Op woensdag 30 november is het weer zover, het sinterklaasfeest bij EBOH, voor JO7, JO8 & JO9.
Aanvang: 17.30 uur, deur open vanaf 17.00 uur.
Einde: 19.30 uur
Ook dit jaar willen wij weer vragen of iedereen een klein gerechtje wil maken (dit hoeven geen grote hoeveelheden te zijn, als iedereen iets maakt, is er ruim voldoende), zodat de kinderen met zijn allen kunnen eten, alvorens de Sint EBOH zal bezoeken.
Opgeven kan, voor 21 november, bij Evelien Noordermeer.
E-mailadres: thjong@chello.nl
Uiteraard zijn broertjes en zusjes in deze leeftijdscategorie ook weer van harte welkom, graag wel even bij het opgeven doorgeven, zodat wij hier rekening mee kunnen houden.
Hierbij ook even de naam en leeftijd vermelden.
Voor de JO7 (minipupillen) komt deze dag de training te vervallen.
Tot 30 November!
Laatst schreef ik nog dat de rol van EBOH JO11-2 was uitgespeeld in de bekercompetitie. Hetzelfde geldt eigenlijk allang voor de normale competitie. Maar zo nu en dan hoop je als coach en als leider dat EBOH JO11-2 in staat blijkt boven zichzelf uit te stijgen, eigenlijk tot een niveau dat zij vorig seizoen nog zo makkelijk haalden. Maar dit is een nieuw seizoen waarin de tegenstand voor onze jongens net een maatje te groot is gebleken. Niet erg, want je wordt er hard van, maar er is wel een verschil. Het ene seizoen proeft elke overwinning nog zoet en stijgt het succes misschien nog wel naar het hoofd. Het andere seizoen word je vastgezet, ingesloten, fysiek weggedrukt en overspeeld.
Dat laat zijn sporen na. Verliezen doet iets met je geest. Zelfs eervol verliezen doet dat. Laat staan wanneer blijkt dat je geen kans hebt gehad. Het sloopt je geloof in eigen kunnen en het zorgt er voor dat alles dat je daarvoor goed deed, ineens allemaal fout gaat. EBOH JO11-2 heeft het op dit moment erg moeilijk met het vinden van de vorm, lef en doorzettingsvermogen. En dat is iets waar we aan moeten werken. En dat is niet alleen het uitnodigen van tegenstander waarvan je makkelijk kunt winnen. Dat heb ik altijd een psychologie van de koude grond gevonden. Maar het gaat natuurlijk ook om het plezier. Men vindt in zijn algemeenheid dat kinderen moeten spelen en daarvoor de ruimte moeten krijgen, zonder dat winnen een rol speelt. En dat je daar op moet inspelen. Het is een utopie. Kinderen willen net zo hard winnen als volwassenen. Waarom denk je dat volwassenen willen winnen? Zijn zij geen kind geweest?
Het jammere voor EBOH JO11-2 is dat ze net te hoog zijn ingedeeld in een te zware competitie van ploegen die tweedejaars zijn en de vertegenwoordigende teams van hun vereniging. De klasse is erg competitief en er is geen ruimte voor plezier, maar alleen voor winnen. En dus is het gewoon rustig blijven, het verlies accepteren en de druk en het verwachtingspatroon niet opvoeren. Gewoon lekker trainen, speelplezier vergroten en wachten tot Sinterklaas met zijn veegpieten het land weer uit zijn en natuurlijk de cadeautjes hebben achtergelaten. Daarna komen we hopelijk in een wat normalere voorjaarscompetitie terecht. Gewoon geduldig blijven, blijven knokken en vervelende verliespartijen vergeten. Er breken vanzelf weer mooiere tijden aan.
Op een opnieuw vroege en mistige zaterdagochtend reisden we af naar Groot Ammers, de ploeg waar we thuis maar nipt met 2-3 van verloren. En een wedstrijd waarin we eigenlijk meer verdienden. En daarnaast ook nog eens goed speelden. Inmiddels zijn we een vijftal verloren wedstrijden verder en dat laat nou eenmaal onherroepelijk zijn sporen na. De wedstrijd tegen Groot Ammers begon rustig en het spel was zeker 5 á 10 minuten onafgebroken in evenwicht. Groot Ammers kreeg kansen op het openingsdoelpunt, maar Kai stond vandaag opnieuw als een huis. Aan de andere kant kreeg EBOH JO11-2 zelf ook kansen op een leuk doelpunt. Maar Enzo, die zich met zijn snelheid en acties in de juiste positie bracht, stond niet op scherp. Zijn schoten vlogen maar rakelings langs de palen van het doel van Groot Ammers. En dat was jammer, want hij had Groot Ammers flink pijn kunnen doen, net als in de eerste wedstrijd tegen Groot Ammers. Toen waren zijn schoten in de tweede helft van grote schoonheid. Het was ‘m vandaag niet gegund.
