De rol van EBOH JO11-2 in de bekercompetitie van 2016/2017 is uitgespeeld. Konden we het de vorige wedstrijd tegen de tweedejaars van Pelikaan nog bolwerken, vandaag was er tegen de tweedejaars van Groote Lindt eigenlijk weinig eer te behalen. Op vrijwel elk front werd EBOH JO11-2 zaterdag voorbijgesneld, uitgekapt, weggeduwd en soms met een kluitje in het riet gestuurd. Was dit dan te voorkomen? Nee, eigenlijk niet. Het is voor de vorig jaar gefêteerde F1 toppers een moeilijk te slikken seizoen. We zagen al vroeg in dat deze klasse te zwaar zou gaan worden voor onze eerstejaars. Maar omdat we tegen Groot Ammers maar met 2-3 op eigen veld verloren, was er voor de KNVB weinig reden om voor onze eerstejaars een ander plekje te gaan zoeken.

Nu hoeft het natuurlijk niet meer. De competities zijn inmiddels al bijna voor de helft gespeeld en niemand zit nu nog te wachten op nog een wijziging in de speelkalender. En dus zullen wij het er maar mee moeten doen. Een aantal loodzware wedstrijden liggen op korte termijn in het verschiet. Ploegen als Unitas, Nivo Sparta en Alblasserdam en in mindere mate Groot Ammers zijn twee voetmaten te groot voor onze knapen. Groote Lindt valt ongeveer in dezelfde categorie. Het lijkt een vervelend verhaal en dat is het ook. Maarrrrr, er is altijd een keerzijde aan een verhaal. Daar waar de weerstand van tegenstanders vorig seizoen nogal eens ontbrak, daar is er nu ruim voldoende van aanwezig. Dát dan weer wel. En van weerstand ga je groeien. Niet alleen van pindakaas. We kijken dus alvast maar vooruit. Volgend seizoen zijn onze jongens weer tweedejaars en moeten onze tegenstanders het weer doen met eerstejaars.
Vandaag, zoals gezegd, stond Groote Lindt op het programma. Met Groote Lindt stonden we in de bekerpoule in punten en in doelsaldo gelijk. Het Wieldrechtdebâcle was al eerder geschrapt en dus werden onze 16-0 en hun 19-0 uit de bekerannalen weggestuft. Groote Lindt had met 6-2 van Pelikaan JO11-1 gewonnen en wij bij Pelikaan thuis met 1-5. Dat beloofde dus een stevig partijtje te worden waarbij de winnaar niet op voorhand bekend zou zijn. Jammer genoeg zou voor ons vandaag een gelijkspel betekenen dat Groote Lindt verder zou bekeren en dus moest er gewonnen worden. En daar coachten we dus ook op. De jongens werd duidelijk te verstaan gegeven dat er tegen deze tegenstander gewerkt en gesleurd moest worden als één team. En er moest vooral gecombineerd worden. Geen eenmansacties, wat de KNVB ook zegt. En géén slidings.
Géén slidings? Wat is dat nou weer? Dat komt zo, deze coach houdt niet van slidings. Natuurlijk is een sliding een effectief middel tegen aanvallers, maar dan alleen wanneer ie keischerp wordt uitgevoerd en als resultaat heeft dat de bal wordt veroverd of als laatste redmiddel om een doelpunt te voorkomen. Maar ook daarbij geldt dat ie dan helemaal raak moet zijn. Tegenwoordig vallen er teveel blessures door (on)opzettelijke slidings met als doel niet alleen de bal te raken. Tenslotte was de regel altijd: eerst de bal raken en dan de man, dan is er niets fouts aan. Tja, er zijn argumenten vóór en argumenten tegen.
Bij de jeugd zou het verboden moeten zijn. Ik vind het bovendien vaak een zwaktebod, want regelmatig is de sliding te laat en is de aanvaller weg. Inhalen kun je vergeten, want die 2 stootkussens onder je rug liggen namelijk in het gras. Je kunt dan zeggen dat je er alles aan deed, maar je helpt jouw ploeg er niet mee, wanneer teveel slidings tot niets leiden. Jouw verdedigers staan gelijk tegen een overtalsituatie aan te kijken en jij komt omhoog als een coach van over de 50, met overgewicht en een krakkemikkige rug. Het is ook een mooi excuus om niet verder achter een aanvaller te hoeven rennen en ‘m in te halen. Zo zie ik het. Een zwaktebod. En er wordt tegenwoordig niet meer op getraind. Vroeguh, toe alles nog goed was, toen had je speciale overbroeken om een sliding mee te maken. Bescherming voor lijf en kleding. Er werd namelijk getraind op de techniek van het maken van een sliding. En er speciaal op trainen is nodig.
De eerste 10 minuten van de eerste helft bleek het evenwicht tussen beide ploegen broos. Het overwicht lag bij Groote Lindt, maar onze verdedigers, geholpen door een middenvelder hielden Groote Lindt van al te grote kansen af. Maar het bleek een kwestie van tijd te zijn voor we het hoofdje moesten buigen. Het blijft een kwestie van kracht en voetbalvernuft dat per jaar toeneemt. En bij Groote Lindt was het gewoon wat meer toegenomen. Geen vreemd verschijnsel. Zo werkt het gewoon. Straks wanneer ze allemaal senior zijn, dan is techniek en inzicht belangrijker. Er was er wel één bij EBOH JO11-2 die er met kop en schouders bovenuit stak en niet voor het eerst dit seizoen. Onze Kaiper. Opnieuw speelde Kai een uitmuntende wedstrijd. En het was zeker zo dat we de beginfase ongeschonden konden doorkomen door zijn reddingsacties. En nee, natuurlijk kan hij niet alles tegenhouden, natuurlijk vliegen er ballen in zijn doel, maar wanneer hij er meer tegenhoudt dan dat er invliegen, dan speelt de keeper een uitstekende wedstrijd.
