Laatst schreef ik nog dat de rol van EBOH JO11-2 was uitgespeeld in de bekercompetitie. Hetzelfde geldt eigenlijk allang voor de normale competitie. Maar zo nu en dan hoop je als coach en als leider dat EBOH JO11-2 in staat blijkt boven zichzelf uit te stijgen, eigenlijk tot een niveau dat zij vorig seizoen nog zo makkelijk haalden. Maar dit is een nieuw seizoen waarin de tegenstand voor onze jongens net een maatje te groot is gebleken. Niet erg, want je wordt er hard van, maar er is wel een verschil. Het ene seizoen proeft elke overwinning nog zoet en stijgt het succes misschien nog wel naar het hoofd. Het andere seizoen word je vastgezet, ingesloten, fysiek weggedrukt en overspeeld.

Dat laat zijn sporen na. Verliezen doet iets met je geest. Zelfs eervol verliezen doet dat. Laat staan wanneer blijkt dat je geen kans hebt gehad. Het sloopt je geloof in eigen kunnen en het zorgt er voor dat alles dat je daarvoor goed deed, ineens allemaal fout gaat. EBOH JO11-2 heeft het op dit moment erg moeilijk met het vinden van de vorm, lef en doorzettingsvermogen. En dat is iets waar we aan moeten werken. En dat is niet alleen het uitnodigen van tegenstander waarvan je makkelijk kunt winnen. Dat heb ik altijd een psychologie van de koude grond gevonden. Maar het gaat natuurlijk ook om het plezier. Men vindt in zijn algemeenheid dat kinderen moeten spelen en daarvoor de ruimte moeten krijgen, zonder dat winnen een rol speelt. En dat je daar op moet inspelen. Het is een utopie. Kinderen willen net zo hard winnen als volwassenen. Waarom denk je dat volwassenen willen winnen? Zijn zij geen kind geweest?

Het jammere voor EBOH JO11-2 is dat ze net te hoog zijn ingedeeld in een te zware competitie van ploegen die tweedejaars zijn en de vertegenwoordigende teams van hun vereniging. De klasse is erg competitief en er is geen ruimte voor plezier, maar alleen voor winnen. En dus is het gewoon rustig blijven, het verlies accepteren en de druk en het verwachtingspatroon niet opvoeren. Gewoon lekker trainen, speelplezier vergroten en wachten tot Sinterklaas met zijn veegpieten het land weer uit zijn en natuurlijk de cadeautjes hebben achtergelaten. Daarna komen we hopelijk in een wat normalere voorjaarscompetitie terecht. Gewoon geduldig blijven, blijven knokken en vervelende verliespartijen vergeten. Er breken vanzelf weer mooiere tijden aan.

Op een opnieuw vroege en mistige zaterdagochtend reisden we af naar Groot Ammers, de ploeg waar we thuis maar nipt met 2-3 van verloren. En een wedstrijd waarin we eigenlijk meer verdienden. En daarnaast ook nog eens goed speelden. Inmiddels zijn we een vijftal verloren wedstrijden verder en dat laat nou eenmaal onherroepelijk zijn sporen na. De wedstrijd tegen Groot Ammers begon rustig en het spel was zeker 5 á 10 minuten onafgebroken in evenwicht. Groot Ammers kreeg kansen op het openingsdoelpunt, maar Kai stond vandaag opnieuw als een huis. Aan de andere kant kreeg EBOH JO11-2 zelf ook kansen op een leuk doelpunt. Maar Enzo, die zich met zijn snelheid en acties in de juiste positie bracht, stond niet op scherp. Zijn schoten vlogen maar rakelings langs de palen van het doel van Groot Ammers. En dat was jammer, want hij had Groot Ammers flink pijn kunnen doen, net als in de eerste wedstrijd tegen Groot Ammers. Toen waren zijn schoten in de tweede helft van grote schoonheid. Het was ‘m vandaag niet gegund.

