Bij de wedstrijd van aanstaande zaterdag tussen Wieldrecht 1 en EBOH 1, zal de 7 jarige Adam Tajjiou pupil van de week zijn. Adam moet helaas op jonge leeftijd al een zware strijd aangaan. Voor meer informatie zie www.wieldrecht.nl
Hierbij willen wij alle EBOH supporters, die bij deze wedstrijd aanwezig zullen zijn, vragen om Adam met een daverend applaus te begroeten deze middag en ervoor te zorgen dat het een voor hem onvergetelijke dag wordt, want dat verdient deze kleine “grote” man.
Namens het bestuur en de jeugdcomissie wensen wij Adam zaterdag heel veel plezier!
Zaterdag 3 december 2016, de dag waarop EBOH JO11-2 hun bekeravontuur mochten voortzetten, ondanks het verlies tegen Groote Lindt JO11-1 in de laatste wedstrijd van de poule. Het lot verbond EBOH JO11-2 aan Hardinxveld JO11-1, een sterke ploeg en de waarschijnlijke kampioen uit de competitie van EBOH JO11-1. Een zware dobber dus en dat maakt het vissen naar de volgende ronde van de Zwaluwen Jeugdbeker een behoorlijk grote uitdaging. Maar dat is nou juist het leuke aan uitdagingen, de handschoen wordt opgepakt en het nodige zal gedaan moeten worden om verder te komen in de bekercompetitie van 2016/2017. Je weet nooit wat er gebeurt, maar aan het begin van een wedstrijd staat het hoe dan ook altijd 0-0.
In de kleedkamer werd doorgenomen hoe we Hardinxveld zouden gaan aanpakken. En twee dingen zouden belangrijk worden in deze wedstrijd. Eén: We vliegen er op. We blijven in elkaars buurt en met zijn zessen schuiven we naar voren en naar achteren. Gegroepeerd. Elke keer wanneer een Hardinxvelder aan de bal komt, geven we druk op de bal. Meteen. Twéé: Balbezit. Wanneer we de bal veroveren, gaan we voetballen in plaats van paniekerig de bal wegschieten. Dat moet ophouden. We moeten ervoor zorgen dat Hardinxveld achter ons gaat aanlopen en liefst tevergeefs. Maar niet de bal ontvangen en omdat je wordt vastgepind, de bal zomaar weggeven. Scherm de bal af en ga een een-twee aan met je medespeler. Gebruik je keeper.
De eerste opdracht werd behoorlijk goed uitgevoerd. Natuurlijk is Hardinxveld de betere ploeg, maar als je al gelijk in het begin op je rug gaat liggen, had je net zo goed een hond kunnen worden. Woef woef! Al vroeg in de wedstrijd schoot er een combinatie door onze verdediging en kwam Hardinxveld op 0-1. Maar dat had weinig effect op de EBOH JO11-2 ‘jongetjes’. Ze komen het afgelopen seizoen wel vaker op achterstand en je merkt dat het ze steeds minder doet. Het is ingecalculeerd. Maar een paar wedstrijden geleden zouden ze meteen van slag zijn geraakt. Maar deze keer niet. Hardinxveld bracht het betere spel, maar wist zich geen raad met de kleine kansen die daardoor ontstonden. EBOH JO11-2 stond goed opgesteld en wist de meeste kansen te neutraliseren.
Kai stond vandaag als een aardbeving bestendig huis. Baalde natuurlijk enorm van die 0-1, maar was verder niet van plan om er nog één door te laten. En Hardinxveld drong echt wel aan. Elke mogelijkheid werd aangegrepen om te schieten op het doel, zelfs van grote afstand. Maar Kai weerde elke bal af. De hoge ballen werden uit de lucht geplukt en de ingeschoten ballen naast- of overgetikt. Je kunt rustig stellen dat Kai het team in leven hield in deze wedstrijd, want bij een 0-2 score zou de wedstrijd waarschijnlijk al vroeg gelopen zijn. Zijn prestatie hield de hoop levend dat we zelf ook nog eens gevaarlijk zouden kunnen worden.
Maar de tweede opdracht kwam niet goed genoeg uit de verf. We hielden het balbezit niet en dat kwam steeds door het paniekerige uitverdedigen. Het is natuurlijk moeilijk voetballen tegen een sterkere tegenstander, die ook jou direct onder druk zet en de bal aanvalt. En die omschakeling kost EBOH JO11-2 vaak de mogelijkheid om zelf gevaarlijk te worden. Want we kunnen best goed voetballen hoor, dat lijdt geen twijfel. Zoetjesaan begint JO11-2 te wennen aan het idee, dat je hard moet werken om te bereiken wat je wilt. En gewerkt werd er. Ik hoefde in de rust alleen maar te kijken naar de rode wangetjes en die wangetjes waren niet rood omdat het zo koud was. Langzaam kregen ze door dat Hardinxveld er wel alles aan deed om de 0-2 te scoren, maar dat ze er toch niet goed doorheen kwamen.
En dat besef bracht EBOH JO11-2 ertoe om er een schepje bovenop te doen. Onze gevaarlijkste aanvaller Enzo kwam er vandaag in het begin niet doorheen. Het balverlies na een pass breekt je op een gegeven moment op en helaas leden we te veel balverlies. Ook Hardinxveld hadden hun zaakjes achterin goed op orde en Enzo liep zich regelmatig vast tussen 2 á 3 spelers en raakte de bal kwijt. Het scheelde vandaag behoorlijk veel dat Delano zich moest afmelden vanwege ziekte. Je kon duidelijk zien dat we op het middenveld kracht misten, precies de kracht die Delano aanvallend en verdedigend levert.
Zijn splijtpass brengt onze spitsen vaak in de juiste positie en nu moesten Luciano, Miguel en Maikey het opknappen en dat ligt hen toch minder. Daar komt bij dat er wel een partij grote jongens staan opgesteld bij Hardinxveld. De grond buiten Dordrecht is klaarblijkelijk een stuk vruchtbaarder, want als je tegen eiken moet voetballen en je bent zelf een struikje, dan kun je het zelf wel invullen. Je komt gewoon een hoop kracht en kilo’s te kort. Daarnaast zijn oudere jongens in hun hoofd al een stap verder en bewegen zij al meer als een D-speler, sneller en vaardiger.
Het is geen schande dat je telkens verliest. Het is hen ook overkomen. Denk maar niet dat de jongens van Hardinxveld alles al hebben gewonnen in hun nog korte leventje. Ech nie waar. Neem het compliment van de coach van Hardinxveld maar ter harte. “Je hebt een hele leuke ploeg met hele leuke voetballertjes. Daar ga je volgend seizoen vast van genieten.” Ook hij weet dat Hardinxveld voor EBOH JO11-2 een te zware opgave is. Maar EBOH JO11-2 wist vandaag toch menigeen te verrassen.
Niet elke uitverdedigende actie gaat fout. Juist op het moment dat de bal snel wordt gespeeld naar de zijkant en Maikey op het middenveld wordt aangespeeld, geeft Maikey een splijtende pass door het midden op de inlopende Enzo. Hij neemt de bal een paar meter mee en schiet de bal onhoudbaar in op een meter of 15 afstand van het doel. De keeper staat verbluft toe te kijken en het mag dan wel tegen de verhouding in zijn, het staat toch maar mooi 1-1. Zo’n 15 á 20 minuten gespeeld en dan op 1-1 staan, dat was ook niet wat de coach van Hardinxveld voor ogen had. Je merkte echt dat Hardinxveld heel eventjes van slag was. Toch iets te gemakkelijk opgevat deze wedstrijd?
