Woensdag 25-5-2016

Bekerwedstrijd EBOH F1 – Alblasserdam F1

De houding van coaches en ouders waren voorafgaand aan de halve finale tegen Alblasserdam F1 van ‘zenuwachtig’ en ‘nerveus’ en ‘mmm, beetje raar gevoel in mijn maag’ tot ‘vol vertrouwen’ en ‘we rollen ze gewoon op’. Geen peil op te trekken. Iedereen reageert op zijn eigen manier op iets dat je graag wilt, maar niet zeker weet of je het bereikt. Zo was het ook op de dag van de waarheid, de 25^ste mei 2016, de dag waarop EBOH F1 dé stap kon nemen om de finale te bereiken van de Zwaluwen jeugdbeker 2016. Die finale zal overigens worden afgewerkt op het terrein van de voetbalvereniging Peursum, Sportplein 1, 3381 LL Giessenburg op as. zaterdag 4 juni 2016 om….om…?

Nee, helaas. Het tijdstip is (nog) niet bekend. En, oh ja, de tegenstander is…is…nou…nou? Unitas! Zo, hebben we dat ook gelijk gehad. Dan kunt u niet achteraf zeggen: “Oh joh? Dat wissik nie! Speelden jullie de finale? Ach, wat jammer, daar had ik best bij willen zijn!”. Nee, beste lezer, dat kunt u nu niet meer zeggen. Want u komt natuurlijk naar het sportpark van Peursum in Giessenburg. En u komt natuurlijk gewoon om EBOH F1 aan te moedigen om er daarmee voor te zorgen dat EBOH F1 méér steun langs de kant heeft staan dan Unitas, die maar 5 á 10 minuten naar Giessenburg hoeft te rijden. Dus laat uw favoriete EBOH team niet in de kou staan. Maak er een uitstapje van. De vooruitzichten voor volgende week zijn uitstekend te noemen, want onze weerspecialisten voorspellen zo’n 23 á 24 graadjes. En waarschijnlijk speelt EBOH F1 ’s ochtends vroeg al en dus heeft u daarna nog de hele dag om met een heerlijk gevoel in uw lijf weer lekker van de zon te genieten, omdat u er dan met uw vocale steun voor heeft gezorgd dat EBOH F1 geen hinder ondervindt van de aanmoedigingen van onze tegenstander Unitas. Wij, coaches, spelers en ouders rekenen op jullie!!!

Zo, administratie gedaan, reclame gemaakt en voor steun gezorgd. Mijn dag kan niet meer stuk. Nu nog even een verslag schrijven, uploaden, nog 2 trainingen houden (kaartverkoop voor bijwonen van de training start op maandagavond) en dan is EBOH F1 klaar voor de strijd. Maar vóór we een nieuw hoofdstuk schrijven, maken we het oude hoofdstuk even af. Alblasserdam F1, onbedreigd kampioen van hun 1^e klasse, kwam afgelopen woensdag op visite bij EBOH aan de Schenkeldijk in Dordrecht. Ja, natuurlijk zat het EBOH F1 alleszins mee. We mogen niet mopperen met de loting. En dan bedoel ik niet de tegenstanders, want EBOH F1 wist dit bekerseizoen al 4 hoofdklassers met hoofdpijn naar huis te sturen. Nee, zoals die huizenprogramma’s op TV, het gaat altijd om locatie, locatie en locatie. En die locatie was ook in het voordeel van EBOH F1. Het moet gezegd worden.

Het praatje in de kleedkamer was simpel en doeltreffend. “Hebben jullie er zin in???” was de eerste vraag. “Jaaaaaaaa…” gilden ze het uit. We moesten het gewoon eerste even weten, snap je. Als ze er geen zin in zouden hebben, dan hoef je net zo goed niet te voetballen om een finaleplaats. Aanwijzingen werden gegeven, zoals altijd, en nadruk werd gelegd op de instelling. Elke bal, maar dan ook elke bal bij de tegenstander wordt aangepakt. Daar begint alles. Een paar andere aanwijzingen volgden, maar we maken Unitas nu even niet slimmer. De koude oorlog is begonnen. Vanaf de eerste minuut zat EBOH F1 bovenop de tegenstander Alblasserdam. En dat was nodig, want een duidelijk signaal moest worden afgegeven. Je krijgt vandaag heel weinig ruimte en je zult heel veel achter ons aan moeten lopen. De eerste klap is een daalder waard.

