Woensdag 25-5-2016

Bekerwedstrijd EBOH F1 – Alblasserdam F1

De houding van coaches en ouders waren voorafgaand aan de halve finale tegen Alblasserdam F1 van ‘zenuwachtig’ en ‘nerveus’ en ‘mmm, beetje raar gevoel in mijn maag’ tot ‘vol vertrouwen’ en ‘we rollen ze gewoon op’. Geen peil op te trekken. Iedereen reageert op zijn eigen manier op iets dat je graag wilt, maar niet zeker weet of je het bereikt. Zo was het ook op de dag van de waarheid, de 25^ste mei 2016, de dag waarop EBOH F1 dé stap kon nemen om de finale te bereiken van de Zwaluwen jeugdbeker 2016. Die finale zal overigens worden afgewerkt op het terrein van de voetbalvereniging Peursum, Sportplein 1, 3381 LL Giessenburg op as. zaterdag 4 juni 2016 om….om…?

Nee, helaas. Het tijdstip is (nog) niet bekend. En, oh ja, de tegenstander is…is…nou…nou? Unitas! Zo, hebben we dat ook gelijk gehad. Dan kunt u niet achteraf zeggen: “Oh joh? Dat wissik nie! Speelden jullie de finale? Ach, wat jammer, daar had ik best bij willen zijn!”. Nee, beste lezer, dat kunt u nu niet meer zeggen. Want u komt natuurlijk naar het sportpark van Peursum in Giessenburg. En u komt natuurlijk gewoon om EBOH F1 aan te moedigen om er daarmee voor te zorgen dat EBOH F1 méér steun langs de kant heeft staan dan Unitas, die maar 5 á 10 minuten naar Giessenburg hoeft te rijden. Dus laat uw favoriete EBOH team niet in de kou staan. Maak er een uitstapje van. De vooruitzichten voor volgende week zijn uitstekend te noemen, want onze weerspecialisten voorspellen zo’n 23 á 24 graadjes. En waarschijnlijk speelt EBOH F1 ’s ochtends vroeg al en dus heeft u daarna nog de hele dag om met een heerlijk gevoel in uw lijf weer lekker van de zon te genieten, omdat u er dan met uw vocale steun voor heeft gezorgd dat EBOH F1 geen hinder ondervindt van de aanmoedigingen van onze tegenstander Unitas. Wij, coaches, spelers en ouders rekenen op jullie!!!

Zo, administratie gedaan, reclame gemaakt en voor steun gezorgd. Mijn dag kan niet meer stuk. Nu nog even een verslag schrijven, uploaden, nog 2 trainingen houden (kaartverkoop voor bijwonen van de training start op maandagavond) en dan is EBOH F1 klaar voor de strijd. Maar vóór we een nieuw hoofdstuk schrijven, maken we het oude hoofdstuk even af. Alblasserdam F1, onbedreigd kampioen van hun 1^e klasse, kwam afgelopen woensdag op visite bij EBOH aan de Schenkeldijk in Dordrecht. Ja, natuurlijk zat het EBOH F1 alleszins mee. We mogen niet mopperen met de loting. En dan bedoel ik niet de tegenstanders, want EBOH F1 wist dit bekerseizoen al 4 hoofdklassers met hoofdpijn naar huis te sturen. Nee, zoals die huizenprogramma’s op TV, het gaat altijd om locatie, locatie en locatie. En die locatie was ook in het voordeel van EBOH F1. Het moet gezegd worden.

Het praatje in de kleedkamer was simpel en doeltreffend. “Hebben jullie er zin in???” was de eerste vraag. “Jaaaaaaaa…” gilden ze het uit. We moesten het gewoon eerste even weten, snap je. Als ze er geen zin in zouden hebben, dan hoef je net zo goed niet te voetballen om een finaleplaats. Aanwijzingen werden gegeven, zoals altijd, en nadruk werd gelegd op de instelling. Elke bal, maar dan ook elke bal bij de tegenstander wordt aangepakt. Daar begint alles. Een paar andere aanwijzingen volgden, maar we maken Unitas nu even niet slimmer. De koude oorlog is begonnen. Vanaf de eerste minuut zat EBOH F1 bovenop de tegenstander Alblasserdam. En dat was nodig, want een duidelijk signaal moest worden afgegeven. Je krijgt vandaag heel weinig ruimte en je zult heel veel achter ons aan moeten lopen. De eerste klap is een daalder waard.

De eerste minuten van een wedstrijd zijn altijd even wennen en aftasten. Maar het aftasten was al gauw voorbij. Kleine kansjes kwamen al snel, maar de aanvallers hadden niet veel geluk in hun afwerking. Te weinig combinatievoetbal en dus gaan ze teveel voor hun eigen kans, terwijl het geven van de juiste pass veel sneller leidt tot echt gevaarlijk worden voor het doel. De scherpte in de passing is er nog niet en dus werden de kleine kansjes geen grote kansen. Overduidelijk was dat EBOH F1 er vandaag inderdaad zin in had. Niet geplaagd door zenuwen, maar gewoon lekker voetballen. De hele dag was het behoorlijk bewolkt en zag het er naar uit dat het zou gaan regenen, maar aangekomen bij EBOH F1 kleurde de lucht weer licht en de zon kwam regelmatig op bezoek. Dan snappen wij wel dat ze er zin in hadden. Al met al duurde het toch nog zeker 8 minuten voordat F1 een bres vond in de verdediging van Alblasserdam. Na opnieuw een prima combinatie met Delano stootte Enzo door de verdediging heen van Alblasserdam en dit keer werd de sta-in-de-weg van Alblasserdam koeltjes gepasseerd door Enzo. 1-0. Zo, een goed begin is het halve werk.

Eindelijk begint het combinatievoetbal dat wij zo graag willen vruchten af te werpen. Hé, het is geen Barcelona, maar dat hoeft ook niet. Ze zijn nog zo jong, ze hebben hun hele leven nog voor zich liggen en er komen genoeg mogelijkheden om te proeven aan het echte combinatievoetbal. Maar het is heerlijk om te zien dat ze proberen om elkaar te vinden, vooral omdat ze het dan steeds makkelijker krijgen tegen de meeste tegenstanders. Het geeft je een voorsprong, al is dat niet het enige wapen waarover EBOH F1 beschikt. Hun tomeloze inzet, hun kracht aan de bal en het afjagen van de tegenstander en het veroveren van de bal, de omschakeling, het zijn allemaal de onderdelen van het voetbal, die het zo leuk maken om naar te kijken. Je kon goed zien in de wedstrijd dat Alblasserdam nog niet zover is. Een goede ploeg, eveneens met het vermogen om te voetballen, maar ze kwamen kracht tekort tegen onze 3 sterke verdedigers Mitchell, Marcel en Ömer.

De eerste helft drukte het krachtsverschil niet goed uit. Een rij van kansen die niet goed werden uitgespeeld, maar dat kon de pret niet drukken. Een paar schoten die maar net over het doel heen vlogen, de keeper die meer dan één keer goed ingreep. Dat hield EBOH F1 echter niet tegen. In een volgende combinatie een viertal minuten later was het al weer raak. Enzo stond opnieuw aan het eind van zo’n combinatie en opnieuw eenvoudig drukte hij af. 2-0. Enzo is de laatste tijd weer helemaal in zijn vorm gekomen. Hij gebruikt zijn snelheid weer zoals het hoort en we laten Enzo zelfs als verdediger optreden. Verdedigen is natuurlijk niet zijn sterkste punt, maar zijn snelheid maakt heel veel goed. En daarnaast kun je op die manier hem laten fungeren als een opkomende back, een optie die we afgelopen zaterdag bij DIA eens hadden geprobeerd bij afwezigheid van Ömer. Ook in de wedstrijd tegen RCD de donderdag ervoor, toen Mitchell ziek was, hebben we zowel Delano als Enzo gebruikt als verdediger. Ik moet zeggen, dat vulden ze allebei prima in. Fijn om zulke opties te hebben als coaches. Wij prijzen ons dan ook gelukkig.

Noah speelde een beetje een ongelukkige wedstrijd. Hij werkte keihard en soms had ie een geniale ingeving om met een één schijnbeweging twee spelers op het verkeerde been te zetten. Een beetje kracht kwam hij wel tekort. De bal werd hem dan net op het laatste moment ontfutseld. Jammer, er lagen heel wat mogelijkheden voor hem open, wanneer het hem was gelukt. Maar die kracht hè, dat speelt hem parten. En na een zogenaamd grapje van zijn vader Damien weet ik het nu zeker. Het schijnt, maar ja, dat beweren boze tongen, dat het bord van Noah regelmatig door zijn vader wordt bezocht. Ga naar de dierentuin, man, bezoek dat, maar laat het bord van Noah nou eens met rust! Je snapt toch wel dat ie zijn ‘tank’ moet bijvullen om een goeie prestatie te kunnen neerzetten? Ik kan daar zo kwaad over worden. Laatst nog werd een groot deel van Noah’s pizza achterover gedrukt. Papa snijdt de pizza expres in pizzapunten om er dan gauw één of meerdere van zijn bord te ‘snatchen’, wanneer Noah even wordt afgeleid. Gewoon die pizza heel laten, Noah!!

Vince had er vandaag niet écht zin in. Hahaha, het is toch zo’n eigengereid mannetje, die Vince. Hij blijft je verbazen met zijn schottechniek en zijn soms onberispelijke passing. Hij kan je over 30 meter een strakke pass in je voeten geven, maar even later laat ie gewoon de bal van zijn schoen afplukken en staat ie toe te kijken hoe de dief er met zijn bal vandoor gaat. Maar vergis je niet, hij scoort belangrijke doelpunten, geeft belangrijke of soms beslissende passes. Maar vandaag zat het er niet in. Hij gaf zelfs begin tweede helft aan best wel te willen wisselen met Delano, die op dat moment wissel stond. Huh? Wat zeg je Vince? Je wilt wisselen? Zoals ik al zei, hij blijft je verbazen. En tuurlijk, we zitten hem op de huid en schreeuwen vaak naar hem dat ie in beweging moet komen en dat is niet omdat ie doof is hoor. Al is ie wel vaak selectief doof. Maar het komt vaak omdat ie voor ons het verste weg staat van de coachlijn. Hij staat vaak zover weg, dat de grassprieten in de weg staan. Hij verstaat de kunst om onzichtbaar te zijn voor de coaches en even later schiet de bal met een ongelofelijke kracht in de kruising. Ik persoonlijk kan daar wel heel erg van genieten. Hij kan zo lui zijn als Fernando Torres, maar nét zo onvoorspelbaar. Niet voor niets heeft hij in het afgelopen seizoen EBOH F1 meer dan één keer gered van een gelijkspel of verlies.

Deze twee mannetjes zal ik het volgende seizoen gaan missen. Want het zijn allebei grote talenten en wanneer hun instelling goed blijft in de komende jaren, dan zal en hoopt EBOH nog heel veel van beide knapen te genieten. In ieder geval zal de nieuwe F-lichting in het seizoen 2016/2017 gaan profiteren van de ervaring die deze twee talentjes dit afgelopen jaar hebben opgedaan. Ze zijn gehard, hebben allebei hun angsten overwonnen en hebben veel bijgeleerd. Ik zal ze blijven volgen, want natuurlijk ben je benieuwd hoe ze zich verder ontwikkelen.