De allereerste oefenwedstrijd van het seizoen speelden we in en uit tegen Hardinxveld. Op hun sportpark werden we op alle terreinen afgetroefd en overspeeld. We verloren toen met 7-2, maar die score had gemakkelijk in de dubbele cijfers kunnen gaan. Het bleek onze eerste ervaring met het spelen van wedstrijden tegen tweedejaars E. Dat lesje kon Hardinxveld vandaag niet herhalen. En dat komt door de harde leerschool van de E-klasse. EBOH F1, vorig seizoen, nog jongetjes vergeleken met wat ze nu zijn, ‘grote jongens’ in de E klasse. Het is alleen jammer dat er nog veel grotere jongens zijn in de E klasse.
Het is begrijpelijk dat klassen over 2 jaargangen vallen, zodat je eerste- en tweedejaars jeugdvoetbalteams hebt in dezelfde klasse. Maar je zou eigenlijk liever zien dat eerstejaars voetballen tegen eerstejaars en hetzelfde voor de tweedejaars. Geen uitzondering. Maar in de praktijk levert dat problemen op wanneer je van één leeftijdsklasse te veel spelers hebt en van de andere te weinig om een team te kunnen formeren. Maar toch. Wanneer jouw team elk jaar in het afwijkende ritme zit om als eerstejaars telkens te moeten voetballen tegen tweedejaarsteams en in het daaropvolgende jaar tegen eerstejaarsteams, dan blijf je een beetje in dezelfde vicieuze cirkel ronddraaien.
Maar wij zijn natuurlijk JO11-2 in dezelfde klasse als JO11-1. En dat zijn onze tweedejaars. Dus moet de vraag zijn: “Zijn wij als team sterk genoeg om in de eerste klasse te blijven voetballen?”. Ja en nee. Van allebei wat. Blijft moeilijk. Coaches van andere verenigingen zeggen: “Probeer zo lang als mogelijk mee te blijven draaien in de hogere klassen, want daar wordt gewoon het betere voetbal gespeeld. Je komt nu dan wel te kort, maar dat verbetert in de komende tijd.” Voor allebei is wat te zeggen. Plezier is natuurlijk belangrijk, belangrijk is het pas echt wanneer je alles verliest. Wanneer dat niet zo is, dan heb je gewoon plezier in het spelletje. Plezier staat niet gelijk aan alles winnen.
Vlak voor de rust bracht Hardinxveld toch het betere veldspel en daaruit volgde een afstandsschot, die onhoudbaar voor Kai in de linkerbovenhoek verdween. Tja, tegen dat schot was geen kruid gewassen. Kai boos natuurlijk, want Kai houdt niet van tegendoelpunten. En hij stond tot dat moment als een huis en hij hield alles tegen via de grond, maar zelfs ook via de lucht lukte het Hardinxveld niet om hem te verschalken. Na de wedstrijd kwam de coach van Hardinxveld nog naar hem toe om hem een hart onder de riem te steken dat ie uitstekend had gekeept. Maar wie Kai kent, weet dat de teleurstelling overheerst. Het is hét teken van de voetballer met overtuiging en toekomst, want de beste spelers die het verst komen, hebben een grondige hekel aan verliezen en dat stopt niet nét na de verloren wedstrijd. Meestal kost dat een hele middag of zelfs een heel weekend. Het klinkt bekend.
In ieder geval gingen we rusten met 1-2. Jammer, maar onverdiend was het zeker niet. Maar EBOH JO11-2 had laten zien, dat er niet met ze te sollen valt. De tegenstanders moeten er wel voor werken en daar gaat het om. De afgelopen competitiewedstrijden gaven we de tegenstander vaak na de 0-1 vrij spel en lieten we ze gewoon doorgaan met doelpunten maken. Maar nu, sinds 2 wedstrijden, zit het geloof er weer in en wordt om elke meter gestreden. Marcel en Ömer werkten enorm hard vandaag. Zij grepen elke situatie aan om het de tegenstander zo moeilijk als mogelijk te maken. Mitchell speelde de eerste helft naar behoren, maar zakte de tweede helft iets terug. Het is ook moeilijk tegen goeie tegenstanders om als laatste man alles tegen te houden. De middenvelders Maikey, Luciano, Miguel en Enzo werken sowieso hard, want zij zullen zowel verdedigend als aanvallen arbeid moeten leveren en je zag gaandeweg de tweede helft dat ze dat ging opbreken.
De tweede helft begon iets minder dan ze in de eerste helft lieten zien. Het werd echter niet door Hardinxveld afgestraft. Maar je kon zien dat Hardinxveld een manier gevonden had om door de verdediging heen te komen door het spel telkens naar de andere kant te verleggen en de verdediging te dwingen om te kantelen. Daardoor kom je weleens te laat en komen er buitenspelers vrij te staan omdat je het niet meer kunt belopen. Dat komt omdat voetballers te veel op de bal letten en niet op hun aanvaller. Het is een wankel evenwicht, dat je gaat beheersen naarmate je ouder wordt. Een basketbal oplossing is de Line of Sight. Je moet zowel de bal als de aanvaller blijven zien. Dat stelt je in staat om te voorkomen dat je tegenstander uit de rug wegloopt, terwijl je op de bal let. Maar dat is moeilijk mensen! Dat is moeilijk. Maar zodra je weet hoe, dan is het makkelijk, mensen! Dan is het makkelijk!
EBOH JO11-2 kwam op een gegeven moment in de tweede helft niet meer onder de druk van Hardinxveld uit en de krachten begonnen af te nemen. Gaatjes vielen en ze werden niet meer dichtgelopen. In een tijdsbestek van ca 10 minuten halverwege de tweede helft werd de score door Hardinxveld opgetrokken van 1-2 naar 1-5. Geen schande, zoals ik al zei. We prikten af en toe door hun verdediging heen en Enzo werd gefrustreerd door het vastlopen in hun verdediging. Het was jammer, want met het ontbreken van Delano waren we aanvallend behoorlijk gekortwiekt. En vooral Enzo miste de combinatie met Delano, die hem vaak vrij voor de keeper kan zetten. We konden aanvallend te weinig brengen om het Hardinxveld écht moeilijk te maken.
Maar de EBOH JO11-2 jongens kunnen trots zijn op zichzelf, want ze hebben hun huid duur verkocht en het duurde lang voor Hardinxveld het overwicht in doelpunten kon uitdrukken. Het was zeker niet die walk-over van het begin van het seizoen. Verre van dat. De jongetjes van het begin van het seizoen zijn gehard en zijn verworden tot grote jongens. Je ziet botsingen, ellebogen, tikjes en duwpartijen en in 6 á 7 wedstrijden zie je ze knokken om een bal, terugduwen en zelfs behoorlijke overtredingen begaan. Ze gaan zich aanpassen aan dit niveau en geven de tegenstanders een koekje van eigen deeg. De 1-5 is ruim als verlies, maar het is een heel anders tot stand gekomen verlies dan 4 maanden geleden. Voor je gevoel had er vandaag zelfs nog veel meer ingezeten. Maar het is geen schande, zeker niet!
Grote jongens van EBOH JO1-2? Gefeliciteerd met dit verlies! Jullie hebben lange tijd tegen een te sterke tegenstander de ruggen gerecht en jullie zijn in de afgelopen maanden behoorlijk gegroeid. Ga zo door en dan komen de resultaten vanzelf.
De coaches.
