Maandag 8-12-2014 EBOH E1 – GSC/ODS E1
“Waar is het feestje? Hier is het feestje!…. “ en dat 25 keer herhaald, galmde door de kantine. Negen uitzinnige voetballertjes, twee ouwe coaches en een vaste scheids van EBOH E1 vierden hun met grote overmacht behaalde kampioensschap in het najaar van 2014. De ontlading was groot na de krankzinnige wedstrijd die maandagavond aan de tientallen bezoekers werd voorgeschoteld. En inderdaad, er waren opa’s en oma’s, tantes en ooms, broers en zussen, neven en nichten, vriendjes en vriendinnetjes en dat 2 keer, want waarschijnlijk waren er ook nog een behoorlijk aantal supporters van GSC/ODS meegekomen. Dus een niet mis te verstane opkomst bij de kampioenswedstrijd van EBOH E1, een opkomst waar het eerste elftal van EBOH jaloers op zou kunnen zijn. Tja, niet raar, de jeugd heeft de toekomst!
Om half 7 stond de wedstrijd geprogrammeerd en het zag er de hele dag al niet naar uit dat een en ander door zou gaan. Met voorkennis van de voorbereidingen op de wedstrijd door de ouders, hielden we de vinger aan de pols om op tijd te weten of alles wel zou doorgaan en niets letterlijk ‘in het water’ zou vallen. Gelukkig werd het een uur of twee vóór de wedstrijd droog en dat was natuurlijk een seintje van boven. What’s gonna happen is gonna happen! Vóór het begin van de wedstrijd stonden een aantal EBOH E1 ouders op en rond de hoekvlaggen met Bengaals vuurwerk, zodat vrijwel direct na de aftrap al de helft van het speelveld niet meer zichtbaar was.
In de eerste 10 minuten van de wedstrijd was het alleen maar spanning en bedrukte gezichtjes. GSC/ODS wist wat hen te doen stond. Meteen erbovenop, druk op de bal en aanvallen maar. Eigenlijk een beetje zoals we zelf altijd voetballen, maar nu werd dat door GSC/ODS uitgevoerd. Er ontspon zich een gevecht, waarbij EBOH E1 niet zichzelf was en lijdzaam toekeek hoe GSC/ODS de ene na de andere aanval opzette en op verschillende posities regelmatig doorbrak.
Maar hoe zij ook het beste van het spel hadden ca. 10 minuten, in geen van de aanvallen waren zij succesvol. Telkens werd in de laatste fase van de aanval een mindere keus gemaakt of natuurlijk: Sil! Hij lag en stond in deze fase flink in de weg. Geen bal passeerde hem en dat was prettig voor de coaches, want zijn medespelers lieten zich een beetje overspelen. Het zijn de beruchte 10 minuten. We hebben het er al eerder over gehad. In de 12e minuut onttrok EBOH zich een beetje aan de greep van GSC/ODS en dwong een hoekschop af na een leuke aanval.
Een goed geplaatste bal van Harun werd vóór het doel van GSC/ODS gebracht en Furkan profiteerde dankbaar van deze kans. 1-0. Dat heet in voetbaltermen: ‘tegen de verhouding in…’ en ‘slim gevoetbald, eerst de tegenstander moe maken door hen te laten aanvallen en dan ineens toeslaan…’ Natuurlijk onzin, maar het past wel een beetje binnen de manier waarop EBOH E1 het hele seizoen al presteert. Je kunt nog zo goed zijn als je bent, je kunt ze onder druk zetten wat je wilt, maar van dit ploegje win je heel moeilijk en als je ze neerslaat, dan staan ze weer op, dan sla je ze weer neer, ze staan dan weer op en dan slaan ze jou neer. Dat is het eigenlijk zo’n beetje dit najaar.
Vanaf dit moment was het EBOH dat de klok sloeg en het ritme bepaalde. Aanvalsgolven rolden over GSC/ODS heen en in de 17e minuut was het opnieuw raak en hoe. Na een snelle uitval werd de verdediging van GSC/ODS vastgezet en de bal rondgespeeld. Bij een voorzet vlak vóór de keeper kreeg Daan de bal. Daan? Je zei Daan? Onze verdediger, niet lang geleden nog uitgeschakeld door een gebroken enkel? Inderdaad, Daan kreeg de bal en bedacht zich geen moment en schoot de bal op het doel, de keeper pareerde de bal, Daan schoot nog een keer en opnieuw liet de keeper de bal niet passeren.
Driemaal is scheepsrecht. Daan had er genoeg van, kneep met zijn linkerhand een blik spinazie open, liet de groente in de mond glijden en schoot de bal met dubbele beenkracht keihard in de hoek. 2-0!