Maar nu weer terug naar de wedstrijd. Want dit is een wedstrijdverslag. Al zou je het niet zeggen. Met 2-0 op zak en een tevreden Enzo, die zijn scoretotaal weer even opvijzelt, kan EBOH F1 weer gaan werken aan het uitbouwen van de voorsprong. Alblasserdam deed zijn best om voldoende weerstand te bieden tegen de aanvallen en soms lukte hen dat prima. Ze kwamen zelfs met jagen op onze verdedigers tot één of twee gevaarlijke kansen. Nu had dat wel te maken met een beetje gemakzucht van onze verdedigers, al begint balverlies vaak voorin, maar dat daargelaten. En als je een terugspeelbal niet hard genoeg terugspeelt op je keeper, ja, dan breng je jezelf natuurlijk wel in de problemen.

Ondanks de pogingen van Delano, die de keeper van Alblasserdam meermaals op de proef stelde, bleef de stand steken op 2-0. Delano is meer en meer de spil geworden in dit team. Met hem buiten het team kun je duidelijk merken dat het stroever gaat. Tuurlijk maakt Delano grote fouten. Wie niet? Maar zijn fouten kosten hem gewoon doelpunten. Te vaak speelt ie de bal te laat in de ruimte en wil hij graag passeren. Helemaal niet erg natuurlijk, want ik noem het dan wel fouten, maar het zijn vanzelfsprekend geen fouten. Hij doet zichzelf tekort. Hij moet de balans leren tussen: “Nu moet ik passeren..” en “nu moet ik passen…”. Soms loopt ie vast op het middenveld en dan was de pass en het doorlopen de oplossing geweest en dan weer andersom. Het is geen kritiek, of je moet het opbouwend noemen. Zodra Delano zijn balans vindt, dan is hij amper af te stoppen. Aan het begin van het seizoen kreeg ik het advies om hem te spitsen. Ben ik even blij dat ik dat niet heb gedaan. Delano is in staat om zowel aanvallend als verdedigend zijn stempel te drukken op een wedstrijd. Ik zie een mooie middenvelder ontstaan uit dit mannetje.

Kort voor de rust gaat Ömer zich eindelijk weer eens met de aanval bemoeien. Ömer geeft vaak de bal te vroeg af en geeft daarmee te weinig druk op de verdediging. De verdedigers hebben het makkelijker wanneer hij de bal geeft en blijft staan. Het is gewoon een kwestie van aantallen. Wanneer onze verdedigers blijven staan bij één aanvaller, dan kom je aanvallend gewoon een man tekort. En zodra we Ömer en ook Marcel meesturen, dan worden ook zij gevaarlijk vanaf afstand en moet de verdediger ingrijpen en naar voren stappen. Simpel maar effectief. En dus stuurden we Ömer en Marcel mee. En dat kon ook, want de aanval van Alblasserdam werd nagenoeg geneutraliseerd in die fase. Ömer ging dus weer mee, maakte zijn eigen kenmerkende schijnbeweging en bracht de bal voor zijn rechtervoet. En wanneer dat gebeurt dan zie ik in 99% van de gevallen hetzelfde gebeuren. Hij schiet de bal keihard hoog in het doel en de keeper is dan gewoon kansloos. Nu ook. 3-0. Wedstrijd gespeeld, als dat al niet zo was. De rust was aanstaande en tevreden konden we allen naar de kleedkamer afreizen. De finale in zicht en nu nog doordrukken om er helemaal zeker van te zijn.

Over de tweede helft kunnen we kort zijn. Ik denk dat ik daar nog een pagina voor nodig heb. Het was een herhaling van de eerste helft, want het overwicht was groot, de kansen waren volop aanwezig om tot een grote score te kunnen komen, maar er was één merkbaar verschil. Gemakzucht. En dat is niet raar, want de druk vooraf was natuurlijk ook bij deze jonge voetballers groot. Je mist op een haar het kampioensschap, terwijl je weet dat je de betere ploeg bent. En dan sta je 3-0 voor en je weet dat Alblasserdam niet sterk genoeg is om je pijn te doen in deze wedstrijd. Dus moet je natuurlijk wel waken voor het feit dat Kai het niet ineens druk krijgt in zijn doel. Alles dat we doen heeft maar één doel. Kai moet het niet druk krijgen. Jaja, ik weet het wel Kai! Daar denk jij heel anders over, maar ik ben van de generatie ‘Kroeiff’. “Als wij de bal hebben, kunnen hun niet scoren…”. Een waarheid als een koe en dus is alles toegestaan om onze prima Kaiper geen bal te laten krijgen. Af en toe terugspelen is natuurlijk wel toegestaan. Gelukkig vindt Kai het erg vervelend om doelpunten tegen te krijgen, dus dat valt mooi samen.

In de 8^e minuut van de tweede helft gebeurde er iets heel leuks. Eindelijk was het zover. Marcel, die we al een paar keer hadden aangegeven om mee te gaan met de aanval, begon de bal te veroveren, dat feit is op zich is niks bijzonders, want de bal veroveren deed ie altijd al, maar nu ging hij steeds vaker mee de aanval ondersteunen. Maar nu was het wel bijzonder. In heel 2016 tot in deze maand kon Marcel al zijn goed gespeelde wedstrijden (dat waren ze allemaal eigenlijk) niet bekronen met een doelpunt. Maar niet vandaag. Vandaag stapte hij mee, gaf een passje, kreeg ‘m terug, nog een tikkie, nog een tikkie en toen…..boem!! Een keihard onhoudbaar schot vanaf 20 meter en de keeper hoorde ‘m alleen voorbijsuizen. Niet alleen 4-0, maar ook een ontzettend blije Marcel. Later even nagevraagd of Pappa Jaromski ook stond op te letten en dat was gelukkig zo. Marcel rende als een kip zonder kop het hele veld over en rende helemaal terug naar Kai, die hij in zijn armen sprong. Zijn lach was zo breed als het veld en iedereen stond te klappen en te lachen, want u wil niet weten hoelang hij daar al mee bezig is. Op het toernooi had hij al een doelpunt gemaakt, maar dat is niet voor het echie. 4-0 en Marcel blij. Unitas? Pas maar op, want nu heeft ie de smaak te pakken.

Halverwege de tweede helft werd de score nog eens opgekrikt door Noah. Zijn vader vertelde me met een voicememo…wat zegt u?…ja, een echte voicememo…dat Noah inderdaad het 5^e doelpunt had gemaakt en schreef erbij dat de bal van richting was veranderd. Waarom doe je dat nou. Ik was het kwijt en nu ga je me vertellen dat het doelpunt van Noah misschien niet zo mooi was zoals ik het wilde opschrijven? Bah, pizzapuntendief. Moet je ook nog een hap uit zijn doelpunt nemen? Bah, bah, bah. Oooh, ik snap het al. Je bent natuurlijk voor gek gezet op het Pinksterkamptoernooi tussen ouders en kinderen. Je werd natuurlijk simpel uitgespeeld door Noah en nu pak je hem natuurlijk even terug. Gaat niet gebeuren. Noah krijgt de bal aangespeeld, je ziet hem even denken en slim als ie is, tikt hij de bal als een volleerd biljarter tegen het been van zijn verdediger en maakt een halve carambole. Hij raakte maar één been en bij biljart raak je er twee. Maar het effect is wel hetzelfde. 5-0 en dat is zeker niet onverdiend wanneer je naar de kansen kijkt waar de ploeg hard voor heeft gewerkt.

Zo. De eindfase van het spel komt in zicht. Een uitstekende bekercompetitie is door EBOH F1 gespeeld en de uitslagen liegen er niet om. In de poule 3 hoofdklassers uitgeschakeld, de hoofdklasser Tricht met 2-10 opgerold, de hoofdklasser Leerdam Sp. 55 met 2-1 verslagen en een gelijkspel tegen de hoofdklasser Oranje Wit 2-2 en dus verder in de beker. Op 5-12-15 de hoofdklasser Drechtstreek naar huis gestuurd met 5-1 en Sinterklaas tevreden. Op 20-4-16 de hoofdklasser Sliedrecht pijn gedaan door met 4-2 te winnen en vervolgens vandaag 25 mei 2016 de finale veiliggesteld door met 5-0 te winnen. Nie slekt. Mmm, nu ik het nog eens nalees, heeft EBOH F1 niet 4 hoofdklassers verslagen op weg naar de finale, maar 5. Persoonlijk vind ik het erg knap dat 1^e klasse ploegen als Unitas, Beesd, Alblasserdam en EBOH F1 als enige 4 ploegen over zijn gebleven van een toch zware bekercompetitie. En dat is een compliment aan alle vier de ploegen.

We zijn door. 4 juni is het zover. Onze tegenstander is Unitas. Een geduchte tegenstander, al zijn zij 5^e geworden in onze eigen competitie. Zij versloegen Beesd in de halve finale met 8-0 en dus zijn zij nét zo gedreven als wij. Wij gaan even niemand onderschatten. No sir. Oh ja, ik vergeet natuurlijk een stukje te schrijven over Enzo en Mitchell. Maar die komen nog aan bod hoor. Komt goed. Misschien Kaiper ook nog wat tekst toewijzen. Poe, nog een hoop schrijfwerk voor de boeg. Ik ben aan vakantie toe…en dat kan best kloppen, want de tekst vandaag is moeizaam tot stand gekomen. Wanneer iemand mij ziet bellen op het veld, dan ben ik gewoon mijn voicerecorder aan het inspreken. Dan moet je natuurlijk wel de knop indrukken om op te nemen en niet tegen een niet draaiende voicerecorder aan gaan staan praten. Wanneer je ‘m dan stop zet, dan zet je ‘m eigenlijk aan en dan neem je de minuten op die NIET gaan over de gescoorde doelpunten. Erg slim. Volgende keer maar gewoon tekst gaan noteren. Eén voordeel. Ik hoor mezelf alleen maar aanwijzingen geven. Moet ik mee ophouden. Deze jongens mogen dan jong zijn, maar ze weten wat ze moeten doen in een wedstrijd en daar moet ik meer op gaan vertrouwen. Ach, je leert elke dag bij.

De trotse coaches Richard en Martin.

Zaterdag 21-5-2016

DIA Eurospantoernooi 2015 EBOH F1

 

De maand mei is weer aangebroken en dat is toch de maand van de beslissingen in elk seizoen, maar ook de maand van de toernooien. Eigenlijk zou vandaag de halve finale worden gespeeld van de bekercompetitie, waaraan EBOH F1 dit jaar succesvol deelneemt. Maar EBOH F1 had al een toernooi gepland staan, maar ook Alblasserdam F1 speelde vandaag haar eigen toernooi en dus werd de wedstrijd in gezamenlijk overleg naar as. woensdag 25-5 om 18.45 uur verplaatst. Tijdens het toernooi bleek dat de andere halve finale al wel werd gespeeld vandaag en die halve finale is gespeeld tussen Unitas F1 en Beesd F1. Onze geduchte tegenstander uit onze eigen competitie Unitas veegde de vloer aan met het F1 team uit Beesd. Maar liefst 8-0!

Beide ploegen, EBOH F1 en Alblasserdam F1, weten nu wie hun volgende tegenstander zal gaan worden, mochten zij zelf verder komen tot in de finale. En Unitas is geen poesje dat je zonder handschoentjes kunt aanpakken. Je zult er dan moeten staan en in vorm zijn en écht willen, anders krijg je het enorm moeilijk. De finale zal worden afgewikkeld op het terrein van Peursum. Wanneer? Dat komt allemaal nog. Want je moet je nu rijk gaan zitten rekenen, nietwaar? Leuk om deze feitjes even op te sommen, maar we hebben nog een hele moeilijke wedstrijd te spelen as. woensdag. We gaan de beer niet villen, vóór ie geschoten is.