De verdedigers stonden redelijk goed opgesteld en konden voor het grootste deel de aanvallers van Groot Ammers uitschakelen. En als er dan één doorschoot en op Kai afliep, dan werd door Kai de bal goed verwerkt. Marcel viel vandaag behoorlijk op. Hij had een ietsepietsie kritiek gekregen dat hij zijn positie verliet in de vorige wedstrijd en zijn mannetje liet lopen in alle vrijheid. We hadden hem verteld dat ie gewoon bij zijn man moest blijven en dat zijn medespelers hun eigen man moesten uitschakelen. Hij kan niet alles op zijn eigen schouders nemen en daar probeerden wij hem voor te beschermen. En dat ging vandaag een hééél stuk beter. Het was wel typisch Marcel dat hij toch nog wist te voorkomen, dat een spits die aan de dekking ontglipte, kon scoren. Puike wedstrijd Marcel, goed gespeeld!!

In elke wedstrijd hebben we telkens te maken met middenvelders die te laat terugkeren op eigen helft bij balverlies. Daardoor krijgt de tegenstander elke keer een overtalsituatie die ze handig uitspelen. En dat gebeurde ook deze keer. Kai moest in de eerste helft toch capituleren, omdat de aanvallen van Groot Ammers talrijker werden en onze laatste man en backs werden uitgespeeld. Binnen 5 minuten stond het 2-0 voor Groot Ammers en daar kwam vlak vóór de rust nog een doelpunt bij. 3-0. Koppies gaan natuurlijk omlaag. Dat houd je gewoon niet tegen, maar het was wel geflatteerd. We speelden helemaal niet slecht, maar we hebben in elke helft een hele slechte fase, waarin we er ineens niet staan en niet ingrijpen. En dat kost je tegen dit soort tegenstanders gewoon doelpunten.

Eigenlijk was de achterstand van 3-0 onnodig. Maar het staat er wel. We wezen de jongens op de eerste wedstrijd van het seizoen, waarin we staat bleken om Groot Ammers de duimschroeven aan te draaien, maar daarvoor was het wel nodig om meer met elkaar te gaan samenspelen, want daar ontbrak het aan. Een mindere aanname van de bal zorgde er al snel voor dat Groot Ammers elke keer opnieuw in balbezit kwam en een nieuwe aanval konden opzetten. Met het doorwisselen kom je op het punt aan dat ook de verdedigers aan de beurt zijn en middenvelders hun plek moeten overnemen. Maikey speelde redelijk tot goed op het middenveld, maar liet zich ook als back niet onbetuigd. Hij vloog er in, zoals we van hem kennen en hij liet zich niet zo makkelijk de kaas van het brood eten. Ook Ömer keert weer terug naar zijn oude vorm, maar heeft door zijn afwezigheid in de afgelopen 2 weken een beetje conditie-achterstand opgelopen. En hij moest er voor werken hoor!

Maar ook Ömer werkte keihard. Rode wangetjes, dat is een goed teken.

Delano speelde vandaag niet zijn beste wedstrijd. Soms zit het er gewoon niet in. De afgelopen weken heeft hij het moeilijk op zijn centrale plek op het middenveld. Hij staat tegen sterke(re) jongens en hij wordt natuurlijk als eerste zwaar aangepakt. Luciano en Miguel hebben te weinig body om hem uit de problemen te helpen en dus worden we op het middenveld steeds vaker omver geblazen. Enzo doet zijn best, maar is en blijft een spits. Staat weleens te vaak naar voren gericht, ook op de momenten dat we niet in balbezit zijn. Maar je ziet wanneer beide middenvelders Enzo en Delano elkaar gaan vinden, dat het dan gelijk gevaarlijk wordt. Wanneer Delano sneller speelt, met goede passes gaat strooien, en Enzo daarop inspeelt, dan ineens ontstaan er grote kansen.