De verdedigers stonden redelijk goed opgesteld en konden voor het grootste deel de aanvallers van Groot Ammers uitschakelen. En als er dan één doorschoot en op Kai afliep, dan werd door Kai de bal goed verwerkt. Marcel viel vandaag behoorlijk op. Hij had een ietsepietsie kritiek gekregen dat hij zijn positie verliet in de vorige wedstrijd en zijn mannetje liet lopen in alle vrijheid. We hadden hem verteld dat ie gewoon bij zijn man moest blijven en dat zijn medespelers hun eigen man moesten uitschakelen. Hij kan niet alles op zijn eigen schouders nemen en daar probeerden wij hem voor te beschermen. En dat ging vandaag een hééél stuk beter. Het was wel typisch Marcel dat hij toch nog wist te voorkomen, dat een spits die aan de dekking ontglipte, kon scoren. Puike wedstrijd Marcel, goed gespeeld!!
In elke wedstrijd hebben we telkens te maken met middenvelders die te laat terugkeren op eigen helft bij balverlies. Daardoor krijgt de tegenstander elke keer een overtalsituatie die ze handig uitspelen. En dat gebeurde ook deze keer. Kai moest in de eerste helft toch capituleren, omdat de aanvallen van Groot Ammers talrijker werden en onze laatste man en backs werden uitgespeeld. Binnen 5 minuten stond het 2-0 voor Groot Ammers en daar kwam vlak vóór de rust nog een doelpunt bij. 3-0. Koppies gaan natuurlijk omlaag. Dat houd je gewoon niet tegen, maar het was wel geflatteerd. We speelden helemaal niet slecht, maar we hebben in elke helft een hele slechte fase, waarin we er ineens niet staan en niet ingrijpen. En dat kost je tegen dit soort tegenstanders gewoon doelpunten.
Eigenlijk was de achterstand van 3-0 onnodig. Maar het staat er wel. We wezen de jongens op de eerste wedstrijd van het seizoen, waarin we staat bleken om Groot Ammers de duimschroeven aan te draaien, maar daarvoor was het wel nodig om meer met elkaar te gaan samenspelen, want daar ontbrak het aan. Een mindere aanname van de bal zorgde er al snel voor dat Groot Ammers elke keer opnieuw in balbezit kwam en een nieuwe aanval konden opzetten. Met het doorwisselen kom je op het punt aan dat ook de verdedigers aan de beurt zijn en middenvelders hun plek moeten overnemen. Maikey speelde redelijk tot goed op het middenveld, maar liet zich ook als back niet onbetuigd. Hij vloog er in, zoals we van hem kennen en hij liet zich niet zo makkelijk de kaas van het brood eten. Ook Ömer keert weer terug naar zijn oude vorm, maar heeft door zijn afwezigheid in de afgelopen 2 weken een beetje conditie-achterstand opgelopen. En hij moest er voor werken hoor!
Maar ook Ömer werkte keihard. Rode wangetjes, dat is een goed teken.
Delano speelde vandaag niet zijn beste wedstrijd. Soms zit het er gewoon niet in. De afgelopen weken heeft hij het moeilijk op zijn centrale plek op het middenveld. Hij staat tegen sterke(re) jongens en hij wordt natuurlijk als eerste zwaar aangepakt. Luciano en Miguel hebben te weinig body om hem uit de problemen te helpen en dus worden we op het middenveld steeds vaker omver geblazen. Enzo doet zijn best, maar is en blijft een spits. Staat weleens te vaak naar voren gericht, ook op de momenten dat we niet in balbezit zijn. Maar je ziet wanneer beide middenvelders Enzo en Delano elkaar gaan vinden, dat het dan gelijk gevaarlijk wordt. Wanneer Delano sneller speelt, met goede passes gaat strooien, en Enzo daarop inspeelt, dan ineens ontstaan er grote kansen.
Het was namelijk niet zo dat wij geen kansen kregen, maar we hadden ook geen geluk in de afwerking. Een aantal combinaties en schoten van Enzo hadden een veel beter lot verdiend en hadden de stand op het scorebord er heel anders uit laten zien. Nu liep Groot Ammers helaas kinderlijk eenvoudig uit naar 5-0. Heel soms staan onze verdedigers niet goed opgesteld en grijpen ze ineens niet meer stevig in en dan schieten de balletjes te makkelijk door. Kai blokkeert een schot en onze jongens staan vervolgens toe te kijken hoe de aanvallers een tweede kans krijgen en de score omhoog tillen. In een tegenaanval kreeg Enzo de mogelijkheid te scoren en met zijn favoriete rechterbeen faalde hij in de afwerking, maar de teruggesprongen bal van de keeper werd nu noodgedwongen met zijn linkerbeen ingeschoten. Een heerlijk boogballetje over keeper en verdediger en het terechte en verdiende doelpunt van EBO JO11-2 was een feit. 5-1.
Met een brede grijns op zijn gezicht en met zijn armen wijd liep ie terug naar eigen helft, alsof ie net het winnende doelpunt had gescoord. Mét links? Hij was er zelf ook verbaasd over. Links? Maar terecht, hij had niet bepaald veel geluk in de afwerking, dus hij had er zeker recht op. In die fase begin EBOH toch wat beter te voetballen. Ondanks de aanvallen van Groot Ammers, die duidelijk beter waren in deze wedstrijd, kon EBOH er toch nog iets tegenover stellen. Er werd druk uitgeoefend op de aanvallers en we kwamen iets makkelijk in balbezit. Helaas drukte Groot Ammers toch door en liep de score onnodig op naar 6-1. Maar we bleven aanvallen. En dat is knap. Je krijgt gewoon billenkoek in deze wedstrijd, maar toch is de drive naar voren gericht en deden de jongens er alles aan om tot een beter resultaat te komen.