Maar alle bespiegelingen vooraf mogen dan wel leuk zijn, eerst hebben we nog even een toernooi af te wikkelen en het zou mooi zijn wanneer we de vorm etaleren, die we het hele seizoen al laten zien. Gedrevenheid, wilskracht, teamspirit en met inzet. En vooral niet geblesseerd raken. Want ook wij zijn kwetsbaar in de aantallen. EBOH F1 heeft maar één wissel en die heb je meestal ook wel heel erg nodig. Vooral niet ineens anders gaan voetballen, want dan vallen er meestal juist wel slachtoffers. En dus reisden we af naar Teteringen, haard en huis van zowel de voetbalvereniging DIA als van onze gewaardeerde trainer/coach Jacobus Johannes Martinus Paulus van Gastel. Alias JP. Altijd leuk, voor een Feyenoordaanhanger althans, om een Mr. Feyenoord op een toernooi tegen te komen. Jammer voor hem speelde zijn zoon de eerste wedstrijd van het toernooi teen EBOH F1. Een openingskraker van jewelste, al hebben de meeste EBOH spelertjes van die leeftijd geen flauw benul van de voetballer JP van Gastel. Komisch, maar dan ook heel komisch was het moment van de reactie van Noah, toen hem werd gevraagd om op de foto te gaan met JP. Hij keek redelijk onverschillig en haalde zijn schouders op. Algehele hilariteit op het door EBOH volk geconfisqueerde terras en zeker niet minder door JP zelf, die daar toch heel hard om kon lachen. Noah gunde hem dan toch maar de foto, anders is die vreemde man weer teleurgesteld. Kunnen we niet hebben natuurlijk. 🙂

Ik werd er nog even fijntjes aan herinnerd dat DIA vorig jaar nog acte de présence gaf op ons eigen EBOH toernooi en dat in die wedstrijd vooral door Ömer werd gescoord. 7 x maar liefst. Maar Ömer was er vandaag niet bij en dus moest EBOH het zelf opknappen. In koud 5 minuten was het klusje geklaard en moest de keeper van Gastel (de zoon van JP) de bal al 2 maal uit het doel halen. Een rustige, maar regelmatige overwinning van 0-3 en de toon was gezet. Zoals zo vaak op een toernooi, is het wachten op de volgende wedstrijd, iets waar je een lange adem voor moet hebben. Wachten, wachten en wachten. Gelukkig hadden de weergoden het goed voor met alle toernooigasten. Vorig jaar nog viel het gehele toernooi nog letterlijk in het water. Dat gun je je grootste vijand niet eens, de hele dag regen hebben op een voetbaltoernooi voor kinderen.

Noah had het op zijn heupjes vandaag in Teteringen. Zoals ik altijd graag placht te zeggen, retescherp in de afwerking. In de eerste wedstrijd tegen DIA had Noah er al 2 inliggen. Lekker begin. Enzo maakte de derde. En Vince maakte er geen en hij kreeg een rij met kansjes en dat was verwonderlijk, want Vince zijn voeten zaten vandaag andersom. Hij kwam slecht uit de voeten op het kunstgras van DIA en dat viel ons ook al op. Er lagen zeker 4 miljard zwarte rubber balletjes tussen de kunstmatige nepsprieten. De bal rolde stroef over het veld en het leek alsof Vince daar de meeste moeite mee had. Hij raakte de ballen niet goed en het schieten met de keiharde bal beviel hem ook niet echt. Maar Enzo scoorde wel en daarmee is de eerste klap een daalder waard. Het grappige was dat nu een wedstrijd op het programma stond, die afgelopen donderdag in oefenvorm werd afgewikkeld. RCD F1. We wisten vooraf al dat RCD eerstejaars moest inzetten om de afwezigheid van een paar F1 spelers op te vangen. En die wedstrijd begon direct met een strijdvaardig RCD. De eerste kans in die wedstrijd kwam dan ook op hun naam. Kai dook de hoek in op een vervaarlijke uitval van RCD en die rolde maar nét naast.

EBOH F1 kwam er in het begin slecht uit, maar dat had meer te maken met de instelling. Je moet er niet te makkelijk over denken, want dan krijg je het gewoon moeilijk en dus waren de eerste 5 minuten dan ook voor RCD. Ze hadden eigenlijk een doelpunt moeten maken, maar dat voorkwamen de EBOH verdedigers dan gelukkig weer op tijd. De wedstrijd kantelde en het fysiek begon mee te spelen. Het uitverdedigen ging iets beter en het samenspel begon vorm te krijgen. Kansen aan de andere kant begonnen te ontstaan en na die lastige beginfase drukte EBOH F1 door en maakte via Noah de 1-0. Hé? Weer Noah? Een paar minuten later kreeg Enzo een afvallende bal in zijn voeten en hij keek naar het doel en haalde uit. De bal vloog tegen een verdediger aan en de bal werd van richting veranderd en schoot door in het doel. 2-0. Ietwat gelukkig, maar terecht merkte ik op dat hetzelfde afgelopen donderdag nog bij ons gebeurde. Vlak voor tijd werd een bal onderschept (voor de zoveelste keer) door Marcel en Marcel zag zijn kans schoon. Hij probeert in heel 2016 al een doelpunt te maken en zijn afstandsschot werd de keeper van RCD teveel. Keihard onder de lat en een juichende Marcel rende keihard terug naar Kai om het doelpunt te vieren. Marcel vergrootte het verschil met RCD en als einduitslag kwam dan opnieuw een 3-0 op het scoreboard te staan.

Met 2 uit 6 moest de derde wedstrijd om half één worden afgewikkeld tegen SV Terheijden F1. Een lokale ploeg waar we eigenlijk weinig van afwisten, behalve dan dat ze in dit toernooi niet veel hadden bereikt, alhoewel zij RCD wel op een 0-0 hielden en dat was best knap, want RCD ging helemaal los, maar wist niet te scoren. En ja, dat kost puntjes. En wat je kwijt bent, vind je meestal niet meer terug. EBOH F1 begon voortvarend en gemotiveerd aan de derde wedstrijd. En al liet de tegenstander regelmatig gaatjes vallen, er werd gewoon uitmuntend gecombineerd door EBOH F1. Driehoekjes en onzelfzuchtigheid voerde de boventoon. Vooral Enzo viel op door met zijn onbaatzuchtige passes op Noah en Vince om hen vrij te zetten vóór het doel. Daar werd driftig van geprofiteerd. Noah scoorde in deze wedstrijd er lustig op los. Hij scoorde maar liefst 3 x. Vince ook en hij had zijn doelpunt echt wel verdiend, want het zat hem niet echt mee vandaag. Gelukkig scoorde de prima spelende Delano ook een doelpunt en daarmee verscheen bij alle spitsen een lach op hun gezicht. Delano gaf heel wat prima passes op zijn medespelers, waardoor zij keer op keer gevaarlijk konden worden.

Met 3 uit 9 was het wachten op de uitslag van RCD tegen TSC. Vraag Dennis maar, daar moesten we ééééérgggg lang op wachten, maar uiteindelijk kwam het verlossende woord. 3-1 voor RCD. Zo. Toernooi binnen, niet meer in te halen. En dat wisten de guys waarschijnlijk ook, want de afsluitende wedstrijd werd met 0-1 verloren en je heel goed merken dat er sprake was van een collectief falen. Niet de coaches natuurlijk, want die willen altijd winnen wanneer ze het gras betreden. Ahum.

Tussen wedstrijd 2 en 3 schoven we even aan op het (EBOH) terras en zagen we ons fotomoment op het terras een pilsje drinken. Moet kunnen. Het is Braboland en een pilsje moet kunnen. Tenslotte woont JP samen met vrouw Yvette in Teteringen en met 3 keer vallen was ie thuis. Een gezellig Rotterdams onderonsje mondde bijna uit in een ongemakkelijk moment, toen JP’s vrouw Yvette bijna plaatsnam op de knie van Richard. Jawel mensen, de aantrekkingskracht van een kale man in sportkleding is tegenwoordig ongehoord groot bij de dames. Ik weet, het hoort niet thuis in een jeugdverslag, maar ik had gewoon niet gedacht dat ik dit nog zou meemaken op mijn oude dag. 🙂

Na de wedstrijden vond de prijsuitreiking plaats en jammer vond ik de aanpak ervan. Het beste F-team werd als laatste gehuldigd. U zou denken, dat is toch normaal? Maar 6 poules van ploegen kwamen voorbij, namen hun prijs in ontvangst in de daarvoor geprepareerde vrachtwagen en verlieten de locatie. Dat gebeurde zo’n 29 keer en alleen de aanhang van F1 bleef staan om hun team toe te juichen. Dat wij al 29 keer hadden geklapt voor andere ploegen maakte weinig uit. Misschien moeten we daaraan ook denken wanneer wijzelf een toernooi samenstellen. Het was een kleine anticlimax, waar de jongens van EBOH F1 overigens helemaal geen last van hadden. Die waren gewoon blij. De mooiste beker is van ons en eenieder kreeg nog een teamfoto uitgereikt door DIA, die diezelfde ochtend bij binnenkomst was gemaakt. Top!! Erg leuk gedaan.

Een uitstekend en prachtig toernooi en niet alleen omdat we ‘m hebben gewonnen. Prima georganiseerd, lekker weer en lekker druk. Vermoeiend, maar niet vervelend. DIA, wees trots op een goed en strak georganiseerd toernooi. We komen hier graag terug!!!

De coaches.

Donderdag 19-5-2016

Oefenwedstrijd EBOH F1 – RCD F1

Vooruitlopend op de halve finale van de beker, die nog in petto is voor EBOH F1, zouden we nog ‘even’ een oefenwedstrijd afwerken tegen RCD F1. Eveneens een hoofdklasser uit dezelfde competitie als Drechtstreek F1, Sliedrecht F1 en Oranje Wit F1. Een competitie waarin EBOH F1 niet misstaan zou hebben, ware het niet dat zij hun wedstrijden dit seizoen afwerkten in de 1^e klasse. In de afgelopen maanden zijn de nrs 2 t/m 5 uit die hoofdklasse successievelijk verslagen. RCD echter was de enige ploeg waartegen we in het begin van het seizoen 2015/2016 nog hadden verloren. Trouwens ook in een oefenwedstrijd. Deze wedstrijd kon je dus eigenlijk beschouwen als een welkome oefening en als een revanche.

De eerste helft verliep erg vreemd. Het overwicht lag aan de kant van EBOH F1, want de kansen werden namelijk voornamelijk gecreëerd door EBOH, maar RCD vloog er vanaf de eerste minuut bovenop. Scherpe tackles, een beetje té scherp naar mijn bescheiden mening en de druk naar voren en op de bal werd door RCD behoorlijk goed uitgevoerd. Toch lagen er een aantal kansen van EBOH, ondanks de sterkere opening van RCD in de wedstrijd. Een raar evenwicht. Telkens werd EBOH F1 hard aangepakt, maar het leek weinig uit te halen wanneer je de kansen bekeek die onze aanvallers tot stand wisten te brengen. Delano had al in de eerste minuut moeten en kunnen afdrukken om het verweer van RCD al meteen te breken. Dat gebeurde echter niet. Sterker nog, kansen van Enzo, Vince en Noah werden niet benut. En dat hield de vreemde tussenstand heel lang op 0-0. Gek eigenlijk, want het fysieke overwicht lag bij RCD, maar de kansen waren voor EBOH. RCD zelf kreeg erg weinig mogelijkheden om een deukje te schoppen in de defensie van EBOH F1.