Het was namelijk niet zo dat wij geen kansen kregen, maar we hadden ook geen geluk in de afwerking. Een aantal combinaties en schoten van Enzo hadden een veel beter lot verdiend en hadden de stand op het scorebord er heel anders uit laten zien. Nu liep Groot Ammers helaas kinderlijk eenvoudig uit naar 5-0. Heel soms staan onze verdedigers niet goed opgesteld en grijpen ze ineens niet meer stevig in en dan schieten de balletjes te makkelijk door. Kai blokkeert een schot en onze jongens staan vervolgens toe te kijken hoe de aanvallers een tweede kans krijgen en de score omhoog tillen. In een tegenaanval kreeg Enzo de mogelijkheid te scoren en met zijn favoriete rechterbeen faalde hij in de afwerking, maar de teruggesprongen bal van de keeper werd nu noodgedwongen met zijn linkerbeen ingeschoten. Een heerlijk boogballetje over keeper en verdediger en het terechte en verdiende doelpunt van EBO JO11-2 was een feit. 5-1.

Met een brede grijns op zijn gezicht en met zijn armen wijd liep ie terug naar eigen helft, alsof ie net het winnende doelpunt had gescoord. Mét links? Hij was er zelf ook verbaasd over. Links? Maar terecht, hij had niet bepaald veel geluk in de afwerking, dus hij had er zeker recht op. In die fase begin EBOH toch wat beter te voetballen. Ondanks de aanvallen van Groot Ammers, die duidelijk beter waren in deze wedstrijd, kon EBOH er toch nog iets tegenover stellen. Er werd druk uitgeoefend op de aanvallers en we kwamen iets makkelijk in balbezit. Helaas drukte Groot Ammers toch door en liep de score onnodig op naar 6-1. Maar we bleven aanvallen. En dat is knap. Je krijgt gewoon billenkoek in deze wedstrijd, maar toch is de drive naar voren gericht en deden de jongens er alles aan om tot een beter resultaat te komen.

Met een paar hoekschoppen kwamen we gevaarlijk voor het doel. In een afgeslagen aanval kwam de opkomende Marcel op de bal af en hij schoot de bal zonder nadenken richting het doel. Dat doet Marcel wel vaker, want een kans om te schieten laat Marcel niet gauw schieten. Hij knalde de bal in een grote boog vanaf 35 meter op het doel en de bal vloog precies over de keeper onder de lat! Prachtig doelpunt. Ik liet hem naar me toe lopen, ging op een knie zitten en hij zette zijn voetbalschoen op de knie. Met een poetsdoekje even zijn schoen schoongemaakt en hem teruggestuurd het veld in. Ik zag ze wel kijken bij Groot Ammers. Pfff, wij staan 6-1 voor en zij doen net alsof zij de wereldbeker hebben gewonnen. Ik snap het wel, een beetje over the top, maar leuk was het wel. Daar komt bij dat ik mijn eigen grapjes altijd het leukste vind.

Even later werd het uit een hoekschop 7-2 door een kopbal. Toen liepen alle Groot Ammertjes overdreven juichend op hun medespeler af. Havana, nee jongens, sorry hoor, wij maakten die grap eerder. 6-2 of 7-2, wat maakt het uit. Het is nou niet alsof wij de competitie gaan beslissen op doelsaldo. De wedstrijd liep op zijn eind en de correct fluitende scheids van Groot Ammers drukte op zijn drukfluitje in zijn hand. 7-2 verloren. Jammer. Hier had echt, zeker vooraf, veel meer ingezeten. Je had misschien niet gewonnen, maar deze cijfers waren niet echt nodig geweest. Maar we gaven teveel weg en we kregen niet veel terug. En dan krijg je een dergelijke uitslag.

Niks aan te doen jongens. Dinsdag weer de volgende training. Volgende week komt Unitas langs aan de Schenkeldijk en zij zijn de koploper van deze sterke competitie. Daar gaan we ons eens lekker op voorbereiden. En we gaan het de koploper zo moeilijk mogelijk maken. Yes, we can.

De coaches.