Zaterdag 7-11-2015
EBOH F1 – Heerjansdam F1

Hadden we het vorige week nog even over de schuldvraag van het slechte spel van de afgelopen weken, vandaag ging het over hele andere zaken. Natuurlijk was EBOH F1 het Team van Week. En natuurlijk was Ömer vandaag de Speler van de Week en mocht hij van het begin tot eind meelopen met de selectie van EBOH 1. Dat speelde vandaag allemaal mee. En daar speelden wij als coaches natuurlijk helemaal op in.

Eén van eerste vragen aan het team was hoe ze zich zouden voelen wanneer ze de wedstrijd zouden weggeven aan Heerjansdam door slap te voetballen en dan nog daarna met een grote lach het veld zouden moeten oplopen met de spelers van het eerste van EBOH. Huh? Oh. Mmmm, daar hadden ze helemaal nog niet aan gedacht. Wij, de slimme coaches, natuurlijk wel. Je moet alles doen om je groep op scherp te krijgen, zei mijn slimme coach vroeger. Soms is een zachte aai over de bol het antwoord en de volgende keer is het heel teleurgesteld zijn doorslaggevend om een team qua gevoel weer op te krikken. No matter what. Wij, in de ICT branche hebben een gezegde: “If it ain’t broke, don’t fix it. Richard met zijn Q-montagebedrijf (wat een schandalige sluikreclame is dit) staat natuurlijk helemaal voor het omgekeerde. If it’s broke, call Richard. Waarom de Q nou gemonteerd moet worden, al sla je me simpel. Oh ja Richard, van de week ff afrekenen, ok?

De hele week stond in het teken van Heerjansdam en dat wat er achteraan zou komen. Ömer, die van de week te horen kreeg dat hij uitverkozen was tot Speler van de Week, liep al een paar dagen met zijn hoofd in de wolken. Er werd gefluisterd dat ie ’s avonds met een grote glimlach naar bed ging en daar ’s ochtends weer mee wakker werd. Nee, Ömer hoefde niet te worden wakker gemaakt op dé zaterdagochtend. Voor het ochtendkrieken stond ie al naast het bed en riep natuurlijk rond dat ie al naar de Schenkeldijk wilde. Kalm Ömer, de dag duurt nog lang….

Omwille van het Team van de Week gedoe werd de wedstrijd verzet naar 11 uur. Alle opa’s hadden dan ook voldoende tijd om hun krantje te lezen en een kopje koffie te drinken op hun gemak, voordat ze werden afgezet door het buurtbusje met hun looprekjes achter in de bus. Niemand had een smoesje om er niet te zijn. Ook de opa’s niet. Maar we hebben bij EBOH F1 niet te klagen hoor.

De familie van de mannetjes zijn altijd aanwezig, hoe vroeg er ook gevoetbald moet worden. En o wee als het verslag van de wedstrijd niet op tijd op de website wordt neergezet. Dan zijn die opa’s niet te pruimen hoor. Je krijgt bij elke gelegenheid te horen dat die smoesjes van je bril kwijt zijn en zo, helemaal nergens op slaan. Hoe heten die twee chagrijnige zeurende oude mannetjes ook alweer, die in de Muppet Show op het balkon zitten? Want ik moet er niet aan denken dat die opa’s zich ontwikkelen tot een hernieuwde versie van Statler en Waldorf. Dan hebben we als coaches helemaal geen leven meer. Dan moet je ze weer gaan verwijderen van de training en dan raakt iedereen overstuur en de volgende week slaan ze dan nog harder terug. Dus ben ik vanmiddag maar gelijk begonnen met tikken. Ik hoop op zo’n 2500 woorden uit te komen, want dan zijn ze een tijdje zoet en kan ik een hele week vooruit. Geen commentaar en geen rare opmerkingen langs de kant.

Om half 11 stonden we nog te kletsen voor het clubgebouw en gingen we alsnog weer te laat de kleedkamer in. Daar moeten we toch iets aan doen. De voorbereiding is vaak het halve werk voor een coach en hoe beter dit verloopt, hoe meer rust in het team en met een goede warming-up voorkom je de meeste startproblemen in de wedstrijd. Daarom begon ik meteen met het praatje in de kleedkamer, terwijl sommige ouders nog binnen waren. Maar het hielp. We stonden op tijd op het veld en we hebben voldoende op het gras kunnen inschieten om warm genoeg te zijn voor de wedstrijd. Dat ontbrak er vorige week nog wel aan en dat brak ons gewoon op.

De allereerste en de allerbelangrijkste opdracht voor deze wedstrijd was: “Ga altijd naar de bal! Maakt niet uit of in het bezit van je tegenstander of niet. Ga altijd naar de bal! Altijd? Ja, altijd!!” Tweede opdracht: “Word je gepasseerd? Geen probleem. Laat je hem wel lopen? Dan wel een probleem. Erachteraan!! Altijd? Ja, altijd!” Derde opdracht: “Krijg je een bal aangespeeld, aannemen en gelijk wegdraaien, naar links of naar rechts. Maakt niet uit. Altijd? Ja, daaaag….”

