Dit nieuwe seizoen is dan eindelijk aangebroken. De eerste wedstrijd van het seizoen tegen Hardinxveld ging niet door, vanwege het herplaatsen van Hardinxveld JO11-1 naar de competitie van onze EBOH JO11-1. Zoals u kon lezen, hadden we het behoorlijk zwaar tegen een georganiseerd tweedejaarsteam, zoals dat van Hardinxveld. Gisteren bleek dat onze broeders van ‘E1’ het bijna net zo moeilijk hadden. Wij verloren met 7-2 en zij met 6-2. Een zware tegenstander dus. Blij dat we ze kwijt zijn uit onze eigen competitie. Grapje hoor. Laat ik het er maar bij zetten. Eigenlijk wisten we vooraf dat ons team het in de 1e klasse Jeugd onder 11 moeilijk zouden krijgen. Dat is ook niet raar, wanneer je bedenkt dat zij pas eerstejaars zijn in deze nieuwe klasse. We spelen dan ook vrijwel tegen de vertegenwoordigende teams van andere verenigingen. Ik spreek voor mezelf dat ik nog iets teveel van ze verwacht en dat verwachtingspatroon moet ik gewoon bijstellen. Geen probleem.

Dat gezegd hebbende doet me ook beseffen dat onze tweedejaars het net zo moeilijk hadden tegen de vorige tegenstander en dat feit doet me weer goed. We zijn dus klaarblijkelijk gewoon op de goede weg. Verliezen is geen schande en het is iets dat onze jongens in het afgelopen jaar niet veel is overkomen. Daar moet je aan wennen. Je moet er ook tegen kunnen. Zelf kan ik niet zo goed met verlies omgaan. Nooit gekund. Maar het gebeurde me regelmatig en dat zal ook voor onze Jeugd onder 11 gaan gelden. Dit seizoen is een leerjaar, een harde leerschool op weg naar betere tijden. En die komen er, wees daar zeker van, want het potentieel er voor is aanwezig. Vandaag stond de wedstrijd tegen Groot Ammers JO11-1 op het programma. Ook een team van eerste- en tweedejaars gecombineerd en dus beloofde deze wedstrijd voor EBOH een pittige wedstrijd te worden.

En zo geschiedde. Maar niet heus. Het begin van de wedstrijd golfde heen en weer en onze knapen deden het verdraaid goed tegen deze sterker verwachte tegenstander. Ik zei nog tegen Richard: “Richard, ze doen het verdraaid goed tegen deze sterker verwachtte tegenstander…”. Een boeiend schouwspel, twee aan elkaar gewaagde tegenstanders en zeker niet een EBOH dat zwaar onder druk kwam te staan. We waren allebei niet onder de indruk van Groot Ammers, want eerlijk gezegd hadden we een sterker team verwacht. En dus krijgt EBOH JO11-2 deze competitie volop de kans om zich te laten gelden. Nee, geen kampioen. Dat zit er dit seizoen waarschijnlijk niet in. Maar om nou te zeggen dat ze van de mat gespeeld worden? Nee hoor, allerminst. In fasen van de eerste helft nam EBOH het initiatief en wanneer ze iets scherper met elkaar hadden samengespeeld, dan was de verdediging van Groot Ammers al zeker een paar keer opengescheurd. Maar dat gebeurde niet.

Persoonlijk vond ik dat EBOH JO11-2 uitstekend uit de startblokken schoot. In de 5^e minuut kwam Enzo al voor de keeper uit na een splijtpass van Delano en Enzo probeerde met een schijnbeweging de keeper te omspelen, maar de keeper lag al en greep de bal voor zijn voeten weg. Dat was jammer, die actie had meer verdiend. Maar Groot Ammers kwam natuurlijk niet naar de Schenkeldijk om vliegen te vangen en in de tegenaanval moest Kai er aan te pas komen om Groot Ammers weer van een doelpunt af te houden. Af en toe bleken beide ploegen een beetje te voorzichtig en de passing was ook niet optimaal. Aan Groot Ammers is wel te zien dat hun combinaties makkelijker verlopen dan bij EBOH, want aan de pass-kaats bewegingen en uit de rug weglopen van je tegenstander kun je zien dat zij gewoon verder zijn. Het resulteerde overigens niet in een groot aantal (doelrijpe) kansen.