Met een paar hoekschoppen kwamen we gevaarlijk voor het doel. In een afgeslagen aanval kwam de opkomende Marcel op de bal af en hij schoot de bal zonder nadenken richting het doel. Dat doet Marcel wel vaker, want een kans om te schieten laat Marcel niet gauw schieten. Hij knalde de bal in een grote boog vanaf 35 meter op het doel en de bal vloog precies over de keeper onder de lat! Prachtig doelpunt. Ik liet hem naar me toe lopen, ging op een knie zitten en hij zette zijn voetbalschoen op de knie. Met een poetsdoekje even zijn schoen schoongemaakt en hem teruggestuurd het veld in. Ik zag ze wel kijken bij Groot Ammers. Pfff, wij staan 6-1 voor en zij doen net alsof zij de wereldbeker hebben gewonnen. Ik snap het wel, een beetje over the top, maar leuk was het wel. Daar komt bij dat ik mijn eigen grapjes altijd het leukste vind.
Even later werd het uit een hoekschop 7-2 door een kopbal. Toen liepen alle Groot Ammertjes overdreven juichend op hun medespeler af. Havana, nee jongens, sorry hoor, wij maakten die grap eerder. 6-2 of 7-2, wat maakt het uit. Het is nou niet alsof wij de competitie gaan beslissen op doelsaldo. De wedstrijd liep op zijn eind en de correct fluitende scheids van Groot Ammers drukte op zijn drukfluitje in zijn hand. 7-2 verloren. Jammer. Hier had echt, zeker vooraf, veel meer ingezeten. Je had misschien niet gewonnen, maar deze cijfers waren niet echt nodig geweest. Maar we gaven teveel weg en we kregen niet veel terug. En dan krijg je een dergelijke uitslag.
Niks aan te doen jongens. Dinsdag weer de volgende training. Volgende week komt Unitas langs aan de Schenkeldijk en zij zijn de koploper van deze sterke competitie. Daar gaan we ons eens lekker op voorbereiden. En we gaan het de koploper zo moeilijk mogelijk maken. Yes, we can.
De coaches.
De rol van EBOH JO11-2 in de bekercompetitie van 2016/2017 is uitgespeeld. Konden we het de vorige wedstrijd tegen de tweedejaars van Pelikaan nog bolwerken, vandaag was er tegen de tweedejaars van Groote Lindt eigenlijk weinig eer te behalen. Op vrijwel elk front werd EBOH JO11-2 zaterdag voorbijgesneld, uitgekapt, weggeduwd en soms met een kluitje in het riet gestuurd. Was dit dan te voorkomen? Nee, eigenlijk niet. Het is voor de vorig jaar gefêteerde F1 toppers een moeilijk te slikken seizoen. We zagen al vroeg in dat deze klasse te zwaar zou gaan worden voor onze eerstejaars. Maar omdat we tegen Groot Ammers maar met 2-3 op eigen veld verloren, was er voor de KNVB weinig reden om voor onze eerstejaars een ander plekje te gaan zoeken.
Nu hoeft het natuurlijk niet meer. De competities zijn inmiddels al bijna voor de helft gespeeld en niemand zit nu nog te wachten op nog een wijziging in de speelkalender. En dus zullen wij het er maar mee moeten doen. Een aantal loodzware wedstrijden liggen op korte termijn in het verschiet. Ploegen als Unitas, Nivo Sparta en Alblasserdam en in mindere mate Groot Ammers zijn twee voetmaten te groot voor onze knapen. Groote Lindt valt ongeveer in dezelfde categorie. Het lijkt een vervelend verhaal en dat is het ook. Maarrrrr, er is altijd een keerzijde aan een verhaal. Daar waar de weerstand van tegenstanders vorig seizoen nogal eens ontbrak, daar is er nu ruim voldoende van aanwezig. Dát dan weer wel. En van weerstand ga je groeien. Niet alleen van pindakaas. We kijken dus alvast maar vooruit. Volgend seizoen zijn onze jongens weer tweedejaars en moeten onze tegenstanders het weer doen met eerstejaars.
Vandaag, zoals gezegd, stond Groote Lindt op het programma. Met Groote Lindt stonden we in de bekerpoule in punten en in doelsaldo gelijk. Het Wieldrechtdebâcle was al eerder geschrapt en dus werden onze 16-0 en hun 19-0 uit de bekerannalen weggestuft. Groote Lindt had met 6-2 van Pelikaan JO11-1 gewonnen en wij bij Pelikaan thuis met 1-5. Dat beloofde dus een stevig partijtje te worden waarbij de winnaar niet op voorhand bekend zou zijn. Jammer genoeg zou voor ons vandaag een gelijkspel betekenen dat Groote Lindt verder zou bekeren en dus moest er gewonnen worden. En daar coachten we dus ook op. De jongens werd duidelijk te verstaan gegeven dat er tegen deze tegenstander gewerkt en gesleurd moest worden als één team. En er moest vooral gecombineerd worden. Geen eenmansacties, wat de KNVB ook zegt. En géén slidings.