En vanaf de eerste minuut zat het goed. Meteen zaten de EBOH F1 spelers bovenop de spelers van Heerjansdam en eerlijk gezegd, dat was andersom ook zo. Vandaar de derde opdracht. Maar de eerste 2 simpele opdrachten werden keer op keer prima uitgevoerd. Het was vanaf het eerste moment duidelijk dat F1 had bijgeleerd van de teleurstellingen van de afgelopen weken. En ga maar na, ze halen alle punten binnen in de competitie en ze verliezen één oefenwedstrijdje en ze zijn helemaal niet tevreden. Zelf vonden ze ook dat hun spel er belabberd uitzag. En ze waren de afgelopen 2 weken dan ook helemaal niet blij. En dat kon maar op één manier veranderen. Werken, werken en werken. En dan het koppie er bij houden.

Na wat schermutselingen over en weer bleek dat EBOH F1 de zaak al prima op orde had. Mogelijke uitvallen van Heerjansdam werden door de 3 terriërs achterin meteen in de kiem gesmoord. Er gelijk bovenop vliegen en de bal gewoon afpakken. En niet staan af te wachten. Dat deden Marcel, Mitchell en Ömer fantastisch in de eerste minuten. En dat maakte het voor de de Fantastic Four (de spitsen Enzo, Vince, Delano en Noah) voorin een heel stuk makkelijker. Bij balverlies hadden Delano en Enzo een aparte opdracht gekregen. Terugvallen bij balverlies en het schot van Heerjansdam er uithalen.

Daar hadden we vorige keer nog zo’n moeite mee aan het eind van de wedstrijd en het is dat Kai toen in een prachtige vorm stak en alle ballen er, op één na, uitsloeg. Allebei deden ze dit prima invullen en het was gewoon zo dat Heerjansdam daardoor vleugellam werd gespeeld. Het was gewoon het wachten op het uitdrukken van dit krachtsverschil in kansen en doelpunten.

In de 3e minuut was het al raak. De eerste klap werd meteen uitgedeeld. De zoveelste voorzet werd door Delano half geraakt, maar de bal kwam precies bij Vince terecht, die zich geen moment bedacht. Met een halve omhaal en volgens mij met zijn zwakke rechterbeen (maar ik kan me natuurlijk vergissen, het gebeurt niet veel, maar het kan…) schoot hij de bal achter de verblufte keeper van Heerjansdam. 1-0. Dat was wel even een grote meevaller. Want je weet, als de doelpunten uitblijven, dan kun je het moeilijk krijgen.

De druk van EBOH F1 op Heerjansdam werd nog eens opgevoerd, want wanneer je scoort, dan smaakt dat naar meer. De ballen werden veroverd door de verdedigers en direct in de diepte gespeeld door zowel Marcel als Ömer. Marcel stond vandaag weer eens als vanouds te verdedigen. Hij bleef prima bij zijn man in de buurt en gaf ‘m geen strobreed ruimte. Erbovenop dus. Ook Ömer kwam regelmatig in balbezit en ook hij gaf of de bal diep of hij stoomde mee op. Nee, vandaag stond de verdediging opnieuw als een huis en de huisbewaarder vandaag, Mitchell, ruimde alles netjes op.

Brak er één toch door, dan was hij de aanvaller steeds een stap voor. Tja, als je verdediging gewoon alles tegenhoudt, dan krijgen de aanvallers meer ruimte om iets nieuws te bedenken. En dat gebeurde dan ook. 3 luttele minuten later kreeg Delano op het middenveld de bal, keek even op en zag Enzo aan de rechterkant vrijstaan en met een hele ruimte voor zich. Delano speelde Enzo in de loop naar voren aan, Enzo zette de turbo open richting het doel van Heerjansdam en met een prima onhoudbaar schot zette Enzo de 2-0 op het bord.

Prima pass van Delano en prima afgewerkt. 2-0 na 6 minuten was een stand die we vooraf met een groot gejuich hadden begroet, maar ik moet zeggen dat het gejuich na de 2-0 ook niet misselijk was, hoor! Koud 2 minuten later volgt een hoge voorzet van Vince vóór het doel en de glimlachende Ömer schoot de bal onberispelijk in. 3-0. Het schijnt dat Ömer even later gevraagd had te wisselen, want hij kreeg last van zijn kaken. Al 3 dagen glimlachen, het werd hem gewoon teveel.

EBOH F1 bleef aandringen. Heerjansdam moest alle zeilen bijzetten om EBOH van zich af te houden. En omdat we te graag en teveel tegelijk wilden, gingen er kansjes op meer verloren. In de 10e minuut kreeg Enzo nog een grote kans, maar de keeper van Heerjansdam vond het even welletjes voor vandaag. De laatste 5 á 10 minuten werd even gas teruggenomen en kabbelde de wedstrijd naar de rust. Met een ruststand van 3-0 en helemaal verdiend ook, liepen we breeduit glimlachend naar de kleedruimten.