Woensdag 23 november stond de midweekse ontmoeting op het programma tegen de 2e plaats in de competitie, ingevuld door Alblasserdam JO11-1. Gek genoeg heeft EBOH JO11-2 vorig seizoen een behoorlijke reputatie opgebouwd in avondwedstrijden. Aan de Schenkeldijk verloren menig hoofdklassertje hun hoofdjes en werden door de toenmalige F-pupillen van EBOH simpel opgerold. Natuurlijk zijn de tegenstanders in deze competitie van een ander formaat en zij hebben hun eigen reputatie. Die van Alblasserdam zijn nagenoeg bekend. Verdedigend niet de sterkste ploeg, maar aanvallend des te sterker. Een tweetal goede voetballers, die beiden naast hun goede techniek ook nog eens mogen beschikken over een alleraardigst schot. En dat bedoel ik dan wel als een understatement.
Vanaf de eerste minuut werden twee dingen duidelijk. Alblasserdam had en hield het initiatief, maar EBOH ging er flink tegenaan, gebruikten hun fysiek en al het andere om het Alblasserdam zo moeilijk mogelijk te maken. Hun opdracht vanuit de kleedkamer was om te gaan voetballen. En dat is meteen vanaf de ‘kaiper’ uitverdedigen via de zijkant en doorspelen via de rechts- of linksbuiten. Voetballen is samenspelen, balbezit en vanuit balbezit de eentwee aangaan. Niet een blinde bal naar voren en dan gelijk inleveren. Bij balverlies iedereen terug en alle hens aan dek. Je gaat pas aan aanvallen denken, wanneer je balbezit hebt en niet eerder. Niet alvast in de vooruitrichting gaan staan en onbereikbaar zijn, maar bij balverlies terugkomen en meeverdedigen. Voetballen dus.
Vandaag hadden we één mannetje minder. Miguel was ’s middags ziek thuisgekomen en dus speelden we vandaag met één wissel. Marcel, Mitchell, Ömer, Luciano, Maikey en Enzo werden de wei ingestuurd en het zestal werd door onze ‘Kaiper’ ondersteund. In de beginfase was het even aftasten, maar al snel kwam Alblasserdam een paar keer goed door over de zijkanten en met een paar scherpe passjes werden hun spitsen voor de keeper vrijgespeeld, maar onze verdedigers grepen goed in. Soms met 2 inglijdende verdedigers werden de ballen geblokt. Kai zelf verrichtte een paar goede reddingen en je kon zien dat Alblasserdam daar niet op had gerekend. In hun thuiswedstrijd stond het na 50 seconden al 1-0 en was het verzet al snel gebroken. Maar vandaag niet, alle 7 veldspelers werkten er vanaf het begin keihard aan om het eerste doelpunt niet te laten vallen.
Heel af en toe kwam EBOH er messcherp uit. Via de zijkant, pass op de middenvelder en een kaats in de diepte waar Enzo tweemaal achtereen in een uitstekende positie kwam om voor de verandering Alblasserdam eens op een achterstand te zetten. En dat had zomaar kunnen gebeuren. Maar op de een of andere manier stond Enzo niet helemaal goed in zijn schoentjes. Daar waar ie normaal gesproken als een echte spits doorzet om er langs te komen om te kunnen scoren, daar liet ie nu een beetje ontzag zien en hield ie in. En het is geen verprutsen van kansen, maar juist het niet benutten van kansen. Dat was jammer. Maar het feit dat we in die situatie terechtkwamen was hoopvol. Voor het eerst deze competitie kwamen op basis van doorzettingsvermogen en werklust, maar ook gewoon door slimmer te voetballen, kansen tot stand. En we hadden Alblasserdam heus wel pijn kunnen doen, ondanks het feit dat zij in de wedstrijd de overhand hadden.
Jammer genoeg werd een teruggekaatste bal vanuit onze verdediging vanaf een meter of 20 loepzuiver over Kai heen in de kruising geschoten. Onhoudbaar en zelfs Kai moest zich daar bij neerleggen. Natuurlijk baalde hij er van, want 10 á 15 minuten had hij en samen met hem de verdediging, de aanvallen van Alblasserdam weten op te vangen en te neutraliseren. En dat was gewoon knap. Dat de 0-1 viel door een prachtig schot was kenmerkend. Tot dat moment bleek Alblasserdam niet in staat om onze verdediging te passeren. Koud 5 minuten later volgde een bijna exacte kopie van het eerste schot. Opnieuw fabelachtig ingeschoten en het is dat ik voor EBOH ben, want anders had ik wel even voor geklapt. De 0-2 stond op het scorebord en eigenlijk was dat het punt. Je staat achter, maar in het gevecht om de gewone velddoelpunten stond het eigenlijk 0-0.
De rust brak aan. We complimenteerden het hele team met hun prima prestatie. “Jullie spelen prima, jongens! Je staat wel 0-2 achter, maar die 2 doelpunten waren van een andere planeet en daar kan de beste keeper helemaal niets aan veranderen.” En dat was ook zo, EBOH stond tegen een goeie ploeg gewoon erg goed te verdedigen en als ze wat brutaler waren geweest en ietwat zuiverder in hun passing, dan hadden zij zelfs één of twee doelpunten kunnen maken. En dat was eigenlijk nog het vervelendste. Ze beloonden zichzelf gewoon niet voor het prima spel in de eerste helft. Voor al diegenen die de afgelopen verslagen hebben gelezen en het van nabij hebben gezien, weten dat dit de beste helft was van de hele competitie. In de vorige competitiewedstrijd speelden ze een hele slechte eerste helft en was de stand in de rust al 0-7.
Alblasserdam werd uitermate goed bestreden met alle middelen, althans de middelen die geoorloofd waren. Zo nu en dan werden er wel wat hardhandige ingrepen toegepast en al floot onze scheidsrechter daarvoor en al waren sommige overtredingen wel op het randje, zelf vond ik een prima instelling. Eindelijk bijten de EBOH jongens eens lekker van zich af. Er was geen gemene opzet in het spel, maar uiteindelijk is het een goeie zaak dat je jezelf niet zo makkelijk laat passeren. Luciano liet in deze wedstrijd zien dat ie lekker tekeer kan gaan. Je mag me wel voorbijlopen, maar of je 5 meter verder nog loopt, dat valt nog te bezien. Maikey, het mannetje waarop ik kan bouwen als het gaat om stevig ingrijpen, liet zich vandaag teveel met een kluitje in het riet sturen. Soms rollen de ballen niet goed en juist als je wilt ingrijpen, dan is de bal net weer weg. We maken het Maikey ook wel een beetje te moeilijk, want er is voor hem geen vaste plaats in het team. Dat klinkt gek, maar hij is zo’n speler die je bijna op elke plek kunt neerzetten en hij gaat er voor. Trainers weten dat en maken daar gebruik van. Dat maakt hem zo waardevol.
Niet veel anders is het met de grote drie achterin. Marcel is een verdediger bij uitstek. We foeteren wel eens op hem dat ie niet op zijn plek blijft staan en zijn man laat schieten. Die loopt gemakkelijk uit zijn rug weg. Gemakshalve vergeten we zelf als coach, dat hij in een groot aantal gevallen de gaatjes dichtloopt die Mitchell en Ömer laten vallen. Hij is vaak in staat om een doorgebroken speler alsnog op het laatste moment van het scoren af te houden en de situatie te redden. Maar hij moet er ook op vertrouwen dat zijn medespelers hun eigen zaakjes opknappen, zolang als hij zijn man maar helemaal uitschakelt. Maar zo zijn coaches. Die willen alles tegelijk. En deze jongens zijn pas 9 of 10 jaar. En dat willen we nog weleens vergeten. Marcel is één van de pijlers waarop dit team rust en dat moeten we vooral zo houden.