Géén slidings? Wat is dat nou weer? Dat komt zo, deze coach houdt niet van slidings. Natuurlijk is een sliding een effectief middel tegen aanvallers, maar dan alleen wanneer ie keischerp wordt uitgevoerd en als resultaat heeft dat de bal wordt veroverd of als laatste redmiddel om een doelpunt te voorkomen. Maar ook daarbij geldt dat ie dan helemaal raak moet zijn. Tegenwoordig vallen er teveel blessures door (on)opzettelijke slidings met als doel niet alleen de bal te raken. Tenslotte was de regel altijd: eerst de bal raken en dan de man, dan is er niets fouts aan. Tja, er zijn argumenten vóór en argumenten tegen.
Bij de jeugd zou het verboden moeten zijn. Ik vind het bovendien vaak een zwaktebod, want regelmatig is de sliding te laat en is de aanvaller weg. Inhalen kun je vergeten, want die 2 stootkussens onder je rug liggen namelijk in het gras. Je kunt dan zeggen dat je er alles aan deed, maar je helpt jouw ploeg er niet mee, wanneer teveel slidings tot niets leiden. Jouw verdedigers staan gelijk tegen een overtalsituatie aan te kijken en jij komt omhoog als een coach van over de 50, met overgewicht en een krakkemikkige rug. Het is ook een mooi excuus om niet verder achter een aanvaller te hoeven rennen en ‘m in te halen. Zo zie ik het. Een zwaktebod. En er wordt tegenwoordig niet meer op getraind. Vroeguh, toe alles nog goed was, toen had je speciale overbroeken om een sliding mee te maken. Bescherming voor lijf en kleding. Er werd namelijk getraind op de techniek van het maken van een sliding. En er speciaal op trainen is nodig.
De eerste 10 minuten van de eerste helft bleek het evenwicht tussen beide ploegen broos. Het overwicht lag bij Groote Lindt, maar onze verdedigers, geholpen door een middenvelder hielden Groote Lindt van al te grote kansen af. Maar het bleek een kwestie van tijd te zijn voor we het hoofdje moesten buigen. Het blijft een kwestie van kracht en voetbalvernuft dat per jaar toeneemt. En bij Groote Lindt was het gewoon wat meer toegenomen. Geen vreemd verschijnsel. Zo werkt het gewoon. Straks wanneer ze allemaal senior zijn, dan is techniek en inzicht belangrijker. Er was er wel één bij EBOH JO11-2 die er met kop en schouders bovenuit stak en niet voor het eerst dit seizoen. Onze Kaiper. Opnieuw speelde Kai een uitmuntende wedstrijd. En het was zeker zo dat we de beginfase ongeschonden konden doorkomen door zijn reddingsacties. En nee, natuurlijk kan hij niet alles tegenhouden, natuurlijk vliegen er ballen in zijn doel, maar wanneer hij er meer tegenhoudt dan dat er invliegen, dan speelt de keeper een uitstekende wedstrijd.
En dus vlogen er twee in. 0-2. U neemt het me waarschijnlijk niet kwalijk dat ik deze doelpunten niet in geuren en kleuren ga zitten beschrijven. Er werd door de verdediging in ieder geval hard gewerkt. Zowel Marcel, Mitchell, Maikey en Ömer liepen zich een breuk aan de snelle spitsen van Groot Lindt. De overige 4, Enzo, Delano, Miguel en Luciano doen hun best, want je mag niet vergeten dat zij niet alleen moeten meeverdedigen, maar zij moeten ook nog eens aanvallen en ook dat kost kracht. In die zin verzetten zij haast meer werk dan een verdediger, maar dan moet dat ook wel zo zijn. Zij moeten natuurlijk niet als een oud wijf teruglopen naar de verdedigende stellingen, want dan gaat het opgesomde van daarnet natuurlijk niet op. Het kan niet zo zijn dat je jezelf spaart om straks in de aanval weer te rennen om een doelpuntje mee te pikken.
Aanvallend waren we vandaag niet in staat om het de keeper van Groote Lindt écht moeilijk te maken, al kwamen we wel een aantal keren verdraaid goed door. Enzo had een paar mogelijkheden, die hadden kunnen leiden tot grote kansen en Delano raakte een bal met de hak die tegen de kruising van het doel, maar verder bleef het daarbij. Onzuiverheid van de passes, het balverlies en de sterke verdediging van Groote Lindt brak ons op. De laatste pass was te vaak onzuiver of niet bedoeld voor de medespeler en dus konden we het Groote Lindt niet moeilijk genoeg maken. De score van
0-2 was geflatteerd. Dat betekent Kai, dat het eigenlijk 0-6 had moeten staan, maar dat er iemand in weg stond die de 0-6 voorkwam. En zo is het.