De eerste minuten van een wedstrijd zijn altijd even wennen en aftasten. Maar het aftasten was al gauw voorbij. Kleine kansjes kwamen al snel, maar de aanvallers hadden niet veel geluk in hun afwerking. Te weinig combinatievoetbal en dus gaan ze teveel voor hun eigen kans, terwijl het geven van de juiste pass veel sneller leidt tot echt gevaarlijk worden voor het doel. De scherpte in de passing is er nog niet en dus werden de kleine kansjes geen grote kansen. Overduidelijk was dat EBOH F1 er vandaag inderdaad zin in had. Niet geplaagd door zenuwen, maar gewoon lekker voetballen. De hele dag was het behoorlijk bewolkt en zag het er naar uit dat het zou gaan regenen, maar aangekomen bij EBOH F1 kleurde de lucht weer licht en de zon kwam regelmatig op bezoek. Dan snappen wij wel dat ze er zin in hadden. Al met al duurde het toch nog zeker 8 minuten voordat F1 een bres vond in de verdediging van Alblasserdam. Na opnieuw een prima combinatie met Delano stootte Enzo door de verdediging heen van Alblasserdam en dit keer werd de sta-in-de-weg van Alblasserdam koeltjes gepasseerd door Enzo. 1-0. Zo, een goed begin is het halve werk.

Eindelijk begint het combinatievoetbal dat wij zo graag willen vruchten af te werpen. Hé, het is geen Barcelona, maar dat hoeft ook niet. Ze zijn nog zo jong, ze hebben hun hele leven nog voor zich liggen en er komen genoeg mogelijkheden om te proeven aan het echte combinatievoetbal. Maar het is heerlijk om te zien dat ze proberen om elkaar te vinden, vooral omdat ze het dan steeds makkelijker krijgen tegen de meeste tegenstanders. Het geeft je een voorsprong, al is dat niet het enige wapen waarover EBOH F1 beschikt. Hun tomeloze inzet, hun kracht aan de bal en het afjagen van de tegenstander en het veroveren van de bal, de omschakeling, het zijn allemaal de onderdelen van het voetbal, die het zo leuk maken om naar te kijken. Je kon goed zien in de wedstrijd dat Alblasserdam nog niet zover is. Een goede ploeg, eveneens met het vermogen om te voetballen, maar ze kwamen kracht tekort tegen onze 3 sterke verdedigers Mitchell, Marcel en Ömer.

De eerste helft drukte het krachtsverschil niet goed uit. Een rij van kansen die niet goed werden uitgespeeld, maar dat kon de pret niet drukken. Een paar schoten die maar net over het doel heen vlogen, de keeper die meer dan één keer goed ingreep. Dat hield EBOH F1 echter niet tegen. In een volgende combinatie een viertal minuten later was het al weer raak. Enzo stond opnieuw aan het eind van zo’n combinatie en opnieuw eenvoudig drukte hij af. 2-0. Enzo is de laatste tijd weer helemaal in zijn vorm gekomen. Hij gebruikt zijn snelheid weer zoals het hoort en we laten Enzo zelfs als verdediger optreden. Verdedigen is natuurlijk niet zijn sterkste punt, maar zijn snelheid maakt heel veel goed. En daarnaast kun je op die manier hem laten fungeren als een opkomende back, een optie die we afgelopen zaterdag bij DIA eens hadden geprobeerd bij afwezigheid van Ömer. Ook in de wedstrijd tegen RCD de donderdag ervoor, toen Mitchell ziek was, hebben we zowel Delano als Enzo gebruikt als verdediger. Ik moet zeggen, dat vulden ze allebei prima in. Fijn om zulke opties te hebben als coaches. Wij prijzen ons dan ook gelukkig.

Noah speelde een beetje een ongelukkige wedstrijd. Hij werkte keihard en soms had ie een geniale ingeving om met een één schijnbeweging twee spelers op het verkeerde been te zetten. Een beetje kracht kwam hij wel tekort. De bal werd hem dan net op het laatste moment ontfutseld. Jammer, er lagen heel wat mogelijkheden voor hem open, wanneer het hem was gelukt. Maar die kracht hè, dat speelt hem parten. En na een zogenaamd grapje van zijn vader Damien weet ik het nu zeker. Het schijnt, maar ja, dat beweren boze tongen, dat het bord van Noah regelmatig door zijn vader wordt bezocht. Ga naar de dierentuin, man, bezoek dat, maar laat het bord van Noah nou eens met rust! Je snapt toch wel dat ie zijn ‘tank’ moet bijvullen om een goeie prestatie te kunnen neerzetten? Ik kan daar zo kwaad over worden. Laatst nog werd een groot deel van Noah’s pizza achterover gedrukt. Papa snijdt de pizza expres in pizzapunten om er dan gauw één of meerdere van zijn bord te ‘snatchen’, wanneer Noah even wordt afgeleid. Gewoon die pizza heel laten, Noah!!