De tweede helft begon, vanuit ons oogpunt, niet echt sterk. We stonden weer een beetje toe te kijken hoe het spel aan ons voorbijging. We grepen niet krachtdadig in en Alblasserdam maakte daar handig gebruik van. In een scrimmage voor ons doel waren we elke keer een stapje te laat totdat de spits van Alblasserdam aan alle onzekerheid een einde maakte. 0-3. Mm..een tegenvaller. En iets te makkelijk. Tot dat moment stonden Mitchell en Ömer een prima wedstrijd te spelen, maar nu grepen ze onvoldoende in. Ach ja, de boog kan niet altijd gespannen staan. Het gebeurt. Je kunt niet anders dan accepteren. Het was wel zo dat vanaf dat moment EBOH weer iets beter ging spelen. Kleine combinaties ontstonden weer op het middenveld tussen Delano en Enzo en Delano en Luciano. Speldenprikken werden uitgedeeld en het was een kwestie van tijd totdat EBOH weer eens van zich liet spreken.
Na een minuut of 10 kwam EBOH met een goede combinatie uit de eigen verdediging en Enzo werd door Delano’s goede pass naar voren gejaagd en ditmaal hoefde Enzo er geen twee keer over na te denken. Hij sleepte de bal mee en sprintte naar het doel van de keeper. De laatste man van Alblasserdam was te laat en Enzo liet de keeper kansloos op een scherpe schuiver in de rechterhoek. Eer gered en dat met een mooie aanval. 1-3. Op dat moment liet EBOH weer eens zien dat zij wel degelijk kunnen voetballen en het de betere teams in deze competitie best wel moeilijk kunnen maken. Er werd op het middenveld keihard gewerkt door Delano, Luciano en Enzo om Alblasserdam te verschalken. Er kwamen corners en wel degelijk mogelijkheden om Alblasserdam voor een tweede keer in de wedstrijd écht pijn te doen. Heel even hadden we de hoop dat met een beetje geluk de 2-3 op het scorebord zou komen. En dat zou echt niet onverdiend zijn geweest. Maar in plaats daarvan kreeg EBOH de deksel op de neus.
Natuurlijk sta je naar voren gericht, als je de tegenstander onder druk wil zetten en wil scoren. En in die fase stonden Mitchell en Ömer goed te verdedigen. Vooral Ömer stond sterk te verdedigen. Hij zorgde er voor dat zijn tegenstander een stuk minder gevaarlijk werd door meermalen tussen de bal en de man te komen en met een interceptie weer de aanval aan het werk kon zetten. Ja, je kunt wel zeggen dat Ömer weer lekker in zijn velletje zit. Zijn conditie was een tijdje dubieus door een paar keer ziek te zijn geweest. Maar hij is weer helemaal op stoom de afgelopen weken. Hij sprint er op los en geeft niet op. En dat is tegen een sterke tegenstander als Alblasserdam echt wel nodig. Mitchell had het de afgelopen wedstrijden behoorlijk moeilijk. Sterkere tegenstanders zijn niet alleen fysiek sterker, maar vaak ook iets sneller en slimmer. Ze hebben vaak spelers die makkelijk passeren en dan komt Mitchell vaak in ondertal te staan, soms tegen een overmacht. Zo moet het toch ook wel voelen. Maar ook Mitchell keert terug op zijn oude niveau. En dat is een goede ontwikkeling.
Maar zoals wel vaker deze competitie krijgt EBOH, ondanks de goede bedoelingen, het deksel op de neus. Iets te aanvallend en dat bekoop je met een counter. Eentje was zeer doeltreffend. Precies op het moment dat de druk van EBOH eigenlijk moet leiden tot een grote kans of misschien wel een heel gemeen doelpuntje, valt er een gaatje en daar wordt door de spitsen van Alblasserdam optimaal van geprofiteerd. Kai opnieuw kansloos en de stand wordt naar 1-4 opgekrikt. Daar knakte de moraal eventjes. Heel snel drukt Alblasserdam door en de koppies van de EBOH spelertjes gaan even hangen. Gegokt en verloren. De 1-5 en de 1-6 komen veel te makkelijk tot stand. Eigenlijk wordt Alblasserdam op dat moment niets meer in de weg gelegd. Tot de laatste 5 á 10 minuten van de wedstrijd hielden we Alblasserdam op 1-3 en dat is gezien de krachtsverhoudingen hartstikke goed.
Kansen op een aansluittreffer waren er wel degelijk en ik had het wel willen zien bij een 2-3 stand. We voeren een wissel door en de ‘geest’ komt uit de fles en komt dan in de ploeg. Die ‘geest’ heeft al vaker aan de Schenkeldijk wonderen verricht. Maar de 1-4 was het knakpunt. Op dat moment speel je een verloren wedstrijd en dat gebeurt dan op precies het verkeerde moment. Maar ja, zo gewonnen, zo geronnen. Het is nou eenmaal een goede ploeg en zij staan niet voor niets op de 2e plaats achter Unitas. En het is nou eenmaal een groot verschil tussen bijna 2-3 en een duidelijke 1-4, 1-5 en 1-6. Enzo en Delano en Luciano en Maikey hebben in de aanval alles gestopt om gevaarlijker te kunnen worden. Maar zet deze wedstrijd af tegen de kansloze 8-0 uit in Alblasserdam, dan zit daar weer een wereld tussen. Dus ondanks het verlies met 1-6 zijn beide coaches erg tevreden met de instelling van de jongens in deze wedstrijd.
Uiteindelijk ben je niet weggespeeld, al liep aan het eind van de wedstrijd de score iets teveel op. Je bent afgetroefd door een ploeg met 2 supertalentjes, die tegen elke ploeg doelpunten maken, zelfs tegen de sterkste ploeg van de competitie. Daar zat het verschil. Individuele klasse. En daar is uiteindelijk geen kruid tegen gewassen. Het gemak waarmee de twee afstandsschoten werden afgevuurd in de eerste helft zorgde er voor dat je meteen al achter de feiten aan hebt gelopen, terwijl EBOH in de wedstrijd zeker niet de mindere was van Alblasserdam. Dus dit gevoel nemen we mee naar de volgende wedstrijden. Niet de uitslag, maar het gevoel dat er meer te halen viel en je als team vandaag niet door het ijs bent gezakt. In ieder geval zijn wij als coaches trots op de prestatie van vandaag. We blijven gewoon trainen. Er komen nog twee wedstrijden tegen de ploeg uit Zaltbommel. As, zaterdag spelen we niet tegen Nivo Sparta, omdat we komende zaterdag over te weinig spelers beschikken en dus is deze wedstrijd verzet.
Wel is EBOH JO11-2 door in de beker! De ploeg uit Hardinxveld met de gelijknamige naam is onze tegenstander op 3 december as. om 9:00 uur aan de Schenkelijk in Dordrecht. Een eveneens gevaarlijke ploeg, te vergelijken met de goede ploegen uit onze eigen competitie. Dat zal een zware dobber worden, maar wanneer we voetballen tegen hen zoals we vandaag voetbalden tegen Alblasserdam, dan maak je altijd een kans. In alle bekercompetities gebeuren de gekste dingen. Dus kom naar de Schenkeldijk en moedig EBOH JO11-2 aan. Ze zullen het nodig heben!
Jongens? Uitstekend gevoetbald. Hard gewerkt en elkaar prima geholpen als team. Ga zo door…
De coaches.