Er volgde uiteraard in de kleedkamer een kleine donderspeech. Geen gilspeech, maar zo één waarop je eerst op hun gevoel inspeelt en daarna probeert om in bedekte termen glashard te zeggen dat wanneer ze zo doorgaan, ze helemaal afgeslacht worden. En niemand werd gespaard behalve Kai. Hier een daar een traantje, dat is niet erg, maar uiteraard niet de bedoeling. Ook daar moet je harder door worden. Het leven bestaat niet alleen uit mooie complimentjes. Je medespeler alles op laten knappen, gaat er niet in bij EBOH, want alleen Eendracht Brengt Ons Hoger, weet u nog wel? Opvoedtechniek via Paplepel!En voorwaar, de tweede helft werd ook met 2-0 verloren. Maar in de tweede helft verliezen ploegen meestal hun hoofd of het hangt er een beetje bij. Het wil niet vlotten en ze geven op. De EBOH aanvallers maakten niet alleen acties, maar ze verdedigden ook beter mee. Het kan natuurlijk altijd beter, maar er was een kentering zichtbaar. Er werden overtredingen gemaakt en flink geduwd en met een sliding werd weliswaar de bal gemist, maar niet de tegenstander. Dan maar ff zo, potverdriedubbeltjes. Opvreten die hap.
Zal mij bommen dat die knakker een kop groter is. Ook grote jongens vallen naar de grond hoor. Niet alleen kleine jongens. Tuurlijk staat Kai harder te balen dan ooit, want vorig jaar werd ie amper gepasseerd, en dit jaar vliegt de één na de ander er in. Maar ook Kai moet harder worden en wat ongevoeliger. Dat lukt alleen maar met veel tegendoelpunten, want laten we eerlijk zijn, we hebben allemaal wel fasen in onze sport gehad waarin we alleen maar verloren en we zijn er allemaal sterker door geworden. Je moet ook tegen je verlies kunnen. Dat moet je leren. Zelf zal ik vroeger wel niet zo goed hebben opgelet, toen die lessen werden gegeven, want ik kan nog steeds niet tegen mijn verlies.
De einduitslag was dan ook maar 0-4. Het is een geflatteerde uitslag, maar er is in de tweede helft hard gewerkt om zelf te kunnen scoren en het de tegenstander zo moeilijk als mogelijk te maken. Maar de kille feiten spreken voor zich. EBOH JO11-2 neemt verder voor de rest van het seizoen geen deel meer aan de bekercompetitie. Niet dat het een schande is, want dat is het niet jongens. Dit seizoen lopen er teams rond die veel te sterk zijn voor ons. Vorig seizoen in de F1 gold hetzelfde voor ons. Wij waren toen de sterkste onder de sterksten. Menig hoofdklasseteam werd aan de degens geregen op weg naar het bekerkampioenschap. Maar nu is de bekerdroom voorbij. Jullie hebben er alles aan gedaan en jullie hoeven je nergens voor te schamen.
Dinsdag weer hard trainen en donderdag ook en dan begint de competitie weer. Dit gewoon vergeten en op naar de volgende wedstrijd. En blijven lachen. Heel belangrijk. Blijven lachen.
De coaches.
Inderdaad… De pupil van deze week is Jordi de Pee! Jordi is al zijn hele voetballeven EBOH-er, en hij doet het inmiddels ook al een poosje. In 2012 is Jordi zoals, veel van onze aanstormende talenten, begonnen tijdens de minicursus op zaterdag. Vervolgens is hij gaan spelen in de MP groep en sinds 2014 speelt hij op een half veld. Toen speelde hij nog in F4, inmiddels heeft hij in JO9-3 zijn draai gevonden.
Zoals alle jeugdige voetballertjes heeft ook Jordi zijn grote voorbeelden. Over zijn favoriete voetbalclub hoefde hij dan ook niet lang na te denken; Feyenoord. Hij vindt het wel jammer dat hij daar niet zijn favoriete speler kan bewonderen… Tsja, Lionel Messi in een Feyenoord shirt…. Dat zou wat zijn! Misschien droomt Messi daar zelf ook wel over, je weet maar nooit!
Zoals gebruikelijk hebben we ook aan Jordi gevraagd wat volgens hem de uitslag zal gaan worden van de wedstrijd die op stapel staat; EBOH – Drechtstreek. Jordi is ervan overtuigd dat het een klinkende 5-0 wordt. Wij hopen met je mee Jordi! Heel veel plezier in elk geval aanstaande zaterdag!
Vandaag, zondag 23 oktober, nam EBOH JO11-2 deel aan het Voetbal Talenten Toernooi in Monster. Met zware mist werd de reis aangevangen om al vroeg op het Polanenterrein van SC Monster aanwezig te kunnen zijn. Natuurlijk is het gewoon dat alle ploegen op tijd zijn om gezamenlijk dit toernooi te openen. De opening werd ook ditmaal verzorgd door een goede bekende van EBOH, t.w. Ed Piket. Zijn toespraakje werd afgesloten met het Nederlandse volkslied.
In Monster, een klein plaatsje aan de kust onder de rook van Den Haag, was het overigens vanaf dit moment prachtig weer. En ook dat is op een VT toernooi weleens anders geweest. Fantastische omstandigheden voor een gezellig toernooi. Om 10 uur begonnen de wedstrijden en EBOH JO11-2 kon meteen aan de bak. De tegenstander was het tweedejaarsteam van SC Monster. Hup, meteen het vertegenwoordigende E-team van de organiserende VTT vereniging. Makkelijker kun je niet beginnen, toch?
