal in bezit en dit keer dacht Mitchell niet na en hij nam vanaf 20 meter de bal keihard op zijn wonderslof en schoot de bal snoeihard naar het doel, waar de keeper bij toeval met zijn linkerhand omhoog klaarstond. Achteraf vroeg ik me nog af of de keeper probeerde te zeggen met die hand: “Hier! Geef ‘m hier!” maar het resultaat was dat de bal precies tegen zijn hand aan knalde en de bal er niet in vloog. Domme pech, Mitchell! Bijna jouw eerste officiële doelpunt in de competitie. Maar hij komt er wel. Blijven proberen, al begrijp ik nu iets meer van de Cuppers familie. Het gaat helemaal niet om voetballen. En het gaat helemaal niet om een doelpunt maken. Het gaat Peter en Mitchell maar om één ding. Wanneer de wedstrijd is afgelopen, dan gaan ze samen naar de kantine. Ma zit zich op de tribune af te vragen: “Waar zijn de jongens nou?”. Nou, ik weet waar. In de kantine.

Allebei zitten ze aan een gehaktbal met pindasaus. Een fabricaat van Teus, dat die man daar nog niet groot mee is geworden, niemand die het snapt. Peter 2 ballen en Mitchell, een stuk kleiner, één balletje. Heeft ie het balletje bijna op, laat ie het bakje uit zijn handen vallen en krijgt ie als beloning een nieuw balletje van zijn vader. Sorry hoor, maar als het zo gaat met ‘mijn’ jongens, dan snap ik wel waarom ze op de training soms niet vooruit te branden zijn. En waarom hebben die balletjes geen effect op dat iele mannetje achterin. Hij zou inmiddels al een kop groter moeten zijn en tien kilo zwaarder. Mmm, vreemd DNA. Van de vaders kant. Dat is mij nu wel duidelijk. Nu ga ik me dus afvragen wat al die andere mannetjes te eten krijgen. En dan zeg ik er natuurlijk iets van en dan staan ze me allebei grijnzend aan te kijken. Zo vader, zo zoon.

Maar goed, Gehaktbal…uhh…Mitchell scoorde net niet en gelukkig dat Enzo vandaag weer zo scherp was als het zwaard van een Samoerai, anders werd het een stuk moeilijker. Vanaf de 2-3 ging het weer helemaal lopen bij EBOH. Het uitverdedigen van Groot Ammers werd vroeg verstoord en ze kwamen niet meer van hun eigen helft af. Delano, Maikey en Ömer en Marcel zetten elke speler vast en Enzo en Luciano jaagden elke verdediger op. De bal werd veroverd en de volgende aanval werd weer ingezet. Al kreeg EBOH nog een paar kleine kansen en één grote, de 3-3 viel niet en dat was erg jammer voor de jongens van EBOH JO11-2. Want ze hadden wel recht op minimaal één punt. En al is mijn mening gekleurd, persoonlijk vond ik dat er nog veel meer in had gezeten. Maar ben ik ontevreden? Nee, helemaal niet. Vantevoren had ik niet verwacht dat onze eerstejaars nog zo goed mee zouden kunnen komen met de vooral tweedejaarsteams, waartegen ze dit seizoen het moeten opnemen. Maar één ding is wel duidelijk. Ze krijgen het niet cadeau. Geen enkele wedstrijd. Elke tegenstander zal tegen EBOH JO11-2 moeten knokken voor de punten. We gaan ze niet gratis verstrekken bij de voordeur.

Stuk voor stuk kunnen de jongens trots op zichzelf zijn hoe ze zich hebben verweerd tegen een op papier sterkere tegenstander. Die tegenstander kwam vandaag goed weg aan de Schenkeldijk en het stelt mij tevreden dat ons team dit seizoen als scherprechter kan gaan optreden om de strijd om het kampioensschap te beslechten. Eén verloren, maar dat gaat niet elke wedstrijd zo zijn. Dus, tegenstanders, wees gewaarschuwd. We zijn de underdog, maar ook een underdog kan bijten. En flink hard ook. Kuitenbijters en dijbeenhappers, we hebben ze in alle soorten en maten. Zelfs gehaktballen, verkleed als voetballer, doen mee. Dus, Magnificent Nine, jullie nieuwe bijnaam, wees trots op vandaag. Jullie hebben laten zien dat er met jullie niet te spotten valt. Jullie zetten de lijn van het F1 seizoen prima voort en de rest volgt vanzelf.