Maar ja, daar ligt dan ook de kracht van EBOH. Vandaag moesten we aantreden zonder onze laatste man Mitchell en dat scheelt al gauw een flinke slok op een borrel. In zijn plaats speelde Marcel als laatste man en hij keek regelmatig wanhopig naar de kant: “Zo van: Pfff, ik sta liever op rechtsback…”. Maar Marcel deed het uitstekend op die positie. We konden gelukkig weer een beroep doen op Gijs, onze F2 invaller, die al eerder met F1 had meegespeeld en daarin zelfs scoorde. We moesten door de afwezigheid van Mitchell een beetje schipperen en dus zetten we Gijs op de verdedigende positie van Marcel. Achteraf is me nog gevraagd: “Waarom een linkspoot op rechtsback?”. Simpel. Waarom zou ik hem met zijn linkerbeen op rechts zetten, terwijl Ömer helemaal is ingespeeld aan de linkerkant? Dan zou ik 3 posities veranderen in plaats van 2. Trouwens, ik houd er van om linkspoten op rechts te hebben en rechtspoten op links.

Gijs was alleen niet gewend om te verdedigen. Ach, dat is goed voor de ontwikkeling. Hij is een goeie loper, kan het spel van een tegenstander net zo goed verstoren als ieder ander en hij heeft één ander voordeel. Bij de omschakeling is hij net als Ömer ingesteld om aan te vallen en daar heeft een ploeg altijd behoefte aan. Een opkomende back, die gewend is om aan te vallen. Dus vond ik het een goede oplossing. Anders had Enzo of Delano op die positie moeten spelen en dat kost je een behoorlijk deel van de aanvallende kwaliteit van dit team. Nee, Gijs was en is een goede keus. Haha, natuurlijk liep ie af en toe te zoeken naar zijn positie en had ie moeite om in zijn rol te blijven voetballen, maar over het algemeen vulde hij zijn rol prima in en hield hij zich goed staande tegen de technische voetballers van RCD. Experiment geslaagd wat mij betreft.

Met kansen van voornamelijk EBOH zijde, van Delano in de eerste minuut, van Vince in de 3^e, Noah in de 4^e minuut een schot van Marcel in de 7^e minuut, was het mij wel duidelijk dat RCD dan wel een sterke tegenstander is, maar dat EBOH zelf voor elke tegenstander eveneens een zware tegenstander is. Wanneer de aanvallers iets scherper zijn, dan liggen er al snel 3 in voor je met je ogen hebt geknipperd. Maar niet in deze wedstrijd. De eerste helft werd afgesloten met een 0-0. In de rust maakten we even gebruik van de tijd om nog eens goed door te nemen wat er goed ging en wat er fout ging. Want de heertjes hadden naar mijn mening af en toe erg goed door dat het om een oefenwedstrijd ging, al had ik ze dat zelf wel verteld natuurlijk. Je werkt dan zelf in de hand dat ze af en toe te makkelijk hun taak opvatten. Daar maakten we in de kleedkamer even korte metten mee. Er staat niets op het spel, behalve de eer. Maar een oefenwedstrijd betekent niet dat je zo nu en dan de kantjes er af mag lopen. Kijk maar naar RCD. Die vliegen er bovenop of hebben jullie dat nog gemerkt? We gaan voetballen, zoals we altijd doen en we leggen RCD onze wil op. Nu is het onze beurt.

De kansen van EBOH kwamen al meteen in de eerste minuut van opnieuw Delano en kort erna voor Vince, die een afgeslagen aanval met een omhaal bijna nog succesvol afrondde. Maar de lat hing weer eens in de weg. Jammer voor die kans, want het zou een mooi doelpunt zijn geweest. In een sporadische gevaarlijke aanval van RCD greep Enzo iets te voortvarend in met een sliding ter hoogte van de penaltystip. Een vrije trap voor RCD. Die werd hard ingeschoten in de rechterhoek van Kai, die tot dan erg weinig te doen had gekregen. Maar net voordat Kai de bal kon grijpen raakte de ingeschoten bal de knie van Vince en de bal vloog langs Kai hoog in het doel. Kansloos. 0-1. Tja, natuurlijk tegen de verhouding in, maar daarom waren de RCD spelertjes er niet minder blij mee. En vanaf dat moment werd elke onderschepte aanval van EBOH F1 door de RCD verdedigers teruggespeeld op de keeper. Een beproefde tactiek, die standaard door RCD wordt toegepast bij een voorsprong, terecht of onterecht. Temporiseren noemen ze dat. Even de druk van de ketel halen en de tegenstander zich moedeloos laten voelen. Sorry jongens, maar dat werkt niet. Je haalt jezelf uit de wedstrijd, voorzover je er al in zat en je houdt je vanaf dat moment alleen maar bezig met het voorkomen van balbezit van de tegenstander en niet meer met je eigen spel.

Maar ik ken mijn eigen pappenheimertjes. 0-1 achter? Nee, zo makkelijk kom je er niet vanaf. Op datzelfde moment wordt de druk naar voren alleen maar groter en is er nog maar één doel. Dat is het doel van de tegenstander. De aanvallen worden heviger, het spel wordt fysieker en het ‘de kantjes er vanaf lopen’ is meteen voorbij. Een ritsje kleine kansjes worden grote kansjes en dan gebeurt toch wat je dan in zo’n situatie verwacht van de spelers die het aanvallend vernuft hebben. Delano wordt aangespeeld, maakt eindelijk zijn kenmerkende schijnbeweging en legt de bal uitstekend neer voor zijn linkervoet en schiet de bal onhoudbaar in het doel. 1-1. Heel mooi doelpunt en loon naar werken. Het momentum ligt nu definitief aan de kant van EBOH F1 en RCD komt er nagenoeg niet meer uit. Opsluiten, omsingelen en slim blijven voetballen. De voorzetten volgen elkaar op en bij één van deze voorzetten schiet de bal iets te ver voor Vince door, maar hij weet de bal te controleren en wil met een omhaal de bal in het doel schieten, terwijl de keeper en verdediger hem daarvan willen afhouden. Vince raakt ‘m half, de keeper en verdediger missen de bal en na een stuitje van de bal knal Vince alsnog de bal langs de keeper en zet met nog een paar minuten te gaan de score op 2-1 voor EBOH F1.

Een prima slot van een boeiend gevecht, want beide ploegen gaven elkaar geen duimbreed meer toe. Zoals de hele wedstrijd er eigenlijk al aan toeging. Hard tegen hard en soms in een hoog tempo. Altijd leuke wedstrijden tussen RCD en EBOH. EBOH drong nog wel aan, maar de slag was geslagen en het verschil gemaakt. Een terechte overwinning voor de jongens van EBOH en met dank aan Gijs voor zijn tweede invalbeurt. Een pluim voor Marcel, die de moeilijke taak om Mitchell te vervangen erg goed invulde en laat zien hoe goed hij als verdediger is. Er is door de hele ploeg hard gewerkt en de complimenten zijn dan ook voor het hele team. Enzo, Vince, Noah, Delano, Ömer, Gijs en Marcel. Prima gespeeld. En natuurlijk vergeten we onze ‘Kaiper’ niet. Baalt nog als een stekker van het doelpunt van RCD, maar waar je niks aan kunt doen, daar kun je niks aan doen. Dus balen is niet nodig Kai!!

En nu nog even een toernooi bij DIA in Teteringen om even lekker vrijuit te voetballen, zonder druk en verwachtingen en dan weer een belangrijke week in aantocht. Volgende week woensdag 25 mei as. om 18.45 uur aan de Schenkeldijk in Dordrecht, de bekerontmoeting voor het bereiken van de finale van de Nederlandse Beker tussen EBOH F1 en Alblasserdam F1. Komt allen en moedig uw favoriete voetbalclub aan! Neem alles en iedereen mee, want uw steun is onontbeerlijk voor deze jonge voetballers. Woensdag 25-5 om 18.45 uur bij EBOH!!! Wij rekenen op jullie!!

De coaches.

Zaterdag 30-4-2016

EBOH F1 – VVGZ F1

Onze teammanager timmert flink aan de weg met het realiseren van oefenwedstrijden. Zo heeft hij een tijdje geleden al een wedstrijd geregeld met de trainer/coach van VVGZ F1, Rachid Harraou. En nu komen deze wedstrijden ons erg goed uit, gezien de bekerwedstrijden, die nog voor ons liggen. En ik zeg expres wedstrijden, want we gaan onze best doen om de halve finale van de beker te winnen om de finale van de beker te bereiken. Geen hoogmoedswaanzin, maar gewoon uitdragen dat we niet van plan zijn om in de halve finale te struikelen. No chance whatsoever. En natuurlijk geldt dit ook voor Alblasserdam F1. Daar ga ik tenminste wel vanuit, want wanneer dat niet het geval is, dan zal Alblasserdam een hele grote kluif hebben aan dit gemotiveerd EBOH F1. Van onderschatting is zeker géén sprake. We gaan niet doen alsof we dit varkentje ‘even’ zullen gaan wassen. We zullen er hard voor moeten werken, want je krijgt niks gratis in het leven. Ook niet in het voetbal.

Oefenwedstrijden hebben meestal een negatief karakter, omdat bij de senioren dan wordt gedacht dat je het iets rustiger aan kunt doen. Er wordt meestal niet voluit gespeeld in een oefenwedstrijd en vaak zijn dat soort wedstrijden dan ook niet om aan te zien. Als ik even teruggraaf in mijn geheugen, dan kost het mij heel veel moeite om bijvoorbeeld van het Nederlands Elftal een leuke, onderhoudende en goeie oefenwedstrijd te herinneren. Voetballers, maar niet alleen zij, denken altijd dat een oefenwedstrijd er weinig toe doet, omdat er weinig op het spel staat. Meestal zijn de enige sporters, die zich er wel iets van aantrekken, de sporters die niet graag verliezen. Die zijn altijd gemotiveerd. Je kunt ook zeggen, ze winnen graag en het liefst altijd. Want bij verlies zijn zij meestal dan ook niet te genieten.

En zo kom je weer bij de jeugd uit. De jongens van EBOH F1 winnen graag. Sommigen onder hen verliezen niet graag. Zij spelen zelfs niet graag gelijk. Ik kan mijzelf daar volledig mee identificeren, want ik hield ook niet van verliezen. Ik was altijd in staat om in anderhalf uur van een prettig en aangenaam persoon (ahum) te veranderen in een chagrijnig en gauw geïrriteerd mannetje. En ik was meestal erg onaangenaam tegen ploeggenoten, die er met de pet naar gooiden. “Kun jij jezelf de volgende keer niet gewoon ziekmelden?” of “Ben je geblesseerd? Je loopt als een oud wijf, man!”. Nee, echt aardig was ik niet tegen klaplopende ploeggenoten. Gelukkig herken ik die geweldige eigenschappen bij sommigen van het EBOH F1 team. Als je er maar een paar in je team hebt zitten, dan al is dat genoeg. Die houden de rest scherp en accepteren gewoon geen halve inzet.