Een vreemde wedstrijd. We kwamen onder druk te staan en aan de andere kant werd SC Monster niet écht gevaarlijk. Met een gelukje kwamen we op 1-0 door een eigen doelpunt van een Monstertje. Hm, dat kon veel slechter. Ik had opgeschreven als commentaar: ‘Gelijkopgaand’. En zo was het ook. We stonden redelijk tot goed te voetballen en tot de laatste 5 a 10 minuten van de wedstrijd kwamen we eigenlijk niet in gevaar. Maar SC Monster was niet van plan om de eerste wedstrijd te verliezen en dus kwamen zij, op zich verdiend, toch langszij. Met een uitgespeelde aanval trokken deze, in sommige gevallen grotere jongens van SC Monster, de stand gelijk. Niet onverdiend, want zij hadden wel wat overwicht. De wedstrijd eindigde in 1-1 en omdat het nooit leuk is om te beginnen over scheidsrechters, doe ik het niet. Laat ik het maar laten bij de opmerking dat wij toch maar gezegend met goede scheidsrechters bij EBOH.
Om 11 uur stond de tweedeklasser OVV op het programma. Een rare wedstrijd. Enerzijds starten we deze wedstrijd redelijk goed, maar de klad kwam er al snel in. Al werd de wedstrijd geopend met een mooi doelpunt van Enzo, die op de keeper af kwam lopen, een schijnbeweging plaatste, hem voorbijliep en met zijn zwakke linkerbeen intikte. Maar we leken niet helemaal wakker en dat is raar wanneer je al om 7 uur bent opgestaan. Een tegenstander die we eigenlijk zouden moeten oprollen, maar waar we eigenlijk kansloos tegen ten onder gingen. 3-1 verlies.
De 3e poulewedstrijd moesten we tegen BVCB ofzo aantreden. Een hoofdklasser. Erg irritante mannetjes bleek later. Maar dat vond ik ook van de coach. Een beetje hooghartig uit de startblokken en met een houding van: “Jullie zijn net vloeitjes. Die worden opgerold”. Het grappige was dat binnen een enkele minuut EBOH JO11-2 uitbrak en Enzo in stelling werd gebracht. Een scherpe pass van Delano werd meteen verzilverd door Enzo en de coach van BVCB (ofzo) ging helemaal uit zijn dak. 1-0 voor EBOH. Een minuut later werd Enzo opnieuw voor de keeper gezet en het is dat hun keeper zijn inzet goed pareerde, anders zou de 1e helft gewoon met 2-0 zijn afgesloten.
Helaas miste Enzo de kans en in de tegenaanval scoorde de tegenstander wel aan de andere kant. Zal je altijd zien. Jammer. In een vervolgaanval scoorde OFZO de 2-1 en het vervelende gedrag van de naast hun schoenen lopende mannetjes begon vorm te krijgen. Vervelende opmerkingen aan het adres van EBOH was schering en inslag. In de tweede helft werd een pass door Maikey prima onderschept, maar zijn bal vloog jammerlijk genoeg precies in de linkerbovenhoek van zijn eigen doel. Kan gebeuren. Flinke pech. Maar dan zo’n jongen gaan pesten in de wedstrijd zelf, dat is iets waar ik erg boos om kan worden. Heel vervelend clubje van over het paard getilde voetballertjes. Een coach die helemaal uit zijn dak gaat van de 3-1. “Hé coach, het is een eigen doelpunt hoor! Geen Messi van jouw ploeg die een prachtig doelpunt maakte, hoor!” Erg irritant. Hij probeerde me na de wedstrijd nog een handdruk af te troggelen, maar het blijft lastig een hand te krijgen van iemand die juist van je vandaan loopt. Verstandige zet van mezelf. Je gaat dan weer dingen zeggen waar je achteraf helemaal géén spijt van hebt en dat schiet ook niet op. Toch? Een beter team van tweedejaars, maar wat een verschrikkelijk clubje zeg. Gauw vergeten.
Na 3 wedstrijden was wel duidelijk dat we dit jaar geen Nederlands Kampioen zouden gaan worden, maar het had weinig gescheeld hoor. Alle drie de wedstrijden hadden we een stuk beter kunnen afsluiten, maar vandaag zat het er niet in. De kruisfinales dan maar. Om half 2 zouden we deze kruisfinale spelen. En dat gebeurde ook. De Barcelonaschool van Kethel Spaland werd onze 1e tegenstander. Dat hebben we via de Whatsapp uitgedokterd, want eigenlijk wist niemand meer de naam van de tegenstander. De wedstrijd zelf had twee gezichten. Een eerste en een tweede helft. De eerste helft was voor uitblinker Delano, die zijn vorm in de vorige 3 wedstrijden kwijt was geraakt, maar op veld Blauw vond Delano zijn vorm weer terug. Met 2 messcherpe uitvallen passeerde Delano de keeper van Kethel Spaland tweemaal en ging EBOH van het begin af aan als een speer. 2-0.
Maar in de tweede helft was ineens de koek weer op, opnieuw liep EBOH zonder aanleiding achter de Spalanders aan en kregen ze achtereenvolgens 3 doelpunten om de oren. Uitslag 3-2.