Prijsvraag: Geef de JO11-2 voetballer een bijnaam! Niks mee te winnen overigens.

Sommige bijnamen zijn al bekend. Die van Kai en Enzo vind ik wel gepast. Die van Mitchell uiteraard ook. En omdat Miguel tweebenig is, lijkt zijn bijnaam ook vanzelfsprekend.

Kai ‘Kaiper’ de Jong

Mitchell ‘Meatball’ Cuppers

Miguel ‘Two-Footed’ Roozen

Enzo ‘Samurai’ Stinissen

Maar de overige 5 zullen wel wat problemen opleveren, daar heb ik dus hulp bij nodig.

Ömer ‘Galatasaray’ Ekiz (dit zal Ömer leuk vinden..ouwe Fenerbahҫe supporter)

Marcel ‘Mr. Polska’ of ‘BoneCrusher’ Jaromski (allebei niet eens slecht, vind ik)

Delano ‘Crossbar’ van der Sluis (Mmm, Doellat dekt de lading, maar is niet echt leuk)

Luciano ‘Kappen’ Berghaven (de bal kappen kan ie als geen ander, maar niet echt creatief)

Maikey ‘De Sleutel’ Snoek (Pfff, Mai Key, My key, Mijn sleutel, tja ik weet het, vergezocht..)

Jongens, gefeliciteerd!!

De Coaches

Deze speler van JO11-5 (vroeger heette dat E-5)is één van onze trouwe volgers van het eerste elftal. Vaak was hij al ballenjongen, en hij heeft ook al een aantal keren met de spelers het veld op gelopen. Dat komt deels natuurlijk doordat Nathan al vanaf de mini’s bij onze mooie club actief is. Hij is begonnen als mini op de zaterdagochtend, en van daar doorgestroomd via de MP-tjes en de F-jes naar zijn huidige team.

Als echte voetballiefhebber heeft ook Nathan zijn eigen favoriete club en speler. Het liefst ziet hij de mooie witte tenues van Real Madrid over het veld razen, en dan laat zijn favoriete speler zich natuurlijk vrij gemakkelijk raden. Nathan is een echte Ronaldo-fan.

Voetbal kijken is natuurlijk een hele mooie bezigheid, maar het liefst voetbalt Nathan natuurlijk zelf. Het moet dan ook wel heel ernstig zijn, wil hij een training of een wedstrijd van zijn eigen team missen. Daarnaast is Nathan altijd een trouwe bezoeker van alle andere jeugdactiviteiten, zoals het Pinksterkamp en de Zomerranking.

Al met al heeft dit ertoe geleid dat we er vanuit kunnen gaan dat Nathan inmiddels een behoorlijk goede kijk op het spelletje heeft ontwikkeld. We hebben hem dan ook gevraag een voorspelling te doen voor deze wedstrijd tegen IFC. Volgens Nathan wordt het spannend, maar gaat het helemaal goed komen met de mannen van Hoessin Jouhri. Volgens Nathan winnen we met 2-1!

We wensen Nathan en natuurlijk de rest van de toeschouwers heel veel plezier komende zaterdag!

Het gaat wel door, nee het gaat niet door. Oh, het gaat toch door. Hardinxveld JO11-1 is uit onze competitie genomen en geplaatst in de competitie van onze JO11-1, de E1 zeg maar. Want in de competitie van JO11-1 is Wieldrecht er uitgehaald. U weet wel, Wieldrecht JO11-2, waartegen onze jongens onlangs nog met 16-0 in de beker hebben gewonnen. Maar we zouden de eerste wedstrijd van de reguliere competitie uitkomen tegen Hardinxveld JO11-1. Gelukkig bleken beide teams in staat om alsnog tegen elkaar te voetballen, maar dan vriendschappelijk. Zo, dan bent u ook weer op de hoogte.