Leuke wedstrijd. En dan ook nog een primeur erbij. Theo wist zich voorzien van een afstandsbediening voor het nieuwe scoreboard. Daarop prijkte de gehele eerste helft twee nullen. Theo staat er om bekend dat hij de score van een wedstrijd moeilijk kan bijhouden en we hebben hem ook meermalen moeten helpen met het vertellen van de einduitslag van een wedstrijd. Het kwam zelfs een keer voor dat we hem moesten vertellen welke wedstrijd ie aan het fluiten was. We nemen het hem niet kwalijk natuurlijk. Wij zijn al heel erg blij met een vaste scheidsrechter en dat ie gebruik maakt van audio- en visuele middelen, het is ons om het even. Als hij zo de stand kan onthouden, wie zijn wij dan om daar iets van te vinden. Kwade tongen beweren dat ie een hand heeft gehad in de bestelling van het scoreboard en de bijbehorende ergonomische afstandbediening, maar dat kunnen we ons niet echt voorstellen. Overigens zit er YouTube bij en Netflix en ondertiteling voor doven en slechthorenden. Fijn voor het publiek. Whatever makes Theo happy!

Over het algemeen genomen speelde EBOH een prima eerste helft en aan niets was te zien dat Groot Ammers de betere ploeg was. Vandaag hadden we ervoor gekozen met een 1-3-3 opstelling te beginnen en in de meest sterke opstelling. Voor mij is dat zonder Luciano en Miguel. Niet ten nadele van deze twee, maar aan beiden is te merken dat het hogere tempo en balsnelheid, maar ook het fysiek, hen allebei parten speelt. De oude F1 groep was het vorig seizoen al gewend om wedstrijden te spelen op het scherpst van de snede. En dat zie je terug. Normaal gesproken ben ik van gelijke kansen en dus ook gelijke speelminuten, maar deze twee moeten toch een beetje worden beschermd en langzaam op niveau worden gebracht. En dat komt best wel goed. Denk maar eens terug aan Noah en Vince. De eerste maanden liepen beide knaapjes een beetje te ‘zwemmen’ in het veld en konden ze het tempo ook moeilijk bijhouden, maar in het tweede deel van het seizoen kwamen zij allebei sterk terug en bepaalden zij zelfs de uitslagen in de competitie. Denk maar niet dat we jullie vergeten zijn hoor, Toppers!

In de rust werd er even lekker iets gedronken en over het algemeen konden zowel de spelers en de trainers tevreden zijn over het verloop van de wedstrijd. De jongens zelf hadden zelf ook een positief gevoel en dat is goed, want ze hadden gelijk. Ze waren zeker niet de mindere, zelfs in fasen van de wedstrijd de betere. De puntjes werden op de i gezet en er werden nog aanwijzingen gegeven wat er beter kon in de tweede helft. Dat was vooral het zoeken van de combinatie. De eentwee. Want er werd teveel alleen gespeeld en geschoten, ook op de momenten dat ze de bal aan hun medespeler moesten ‘gunnen’. Dat is nog weleens de makke van ons team. Stuk voor stuk prima voetballers, maar die bal plakt zo vaak aan de voeten en ondanks dat de KNVB graag ziet dat spelertjes vooral acties maakt, ik zie graag vooral samenwerkacties, want dat is wat je verder brengt. En ook daar word je beter van.