Vandaag 19 november 2016 zou eerst de competitiewedstrijd worden afgewikkeld tegen Alblasserdam JO11-1, maar deze is op verzoek van Alblasserdam verplaatst naar komende woensdag 18.45 uur aan de Schenkeldijk in Dordrecht. Tja, dan vul je natuurlijk het liefst zo’n lege zaterdag op met een wedstrijd, waar géén druk op staat en de kans om een goed resultaat neer te zetten groter is dan normaal. IFC JO11-2, een evenknie van EBOH JO11-2, is een voornamelijk tweedejaarsteam, maar speelt 3e klasse en dus zijn de EBOH mannetjes het aan hun stand verplicht om in ieder geval de wedstrijd winnend af te sluiten. Maar ja, je kunt wel vinden dat ze zouden moeten winnen, het is een heel ander iets om het ook daadwerkelijk te doen.
Vandaag begonnen we voor de verandering eens om 11.00 uur ’s ochtends en menig ouder had zijn/haar voorkeur daarvoor uitgesproken. De luilakken! Een beetje uitslapen hè? En die zoontjes maar trappelen de hele ochtend. “Gaan we nou? Papa, schiet nou eens op….pffff….ik wil naar EBOH, ik wil voetballen!! Mama? Sta eens op!”. Ik hoor het ze al roepen. Maar ook de coaches hadden weer eens zin om een uurtje langer te kunnen slapen. Het vroege opstaan is het lot van trainers van jeugdteams. En voor een trainer van ‘middelbare’ leeftijd (Bah! Walgelijk dat ik dit moet zeggen….) is het ook weleens lekker om een extra bakkie koffie te kunnen drinken en het ontbijt rustig te kunnen laten verteren.
En binnenkort moeten we de uitwedstrijd spelen tegen Nivo Sparta te Zaltbommel. Om 9.00 uur maar liefst. Dat was eerst 8.30 uur, dus ik gok er op dat er is onderhandeld over de begintijd. Nu lees ik in het schema dat Nivo Sparta bij ons thuis volgende week zaterdag om 10.00 uur mogen starten. Mmm, nou ja, oké dan, om een halfuurtje later weg te kunnen voor een reis van een klein uurtje, alles is meegenomen. Niet klagen dus. Hoort u mij klagen? Nee toch? Nou dan. Maar eerst gaan we de wedstrijd van vandaag beschrijven, want er stond een leuke oefenpot gepland tegen IFC uit Hendrik Ido Ambacht. Zoals gezegd, een derdeklasser, met grote jongens in het veld, die wel tegen een stootje kunnen. Een prima oefenpartner voor onze ‘lichtgewichten’. Inderdaad een stevige ploeg, die het ook vooral van het fysiek moet hebben en er regelmatig snel uitkwam om bij Kai in de buurt voor gevaar te zorgen.
Twee sterkmakertjes, Mitchell (‘De Waterzakman’) en Delano (‘De Ballenjongen’) stonden vandaag reserve. Delano was toevallig vandaag ook nog eens de aanvoerder en dus had ie het er maar druk mee, met al die extra taken. De verdediging bestond vandaag uit Maikey rechtsback, Marcel laatste man en Ömer linksback. De aanval bestond uit Miguel op links, Luciano op rechts en Enzo de centrale middenvelder. En vanaf het begin golfde het spel heen en weer. IFC was niet naar de Schenkeldijk gekomen om zich de kaas van het brood te laten eten. Want in HI Ambacht houden ze van kaas, heb ik begrepen. Wanneer je IFC wilt verslaan, moet je dus gewoon de kaas veroveren en snel opeten. Zoals verwacht, stonden Enzo zijn benen in de vooruitrichting en zijn hoofd in de achteruitrichting. Een typische spits. Je vertelt hem dat ie mee moet verdedigen en de middenvelder van de tegenstander uit moet schakelen, maar in plaats daarvan gaat ie de laatste man uitschakelen. Ach, je moet een ouwe hond ook geen nieuwe trucjes leren. Een spits is een spits. Maar na wat aandringen, doet ie toch zijn werk.
Na wat mutaties komt Mitchell weer op zijn plek terecht als laatste man en zorgt Delano weer iets meer voor het evenwicht op het middenveld. Maar we vergaten écht te voetballen en lieten de mannen uit HIA teveel naar voren opstomen. Het mocht dan wel niet echt gevaarlijk worden, maar IFC bracht zichzelf in de juiste positie om gevaarlijk te worden. En daar hadden onze jongens het moeilijk genoeg mee. Over links kwam Enzo een enkele keer gevaarlijk door, maar de aanvallen strandden jammerlijk. Te weinig combinatie. Opgeschreven als aandachtspunt voor in de rust. Kansen genoeg om IFC pijn te doen in de omschakeling, maar wanneer je teveel zélf doet en niet de een-twee zoekt, dan loop je telkens vast. Maar eindelijk kwamen we in de 13e minuut goed door.
In één van de spaarzame combinaties werd Miguel op links vrijgespeeld en hij bedacht zich geen moment. Hij schoot hard in, maar de keeper pareerde zijn schot. Gelukkig kwam de bal precies voor zijn voeten terug en hij bedacht zich opnieuw geen enkel moment. Ditmaal schoot ie de bal keihard langs de keeper en de 1-0 was een feit. Eindelijk loon naar werken. Want er werd wel degelijk wel hard gewerkt. En dat is in ieder geval het minste dat je kunt doen. Hard werken. Jagen op de bal. Een tegenstander overnemen, wanneer ie je medespeler uitspeelt. Niet toekijken. Dat wordt in JO11-2 niet getolereerd en dat krijg je dan ook meteen te horen. Minder spelen is niet erg, maar niet werken in het veld, dat is voor beide coaches onacceptabel. Gelukkig zijn dit hard werkende jongens, die, ondanks de grote nederlagen van dit seizoen, gewoon blijven doorgaan tot de laatste minuut!
Vanaf de 1-0 kreeg EBOH iets meer controle over IFC. Hun aanvallen werden minder en er werd beter ingegrepen. Balverovering leidde iets meer tot een combinatie in plaats van solovoetbal. Sommige mannetjes in het team hebben de neiging om te snel te kiezen voor zelf de verdediging te passeren in plaats van de simpele pass, beweging naar voren en overtal te creëren. Maar wanneer ze wel gaan samenspelen, dan wordt EBOH JO11-2 pas echt gevaarlijk. Dán blijkt dat ze toch heel erg leuk kunnen voetballen. Zelfs tegen veel sterkere tegenstanders. Maar het heeft gewoon tijd nodig. Tegen sterkere en oudere teams krijg je veel minder tijd om te bedenken wat je gaat doen. En daar hebben ze nu echt last van in hun eigen competitie. Zodra ze er aan gewend zijn, dan spelen ze de bal sneller en komen ze er achter dat elk team is uit te spelen.
De laatste 2 weken zijn Miguel en Luciano daarvan het voorbeeld. Ineens valt het kwartje. Bal aannemen, meteen goede pass geven en dan gelijk doorlopen. Het gaat niet altijd goed, maar dat hoeft ook niet. Maar ze snappen steeds beter dat snelheid van handelen het antwoord is. Dat wil niet zeggen dat zij de enigen zijn die de fout, van te langzaam handelen, maken. De komende weken gaan we daarop oefenen. Hoe sneller je handelt, hoe meer tijd je hebt om de juiste pass te geven en je tegenstander te ontlopen. Zoals gezegd, ná de 1-0 kwam meer controle. We zetten de IFC’ers vast en de keeper wist eigenlijk niet meer waar de bal naartoe moest. In één van die gevallen gaf de keeper een te slappe pass op zijn linksback en meteen was Enzo terplaatse. Daar loert ie natuurlijk op, dat ene foutje en dan BAM! Voetje ertussen en de 2-0 is een feit. Goed opgelet Enzo. Game over. Althans dat dachten er een paar.