En in de kleedkamer lieten de coaches hun pupillen weten dat dit nou precies was wat wij bedoelden. Werken en werken, samenspelen, gunnen en nog eens werken. Rode wangetjes van het rennen, dat is wat we wilden zien. Zweet op het voorhoofd, eindelijk. Er werd nog even gewaarschuwd voor gemakzucht, we gaan de tweede helft door zoals we in de eerste helft zijn begonnen en we winnen de tweede helft ook gewoon met 3-0.

Ben je moe, dan vraag je een wissel. Maar we gaan niet rustiger aan doen. Niks ervan. De tweede helft begon zoals we waren gestopt. De verdediging met Kai er achter had er vandaag zin in en was niet van plan om Heerjansdam ook maar één kans te geven. En dat gebeurde ook eigenlijk niet. De spitsen die onderling gewisseld werden liepen naar hartelust te voetballen en probeerde keer op keer door de toch wel stugge verdediging van Heerjansdam heen te komen.

Noah en Vince liepen te leuren en te sleuren en er werd hard gewerkt door deze ‘kleine’ grote mannetjes. Zowel Delano als Enzo had een dubbele opdracht. Natuurlijk moesten ze aanvallend scherp blijven en op elke bal jagen. Daarnaast moesten juist zij bij balverlies terugkomen om verdedigend de zaak gesloten te houden. En dat vulden ze allebei in voorbeeldig in. Keihard gewerkt, spitsen! Allevier!!

Na een tiental minuten werd EBOH weer eens flink gevaarlijk voor het doel van Heerjansdam. Met enkele corners, die geen resultaat hadden, werd nu een prima voorzet gegeven door Vince (of was het Enzo? Ach, ik word al een dagje ouder…) en opnieuw liep Ömer mee naar voren en hij was degene die de bal achter de rug van de keeper prikte. 4-0!! Ömer’s tweede en zijn dag kon niet meer stuk.

3 minuten later kwam Ömer opnieuw in de positie om te scoren en het scheelde maar weinig of hij had zijn eerste hattrick kunnen maken. Helaas pindakaas. 3 minuten later werd opnieuw een goede aanval door Delano opgezet en gaf opnieuw een gave crosspass naar de linkerkant, waar Enzo dankbaar de bal aannam, schijnbeweging naar links, kappen naar rechtsbinnen voor zijn favoriete rechterbeen en hij schoot met een prachtig effect de bal keihard in de rechterhoek. 5-0.

Met nog één minuut te spelen kreeg Heerjansdam een vrije trap op 15 meter van het doel. En ik stond in één lijn met het schot en volgens mij vloog de bal verdacht veel naar de rechterkruising, totdat ik een handje zag verschijnen tussen het kluwen van spelers. Die leek verdacht veel op de keepershandschoen van Kai. En met een katachtige sprong tikte hij de bal weg bij zijn doel, want laten we eerlijk zijn, 5-0 staat gewoon beter dan 5-1 en Kai had geen zin in tegendoelpunten.

En hij heeft er pas 3 tegen. En die 2 van verleden week tegen Groote Lindt, die zaten hem nog steeds dwars. Na een uitstekende wedstrijd gespeeld te hebben, gingen de jongens voldaan een patatje eten in de kantine met wat lekkers te drinken. Het lange wachten op de middagwedstrijd van het eerste was begonnen, maar om 2 uur was het dan eigenlijk zo ver. Met een instructie op zak gingen de jongens om halfdrie het veld op en mochten ze met de voetballers van beide teams meelopen. Hierna gingen ze fungeren als ballenjongen. Maarrrrr, er was een ballenjongen die géén ballenjongen was.

En dat was Ömer, the Boy with the Golden smile. Nog nagenietend van de ochtendwedstrijd, waarin hij maar liefst 2 doelpunten maakte en opnieuw een goede wedstrijd speelde. Hij mocht om halfeen de voorbespreking bijwonen van het eerste en hij mocht na de aftrap genomen te hebben ook nog eens plaatsnemen op de bank.

Ik raad er maar naar, maar ik heb zo’n flauw vermoeden dat ie vanavond slecht in slaap valt. En als ie dan eindelijk slaapt, dan verschijnt er een hele, hele grote grijns op zijn gezicht. Morgen even in zijn wang krijpen, want dit was, trouwens niet alleen voor hem, een droomdag voor Ömer. Maar niet alleen voor hem. Voor ons coaches was vandaag eindelijk weer de terugkeer te vieren van EBOH F1, zoals ze aan het begin van deze competitie waren begonnen. Gedreven, onstuitbaar, krachtig en talentvol. Op deze manier kun je als coach écht genieten van het coach zijn.

Dinsdag gaan we spelletjes doen op de training. Even de druk van de ketel, want ze hebben bewezen dat er rekening met ze gehouden moet worden, wie de tegenstander ook is. Dus opa’s en oma’s, mama’s en papa’s en nog meer van die komma esjes, wees trots op deze knapen zolang ze nog zijn zoals ze zijn, want voor je ’t weet zijn ze volwassen.

Gefeliciteerd F1. Uitstekende wedstrijd! Houd dit vast. Want als je ’t kwijt bent, komt het niet meer terug…….

De coaches.