Het is maar goed dat we tegen Hardinxveld kunnen oefenen zonder gevolgen voor de competitie. Ook kunnen we daarmee onze JO11-1 informeren over de slagkracht van onze tegenstander. Aan de uitslagen te zien in onze eigen competitie, gaat het er om spannen dit seizoen. Groot Ammers JO11-1 moest voetballen tegen Unitas JO11-1. Twee oude tegenstanders van afgelopen seizoen, waarschijnlijk behoorlijk versterkt door behoorlijk goed voetballende tweedejaars E. Unitas JO11-1 won in de bekercompetitie nog van onze JO11-1 met 3-2 en dus weten we nu al dat Unitas een moeilijk te kloppen opponent zal blijken dit seizoen. Voorzien van insiderinformatie wist ik dit eigenlijk al een beetje. Maar Unitas dat wint bij Groot Ammers, dat zal ook het plaatsje Groot Ammers zelf aardig hebben wakker geschud. De uitslag was 3-4. Verrassend, dat zeker.

Intussen om dezelfde tijd speelden Alblasserdam JO11-1 en Stedoco JO11-1 tegen elkaar en de troonpretendent Alblasserdam JO11-1, waarover ik al goede berichten had vernomen, verpulverden Stedoco JO11-1 met 11-1. Poe, dat wordt een zware dobber dit komende kwartaal. Wijzelf begonnen hoopvol aan onze eigen vriendschappelijke wedstrijd en na behoorlijke resultaten in de beker en de vriendschappelijke wedstrijd tegen Dubbeldam, waren we er klaar voor. De wedstrijd begon en meteen werden de EBOH’ers vastgezet op eigen helft en opgejaagd. Dit was een tegenstander van een geheel andere orde dan onze knapen gewend waren. Duidelijk tweedejaars, goed aan de bal en fysiek sterk(er). Ontzettend doelgericht en gewend aan het maken van combinaties. Gewend aan het maken van een voorbeweging, wegdraaien van een tegenstander, ingespeeld worden en dan kaatsen en wegdraaien, allemaal bewegingen waar wij nog mee bezig zijn en nog te weinig toepassen.

Jammer genoeg had ik al snel door dat we weer te maken hadden met een ‘Ga door!’ scheidsrechter, die het fysieke spel van Hardinxveld een beetje door elkaar haalde met een serie van gewone overtredingen. Fysiek spel is prima, daar worden kleine jongetjes grote jongetjes van, maar overdreven vastklampen, afhouden en wegduwen is geen fysiek spel. Maar het enige dat ik de hele wedstrijd hoorde was: “Ga maar door…”. Kwam ’s middags nog bij de bouwmarkt en de persoon die mij blokkeerde bij de ingang zei heel vriendelijk: “Ga maar door..”. Schichtig keek ik om me heen, keek even in het rond of niet ergens Richard zag staan afrekenen met die knakker om mij in de maling te nemen. Ik maakte wel een notitie. Even praten met Theo over de stijl van fluiten. Vooral veel ‘Ga maar door’ bij overtredingen van ons op de tegenstander, dáár kan ik wel mee leven.

In de wedstrijd beten we onvoldoende van ons af. Ik maakte eigenlijk ook geen aantekeningen, omdat ik elk aspect van ons spel en dat van de tegenstander wil kunnen meemaken en wanneer ik teveel aantekeningen maak, dan mis ik gewoon de finesses van het spel. Dingen als eerder bij de bal en dan toch opzij worden gezet of heel handig de bal ontfutselen, omdat je gewoon niet de tijd krijgt om iets anders te bedenken. Te licht bevonden in de eerste helft. De enige die de gehele wedstrijd overeind bleef, was Kai. Al moet ik zeggen en daar heb ik hem ook over aangesproken, dat zijn uittrappen ver beneden zijn eigen niveau waren. Maar zijn keeperreddingen logen er opnieuw niet om. Hij zorgde eigenhandig voor het om zeep helpen van een behoorlijk aantal doelrijpe kansen.