Vince had er vandaag niet écht zin in. Hahaha, het is toch zo’n eigengereid mannetje, die Vince. Hij blijft je verbazen met zijn schottechniek en zijn soms onberispelijke passing. Hij kan je over 30 meter een strakke pass in je voeten geven, maar even later laat ie gewoon de bal van zijn schoen afplukken en staat ie toe te kijken hoe de dief er met zijn bal vandoor gaat. Maar vergis je niet, hij scoort belangrijke doelpunten, geeft belangrijke of soms beslissende passes. Maar vandaag zat het er niet in. Hij gaf zelfs begin tweede helft aan best wel te willen wisselen met Delano, die op dat moment wissel stond. Huh? Wat zeg je Vince? Je wilt wisselen? Zoals ik al zei, hij blijft je verbazen. En tuurlijk, we zitten hem op de huid en schreeuwen vaak naar hem dat ie in beweging moet komen en dat is niet omdat ie doof is hoor. Al is ie wel vaak selectief doof. Maar het komt vaak omdat ie voor ons het verste weg staat van de coachlijn. Hij staat vaak zover weg, dat de grassprieten in de weg staan. Hij verstaat de kunst om onzichtbaar te zijn voor de coaches en even later schiet de bal met een ongelofelijke kracht in de kruising. Ik persoonlijk kan daar wel heel erg van genieten. Hij kan zo lui zijn als Fernando Torres, maar nét zo onvoorspelbaar. Niet voor niets heeft hij in het afgelopen seizoen EBOH F1 meer dan één keer gered van een gelijkspel of verlies.

Deze twee mannetjes zal ik het volgende seizoen gaan missen. Want het zijn allebei grote talenten en wanneer hun instelling goed blijft in de komende jaren, dan zal en hoopt EBOH nog heel veel van beide knapen te genieten. In ieder geval zal de nieuwe F-lichting in het seizoen 2016/2017 gaan profiteren van de ervaring die deze twee talentjes dit afgelopen jaar hebben opgedaan. Ze zijn gehard, hebben allebei hun angsten overwonnen en hebben veel bijgeleerd. Ik zal ze blijven volgen, want natuurlijk ben je benieuwd hoe ze zich verder ontwikkelen.

Maar nu weer terug naar de wedstrijd. Want dit is een wedstrijdverslag. Al zou je het niet zeggen. Met 2-0 op zak en een tevreden Enzo, die zijn scoretotaal weer even opvijzelt, kan EBOH F1 weer gaan werken aan het uitbouwen van de voorsprong. Alblasserdam deed zijn best om voldoende weerstand te bieden tegen de aanvallen en soms lukte hen dat prima. Ze kwamen zelfs met jagen op onze verdedigers tot één of twee gevaarlijke kansen. Nu had dat wel te maken met een beetje gemakzucht van onze verdedigers, al begint balverlies vaak voorin, maar dat daargelaten. En als je een terugspeelbal niet hard genoeg terugspeelt op je keeper, ja, dan breng je jezelf natuurlijk wel in de problemen.

Ondanks de pogingen van Delano, die de keeper van Alblasserdam meermaals op de proef stelde, bleef de stand steken op 2-0. Delano is meer en meer de spil geworden in dit team. Met hem buiten het team kun je duidelijk merken dat het stroever gaat. Tuurlijk maakt Delano grote fouten. Wie niet? Maar zijn fouten kosten hem gewoon doelpunten. Te vaak speelt ie de bal te laat in de ruimte en wil hij graag passeren. Helemaal niet erg natuurlijk, want ik noem het dan wel fouten, maar het zijn vanzelfsprekend geen fouten. Hij doet zichzelf tekort. Hij moet de balans leren tussen: “Nu moet ik passeren..” en “nu moet ik passen…”. Soms loopt ie vast op het middenveld en dan was de pass en het doorlopen de oplossing geweest en dan weer andersom. Het is geen kritiek, of je moet het opbouwend noemen. Zodra Delano zijn balans vindt, dan is hij amper af te stoppen. Aan het begin van het seizoen kreeg ik het advies om hem te spitsen. Ben ik even blij dat ik dat niet heb gedaan. Delano is in staat om zowel aanvallend als verdedigend zijn stempel te drukken op een wedstrijd. Ik zie een mooie middenvelder ontstaan uit dit mannetje.