Nu is het wel zo dat jonge voetballers van 8 á 9 jaar (bijna) nooit hoeven te worden gemotiveerd. Je kunt er meestal gif op innemen dat de mannetjes voldoende energie hebben om te voetballen vóór de wedstrijd, tijdens de wedstrijd en ná de wedstrijd. Dat ongeïnteresseerde komt meestal later. Wanneer ze de puberteit invliegen bijvoorbeeld. Zo ver zijn we gelukkig nog niet met de jongens van F1. Zij willen elke wedstrijd winnen. En dan maakt het echt niet uit of het nou een competitie-, beker- of oefenwedstrijd is, hoor! Nu haal ik vóór de wedstrijd de spanning er wel even vanaf door te zeggen dat ze een oefenwedstrijd spelen. “Maar dat betekent natuurlijk niet dat je ineens anders moet gaan voetballen. We zetten meteen druk naar voren, zoals gewoonlijk vallen we elke bal aan en laat je de tegenstander niet te makkelijk passeren. Dus, gewoon voetballen als altijd.” Mmm, waarom zeg ik dan dat het om een oefenwedstrijd gaat. Soms begrijp ik mezelf ook niet.

De binkies rennen naar buiten, want 5 minuten stilzitten en je mond houden tijdens de voorbespreking is een hele opgave voor dit team. Zeggen dat ze langer moeten blijven zitten wanneer ze blijven praten, zorgt er meestal wel voor dat ze door hun eigen ploeggenoten worden gecorrigeerd. Sssst. Stil nou! Anders zitten we hier over een uur nog. Het was, in tegenstelling tot alle weerberichten vooraf, prachtig weer op het complex van EBOH. 2 ploegjes, inmiddels klaar met de competitie, vooraf al zeer aan elkaar gewaagd, schotelden de bezoekers een heel erg leuke wedstrijd voor. En al stond er niets op het spel, dat betekende dus niet dat het daarmee een saaie wedstrijd zou moeten worden. Niet van dat alles.

Vanaf de eerste minuut werd al duidelijk dat beide ploegen zeker aan elkaar gewaagd waren. VVGZ begon de wedstrijd beter. Ze kwamen beter uit de startblokken en zoals we van hoofdklassers gewend zijn, is het spel verzorgd en gestructureerd. Altijd een idee achter de opzet. Maar toch kreeg EBOH F1 de eerste kansen van de wedstrijd en hadden zij al vroeg in de wedstrijd kunnen toeslaan. De scherpte ontbrak. Maar de intentie om er voor te gaan niet. Je kunt maar beter kansen creëren dan helemaal géén. En je weet dat het missen van een kans betekent dat je er ook minimaal één NIET zult missen. Cruijff zou het zelf gezegd kunnen hebben. Niet dat het zo is, want ik zei het en schreef het op. Op mijn stukjes geen plagiaatcontrole aub.

Ondanks die paar kansjes kwam VVGZ toch sterk opzetten en het was dan ook niet tegen de verhouding in dat VVGZ F1 op voorsprong kwam in deze wedstrijd. De bal werd ingeschoten en Kai kreeg de bal niet helemaal onder controle en een inlopende VVGZ’er werkte de bal met zijn knie in het doel. Kai zei achteraf dat hij hands maakte, maar dat was niet wat ik zag en onze referee ook niet. Je moet ‘m ook niet loslaten, Kai. Dan kan hij ook geen hands maken, de bal op zijn knie leggen en dan scoren met de knie. Het doelpunt drukte wel uit dat VVGZ aandrong, al was het een klein beetje geluk. 0-1. De score was al vroeg, in de 5^e minuut en het zorgde wel voor wat beter voetbal van de kant van EBOH F1. Maar VVGZ had alles netjes voor elkaar en hield EBOH in die fase af van al te gevaarlijk te worden.

Dat duurt maar zó lang. Je houdt die snelle mannetjes moeilijk in bedwang, zeker wanneer e achter staan, dan gaat er gewoon een schepje bovenop. Na wat speldenprikken kwam Delano in de 12^e minuut op de linkerkant aan de bal en hij speelde de bal met een boog over 2 verdedigers heen naar de rechterkant voor het doel waar Enzo de bal liet doorschieten, de bal controleerde, een schijnbeweging maakte en de bal met zijn favoriete rechtervoet inschoot. Vreemd genoeg raakte hij de bal met zijn buitenkant schoen en een zacht, maar geplaatst effectschot rolde naar de uiterste linkerhoek van de VVGZ keeper. Hij kreeg de bal moeilijk onder controle, te danken aan het effect natuurlijk, en de bal schoot door in de hoek. 1-1. Enzo bijzonder blij, want hij raakte de bal maar half volgens mij, maar daardoor kreeg de bal wel een raar effect. Hem een zorg. En mij ook. En volgens mij vond Richard het ook helemaal niet erg.

Vanaf die 1-1 kwam de wedstrijd wat beter in balans. Beide ploegen kregen nog wel kleine kansen op meer, maar én beide keepers bleven attent én beide verdedigingen hielden hun hok schoon en opgeruimd. Er werd in die fase leuk gevoetbald tussen deze 2 aan elkaar gewaagde ploegen. Eens temeer bleek dat het verschil tussen de Hoofdklasse en de 1^e klasse maar heel erg klein is. EBOH had dit seizoen in de hoofdklasse van ASWH, Sliedrecht, Drechtstreek, VVGZ, RCD en Oranje Wit (de top-6 van deze klasse) geen slecht figuur geslagen. Ten slotte werden Sliedrecht en Drechtstreek verslagen en werd gelijkgespeeld tegen Oranje Wit in de bekercompetitie en alleen van RCD werd vorig jaar in een oefenduel verloren.

De eerste helft liep af en beide ploegen gingen naar de kleedkamer om even iets lekkers te drinken en even door te nemen, wat er goed ging en wat fout. Over het algemeen hadden de trainers weinig ‘foute’ dingen te melden, maar er werd natuurlijk wel gewezen op het feit dat de combinatie meer moest worden gezocht en dat niet iedereen evenveel inspanning leverde in de eerste helft. Verstop je niet achter je verdediger, maak bied je aan en wees aanspeelbaar. Laat de tegenstander niet te makkelijk passeren en val nou elke bal aan! Sta niet toe te kijken en grijp in. Ook werd duidelijk dat Noah teveel last had van zijn pootje. Een gekneusd stukje bot onder zijn voet speelde hem parten en natuurlijk zei hij daar niets van bij de voorbespreking. Ik snap het wel, we gaan hem dan wisselen om daarmee rekening te houden en deze mannetjes piepen niet zo gauw wanneer ze ergens last van hebben. Maar het was wel duidelijk dat ie af en toe hinkte in het veld en uit voorzorg haalden we hem naar de kant. De traantjes moesten wel even van zijn gezicht worden geveegd toen FysioTheo eigenlijk aangaf dat ie rust moest nemen.

De tweede helft startten we de wedstrijd dus zonder Noah. Maar goed ook, want we kunnen Noah nog goed gebruiken in mei en juni. Je kunt maar beter uitvallen in een oefenwedstrijd dan in een wedstrijd, waar het om de knikkers gaat. Dan is Leiden helemaal in last. Met maar 8 spelers is de spoeling dun. Bij een blessure zijn de wissels meteen op. En dus was het jammer en vervelend voor Noah zelf. Met de resterende 7 spelers moest het karwei dan maar worden geklaard in het tweede bedrijf. En zoals de jongens begonnen in het begin van de tweede helft beloofde veel goeds. Nu werd VVGZ achteruitgedrukt en kregen de spitsen van EBOH wat meer ruimte en daar profiteerden ze bijna helemaal van. Alleen staat de keeper van VVGZ er niet voor spek en bonen. Ook hij, net als Kai waarschijnlijk, houdt niet erg van tegendoelpunten. En dus zorgde hij voor het verschil in de eerste 10 minuten. Kansen van Enzo, Vince, maar vooral van Marcel gingen verloren. Marcel had vandaag zijn slechte gevoel kunnen kwijtraken van 2016. Niet dat u denkt dat Marcel niet goed gespeeld heeft in 2016, nee, nee, nee, integendeel zelfs. Ik durf rustig te zeggen dat hij zich in 2016 nog meer heeft gemanifesteerd als dé ultieme verdediger van EBOH F1. Maar er zat iets aan hem te knagen. Hij had in 2016 nog géén doelpunt gemaakt. En daar verlangde hij zo enorm naar.

Vandaar dat we hem elke keer meestuurden naar voren om de aanvallers te ondersteunen. Iets dat Marcel niet echt gewend is, dat is meer Ömer zijn stijl. Die piept altijd mee naar voren. Vanuit een corner dacht ik, werd de bal vóór het doel gespeeld en wie stond daar opgesteld? Ja, Marcel! En hij poeierde de bal keihard op twee meter afstand van het doel zó….tegen de keeper aan en de bal kwam bijna helemaal bij de middellijn terecht, zo hard was ie. Alles legde hij in zijn uithaal, maar de keeper reageerde fantastisch, hoewel ik vermoed dat ie de bal niet heeft gezien, maar wel gevoeld. Jammer voor Marcel, die bal had een beter lot verdiend.

De eerste 10 minuten van de tweede helft leek duidelijk voor EBOH F1 te zijn. Zij hadden het overwicht en het was eigenlijk wachten op het bevrijdende doelpunt. Maar die bleef, ondanks de grote kansen, helaas uit. En daar heb je hem weer….de voetbalwet. Juist in de fase dat wij het beste van het spel hebben, scoort VVGZ. Onze verdediging stond als een huis en een afvallende bal uit onze verdediging kwam bij de verdediger van VVGZ terecht, die de bal zeker van een meter of 20 á 25 op zijn slof nam en Kai verbluft achterliet. Je kunt zeggen een verdwaald schot die er invalt, maar daar doe je de VVGZ verdediger heel erg mee tekort, want hij had eerder al in de wedstrijd geprobeerd Kai te verschalken met een afstandsschot en dat lukte hem nét niet. Ook dankzij Kai, die dat schot goed verwerkte. Maar tegen dit schot was hij kansloos. Daar denkt Kai natuurlijk zelf anders over, maar eerlijk is eerlijk, het was een prachtig doelpunt. 1-2.

Dat was effe een bittere pil voor EBOH F1 om te slikken. Je krijgt de kansen, maar benut ze niet en dan kickt die vervelende voetbalwet automatisch in. Je kunt er op wachten. Maar dat deed EBOH F1 niet. Van acquit af aan ging EBOH F1 er nog een schepje bovenop doen, want er was zeker nog 8 minuten de tijd om iets aan die achterstand te doen. En niet veel later werd uit de zoveelste uitval en corner verdiend. En corner op links, genomen door Enzo, die de bal met veel snelheid en effect vlak vóór de keeper deponeerde, die zich in die bal verslikte. Vanaf de kant leek het alsof Delano de bal had ingeschoten, maar later bleek dat Delano de bal niet had geraakt en de bal door de keeper zelf verkeerd werd beoordeeld en het doel in schoot. 2-2. En verdiend was dit zeker.

Met nog enkele minuten op de klok ging EBOH F1 gewoon verder met datgene dat ze de gehele tweede helft al mee bezig waren. Aanvallen en VVGZ achteruit dwingen. Proberen een doelpunt te maken, want dat zijn voor aanvallers de krenten uit de pap. Zo is het maar net. Een paar minuten later schoot Enzo langs de verdediging en vuurde zijn raketten af op het doel. De keeper was een behoorlijke sta-in-de-weg, want in tweede instantie was het Delano die kaatsende bal ook niet het doel kreeg. Tegen de rand van het strafschopgebied stond Vince opgesteld. Vince was vandaag een geval apart. In de eerste en tweede helft moesten we Vince met grote regelmaat aan het lopen krijgen, want Vince bleek vandaag iets luier dan gewoonlijk. En hij liet zich ook meer dan één keer de kaas van het brood eten. Dus we zaten Vince vandaag flink achter zijn vodden aan om meer arbeid te verrichten. Maar ook hij weet natuurlijk dat we geen wissel meer achter de hand hadden, want ik wissel ‘m zo naar de kant, als daar een mannetje staat, die maar al te graag wil invallen.