De tweede helft begin voorspoedig, net als in de eerste helft. Groot Ammers werd teruggedrongen en EBOH overpowerde Groot Ammers. In deze fase maakte EBOH bijna korte metten met Groot Ammers. Maar zoals je vaak ziet wordt de betere ploeg vaak niet beloond voor het goede spel. In een omschakelingsmoment vuurde een Groot-Ammeraar een hard schot op het doel van Kaiper af en in plaats van te duiken naar de hoek loopt Kai naar de hoek alsof ie dacht dat de bal naast zou gaan. In plaats daarvan schoot de bal aan de binnenkant van de paal binnen. 0-1. Totaal onverdiend en zwaar tegen de verhouding van dat moment in, komt Groot Ammers door een klein blundertje van onze Kaiper op 0-1. Ik zeg klein, want hij doet dit natuurlijk niet met opzet. En de afgelopen weken keept Kai uitstekend en dus vergeef je hem dit slippertje. Het is niet ongewoon, de keeper denkt dat ie naast gaat en vergist zich. Jammer genoeg was EBOH meteen van slag. In koud 10 minuten sloeg Groot Ammers toe, de 0-2 en 0-3 werden vakkundig in het doel geschoven en EBOH stond met lege handen. Ik hoor in het passeren (ik kwam terug van verzorging..) de coach van Groot Ammers nog zeggen: “0-3, ik zei het toch?”.

“Mmm, iets te vroeg daarvoor coach!”, diende ik hem van repliek. “En niet bepaald verdiend…”. Maar ja, volgens Theo’s scoreboard stonden we 0-3 achter en het scoreboard van Theo liegt niet. Maar Groot Ammers had toegeslagen en het zou niet vreemd zijn wanneer de koppies van de jongens omlaag zouden hangen. Maar niets is minder waar. EBOH richtte zich op en nam opnieuw het heft in handen. Vreemd verloop van een wedstrijd. Er is eigenlijk maar één ploeg aan het voetballen en 10 minuten later sta je 3-0 achter. Maar Delano, Enzo, Maikey en Luciano namen de wapens weer op en combineerden er in die fase een stuk beter dan in de eerste helft. En in die fase maakte Enzo zijn reputatie waar, een goalgetter, een linkmiechelspits, zelfs Roy Makaay zou er zijn petje voor afnemen. Twee keer achter elkaar maakte Enzo na een prima combinatie en actie binnendoor vanaf links en vuurde 2 hoge schoten af met zijn favoriete rechterpootje en bracht de score terug van 0-3 naar 2-3. En het ene afstandsschot was nog mooier dan de andere.

Voorafgaand aan deze scores kreeg EBOH nog diverse kansen om de score een beter aanzien te geven. In een afgeslagen hoekschop kreeg Mitchell…wie? Ja hoor, Mitchell….de bal in bezit en dit keer dacht Mitchell niet na en hij nam vanaf 20 meter de bal keihard op zijn wonderslof en schoot de bal snoeihard naar het doel, waar de keeper bij toeval met zijn linkerhand omhoog klaarstond. Achteraf vroeg ik me nog af of de keeper probeerde te zeggen met die hand: “Hier! Geef ‘m hier!” maar het resultaat was dat de bal precies tegen zijn hand aan knalde en de bal er niet in vloog. Domme pech, Mitchell! Bijna jouw eerste officiële doelpunt in de competitie. Maar hij komt er wel. Blijven proberen, al begrijp ik nu iets meer van de Cuppers familie. Het gaat helemaal niet om voetballen. En het gaat helemaal niet om een doelpunt maken. Het gaat Peter en Mitchell maar om één ding. Wanneer de wedstrijd is afgelopen, dan gaan ze samen naar de kantine. Ma zit zich op de tribune af te vragen: “Waar zijn de jongens nou?”. Nou, ik weet waar. In de kantine.

Allebei zitten ze aan een gehaktbal met pindasaus. Een fabricaat van Teus, dat die man daar nog niet groot mee is geworden, niemand die het snapt. Peter 2 ballen en Mitchell, een stuk kleiner, één balletje. Heeft ie het balletje bijna op, laat ie het bakje uit zijn handen vallen en krijgt ie als beloning een nieuw balletje van zijn vader. Sorry hoor, maar als het zo gaat met ‘mijn’ jongens, dan snap ik wel waarom ze op de training soms niet vooruit te branden zijn. En waarom hebben die balletjes geen effect op dat iele mannetje achterin. Hij zou inmiddels al een kop groter moeten zijn en tien kilo zwaarder. Mmm, vreemd DNA. Van de vaders kant. Dat is mij nu wel duidelijk. Nu ga ik me dus afvragen wat al die andere mannetjes te eten krijgen. En dan zeg ik er natuurlijk iets van en dan staan ze me allebei grijnzend aan te kijken. Zo vader, zo zoon.