Kort voor de rust gaat Ömer zich eindelijk weer eens met de aanval bemoeien. Ömer geeft vaak de bal te vroeg af en geeft daarmee te weinig druk op de verdediging. De verdedigers hebben het makkelijker wanneer hij de bal geeft en blijft staan. Het is gewoon een kwestie van aantallen. Wanneer onze verdedigers blijven staan bij één aanvaller, dan kom je aanvallend gewoon een man tekort. En zodra we Ömer en ook Marcel meesturen, dan worden ook zij gevaarlijk vanaf afstand en moet de verdediger ingrijpen en naar voren stappen. Simpel maar effectief. En dus stuurden we Ömer en Marcel mee. En dat kon ook, want de aanval van Alblasserdam werd nagenoeg geneutraliseerd in die fase. Ömer ging dus weer mee, maakte zijn eigen kenmerkende schijnbeweging en bracht de bal voor zijn rechtervoet. En wanneer dat gebeurt dan zie ik in 99% van de gevallen hetzelfde gebeuren. Hij schiet de bal keihard hoog in het doel en de keeper is dan gewoon kansloos. Nu ook. 3-0. Wedstrijd gespeeld, als dat al niet zo was. De rust was aanstaande en tevreden konden we allen naar de kleedkamer afreizen. De finale in zicht en nu nog doordrukken om er helemaal zeker van te zijn.

Over de tweede helft kunnen we kort zijn. Ik denk dat ik daar nog een pagina voor nodig heb. Het was een herhaling van de eerste helft, want het overwicht was groot, de kansen waren volop aanwezig om tot een grote score te kunnen komen, maar er was één merkbaar verschil. Gemakzucht. En dat is niet raar, want de druk vooraf was natuurlijk ook bij deze jonge voetballers groot. Je mist op een haar het kampioensschap, terwijl je weet dat je de betere ploeg bent. En dan sta je 3-0 voor en je weet dat Alblasserdam niet sterk genoeg is om je pijn te doen in deze wedstrijd. Dus moet je natuurlijk wel waken voor het feit dat Kai het niet ineens druk krijgt in zijn doel. Alles dat we doen heeft maar één doel. Kai moet het niet druk krijgen. Jaja, ik weet het wel Kai! Daar denk jij heel anders over, maar ik ben van de generatie ‘Kroeiff’. “Als wij de bal hebben, kunnen hun niet scoren…”. Een waarheid als een koe en dus is alles toegestaan om onze prima Kaiper geen bal te laten krijgen. Af en toe terugspelen is natuurlijk wel toegestaan. Gelukkig vindt Kai het erg vervelend om doelpunten tegen te krijgen, dus dat valt mooi samen.

In de 8^e minuut van de tweede helft gebeurde er iets heel leuks. Eindelijk was het zover. Marcel, die we al een paar keer hadden aangegeven om mee te gaan met de aanval, begon de bal te veroveren, dat feit is op zich is niks bijzonders, want de bal veroveren deed ie altijd al, maar nu ging hij steeds vaker mee de aanval ondersteunen. Maar nu was het wel bijzonder. In heel 2016 tot in deze maand kon Marcel al zijn goed gespeelde wedstrijden (dat waren ze allemaal eigenlijk) niet bekronen met een doelpunt. Maar niet vandaag. Vandaag stapte hij mee, gaf een passje, kreeg ‘m terug, nog een tikkie, nog een tikkie en toen…..boem!! Een keihard onhoudbaar schot vanaf 20 meter en de keeper hoorde ‘m alleen voorbijsuizen. Niet alleen 4-0, maar ook een ontzettend blije Marcel. Later even nagevraagd of Pappa Jaromski ook stond op te letten en dat was gelukkig zo. Marcel rende als een kip zonder kop het hele veld over en rende helemaal terug naar Kai, die hij in zijn armen sprong. Zijn lach was zo breed als het veld en iedereen stond te klappen en te lachen, want u wil niet weten hoelang hij daar al mee bezig is. Op het toernooi had hij al een doelpunt gemaakt, maar dat is niet voor het echie. 4-0 en Marcel blij. Unitas? Pas maar op, want nu heeft ie de smaak te pakken.