Maar Noah wilden we eigenlijk niet inzetten. Maar precies op het moment dat Vince het goed oppikt en arbeid gaat verrichten, zoals hij dat in de afgelopen 2 wedstrijden ook had gedaan, wordt hij beloond met een afvallende bal, die recht op ’n afstuitert. Niet nadenken zie je aan zijn houding, één stapje naar voren en snoeihard schiet hij de bal als een streep langs een liniaal en de keeper van VVGZ in de linkerhoek. 3-2!! Misschien ietwat geflatteerd, maar op basis van een goede tweede helft wist EBOH F1 zich toch langs deze listige en moeilijk bespeelbare ploeg te manoeuvreren. VVGZ kon in de laatste minuten geen echte vuist meer maken en EBOH F1 sleepte deze stand voor de poorten van de hel weg. Keihard gewerkt en bij vlagen weer héél goed gespeeld.

Alle coaches van zowel EBOH als VVGZ waren het er over eens dat dit een erg leuke wedstrijd was, waar alles inzat. Het grillige scoreverloop, het gewaagd zijn aan elkaar, prachtig weer en twee ploegjes die er écht voor gingen, al stond er voor beide ploegen niets anders op het spel dan de eer. Opnieuw een wedstrijd waarvan de coaches erg hebben genoten, en niet alleen maar omdat de wedstrijd werd gewonnen. Een positieve en sportieve instelling. Erg leuk. Vast en zeker zullen we met VVGZ nog wel vaker de degens kruisen. Daar zijn we van overtuigd.

Als afsluiting heb ik van het weekend tussendoor nog maar eens uitgezocht hoeveel doelpunten er zijn gemaakt in de beide halve competities van het najaar en dit voorjaar. Natuurlijk zijn de cijfers van 2016 nog niet compleet. Het is een opsomming van de scores in de competitie van 2015 en 2016 in de competitie en de beker. De oefenwedstrijden heb ik er maar uit gelaten. In twee gevallen kon ik er zelf niet bij zijn (RCD thuis, 1-2 verloren, Coach vakantie | ’s Gravendeel thuis, 9-1 gewonnen, Coach ziek | en nu VVGZ, 3-2 gewonnen, Coach compleet aanwezig). Daar komt ie dan.

Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Mitchell heeft in dit hele seizoen 2015 en 2016 geen enkel doelpunt gemaakt. Proficiat Mitchell. Want dat betekent namelijk één ding. Jij hebt als enige, maar dan ook als enige (uitgezonderd Kai natuurlijk) altijd maar aan je verdediging en je keeper gedacht. En die instelling heeft er voornamelijk voor gezorgd dat jouw keeper en grote vriend Kai maar liefst tweemaal de minst gepasseerde keeper van 2 competities kon worden. Natuurlijk heeft Kai zelf er ook veel aan gedaan, maar ik kom niet terug op wat ik heb gezegd. Dat verdient een prijs, Richard en ik zullen daar eens goed over gaan nadenken. Komt goed!!

9 wedstrijden in 2015 in de competitie, 1 viel er af, omdat Rijsoord zich terugtrok. Doelpunten zijn wel meegeteld. 3 bekerwedstrijden. De wedstrijd van 5 december bij 2016 geteld. In de competitie zijn 39 doelpunten gemaakt door aanvallers en 8 door verdedigers. In de beker van 2015 zijn 13 doelpunten gemaakt door aanvallers en 1 door een verdediger. In beide competities heeft Kai maar 10 tegendoelpunten moeten incasseren, 5 in de competitie en 5 in de beker.

 

2015 – Competitie
Speler	12/9	19/9	26/9	3/10	10/10	31/10	7/11	14/11	21/11	Totaal1
Enzo	4	2	1		4		2		1	14
Delano	3	1		2	2	1				9
Vince	2	1				1	1	2	1	8
Noah	2			1	2	1		1	1	8
Ömer							2		2	4
Marcel	1		1	1					1	4
Kai		-2	-1			-2				-5

 

2015 – Beker + Totalen
Speler	28/9	3/10	24/10	Totaal2	+Totaal1	=
Enzo	2	1	1	4	14	18
Delano	3	1		4	9	13
Vince	4		1	5	8	13
Noah				–	8	8
Ömer	1			1	4	5
Marcel				–	4	4
Kai	-2	-2	-1	-5	-5	-10

 

2016 – Competitie
Speler	23/1	5/3	12/3	19/3	23/3	2/4	9/4	11/4	16/4	23/4	Totaal1
Enzo	1		4	1	2			2		4	14
Delano	2		1		1	2		1		2	9
Vince	2	1	1				1		1	2	8
Noah	2			1						1	4
Ömer	1			1	1						3
Gijs						1					1
Marcel											–
Kai	-1	-2	-1	-1		-1	-1	-1	-2	-1	-11

 

Speler	5/12	20/4	25/5	Finale?	Totaal2	+Totaal1	=	+2015	=
Enzo	3	1			4	14	18	18	36
Delano	1	1			2	9	11	13	24
Vince	1	1			2	8	10	13	23
Noah		1			1	4	5	8	13
Ömer					–	3	3	5	8
Marcel					–		–	4	4
Kai	-1	-2			-3	-11	-14	-10	-24

 

Begrijpen jullie het allemaal nog? Er worden wat totaaltjes bij elkaar gezet en dan komen er eigenlijk leuke dingen naar voren. In onze 2 verloren wedstrijden werd het enig doelpunt van onze kant gemaakt door?…….Inderdaad, Vince! Wanneer je kijkt naar de top 3 scorers van het team, dan valt heel erg op dat zij met zijn drieën hetzelfde aantal doelpunten maken in de competitie van 2015 en 2016. Onze topscorer is Enzo, maar dat verbaast eigenlijk niemand. Maar je ziet ook dat hij in 2015 als in 2016 evenveel doelpunten heeft gemaakt in competitie én beker. Maar daar kan nog verandering in komen natuurlijk. Sterker nog, daar gáát verandering in komen!!

Enzo scoort overall ongeveer 1/3 van alle competitie- en bekerdoelpunten. Delano en Vince bijna een kwart van alle doelpunten. Noah scoort toch maar even 13 doelpunten. Gijs staat ook in de lijst. 1 doelpunt en wat voor één! Hij had zijn score kunnen verdubbelen, maar vergat dat er een lat op een doel ligt. Kaan heeft ons ook uit de brand geholpen toen de ziekenboeg behoorlijk gevuld was. Dus dank aan beide knapen, ook zij hebben aan het succes van EBOH F1 meegeholpen. Ach, al met al was de eindscore niet slecht. In 19 wedstrijden heeft EBOH F1 maar liefst 86 doelpunten gescoord. Met de bekerwedstrijden erbij in totaal 109 maal. Wanneer we de wedstrijd van Rijsoord laten vervallen, dan hebben we in 18 competitiewedstrijden 82 doelpunten gescoord. Dat is één minder dan ASWH F1, de hoofdklassekampioen. Zij hebben echter daarin 23 tegendoelpunten ontvangen. Wij maar 14 (Kai? Topper!!) en dus is ons saldo een stukkie beter. Ach, het is natuurlijk appels met peren vergelijken. Maar dát vind ik leuk. Ik vergelijk graag appels met peren….. Oh, zei ik al dat Vince als enige scoorde in de wedstrijden die we verloren? Hij scoorde ook als enige in de wedstrijd die we gelijkspeelden. Hoezo lui? Hoezo niet scherp?

Delano scoorde 2 hattricks in het seizoen en Enzo maar 1. Enzo scoorde wel 5 maal 4 doelpunten in één wedstrijd. Maar dat zijn geen echte hattricks. Hoe je ze wel noemt, dat is de 64.000 dollarvraag aan iedereen. Hoe noem je 4 doelpunten in één wedstrijd? Volgens mij is dat gewoon opschepperij. Kon je nou gewoon niet stoppen bij 3? Dat heb je er nou van, je had 6 hattricks kunnen hebben, maar nu heb je er maar één…. Ik zou zeggen, je hebt nog 2 bekerwedstrijden om helemaal los te gaan. Wat zonder meer gewoon knap is, is dat 2 verdedigers samen 12 doelpunten weten te maken. Ik vind dat jullie, Marcel en Ömer, er maar gewoon 4 aan Mitchell geven, dan hebben jullie er alledrie 4 gemaakt. Staat veel leuker.

Nou, ga maar eens goed kijken of er nog meer leuke dingen uit te halen zijn, ik ben er even klaar mee. Het verslag moet af, want de opa’s hoor ik in de verte al roepen: “Nou nog niet klaar met dat verslag? Ik heb de Metro al 4 keer uitgelezen….”.

 

De coaches.

Beste ouders/verzorgers,

Over 2 weken is het weer zover, het pinksterkamp voor alle E, F- en minipupillen.

Middels dit schrijven willen we jullie informeren over de begin- en eindtijd en enkele andere praktische zaken;

Aanvang/einde kamp

• Alle deelnemende kinderen dienen zaterdag 14 mei uiterlijk 09.45 uur aanwezig te zijn.
• Om ongeveer 10.45 uur dienen de ouders te vertrekken, dit zal zich vanzelf wijzen in het dan startende programma.
• Op zondag 15 mei, dienen de ouders om 12.45 uur weer bij EBOH te zijn, waarna er een ouder-kind toernooi zal volgen.
• Om ongeveer 15.30 uur is het kamp afgelopen.

Belangrijke mededelingen

• Er zullen geen producten worden verkocht tijdens het kamp, uw kind hoeft dus geen geld bij zich te hebben.
• Wij raden het af om waardevolle spullen mee te geven aan uw kind, de organisatie is niet aansprakelijk voor verlies of diefstal.
• Mobiele telefoons of tablets zijn niet toegestaan.
• Geeft u het alstublieft aan ons door wanneer uw kind allergieën heeft, medicijnen gebruikt, een specifiek dieet volgt, of andere naar uw mening relevante informatie. In geval van medicijn gebruik, graag gebruiksaanwijzing en het gebruik doorgeven.

Lijst benodigdheden kamp:

• Slaapzak
• Luchtbed of slaapmatje (kijk van tevoren of alles nog heel is)
• Kussen
• Toiletartikelen (zeep/shampoo/kam/gel/handdoeken/washandje/tandenborstel/tandpasta etc.)
• Kleding (trainingskleding/voetbalkleding/regenkleding/voldoende sokken en ondergoed/trui of iets anders warms voor de avond/lange broek voor de avond)
• Schoenen (dichte schoenen voor de avond/badslippers/voetbalschoenen)
• Zaklamp = verplicht
• Knuffel??

Mocht u naar aanleiding van dit schrijven nog vragen hebben of andere bijzonderheden willen doorgeven, dan kunt u contact opnemen met Evelien Noordermeer: 06-12639894.

Zij is ook uw aanspreekpunt gedurende het pinksterkamp.

Wij als organisatie kijken erg naar dit weekend uit en hopen er weer een onvergetelijk pinksterkamp van te maken!!