De rust brak aan en de coaches namen waar dat er eindelijk weer eens gelachen werd in de kleedkamer. En dat snappen we wel. Hele moeilijke wedstrijden achter de rug en het idee dat elke zaterdagochtend ontstaat, is dat van: “Oei, daar gaan we weer, we gaan vandaag weer verliezen…”. En dat is een erg vervelend gevoel en dus snapten wij ook wel, dat een 2-0 voorsprong een heerlijk gevoel is. Maar de jongens werd natuurlijk wel verteld dat dit maar één helft is. Je bent er nog niet. Want als je zo gaat voetballen, dan krijg je het deksel op de neus. Blijf opletten, bij balverlies allemaal terug en bij balwinst, bied je aan en beweeg en combineer. De tweede helft begon eigenlijk een beetje als de eerste en dat was een tegenvaller. Ze waren er nog voor gewaarschuwd en toch stonden we teveel naar voren gericht. Kai kwam als grap tegen me vertellen dat ie niks te doen had gehad in de eerste helft en dat ie het er koud van kreeg. Konden we niet af en toe een balletje doorlaten schieten? Dat zei hij als grap en hij werd pardoes op zijn wenken bediend.
Over links schoot de bal door en de linksbuiten nam de bal aan en schoot snoeihard op het doel van Kai. Keihard in zijn korte hoek en de stand werd 2-1. Ik zag Kai meteen kijken naar de kant en ik gebaarde zo van: “Je bedoelt zo Kai? Even een bal doorlaten? De grijns op zijn gezicht verried alles. “Ja zeg, dát was nou niet de bedoeling!”. EBOH JO11-2 stond meteen weer met beide benen op de grond. Je kunt niet gaan lanterfanten en denken dat je iets wint, zonder er voor te werken. Nu kreeg IFC natuurlijk het idee dat er veel meer te halen viel aan de Schenkeldijk. Maar omdat ze daardoor meer naar voren gingen voetballen, kwam er ruimte voor onze spitsen. En we kwamen er een paar gevaarlijk uit, maar de voorzetten voor het doel waren iets te hard en de buitenspelers kwamen net te laat inglijden om de 3-1 op het scorebord te zetten.
In de 16e minuut pas kreeg Delano een bal op 20 meter van het doel en met een draaiende boogbal, schoot hij de bal over de keeper in het doel. Volgens ons aan de kant raakte Miguel de bal nog, maar we wisten niet of dat vóór of ná de lijn was. We gaven Delano het voordeel van de twijfel. 3-1. Dat bracht de nodige rust. IFC drong nog wel aan, maar in een omschakelmoment kreeg Enzo op links de bal aangespeeld en met een handige beweging kapte hij de bal naar binnen naar zijn sterkere rechtervoet en stoomde op het doel af. Hij vuurde op 15 á 20 meter afstand en de keeper verwerkte de bal prima en de bal kwam terug in het veld waar Delano attent de bal aannam en de bal onberispelijk in het doel schoot. Mooie passeeractie van Enzo en jammer dat zijn bal er niet invloog. Hij had toch al niet zo veel geluk in de afwerking, maar geluk lag Delano iets beter vandaag.
Na een viertal minuten kwam Enzo opnieuw gevaarlijk voor het doel en hij schoot de bal via de keeper tegen de lat en rechts van het doel tegen de achterlijn, waar de bal neerkwam, tikte hij de bal snel terug naar Delano en hij omspeelde een verdediger en schoot de bal via een been van een verdediger langs de keeper in het doel. 5-1. Prima actie en snel gereageerd door Miguel en weer een beetje geluk van Delano. Maar dat maakt niet uit. In die fase maak je zelf je eigen geluk. IFC kwam niet meer in het stuk voor en EBOH speelde de partij gewoon uit. De tweede helft liet zien dat hard werken en je opdrachten uitvoeren uiteindelijk brengt wat je voor ogen hebt. Samen er hard voor werken om een wedstrijd te winnen. En daar gaat het hele spelletje om. Niet alleen het plezier dat telt, maar ook eens winnen. Die twee dingen gaan hand in hand.
Marcel speelde in grote delen van de wedstrijd een prima partij. Hij moest ook eens laatste man staan en je kunt zien dat ie het daar nog wel eens moeilijk mee heeft. Hij moet ook wennen aan het idee dat hij niet zelf de bal vooruit moet helpen. Veroveren en dan gelijk de bal vooruitspelen is zijn taak, maar hij pingelt graag. Hij moet alleen leren waar en wanneer ie dat kan doen en dan gaat zijn spel met grote sprongen vooruit. Prima gespeeld Marcel. Ömer speelde vandaag weer een prima wedstrijd. Keihard werken en zijn tegenstander op de huid zitten, dat is zijn handelsmerk. Scherp opletten wanneer de pass komt en er dan precies op tijd tussen komen. Na een hele reeks van weken, dat ie het moeilijk had, keert de vorm van Ömer weer helemaal terug. Nu nog even een paar doelpuntjes meepikken zoals afgelopen seizoen en hij is weer helemaal terug.
Luciano speelde vandaag ook een goeie partij. Hij stond met regelmaat tegenover een beul van een verdediger, die hem zelfs met een armsweeper een metertje of drie wegduwde en hij over de kop rolde. Maar hij liet zich niet onbetuigd. “Mannetje kan wel 2 koppen groter zijn en 15 kilo zwaarder, maar mijn voetbalschoentjes tegen zijn scheenbeen voelt ie wel”, dacht Luciano vast bij zichzelf. Eén grappige anekdote kan ik u niet onthouden. In één van de aanvallen werd de bal voor het doel langs gegeven en de bal rolde van de linkerpaal naar de rechterpaal. Luciano kwam iets te laat en probeerde de bal net bij het passeren van het doel te raken en op 1 meter afstand schoot ie de bal tegen de rechterpaal en zijn kans was verkeken. Je had zijn gezicht moeten zien. De paal? Kom op man!
Miguel werkte vandaag als een paard en je ziet dat hij gaat luisteren naar de aanwijzingen. Een aangespeelde bal wordt beter verwerkt, teruggespeeld en hij gaat meteen de diepte weer in en dat is nou precies wat we van hem willen zien. Deelnemen en sneller handelen. Maakt vandaag een prima doelpunt en geeft zelf assists aan zijn medespelers, waardoor zij in staat zijn om een doelpunt te maken. Hard aan je techniek blijven werken, Miguel en goed opletten. Dan gaat het steeds beter! Maikey speelde vandaag een onzichtbare wedstrijd, maar daar is niks verkeerd aan. Maikey is net een terriër, die zich vastbijt in een tegenstander en hem net zo lang blijft lastigvallen totdat ie de bal kwijt is. Dat lijkt niet leuk, maar geloof me, een tegenstander inpakken, oprollen en gewisseld krijgen is net zo leuk als een doelpunt maken. Nou, nee, niet echt, maar je snapt de bedoeling.
Mede door zijn inzet en loopvermogen komen andere spelers beter tot hun recht. Mitchell is net zo’n mannetje. Blijft opletten en zet druk op de spits om hem niet te laten voetballen. Grijpt in waar nodig en gaat er dan ook echt voor. Kai vindt hem een vervelend mannetje, want hij haalt zoveel ballen weg. Rare wereld toch, nietwaar? Na de wedstrijd wilde Meatball een lekker gehaktballetje gaan verorberen, maar op het bordje stond gekrijt: “Helaas Peter en Mitchell, vandaag géén gehaktballetjes!”. Teus was er niet en dus de hand- and homemade gehaktballen ook niet. “Hè, geen balletjes, Pa! Wat nou?”.