Hij bleek dan toch uiteindelijk niet in staat om Hardinxveld in zijn eentje tegen te houden. De beide backs Marcel en Ömer (en af en toe Maikey) hadden het ontzettend moeilijk tegen hun respectievelijke tegenstanders. En Mitchell greep vaak niet hard genoeg in en tegen een fysieke ploeg is dat toch echt wel nodig. Niet dat de jongens het lieten afweten, maar dat is nou juist het verschil tussen eerstejaars en tweedejaars. Net een stap sneller, net een stukje sterker en ook nog net een stukje slimmer. Maar ook net een stukje behendiger en technischer. Het middenveld met Delano, Miguel en Luciano werd omver geblazen en voorbijgelopen door de middenvelders van Hardinxveld.

De verdedigers waren bijna net zo snel als Enzo en daardoor werd Enzo onzekerder, naarmate de wedstrijd vorderde. Niet erg, want dat is nou juist een harde en goede leerschool.

Miguel en Luciano hebben het in dit geweld behoorlijk moeilijk. Ze kunnen het tempo niet volgen en laten nog teveel hun directe tegenstanders zonder slag of stoot passeren en lopen. Dat is iets waar we met hen nog aan moeten werken. Maar het gold niet alleen voor hen beiden. De hele ploeg had het moeilijk. Nog een beetje geïntimideerd en ook een beetje overklast. En ook een beetje eigen schuld, dikke bult.

In de rust hebben we gevraagd hoe ze het zelf hadden ervaren. Slecht! Slap! Dat vond ik nou juist niet. Slecht? Nee hoor, niet slecht, maar je láát het gebeuren. Jullie zijn overdonderd en wanneer je zo door blijft voetballen dan laat je jezelf naar de slachtbank leiden. Dan wordt de achterstand alleen maar groter en je laat het zelf gebeuren. We hebben een “Ga maar door..” scheidrechter, dus ik zou zeggen, maak maar overtredingen. Duw maar een keer of twee extra. Schiet je tegenstander er langs, maak maar gerust een overtreding. Niet gemeen, maar zo van: “Grrrr, jij komt er niet meer langs…”. Gebruik je armen en je benen, ze zijn maar een klein stukje groter en zwaarder, niet meer dan dat. Maar nu laat je jezelf opzij zetten en wegduwen of tegenhouden. En daar gaan we mee stoppen. Vanaf nu!

De tweede helft begon een stuk beter. Miguel had in de eerste helft nog wel even de eer gered van EBOH JO11-2. De keeper was uitgelopen op links, schoot de bal weg voor Enzo gevaarlijk kon worden en de bal kwam voor de voeten van Miguel net over de middellijn en hij haalde meteen uit. Beng, keihard op zijn slof, terwijl de verdediger en de keeper terugrenden om de bal nog tegen te houden. Maar dat lukte ze niet. Miguels bal eindigde precies in de hoek en de eer was gered. Volgens mij stonden we op dat moment 3-0 achter, dus 3-1 ziet er een stuk leuker uit. Vanaf het begin van de tweede helft werd er ook door EBOH JO11-2 een stuk harder gespeeld en natuurlijk leggen ze het af op kracht en snelheid, maar het ging allemaal een stuk moeizamer voor Hardinxveld. Eindelijk kwamen er ook combinaties tot stand en nam het aantal aanvallen toe, hoewel we nog niet écht gevaarlijk konden worden. Ook Hardinxveld beschikt over ijzersterke verdedigers, die gewend zijn om elke week op de proef gesteld te worden. Dat was duidelijk te zien. Maar zo af en toe konden Delano en Enzo een bres slaan in hun verdediging, al ontbrak hen ook het geluk. Nét niet, maar wel een stuk beter dan in de eerste helft.