Tot zaterdag 14 mei!

Zaterdag 23-4-2016

EBOH F1 – VVAC F1

 

Alle gebeurtenissen van de afgelopen weken hebben geleid tot één uitkomst. Géén kampioensschap. Het is niet anders. Groot Ammers haalt één punt meer en daarmee is alles gezegd. Het sterkste team wint niet altijd. Dat is weer één van die vervelende voetbalwetten. Krijg er hoofdpijn van dat ik daar weer aan moet denken. Het is Groot Ammers gegund. En ik feliciteer hen. Zij haalden het belangrijkste punt binnen in onze onderlinge confrontatie. En ik wist meteen al dat dit puntverlies cruciaal was. In twee onderlinge wedstrijden had EBOH F1 zich het betere en sterkere team getoond, maar hun late gelijkmaker, die zó uit de lucht kwam vallen, bleek achteraf beslissend. Het is niet anders. Niemands schuld. Nee, ook de jouwe niet, Kai! Natuurlijk hoopten wij dat Wieldrecht nog een schizofrene twist zou geven aan deze competitie, maar met hopen win je nog geen wedstrijden en behaal je niet genoeg punten. Groot Ammers? Gefeliciteerd. Geniet er van. Ook aan jullie kant is er hard voor gewerkt en de punten wegslepen uit de ‘hel’ van Dordrecht Sterrenburg is gewoon een knappe prestatie. Ook Wieldrecht bedankt voor de sportieve instelling, want er stond voor hen, behalve eer, weinig meer op het spel. Zo, dat is gezegd. Eén alinea en meer zeg ik er niet over.

Voor de mannetjes van F1 was het heel even een tegenvaller, want natuurlijk wil elke jongetje kampioen worden. Maar zoals altijd, wat in het vat zit, verzuurt niet. Deze jongens gaan nog hele leuke resultaten behalen in de toekomst. En die toekomst is al heel snel. Tenslotte kunnen zij nog steeds bekerkampioen worden en een bekerkampioen is ook kampioen. Of niet soms? Sterker nog, wanneer je naar het trackrecord kijkt van EBOH F1, dan zie je een ploegje vriendjes dat een serie van moeilijke tegenstanders al heeft uitgeschakeld. Geen garantie op de bekertitel natuurlijk, want er zijn kapers op de kust en die willen alle drie, net als EBOH F1, de beker meeslepen naar hun eigen honk. Maar dan zullen ze in ieder geval een zware dobber krijgen aan deze gemotiveerde voetballertjes, die in de afgelopen week heeft bewezen dat de vorm van 2015 weer helemaal aan het terugkeren is. De ziektekiemen zijn uitgeroeid, de pijntjes zijn verdwenen en de koppies zijn weer helemaal gericht op het doel van de tegenstander.

Vandaag stond de wedstrijd tegen VVAC F1 op de kalender. En speciaal voor het feit dat EBOH F1 uitstekend heeft gepresteerd en meermaals zijn opgetreden als ballenjongens voor het 1^e elftal van EBOH, vonden de trainer, staf en spelers van het EBOH eerste, het een goed idee van onze TeamManager, om nu maar eens hetzelfde terug te doen voor EBOH F1. En gelijk ook voor EBOH F6, die vandaag kampioen konden worden op het veld naast de onze. En omdat onze wedstrijden simultaan om 10.15 uur zouden beginnen, werd er een heerlijk broodontbijt geserveerd in de soos van ons hoofdgebouw en de spelers van het eerste zouden daarbij aanwezig zijn. Om 9.00 uur precies begint het ontbijt en diverse spelers en stafleden waren present om iets terug te doen voor de prille jeugd van EBOH. Een grandioos gebaar, waarvoor wij iedereen van het eerste elftal van EBOH bijzonder dankbaar zijn. En het werd zonder meer heel erg op prijs gesteld door alle ouders, familie en vrienden van de twee jeugdteams F1 en F6, als ook door de trainers, coaches en teammanagers. Top jongens!

Wanneer de TM op dreef is, dan regelt hij nog meer dingen, waar zowel de binkies als de eerste elftalspelers baat bij hebben. De warming-up natuurlijk. En het moet worden gezegd, de senioren stonden meteen paraat toen hen werd gevraagd samen met F1 de warming-up te draaien. F1 heeft daar natuurlijk baat bij, want ze willen vanzelfsprekend hun best doen en een goede pass geven om niet zwak over te komen en ik moet zeggen, dat deze aanpak zijn vruchten afwierp. De passing ging meteen een stuk beter en dat is iets dat in de wedstrijd hard nodig is, want om een succesvolle aanval te beginnen, moet jouw eerste pass bijna foutloos zijn, want zonder goed begin is er gewoon geen goed eind. Voor de vertegenwoordigers van onze club is het even belangrijk om dit soort acties vaker te doen. Het is goed voor de cohesie (bah, rotwoord) en dus goed voor de samenhang of binding van een voetbalvereniging, wanneer het eerste elftal zich bemoeit met het wel en wee van de jeugd. Het zorgt voor een grote interesse in de verrichtingen van een vertegenwoordigend elftal van een club en zorgt tegelijkertijd voor een grote voorbeeldfunctie voor de jeugd, voorbeelden waar jeugdspelers zich mee kunnen identificeren en kunnen proberen om iets anders na te streven dat niet goed voor ze is. Die rol hoort bij elke speler van het eerste elftal en hun voorbeeldfunctie is erg belangrijk voor elke speler binnen een sportvereniging.

Dat de spelers zelfs nog bij de wedstrijd zelf de spelers aanmoedigden, was een bonus. Ook erg leuk was om te zien dat zij net zo gedreven zijn om een jeugdteam van positieve energie te voorzien door aanwijzingen te geven en complimenten te geven wanneer de spelers bijv. een goede pass geven of goed ingrijpen als verdediger. Zo sta je dan met 4 coaches langs de kant en dat was wel even nieuw voor EBOH F1. Maar het werkte wel. Nu is de volgende stap nog maar een hele kleine stap. Ook eerste elftalspelers moeten gemotiveerd worden om iets te gaan doen binnen de vereniging. En ze moeten er van worden overtuigd dat het leuk is om te doen en beseffen dat alles dat zij doen voor andere teams heel erg wordt gewaardeerd. Want laten we eerlijk zijn, als jeugdspeler kijk je altijd op tegen de grote en beste senioren van een vereniging. De voorbeeldfunctie is enorm belangrijk.

Je kunt wel rustig zeggen dat er een gedreven of gemotiveerd team klaarstond bij de aftrap van de wedstrijd. De voorbespreking in de kleedkamer had effect gehad. Ook de toespraak van de eerste elftalcoach Houssin Youri werd nog even herhaald in de kleedkamer. De spelers werden nog even ‘overhoord’ op wat Houssin in zijn speech had verteld. Kernwoorden: ‘Plezier, samenspelen, wanneer je scoort, dan vier je dat “samen”…’. Koren op de molen van de 2 coaches van F1. Samen, samen en samen…het komt elke keer terug, je bent een team, dus gedraag je daar dan ook naar. Wanneer iemand scoort, dan vier je dat samen. Wanneer iemand jou een fantastische pass geeft en jij kunt scoren, dan bedank je hem (of haar natuurlijk) uitvoerig, want je bent zelf niks zonder die prachtige pass. Dat is de voorbeeldfunctie dat uitgaat van de normen en waarden die EBOH uitdraagt.

De wedstrijd stond al meteen in de 4^e versnelling toen EBOH F1 aftrapte. Al in de eerste minuut was Noah scherp en een goed aangespeelde bal werd verwerkt en met een kleine passeeractie werd het doel bijna gevonden. Nét naast. Even later kreeg Vince de bal, scherpe pass op Delano en ook hij moest nog even warmdraaien. Ook net naast. De bedoelingen van EBOH F1 waren duidelijk. Gauw het verschil maken en lekker voetballen daarna. Wij, de coaches, waren het daar helemaal mee eens. De verdedigers werden naar voren gestuurd om het uitverdedigen van VVAC F1 te bemoeilijken. En dat lukte uitstekend. De eerste helft kwam VVAC amper over de middellijn en dat was te danken aan de grote inzet van EBOH F1. Elk gaatje werd dichtgelopen en de startende voorhoedespelers waren vandaag Vince, Noah en Delano. Deze keer was de aanvoerder Enzo en die moest natuurlijk wat grapjes van de eerste elftalspelers ondergaan. Wat? Ben je aanvoerder en dan sta je niet eens in het veld? Toen ik hen vertelde dat vandaag Enzo het ‘geheime wapen’ zou worden, wist ik nog niet dat ie ’s ochtends was opgestaan met het idee om vandaag maar eens te gaan schitteren. De zon scheen, het was droog, lekker ontbeten en hij had er zin in. Precies dan moet de coach me reserve zetten. Dat geloof je toch niet? Maar Enzo liet zich niet gek maken. Zijn kans kwam nog wel. De eerste minuten van een wedstrijd zijn toch meestal aftastend en er gebeurt meestal niet zo veel.

Maar na 5 minuten onderbrak Vince het uitverdedigen van VVAC, hij passeerde zijn opponent, liep op de keeper af en schoot de bal hard en geplaatst in de linkerbovenhoek. 1-0. Zo. Dat is duidelijk. Vince en Noah zijn de laatste week erg vooruitgegaan. Ze vliegen er weer bovenop en zelfs als ze hard worden aangepakt, dan geven ze geen kik en vliegen ze gewoon door. En dat voor 2 mannetjes van 7 en 8 jaar, dat is heerlijk om te zien. Vince is jarig vandaag en hij zal hebben gedacht, je kunt me wat, ik maak vandaag gewoon een doelpunt, want scoren op je verjaardag is nou eenmaal leuk en bijzonder. EBOH F1 kon de 2 kuitenbijtertjes goed gebruiken in de afgelopen week. Allebei maakten ze een vervelende periode door en ze hebben zich niet uit het veld laten slaan. Daar gaan de nieuwe coaches van de nieuwe F-lichting nog heel veel plezier aan beleven. Want deze mannetjes gaan helaas niet mee naar de Eetjes. In leeftijd zijn ze pas eerstejaars F en dan zo’n seizoen meemaken als dit afgelopen seizoen vormt ze allebei en maakt ze tot hele waardevolle spelers in hun nieuwe team. Je kunt ze gewoon niet mee gaan nemen naar de E’s. Dan komen ze teveel body tekort, geen techniek, nee, geen techniek te kort, maar body. Het is gewoon te zwaar voor ze. Maar dat deze knullen tegen 2^e jaars F-spelers hebben gespeeld, is bewonderenswaardig en knap gedaan!

In de 6^e minuut krijgt Vince een veroverde bal aangespeeld, hij geeft een diepe bal op de vrijstaande Noah en Noah schiet de bal hard in de linkerhoek, maar de bal wordt gekeerd door de keeper en dat was jammer voor Noah. Even later verovert Ömer de bal, stapt door richting doel en hij bedenkt zich geen moment. Hij vuurt zijn raket af en….hij schiet op de lat en over. Nee hè, hoor je hem zeggen. Deze actie is een typisch Eumertje. Bal overnemen en op twintig meter de bal afvuren uit de tweede lijn en dan meestal daarmee succes hebben. Ook Ömer is weer helemaal terug in zijn rol. Zijn conditie is hard vooruitgegaan en je ziet hem weer de hele wedstrijd sleuren en zich overal mee bemoeien. Ga zo door Ömer. In de 10^e minuut verovert Delano (opnieuw) de bal op het middenveld en hij geeft meteen een strakke pass op het nét ingevallen geheime wapen. Met rechts scoort Enzo, bijna in zijn eerste actie, zijn eerste doelpunt van de dag in de rechterbovenhoek. 2-0. Alsof het hem geen moeite kost. En ook dat was de afgelopen weken wel eens minder. Ook Enzo is weer op de weg terug. Hij werkt harder, hij loopt harder en ineens krijgt ie de geest weer wanneer ie vóór de keeper uitkomt. Scherp in zijn afwerking en weer veel meer plezier in zijn spel. Dat belooft nog wat voor de komende weken.