En dus vlogen er twee in. 0-2. U neemt het me waarschijnlijk niet kwalijk dat ik deze doelpunten niet in geuren en kleuren ga zitten beschrijven. Er werd door de verdediging in ieder geval hard gewerkt. Zowel Marcel, Mitchell, Maikey en Ömer liepen zich een breuk aan de snelle spitsen van Groot Lindt. De overige 4, Enzo, Delano, Miguel en Luciano doen hun best, want je mag niet vergeten dat zij niet alleen moeten meeverdedigen, maar zij moeten ook nog eens aanvallen en ook dat kost kracht. In die zin verzetten zij haast meer werk dan een verdediger, maar dan moet dat ook wel zo zijn. Zij moeten natuurlijk niet als een oud wijf teruglopen naar de verdedigende stellingen, want dan gaat het opgesomde van daarnet natuurlijk niet op. Het kan niet zo zijn dat je jezelf spaart om straks in de aanval weer te rennen om een doelpuntje mee te pikken.
Aanvallend waren we vandaag niet in staat om het de keeper van Groote Lindt écht moeilijk te maken, al kwamen we wel een aantal keren verdraaid goed door. Enzo had een paar mogelijkheden, die hadden kunnen leiden tot grote kansen en Delano raakte een bal met de hak die tegen de kruising van het doel, maar verder bleef het daarbij. Onzuiverheid van de passes, het balverlies en de sterke verdediging van Groote Lindt brak ons op. De laatste pass was te vaak onzuiver of niet bedoeld voor de medespeler en dus konden we het Groote Lindt niet moeilijk genoeg maken. De score van
0-2 was geflatteerd. Dat betekent Kai, dat het eigenlijk 0-6 had moeten staan, maar dat er iemand in weg stond die de 0-6 voorkwam. En zo is het.
Er volgde uiteraard in de kleedkamer een kleine donderspeech. Geen gilspeech, maar zo één waarop je eerst op hun gevoel inspeelt en daarna probeert om in bedekte termen glashard te zeggen dat wanneer ze zo doorgaan, ze helemaal afgeslacht worden. En niemand werd gespaard behalve Kai. Hier een daar een traantje, dat is niet erg, maar uiteraard niet de bedoeling. Ook daar moet je harder door worden. Het leven bestaat niet alleen uit mooie complimentjes. Je medespeler alles op laten knappen, gaat er niet in bij EBOH, want alleen Eendracht Brengt Ons Hoger, weet u nog wel? Opvoedtechniek via Paplepel!En voorwaar, de tweede helft werd ook met 2-0 verloren. Maar in de tweede helft verliezen ploegen meestal hun hoofd of het hangt er een beetje bij. Het wil niet vlotten en ze geven op. De EBOH aanvallers maakten niet alleen acties, maar ze verdedigden ook beter mee. Het kan natuurlijk altijd beter, maar er was een kentering zichtbaar. Er werden overtredingen gemaakt en flink geduwd en met een sliding werd weliswaar de bal gemist, maar niet de tegenstander. Dan maar ff zo, potverdriedubbeltjes. Opvreten die hap.
Zal mij bommen dat die knakker een kop groter is. Ook grote jongens vallen naar de grond hoor. Niet alleen kleine jongens. Tuurlijk staat Kai harder te balen dan ooit, want vorig jaar werd ie amper gepasseerd, en dit jaar vliegt de één na de ander er in. Maar ook Kai moet harder worden en wat ongevoeliger. Dat lukt alleen maar met veel tegendoelpunten, want laten we eerlijk zijn, we hebben allemaal wel fasen in onze sport gehad waarin we alleen maar verloren en we zijn er allemaal sterker door geworden. Je moet ook tegen je verlies kunnen. Dat moet je leren. Zelf zal ik vroeger wel niet zo goed hebben opgelet, toen die lessen werden gegeven, want ik kan nog steeds niet tegen mijn verlies.
De einduitslag was dan ook maar 0-4. Het is een geflatteerde uitslag, maar er is in de tweede helft hard gewerkt om zelf te kunnen scoren en het de tegenstander zo moeilijk als mogelijk te maken. Maar de kille feiten spreken voor zich. EBOH JO11-2 neemt verder voor de rest van het seizoen geen deel meer aan de bekercompetitie. Niet dat het een schande is, want dat is het niet jongens. Dit seizoen lopen er teams rond die veel te sterk zijn voor ons. Vorig seizoen in de F1 gold hetzelfde voor ons. Wij waren toen de sterkste onder de sterksten. Menig hoofdklasseteam werd aan de degens geregen op weg naar het bekerkampioenschap. Maar nu is de bekerdroom voorbij. Jullie hebben er alles aan gedaan en jullie hoeven je nergens voor te schamen.
Dinsdag weer hard trainen en donderdag ook en dan begint de competitie weer. Dit gewoon vergeten en op naar de volgende wedstrijd. En blijven lachen. Heel belangrijk. Blijven lachen.
De coaches.