Totaal onnodig en er werd nog wel aangezet om de 3-3 te scoren en zodoende een verlenging of strafschoppen af te dwingen, maar het lukte ze niet meer en de kruisfinale ging eveneens verloren. Echt zonde, want op basis van voetbalvermogen zijn we het sterkere team, maar niet wanneer we gezamenlijk de schouders er niet onder zetten. Eigenlijk speelden onze jongens vandaag een klein beetje onder hun kunnen, want ook in de poulewedstrijden hadden we eigenlijk betere resultaten moeten halen. Maar soms zit het er gewoon niet in. Zowel de verdediging als de aanval presteerde vandaag erg wisselvallig. En ja, dan kom je op een NK VT toernooi gewoon niet ver.
De laatste wedstrijd werd afgewerkt tegen de echt zwakste ploeg van het toernooi, Meerburg. Ik kreeg de indruk van hun coach dat ook Meerburg ver onder hun kunnen speelden. Het zal het mooie weer zijn geweest, want het was werkelijk prachtig voetbalweer en ook de ouders konden genieten van een stralend blauwe lucht en heerlijke warme zon. Maar ja, het blijft natuurlijk wel een voetbaltoernooi en dus moest de laatste wedstrijd gewoon worden gewonnen. We komen natuurlijk niet helemaal naar Monster om vrijwel elke wedstrijd te verliezen.
Vanaf het begin bleek al snel dat Meerburg niet tegen onze groep was opgewassen. We hadden weliswaar dezelfde scheidsrechter als tegen Kethel Spaland en omdat ik me had voorgenomen niet veel over de leiding te zeggen, houd ik het hierbij. De betrokken spelers en ouders weten wel beter. Maar het 1e doelpunt in de wedstrijd, van Luciano, ontstond uit een scrimmage op links, waarbij eigenlijk EBOH een overtreding maakte, maar er werd niet gefloten en zodoende kon de afvallende bal door Luciano worden opgepikt en hij passeerde de keeper met een prima schot in de hoek. 1-0. Sorry coach, maar hij floot weer eens niet. Dat zal Luciano overigens helemaal een worst zijn. Zo vaak komt ie niet in scoringspositie en dus maakte hij dit cadeautje graag open. Bedankt hoor!!
Niet veel later scoorde Delano zijn derde doelpunt van dit toernooi. En voortkomend uit een prima combinatie met Miguel. Een een-tweetje uit het boek en Delano kon weer opnieuw lachen. 2-0. Meerburg kon niet echt een vuist maken en dus lieten we het geheime wapen Mitchell invallen op het middenveld, direct achter de aanvallers. Daarmee ontstond een 2-1-3 opstelling, met de twee M’en, Marcel en Maikey als slot op de deur, en Mitchell achter Miguel, Enzo en Delano. Mitchell kreeg in deze opstelling de opdracht elke keer mee te gaan naar voren en zich te bemoeien met elke aanval die er toe deed. Uit een combinatie op links tussen Miguel en Delano, kwam Delano op links door en hij schoof de bal vóór de keeper langs op de inlopende Mitchell. 3-0. Natuurlijk liet Mitchell zich uitvoerig feliciteren, want het hele team kwam op hem aflopen. Onze laatste man die een doelpunt maakt is een bezienswaardigheid en bijna een unicum, want het gebeurt hem bijna nooit. Doelstelling bereikt.
De prijsuitreiking was om half 4 Monstertijd en Mitchell riep me toe, “We zijn tweede geworden..” en ik moest wel even lachen. “Mitchell, we zijn wel tweede van de laatste 4 ploegen van de 16, dat weet je toch wel, hè?” Zijn smile verried alles. Of was het nou verraadde? Zoek het maar niet op, het is allebei goed. Gewoon doen alsof je tweede bent geworden. Goeie aanpak Mitch. Je hebt groot gelijk. Hard gewerkt vandaag, niet goed gespeeld, maar wel keihard gewerkt. Beetje pech, maar ook een beetje geluk. Kai, Mitchell, Maikey, Marcel, Enzo, Delano, Miguel en Luciano. Jullie hebben er alles aan gedaan. En daar draait het om op een toernooi. Nu snel naar huis om de laatste minuten van 010-020 te kunnen meepikken en vanavond lekker in slaap te vallen bij Studio Sport….
De coaches.
Op een druilerige zaterdagochtend reisden we af naar de Alblasserwaard om opnieuw een wedstrijd te voetballen tegen een zware tegenstander. Het is inmiddels duidelijk dat er 4 ploegen zijn in deze competitie, die behoorlijk tegen elkaar opgewassen zijn. De ploegen van Unitas, Alblasserdam, Groot Ammers en op het laatst toegevoegd de ploeg uit Zaltbommel, t.w. Nivo Sparta.
Nivo Sparta won afgelopen week bij Unitas thuis met 2-3 en Unitas was de laatste ploeg waartegen we nog met 11-1 werden afgedroogd. Dus ook Nivo Sparta zal een zware dobber zijn voor onze eerstejaars.