Halverwege de tweede helft werd de score nog eens opgekrikt door Noah. Zijn vader vertelde me met een voicememo…wat zegt u?…ja, een echte voicememo…dat Noah inderdaad het 5^e doelpunt had gemaakt en schreef erbij dat de bal van richting was veranderd. Waarom doe je dat nou. Ik was het kwijt en nu ga je me vertellen dat het doelpunt van Noah misschien niet zo mooi was zoals ik het wilde opschrijven? Bah, pizzapuntendief. Moet je ook nog een hap uit zijn doelpunt nemen? Bah, bah, bah. Oooh, ik snap het al. Je bent natuurlijk voor gek gezet op het Pinksterkamptoernooi tussen ouders en kinderen. Je werd natuurlijk simpel uitgespeeld door Noah en nu pak je hem natuurlijk even terug. Gaat niet gebeuren. Noah krijgt de bal aangespeeld, je ziet hem even denken en slim als ie is, tikt hij de bal als een volleerd biljarter tegen het been van zijn verdediger en maakt een halve carambole. Hij raakte maar één been en bij biljart raak je er twee. Maar het effect is wel hetzelfde. 5-0 en dat is zeker niet onverdiend wanneer je naar de kansen kijkt waar de ploeg hard voor heeft gewerkt.

Zo. De eindfase van het spel komt in zicht. Een uitstekende bekercompetitie is door EBOH F1 gespeeld en de uitslagen liegen er niet om. In de poule 3 hoofdklassers uitgeschakeld, de hoofdklasser Tricht met 2-10 opgerold, de hoofdklasser Leerdam Sp. 55 met 2-1 verslagen en een gelijkspel tegen de hoofdklasser Oranje Wit 2-2 en dus verder in de beker. Op 5-12-15 de hoofdklasser Drechtstreek naar huis gestuurd met 5-1 en Sinterklaas tevreden. Op 20-4-16 de hoofdklasser Sliedrecht pijn gedaan door met 4-2 te winnen en vervolgens vandaag 25 mei 2016 de finale veiliggesteld door met 5-0 te winnen. Nie slekt. Mmm, nu ik het nog eens nalees, heeft EBOH F1 niet 4 hoofdklassers verslagen op weg naar de finale, maar 5. Persoonlijk vind ik het erg knap dat 1^e klasse ploegen als Unitas, Beesd, Alblasserdam en EBOH F1 als enige 4 ploegen over zijn gebleven van een toch zware bekercompetitie. En dat is een compliment aan alle vier de ploegen.

We zijn door. 4 juni is het zover. Onze tegenstander is Unitas. Een geduchte tegenstander, al zijn zij 5^e geworden in onze eigen competitie. Zij versloegen Beesd in de halve finale met 8-0 en dus zijn zij nét zo gedreven als wij. Wij gaan even niemand onderschatten. No sir. Oh ja, ik vergeet natuurlijk een stukje te schrijven over Enzo en Mitchell. Maar die komen nog aan bod hoor. Komt goed. Misschien Kaiper ook nog wat tekst toewijzen. Poe, nog een hoop schrijfwerk voor de boeg. Ik ben aan vakantie toe…en dat kan best kloppen, want de tekst vandaag is moeizaam tot stand gekomen. Wanneer iemand mij ziet bellen op het veld, dan ben ik gewoon mijn voicerecorder aan het inspreken. Dan moet je natuurlijk wel de knop indrukken om op te nemen en niet tegen een niet draaiende voicerecorder aan gaan staan praten. Wanneer je ‘m dan stop zet, dan zet je ‘m eigenlijk aan en dan neem je de minuten op die NIET gaan over de gescoorde doelpunten. Erg slim. Volgende keer maar gewoon tekst gaan noteren. Eén voordeel. Ik hoor mezelf alleen maar aanwijzingen geven. Moet ik mee ophouden. Deze jongens mogen dan jong zijn, maar ze weten wat ze moeten doen in een wedstrijd en daar moet ik meer op gaan vertrouwen. Ach, je leert elke dag bij.

De trotse coaches Richard en Martin.