Wat dieper in de tweede helft bij een 5-1 stand, kon EBOH druk uitoefenen op hun verdediging en een afgeweerde bal werd opnieuw dankbaar door Miguel aangenomen. Miguel heeft niet veel tijd nodig om te bedenken dat ie weleens zou kunnen uithalen. Dat doet ie niet. Hij haalt gewoon uit en dit keer opnieuw met succes. 5-2. Mooi doelpunt Miguel. Zo ga je het Enzo nog moeilijk maken om topscorer te worden. Ga zo door. Al was de tweede helft qua fysiek wat meer in evenwicht en lieten we ons alsnog verschalken met twee doelpunten, waardoor de eindstand op 7-2 kwam, we zagen beiden, Richard en ik, behoorlijk wat aanknooppunten om verder te kunnen deze week. Volgende week starten we de competitie tegen Groot Ammers en die vindt gelukkig thuis plaats. Altijd lekker om thuis te beginnen.

De jongens weten nu wat ze te wachten staat. Dat was de belangrijkste les van afgelopen zaterdag. Proeven aan een hoger niveau, voetballen tegen tweedejaars, harder moeten werken om resultaat te boeken, nu weten dat 16-0 winnen niets inhoudt en dat 7-2 verliezen pijn doet, maar dat je er wel keihard voor gewerkt hebt. Dat is de les. Groot Ammers kan zijn lol op, want EBOH zal er volgende week zaterdag alles aan doen om aan Groot Ammers een gevoelige tik uit te delen. Gemakkelijk zal het niet worden, maar dat moet ook niet. Des te groter is de beloning. Vanaf nu zal EBOH JO11-2 elke wedstrijd vol strijd en doorzettingsvermogen moeten aanpakken. Alleen dan kun je op tegen oudere en grotere tegenstanders.

We gaan er deze week tegenaan. En we zijn er zaterdag klaar voor! Hard gewerkt jongens!! Proficiat voor het herstel in de tweede helft. Onthoud de dingen die goed gingen en vergeet zo snel mogelijk de zaken die niet goed gingen. Elke wedstrijd staat op zich. Winnen of verliezen doet er niet toe. Als je na de wedstrijd maar tegen jezelf kunt zeggen, dat je er alles aan hebt gedaan. Succes!!

De Coaches.

Tijdens het lezen van het speelprogramma en de uitslagen, was het u wellicht al opgevallen: Eboh 5 staat er niet meer tussen. Wat is er met ons team gebeurd? Bestaan we niet meer? Aan de ene kant niet, aan de andere kant wel. Niet: wegens teveel jongens die om uiteenlopende redenen met voetballen gestopt zijn, hebben we onvoldoende spelers over om een volwaardige selectie op de been te kunnen brengen. Wel: de jongens die wel willen blijven voetballen, hebben besloten om als 7 tegen 7-team hun voetballoopbaan voort te zetten.

Door de inspanningen van organisator Maarten van Houwelingen ( GSC/ODS ) draaien we op vrijdagen met de Dordtse 7 tegen 7-competitie mee. Per avond zijn er in totaal een stuk of 10 teams actief. Als team speel je per avond 2 wedstrijden van 30 minuten, waarbij er, gelukkig!!!!, doorlopend gewisseld mag worden. Onze vuurdoop hebben we inmiddels al gehad: op 26/08 hadden we onze eerste avond bij onze buurman Dubbeldam. Spelend in een ijzersterk 3-2-1-systeem werden Dubbeldam en Wieldrecht verslagen. Een leuk begin, maar op deze avonden zijn de uitslagen niet echt van belang. Het gaat meer om de voetbalsfeer en de gezelligheid na afloop.

Hieronder ziet u ons resterende speelschema, met de bijbehorende data (met onder de foto van de data de link naar de PDF)!

Mocht u zin hebben om naar ons te komen kijken ( aanvang, standaard om 19.30 uur ) en om na afloop een biertje en een bittergarnituur ( sorry Wilfred Genee: voor ons geen radijsjes, peren en bananen op de vrijdagavond! ) mee te consumeren, dan bent u van harte welkom!

Groeten,

De jongens van Eboh 5!

eboh-5-7×7