Vandaag stond Alblasserdam op het menu. Geen makkelijke tegenstander, want ook zij haalden flink uit tegen een inmiddels uit de competitie gehaalde eerstejaarsploeg Stedoco. Was dat geen 14-0? Ach, het maakt ook niks uit. Het gaat er ook om hoe je jezelf wapent tegen een sterkere tegenstander en hoe je daar mee omgaat. Het gaat om de instelling en het vermogen om het jouw tegenstander zo moeilijk mogelijk te maken. En daar zagen we vandaag gelukkig iets van terug. Vandaag was EBOH JO11-2 niet van plan om meteen op de rug te gaan liggen en af te wachten wat er ging komen.
Vanaf de eerste minuut werd Alblasserdam aangepakt en werd behoorlijk goed uitgevoerd wat we in de kleedkamer hadden besproken. Balbezit. Geen paniek. Niet te ver naar voren lopen. Niet lopen op ballen die terug gaan naar een keeper en dan vervolgens blijven hangen. Denk terug aan de training. Houdt zowel de bal als je tegenstander in de gaten en laat hem niet zomaar uit je rug van je weglopen. Dát was één van de problemen tegen Unitas. Gek genoeg scoorde Alblasserdam al na een minuut ofzo en vanaf dat moment van de 1-0 kreeg EBOH vat op de goeie ploeg die Alblasserdam toch wel is. Een paar hele technisch vaardige voetballertjes, die makkelijk een verdediger passeren en snel gevaarlijk kunnen worden.
Met Maikey in de verdediging voor Ömer, die afgemeld was voor deze wedstrijd, Mitchell en Marcel, stonden de 3 M’s weer paraat in de verdediging. Delano, Enzo en Miguel startten deze wedstrijd op het middenveld. Luciano stond eerste wissel. Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg EBOH dus vat op Alblasserdam. Zelfs een paar grote kansen werden in de laatste fase van de aanval jammerlijk gemist, want Enzo en ook Luciano nadat hij was ingevallen kregen een behoorlijk grote kans om de score gelijk te trekken. Wel moet dan wel even worden vermeld dat Kai opnieuw een voorbeeldige wedstrijd stond te keepen. Want ook Alblasserdam kreeg natuurlijk grote kansen op de 2-0, maar deze kansen werden vakkundig door Kai om zeep geholpen.
Eigenlijk zaten we te wachten op een doelpunt, zeg maar hopen, want dat zou verdiend zijn geweest op dat moment. Maar ineens was het voorbij. Als team grepen we ineens niet meer in en de tegenstander werd vrij baan gegeven richting ons eigen doel. Kai stond te kijken van: “Wat gaan we nou krijgen?” en voor hij en wij het wisten stond het 3-0 en gingen de kopjes omlaag. Het is dat Kai nog een paar rake ballen tegenhield, want anders was de score ineens snel opgelopen. Onbegrijpelijk! Zo sta je uitstekend te voetballen tegen een hele sterke tegenstander en ineens in 60 seconden laat je jezelf voorbijlopen, sta je als team bijna stil en sta je toe dat Alblasserdam heel makkelijk aan een grotere voorsprong komt.
En de rust werd gebruikt om de jongens weer op scherp te zetten. Het staat maar 3-0 en tot de 2-0 stonden jullie prima te voetballen. Ook tegen Groot Ammers ging dat zo en kwamen we terug tot 2-3 en dat is wat we vandaag ook gaan doen. We vliegen er op en laten zien dat we niet zo vroeg naar Alblasserdam zijn gekomen om ons te laten afdrogen. De koek was op. De tweede helft werd vakkundig door Alblasserdam afgewikkeld en het ene doelpunt was nog makkelijker dan de vorige. Kai stond regelmatig tegenover vrijstaande aanvallers en EBOH liet zich veel te makkelijk aftroeven. De score liep op tot 8-0 en dat was eigenlijk onze eigen schuld. We lieten het lopen. Misschien dat we in kracht tekortschoten of ineens teveel ontzag kregen voor onze tegenstander. Heel vreemd. Maar misschien is dat precies wat we dit jaar moeten leren.
Natuurlijk zijn de spelers van Alblasserdam ook tweedejaars en dus hebben zij vaker met dit bijltje gehakt. Maar de tweede helft was niet goed. Helemaal niet goed. We hebben nog flink wat werk aan de winkel. Deze 8-0 was helemaal niet nodig. Er werd Alblasserdam in de tweede helft niets in de weg gelegd en dat is natuurlijk niet iets dat past bij deze ploeg. Werklust en fysiek geweld is een wapen waarmee elke tegenstander kan worden aangepakt, maar dat ontbrak er vandaag helemaal aan. Behalve bij Marcel, die in de laatste 10 minuten van de wedstrijd een opleving kreeg en zijn tegenstanders keihard aanpakte. En met succes. Maar daarin stond ie bijna helemaal alleen.
15 minuten prima spel, daar moeten we ons aan vasthouden en van die 15 minuten maken we 25 en dan 35, tot we in staat zijn om dit de hele wedstrijd vol te houden. Pas dan maken we tegen deze tegenstanders een kans. Eerder niet. Dinsdag weer trainen, jongens. Dan maar de volgende wedstrijd. We blijven volhouden.
De coaches.