In de 13^e minuut is Vince weer aan de beurt. Nou nou Vince, het valt de beide trainers wel heel erg op dat je de laatste weken weer helemaal in de vorm van je leven aan het terugkeren bent. Want zo speelde je voor het laatst in 2015. Scherp als mes, gedreven, knokkend voor elke bal, Vince is weer helemaal terug. En als ie dan de bal onderschept, één á twee verdedigers passeert alsof ze er niet staan en de bal vlak voor de keeper keihard in de rechterhoek schiet om de 3-0 aan te tekenen, dan stormt de coach naar voren en roept al wijzend naar hem: “Dat is het Vince! Dat is het! Zo doe je dat! Dit is jouw verjaardagsdoelpunt!”. Beetje stom coach, Vince had al een doelpunt gemaakt…maar eerlijk is eerlijk, dit was wel een hele mooie! Dat komt natuurlijk door de manier van het noteren van alle acties en doelpunten. De coach koos er vandaag voor om zijn dicteersoftware te gebruiken op zijn telefoon in plaats van het ouderwetse notitieblok. Elke keer je pen zoeken in je zak of een nieuwe in de sporttas proberen terug te vinden is erg irritant. Dus maakte de ouwe coach maar eens gebruik van de moderne technologie. Richard zei tegen Vince, wissel op dat moment: “Martin loopt steeds te bellen tijdens de wedstrijd..”. “Ja” zei Vince, “Maar waarom doet ie dat?” Nou Vince, omdat ik dan achteraf alle acties kan terughalen voor het verslag, want het geheugen van de dictafoon is beter dan die van mijzelf… J

De 15^e minuut breekt aan en Delano krijgt de bal aangespeeld van Mitchell, die de spits van VVAC volledig onder controle had. Telkens wanneer de spits werd aangespeeld, zat Mitchell ‘m op de huid als een plakkerige schaduw en dat is erg vervelend hoor, Mitchell als een schaduw achter je aan. Mitchell speelde vandaag weer een voorbeeldige wedstrijd, je geeft ‘m een opdracht en hij voert ‘m uit. Simpel en doeltreffend. Natuurlijk is VVAC van een andere orde dan Sliedrecht, maar bouwen op je laatste man kun je in elke wedstrijd. Ook als je niet op hem kunt bouwen, dan kun je gewoon op hem bouwen, zo erg is het nou. Ha, was dit nou de eerste onzinnige regel? Hetzelfde geldt voor Marcel. Vandaag was Marcel de onzichtbare man. Je kijkt naar het spel, maar hij valt niet op. Voor mij en voor andere trainers en ingewijden binnen EBOH is Marcel een onzichtbare kracht in het team. Onvermoeibaar met de kracht van een sloophamer. Zelf ben ik ook een actieve voetballer geweest. Jaja, niemand die zich dat kan voorstellen, maar het is toch waar. Neem dan alleen maar van mij aan, dat ik het verschrikkelijk vond om tegen zo’n mannetje te moeten voetballen. Elke bal die je krijgt ben je gemiddeld in 75% van de gevallen kwijt. Erg irritant mannetje. Maar hij zit wel in ONS team, hahahaha.

Dus ik zei, Delano krijgt de bal aangespeeld van Mitchell, die de spits van VVAC volledig onder controle had. Telkens….oh nee, heb ik al getypt. Delano kapt zijn verdediger uit, geeft weer een prima pass op Enzo, Enzo sleept ‘m mee, glipt langs zijn verdediger, komt uit vóór de keeper en wipt de bal omhoog in de linkerbovenhoek. Mooie pass, mooie actie, prachtig doelpunt. 4-0. Dat zijn er al twee voor Enzo. Ik ga ‘m maar vaker reserve zetten. Die prikkeling is genoeg om hem helemaal los te laten gaan. Na wat kleine kansjes ebt de wedstrijd zich naar de rust. 4-0. Een goede afspiegeling van het krachtsverschil en de hele eerste helft had VVAC niets in te brengen. Alles speelde zich af op de helft van VVAC en dat is waar de coaches EBOH F1 het liefste zien voetballen.

De rust werd gebruikt om de puntjes op i te zetten, maar echt nodig was dit niet. Even een bekertje zoet naar binnen werken en gewoon even bijkomen. Er was hard gewerkt en de blosjes stonden op de wangetjes. Ze hadden er zin in. De tweed helft begon zoals de eerste eindigde. Geen lager tempo, maar juist nog hoger. Opnieuw werd VVAC F1 op eigen helft vastgezet en soms ontworstelden de VVAC ‘ers zich aan de wurggreep, maar dan grepen de verdedigers keihard in. Het moet erg vervelend zijn geweest voor VVAC, want precies in de laatste wedstrijd treffen ze een uiterst gemotiveerd EBOH. Maar het spreekt voor hen dat ze niet opgaven en het de aanval van EBOH F1 zo moeilijk mogelijk te maken om vrijuit te kunnen voetballen. En ze probeerden toch elke keer om een goeie aanval op te zetten, want natuurlijk wil ook VVAC een doelpunt maken, net zo graag als EBOH die dat wil voorkomen.

Toch, na een minuut of 5, maakte Delano een prima actie. Hij neemt op het middenveld de bal over en ziet een gaatje tussen twee verdedigers in, slingert er handig met tikje links, tikje rechts tussendoor en loopt zo rechtdoor op de keeper af, brengt zijn linkerbeen in stelling en schuift de bal buiten bereik van de handen van de uitglijdende keeper in de linkerhoek. Prachtig doelpunt. 5-0. EBOH F1 bleef gewoon onvermoeid doorgaan met jagen op de bal en ook dat pakte 4 minuten later prima uit. Een bal op de achterlijn werd door Enzo op waarde geschat en frommelde de bal langs de keeper en liep ongehinderd op het doel af, waar de laatste VVAC verdediger niet voldoende ingreep. Enzo tikte de bal simpel in het doel en de 6-0 stond aangetekend. Of eigenlijk gedicteerd. Het 3^e doelpunt van Enzo. Die is lekker bezig vandaag. Dat vond ie zelf ook. Erg blij was ie er mee en terecht.

Een paar minuten weer verovert ook Noah de bal op de verdediger op een meter van de achterlijn. Hij bedenkt zich geen moment en van rechts van het doel schiet hij met zijn favoriete linkerbeen de bal met effect op de handen van de keeper, die de bal niet onder controle krijgt en de bal in de hoek van het doel laat rollen. 7-0. Dat was geluk voor Noah, maar dat zal hem een worst zijn. Met gespreide armen rende hij terug en hij werd met gejuich ontvangen door zijn medespelers. Zo. De hele aanval van EBOH F1 heeft weer gescoord. En dat voor de tweede keer achtereen. Weer 3 minuten later schiet Enzo op links door, loopt door op keeper, haalt uit en de keeper blokt het schot en de bal kaatst terug het veld in. Delano is er als de kippen bij en tikt de bal, net voordat de keeper de bal wil grijpen, in het doel. 8-0. Delano’s tweede en dat is echt loon naar werken. Delano speelde vandaag als een echte offensieve middenvelder en hij heerste op het middenveld. Strooien met passes en lobjes over de verdediging heen, gaatjes dichtlopen en de bal terugveroveren, hij speelde weer als vanouds.

7 minuten voor tijd speelt Enzo op links Vince aan, Vince speelt Enzo aan in de diepte met zijn snelheid en Enzo loopt door op de keeper en maakt zijn 4^e doelpunt van de dag en verhoogt de score naar 9-0. Dat is nou samenspel. Dat was dan ook gelijk het moment dat de teugels een beetje werden losgelaten en de vermoeidheid de ploeg een beetje parten begon te spelen. Erg hard gewerkt en veel gelopen en bijna de hele wedstrijd volledig gedomineerd. Erg knap. Wij als coaches konden niets anders zijn dan tevreden zijn. Erg tevreden zelfs. Toch sloop er één momentje in de wedstrijd dat de concentratie even werd losgelaten. VVAC breekt uit over links en dit keer grijpt Mitchell even niet goed genoeg in en de bal schiet door voor de voeten van de VVAC buitenspeler. En hij loopt door op het doel van onze Kaiper, die tot dat moment alleen maar 6 terugspeelballen had verwerkt. Hij was nog niet op de proef gesteld en gelijk in zijn eerste beproeving werd ie kansloos gelaten door de VVAC aanvaller, want die schoot de bal onberispelijk in ons doel waardoor de stand voor VVAC een draaglijker gezicht kreeg. 9-1!! Hè, bummer. Moeten we Mitchell weer een straftraining laten ondergaan voor deze onvergeeflijke misser. Kai, zijn grote vrind, stond een beetje met vlammende oogjes naar Mitchell te kijken, want Mitchell weet best dat Kai erg slecht met tegendoelpunten kan omgaan. Dat typeert de voetballer en hier dus de keeper. Altijd scherp blijven en de tegenstander, als het even kan, geen enkele kans geven om een doelpunt te maken. Kai is maar, tot nu toe althans, 11 keer gepasseerd in de competitie en daarmee is hij opnieuw de minst gepasseerde keeper van zowel de najaarscompetitie als de voorjaarscompetitie. En dat is knap, want er lopen in deze competitie bij de tegenstander behoorlijk goeie keepers rond en dat zegt op zich al genoeg over de kwaliteiten van onze eigen keeper. Dus? Top gekaipt, Kai! Dit hele seizoen.

De competitie zit er op. En alles en iedereen, die EBOH F1 een warm hart toedraagt geeft aan dat er voor hen maar één kampioen is in deze competitie en dat is EBOH F1. En ik sluit me daar helemaal bij aan. Datzelfde geldt voor Richard, onze TM. Een prachtige dag, erg leuk ingevuld met hulp van de mannen van het eerste elftal. Een uitstekende wedstrijd gespeeld en de ene competitie is klaar en meteen vergeten. We hebben nog een stukje te gaan. Nog twee wedstrijden om bekerkampioen te worden. De eerste is tegen Alblasserdam op ons eigen veld. En ik zeg expres nog twee wedstrijden om bekerkampioen te worden. We gaan er de komende weken alles aan doen om de finale te halen en ook te winnen. De beker winnen maakt je namelijk ook kampioen. En kampioenen zijn het zeker deze geweldige groep van voetballertjes, die dit nog voor jaren achtereen zullen meedragen op weg naar volwassenheid. Deze jaren tellen zwaar mee over hoe je later over jezelf terugdenkt. Het vormt je, je haalt er groot zelfvertrouwen uit en het zorgt er voor dat je het besef krijgt dat je samen alles kunt bereiken.

En wij coaches, trainers, scheidrechters, ouders, familie en vrienden hebben er deel van uitgemaakt. En dat is iets dat je niet snel zult vergeten. Zelfs niet met zo’n slecht geheugen als die van mij.

De trotse coaches!!