As. woensdag 23-11-2016 spelen we om 18.45 uur een competitiewedstrijd aan de Schenkeldijk tegen Alblasserdam JO11-1. Een tegenstander van een hele andere orde. Opnieuw een goed voetballende ploeg met groot scorend vermogen waar we, zelfs thuis, een hele dobber zullen hebben. De jongens van EBOH JO11-2 kunnen dan ook wel wat steun gebruiken. Dus wees niet onzichtbaar en kom uw favoriete ploeg aanmoedigen. Weer en wind daargelaten, pak een goeie paraplu en een windjack, laarzen en neem een positief en goed humeur mee, dan komt vast alles goed. Maar voor vandaag is het voldoende om weer eens te kunnen lachen, want dat doet een winstpartij met je. Je gaat er van lachen, zodat het lachen je niet vergaat. Want als je niet meer kunt lachen, dan kun je beter stoppen met voetballen. En dat willen we niet. Gefeliciteerd jongens!!
De coaches.
Vandaag, zaterdag 12-11, stonden 2 belangrijke dingen op de agenda. Sinterklaas met wat vage figuren kwam weer eens aan in Nederland en Unitas, de koploper uit onze klasse, kwam voorbij aan de Schenkeldijk. Unitas staat er om bekend dat ze erg slecht zijn in het uitdelen van cadeautjes. Sinterklaas echter komt vandaag aan met een hele boot vol. In beide gevallen hebben onze jongens van JO11-2 daar helemaal niks aan. In de Sint geloven deze knapen niet meer. Maar in het geval van Unitas lijkt het soms in de wedstrijd of ze ook niet meer in zichzelf geloven. En dat is erg jammer.
Want in de opstelling met Kai, Mitchell, Marcel en Ömer in de verdediging en op het middenveld met Miguel, Luciano en Stef, een huurling uit JO11-1, begon de wedstrijd behoorlijk goed. Delano was vandaag afwezig en we hielden Enzo even uit de basis (licht geblesseerd aan zijn knie) en Maikey stond gewoon wissel. Je zou zeggen, start dan met je sterkste basis. Maar waarom? Alsof we in het begin van een wedstrijd slechter of beter spelen dan aan het eind. De lichtgewichten van het team Miguel en Luciano hielden in het begin van de wedstrijd goed stand en maakten het de middenvelders moeilijk genoeg om zo nu en dan de angel uit het spel te halen van Unitas.
Unitas, op papier de veel sterkere ploeg, hadden het de eerste 10 á 15 minuten lastig met het ietwat fellere EBOH. Stef, de genoemde huurling, stevig aan de bal en duidelijk kracht meenemend uit
JO11-1, wist samen met Luciano en Miguel, de bal handig uit de voeten te houden van Unitas. Ondersteund door Marcel, Mitchell en Ömer, die de aanvallers weinig ruimte gaven, bleek EBOH JO11-2 in staat om verrassend gemakkelijk op de been te blijven. Niet dat dit leidde tot grote kansen, maar ook Unitas kon vrij weinig kansen creëren. En zo ontstond een boeiend schouwspel, dat mij en Richard meer plezier gaf dan de coach van de tegenstander. En zo nu en dan kwam EBOH er ook nog eens uit en met wat meer geluk en wat meer wijsheid waren er zelfs nog goede kansen ontstaan.
Delano werd wel node gemist. Niet dat Delano nou wel even het verschil zou maken en Unitas achteruit zou drukken, maar zijn passing en scorend vermogen werd vandaag zeker gemist. Maar Stef deed wel zijn uiterste best om het spel te verdelen en hij beschikt over een groot loopvermogen en doorzettingskracht en daar heeft Delano, als technische voetballer, net iets minder van. Na een 7-tal minuten gingen we de aanval een beetje versterken door Maikey in de verdediging in te passen en vooral Enzo in te brengen voor zijn snelheid en zeker voor zijn scorende vermogen, want Enzo is als enige in staat om de tegenstander pijn te kunnen doen. Zeker wanneer ie los is van zijn verdedigers en alleen nog de keeper vóór zich ziet. Maar hij was wel een klein beetje geblesseerd en dat heeft ook zijn weerslag op zijn loopvermogen en acties.
Maar dan slaat de vertwijfeling weer toe na ca. 15 minuten. Eén aanvaller glipt er langs op links en Kai, tot dan nog weinig te doen gehad, anders dan terugspeelballen, grijpt te weinig in op een schot in de korte hoek en de 0-1 is een feit. En in plaats van weer te gaan spelen als de 15 minuten er voor, gaan we ineens weer staan bibberen. Alsof de 0-1 het teken is dat we gaan verliezen en er niets meer toe doet. Even later, we spelen elkaar slap aan in de verdediging, beide verdedigers grijpen niet in en één aanvaller zegt: “Tank yoe” en loopt door op Kai, die de ingeschoten bal niet kan keren en het staat in één minuut 0-2. Koppies omlaag en het kaartenhuis stort in en in koud 7 minuten gooien we de hele wedstrijd op een hoop en laten Unitas als een scherp mes door de zachte boter snijden.
De 0-3 tot en met de pijnlijke 0-7 vielen veel te eenvoudig en EBOH JO11-2 kapen laten het helemaal lopen. Totaal onnodig en dat weten de jongens zelf wel het beste. Natuurlijk roken de jongens van Unitas bloed en in die fase zat ze dan ook wel alles mee. Maar gedane zaken nemen geen keer en gelukkig brak de rust aan, want in de kleedkamer moest helaas wel een hartig woordje worden gesproken. “Wat zijn jullie nou aan het doen?”, vragen de coaches zich af. “Je staat als een huis en jullie geven Unitas goed partij. Tuurlijk is dit een goeie ploeg waartegen je moet voetballen vandaag. Dat wisten jullie al. Maar zoals er nu wordt gevoetbald, is om je voor te schamen. Toch?”
En natuurlijk weten ze dit zelf ook wel. Het lijkt er haast op dat ze bij een tegenvaller (en dat was de 0-1 eigenlijk ook wel een beetje) de kopjes op de schoteltjes weer in de kast zetten. Ineens voetballen ze als beginners, alsof ze nog nooit eerder achter hebben gestaan in een wedstrijd. Ze laten zich van het ene op het andere moment voorbijlopen, trappen in bijna elke schijnbeweging en grijpen niet meer in. Het zelfvertrouwen in eigen kunnen wordt overboord gegooid en alleen slachtvee loopt op die manier het veld uit en weer de stal in. “Wanneer jullie zó blijven voetballen, dan wordt het gewoon 0-18 voor Unitas. En dat ligt helemaal aan jullie zelf. Jullie bepalen hoe de tweede helft verloopt. We gaan vanaf nu met 7 man verdedigen bij balverlies en we gaan pas denken aan aanvallen, wanneer we balbezit hebben. En niet eerder! Denk er om, iedereen verdedigt mee en laat je niet voorbijlopen.”
Het moest gezegd worden en aan de andere kant begrijp ik ze ook wel. Het is net een slag te snel, het is net een slag te fysiek en misschien is deze klasse te hoog gegrepen. Maar ze zijn tot veel beter in staat en ook dat weten wij. Ze kunnen veel beter dan dit en ook wij als coaches weten dat 5 verliespartijen er gewoon inhakken. Je gaat er al vanuit dat je gaat verliezen en zolang het 0-0 staat, is er niks aan de hand, maar zodra ze een doelpunt tegen krijgen dan wordt de profetie werkelijkheid en dan is winnen ineens geen mogelijkheid meer. En dat is niet één van de negen aan te rekenen, maar als team zakken we door het ijs. En dat moet echt beter.