Maar goed, Gehaktbal…uhh…Mitchell scoorde net niet en gelukkig dat Enzo vandaag weer zo scherp was als het zwaard van een Samoerai, anders werd het een stuk moeilijker. Vanaf de 2-3 ging het weer helemaal lopen bij EBOH. Het uitverdedigen van Groot Ammers werd vroeg verstoord en ze kwamen niet meer van hun eigen helft af. Delano, Maikey en Ömer en Marcel zetten elke speler vast en Enzo en Luciano jaagden elke verdediger op. De bal werd veroverd en de volgende aanval werd weer ingezet. Al kreeg EBOH nog een paar kleine kansen en één grote, de 3-3 viel niet en dat was erg jammer voor de jongens van EBOH JO11-2. Want ze hadden wel recht op minimaal één punt. En al is mijn mening gekleurd, persoonlijk vond ik dat er nog veel meer in had gezeten. Maar ben ik ontevreden? Nee, helemaal niet. Vantevoren had ik niet verwacht dat onze eerstejaars nog zo goed mee zouden kunnen komen met de vooral tweedejaarsteams, waartegen ze dit seizoen het moeten opnemen. Maar één ding is wel duidelijk. Ze krijgen het niet cadeau. Geen enkele wedstrijd. Elke tegenstander zal tegen EBOH JO11-2 moeten knokken voor de punten. We gaan ze niet gratis verstrekken bij de voordeur.

Stuk voor stuk kunnen de jongens trots op zichzelf zijn hoe ze zich hebben verweerd tegen een op papier sterkere tegenstander. Die tegenstander kwam vandaag goed weg aan de Schenkeldijk en het stelt mij tevreden dat ons team dit seizoen als scherprechter kan gaan optreden om de strijd om het kampioensschap te beslechten. Eén verloren, maar dat gaat niet elke wedstrijd zo zijn. Dus, tegenstanders, wees gewaarschuwd. We zijn de underdog, maar ook een underdog kan bijten. En flink hard ook. Kuitenbijters en dijbeenhappers, we hebben ze in alle soorten en maten. Zelfs gehaktballen, verkleed als voetballer, doen mee. Dus, Magnificent Nine, jullie nieuwe bijnaam, wees trots op vandaag. Jullie hebben laten zien dat er met jullie niet te spotten valt. Jullie zetten de lijn van het F1 seizoen prima voort en de rest volgt vanzelf.

Prijsvraag: Geef de JO11-2 voetballer een bijnaam! Niks mee te winnen overigens.

Sommige bijnamen zijn al bekend. Die van Kai en Enzo vind ik wel gepast. Die van Mitchell uiteraard ook. En omdat Miguel tweebenig is, lijkt zijn bijnaam ook vanzelfsprekend.

Kai ‘Kaiper’ de Jong

Mitchell ‘Meatball’ Cuppers

Miguel ‘Two-Footed’ Roozen

Enzo ‘Samurai’ Stinissen

Maar de overige 5 zullen wel wat problemen opleveren, daar heb ik dus hulp bij nodig.

Ömer ‘Galatasaray’ Ekiz (dit zal Ömer leuk vinden..ouwe Fenerbahҫe supporter)

Marcel ‘Mr. Polska’ of ‘BoneCrusher’ Jaromski (allebei niet eens slecht, vind ik)

Delano ‘Crossbar’ van der Sluis (Mmm, Doellat dekt de lading, maar is niet echt leuk)

Luciano ‘Kappen’ Berghaven (de bal kappen kan ie als geen ander, maar niet echt creatief)

Maikey ‘De Sleutel’ Snoek (Pfff, Mai Key, My key, Mijn sleutel, tja ik weet het, vergezocht..)

Jongens, gefeliciteerd!!

De Coaches