De tweede helft die ze op de mat legden, leken weer op de eerste 15 minuten van de wedstrijd. Er werd weer hard gewerkt en de tegenstander werd wat harder aangepakt. Ze werden nog steeds flink onder druk gezet, maar er werd weer op elke vrije bal ingelopen en ook Unitas moest hard werken om er een bal in te schieten. Dat er nog 2 á 3 invlogen, dat was geen ramp. Er zaten ook gewoon beauty’s tussen, die voor Kai gewoon onhoudbaar waren. En dat is niet erg, want de kwaliteit bij de tegenstander Unitas druipt er gewoon vanaf en het zal heel raar moeten lopen, willen de Gorinchem’ers of Gorkummers in deze competitie hun eerste plaats nog gaan verspelen. Maar het kan raar lopen. Zo verloren wij ons kampioensschap bij de F klasse vorig seizoen ook in een wedstrijd waarin het niet had gehoeven. Dus Unitas, blijf bij de les en loop in je schoenen en niet ernaast. Jullie hebben alles in eigen hand.
EBOH JO11-2 herstelde zich in de tweede helft van een rampzalig einde van de eerste helft. Het gaat er nooit om dat je een wedstrijd verliest, maar altijd om hóe je ‘m verliest. En soms kan gelijkspelen voel als verlies, maar ook als winst. En zo kan de tweede helft voelen als een overwinning. De tweede helft werd er tenminste weer gevoetbald. De bal werd onderschept en niet paniekerig weggegeven. Op een gegeven moment werd de combinatie weer gevonden en dat lieten Stef en Maikey zien door 4 Unitas spelers weg te tikken in een dubbele en simpele een-twee. De laatste pass was jammer genoeg niet zuiver genoeg, want een grote kans was daar zeker uit gekomen. In een enkele uitval door goed te verdedigen werd Enzo twee keer in staat gesteld om de goeie keeper te passeren. In één van die pogingen had hij de keuze moeten maken om te passeren of de bal met een boog over de keeper te lepelen. Maar het lukte hem niet. Maar dat maakt niet uit. Wij zijn veel blijer met de kansen en het feit dat EBOH weer ging voetballen, want dat is waar je het zelfvertrouwen door bijtankt.
Luciano en Miguel werkten vandaag als een paard en al gaat niet alles goed, de juiste instelling zat er bij hen in de tweede helft ook in. Iets sneller handelen en hun gevaar neemt dan alleen maar toe. Kleine stapjes naar een grote vooruitgang. De verdedigers Ömer, Mitchell en Marcel gingen er in de tweede helft weer tegenaan en dat belooft verbetering. Kai speelde vandaag een kansloze wedstrijd en al zat ie niet goed in de wedstrijd, de meeste doelpunten waren voor hem gewoon onhoudbaar. Stef speelde een prima wedstrijd. Je kunt aan hem afzien dat ie beter gewapend is tegen dit soort van fysieke tegenstanders en niet voor niets staat ie dan ook in JO11-1. En natuurlijk kan hij in zijn eentje Unitas ook niet afstoppen. Bedankt Stef! We konden je goed gebruiken vandaag.
En dan Maikey nog. Tja, Maikey speelde vandaag een heel erg ongelukkige wedstrijd. Hij is een voorbeeld van werklust en hij schuwt geen enkel duel. Maakt foutjes, maar ja, wie niet. Moet zijn tegenstander wat forser aanpakken en niet te makkelijk opzij laten zetten. Dat hij nou weer een hoekschop op zijn bovenhoofd moet krijgen, die dan vervolgens onberispelijk in de bovenhoek verdwijnt, dat is gewoon dikke pech. Wel een mooi doelpunt, Maikey! Maar dan wel aan de andere kant maken de volgende keer. Enzo speelde vandaag met een kleine handicap. Zijn knie speelde hem parten en een spits die aan me vraagt of ie eerste wissel mag staan, die mankeert wat. En toch bleek ie vandaag aan de bal de gevaarlijkste tegenstander van Unitas. Hij moest twee keer worden geremd door Unitas verdedigers, terwijl ie al gepasseerd was. Met een 9-0 voorsprong zijn enkels raken omdat ie op het doel afloopt, gaat me dan net iets te ver. Maar ja, dat is voetbal. Je krijgt niks gratis.
De uitslag is slecht en geflatteerd. 0-10. Waarvan 5 er gewoon niet in hadden gemogen. Winnen doen we niet van Unitas, maar er is verliezen en verliezen. De eerste ontmoeting in Gorinchem, daar waren we geen enkel moment in de wedstrijd en werden we terecht afgedroogd. Deze wedstrijd geven we in 10 minuten gratis aan Unitas en herstellen we ons in de tweede helft. En daar houden we ons aan vast. De instelling van het eerste kwartier en de tweede helft geeft vertrouwen jongens! Denk daaraan terug en laat de volgende tuiswedstrijd zien tegen Alblasserdam dat je van vandaag iets hebt geleerd. Van slecht verliezen naar goed verliezen, naar slecht winnen naar goed winnen, dat is de weg waarop we verder gaan. Tot dinsdag. We gaan gewoon verder.
En ach, Johan! Je dacht natuurlijk heel even dat ik je vergeten was, hè? Johan nam afgelopen donderdag van de trainers de training over en jammer voor hem, maar we moeten natuurlijk iemand van de leiding de schuld geven van dit debacle. En wie ligt er nou meer voor de hand dan Johan? Hij schijnt een training gegeven te hebben, afkomstig van gerenommeerde trainers bij ASWH. Tja, dat had ik je zo wel kunnen vertellen. ASWH tactiek, aangevuld met wat hij wekelijks ziet gebeuren bij zijn favoriete voetbalclub. Mwoah. Vermenigvuldig de uitslag van vandaag van 0-10 met twee en je krijgt een kengetal dat alleen maar door Rotterdammers correct wordt uitgesproken. En als je dan als hoofdcoach de fout maakt je eigen team in handen te geven van zo’n….zo’n….hoe zeg je dat netjes?…huh……nou oké dan….aardige vent, dan moet je op zaterdagochtend ook niet ineens raar staan te kijken. Ik zeg maar. Sorry jongens, het is eigenlijk mijn schuld. Nou ja, eigenlijk de schuld van Unitas, maar dat is een beetje raar om te zeggen. Nee, ik ga toch voor Johan. Had ie nou maar een training gegeven van de grote “Johan”, dan was vandaag alles op zijn pootjes terecht gekomen……
De coaches.
Yep, de goedheiligman komt er weer aan, dus zal iedereen weer aan het rijmen slaan
En dus is de opvolger van Jordi de Pee, Jordy Schlee… Ok, Ok… niet zo’n best rijmpje, maar het is wel waar en erg toevallig!
Komende zaterdag bij de wedstrijd tegen De Zwerver zal Jordy Schlee de pupil van de week zijn. Deze Die Hard PSV fan liep zelfs al op met zijn voetbalhelden uit Eindhoven. Een echte ervaringsdeskundige dus! Zijn favoriete speler moet natuurlijk ook in de lichtstad voetballen. Andres Guardado is zijn grote voorbeeld. En dat is te zien in de speelstijl van Jordy. Altijd hard werken, veel meters maken, en het fysieke werk wordt zeker niet geschuwd… Kortom, een echte bikkel!
Jordy is al sinds het najaar van 2013 lid van onze mooie club, en heeft dus best al kijk op het spelletje. Mooi voor onze jongens van de selectie, want Jordy voorspelt een overwinning! De Zwerver gaat aanstaande zaterdag volgens Jordy met 2-0 op hun broek weer naar huis terug.