Hij rende meteen weg met zijn armen in de lucht en sprintte naar de zijkant waar ie zijn familie in de armen vloog. Daan was de enige veldspeler van het team die in deze najaarscompetitie nog niet had gescoord. Tot vandaag 78 doelpunten gemaakt als team en niet één door Daan. Maar daar kwam vandaag gelukkig verandering in. Het was daarvoor zijn laatste kans en hij greep hem met beide benen. Het hele team, van spits tot keeper en de coaches stonden te juichen, want we hadden het er nog over gehad. Komt Daan in de juiste positie, speel ‘m aan en laat ook hem scoren.
Dit was een belangrijke 2-0. De titelaspiraties van GSC/ODS krompen ineen en de koppies gingen natuurlijk even flink hangen. Na 6 minuten maakte EBOH duidelijk waarom zij vrijwel de gehele competitie bovenaan hebben gestaan. In de 24e minuut werd een prima voorzet van Tarik door Mitchell gecontroleerd en de keeper uitgespeeld. 3-0. Vlak voor de rust werd in een combinatie tussen Tarik, Mitchell en Harun de bal simpel maar doeltreffend afgerond door Harun. 4-0.
Vlak hierna klonk het rustsignaal en gingen we goedgemutst naar de kleedkamer.
Er viel niet zo veel te zeggen. Slecht beginnen, maar dan ook écht slecht beginnen, geen doelpunt tegen krijgen, maar er dan toch 4 scoren. Tja, ga er maar aan staan. Ga dat maar uitleggen. Gelukkig wisten de E1 spelers zelf ook wel dat het begin van de wedstrijd niet om aan te zien was en dat er in de tweede helft uit een ander vaatje getapt moest worden. Dat er in de tweede helft nog een thriller zou ontstaan waar Michael Jackson nog een puntje aan kon zuigen, dat had niemand verwacht.
De tweede helft begon behoorlijk gelijkwaardig. EBOH speelde sterker, maar GSC/ODS bleef dapper zijn best doen om toch iets te doen aan de 4-0 achterstand. Eén goede voorzet kwam achter de verdediging van EBOH terecht en een inlopende GSC/ODS speler was net iets eerder bij de bal dan onze jongens en hij kopte de bal in ons doel. 4-1. Niets aan te doen. De 4-0 voorsprong was toch al enigszins geflatteerd en dus hadden we wel vrede met het tegendoelpunt. Maar door de vreemde krachten in de sport werd een volgende ongevaarlijke voorzet op ons doel van richting veranderd door Senn en stond er een minuut later ineens 4-2 op het scoreboard.
Vanaf dat moment verloor EBOH E1 even het hoofd en kwamen ze ineens niet meer onder de druk van GSC/ODS vandaan, die natuurlijk vol in de aanval ging. Waar is het feestje? Niet bij EBOH zullen zij gedacht hebben. Een minuut later een terugspeelbal op Sil. Wat er gebeurde weten we niet, wel dat er veel mensen stonden te joelen en te roepen en voor ie het wist lag de bal in het doel. 4-3.
En in een tijdsbestek van 4 minuten was de grote voorsprong verdwenen en was EBOH E1 rijp voor de slacht, zoals ze dat zeggen. In deze fase stond EBOH E1 letterlijk met de rug tegen de muur. Maar je zou denken dat Sil nu behoorlijk angstig zou zijn geworden van wat er komen ging. Niets is minder waar. Hij onderscheidde zich echt in deze fase! Vanaf de tiende minuut naar het einde heeft hij meerdere grote kansen van GSC/ODS om zeep geholpen. Hij lag in de weg, pakte hoge ballen en pakte zelfs de ballen die vrijwel onhoudbaar leken.
In een uitval van EBOH, die het initiatief terugpakte, werd eenvoudig de verdediging van GSC/ODS omzeild en zorgde Harun gelukkig voor de 5-3. Een beslissend doelpunt dachten we als coach. Maar de gifbeker was nog niet leeg voor Sil. Een inschattingsfout op een simpel te verwerken schot(je) glipte langs zijn handen in het doel. Dat ie die bal tegen moest houden, dan hoefde niemand hem te vertellen. 5-4. Wat een thriller. Toch veerde het hele team weer op. Niks ervan, we gaan hier geen punten schenken aan GSC/ODS. Schouders er onder en knallen maar
En dat gebeurde in het slot van de wedstrijd. GSC/ODS kon het tempo ook niet meer volhouden, maar hun opportunistisch spel had hen veel gebracht in de tweede helft. Het hielp ze niet. Vakkundig speelde EBOH hun opnieuw verkregen overwicht uit en besliste de wedstrijd binnen enkele minuten. De 6-4 en 7-4 volgden elkaar snel op. Tarik schoot de bal vanuit een corner rechtstreeks in het doel en dat zeker niet de eerste keer dat hem dat lukte. Jaïr pikte ook nog even een doelpuntje mee. Hij maakte aan alle illusies van GSC/ODS een einde door de wedstrijd definitief in het slot te gooien.
De wedstrijd was gespeeld en alles zat erin. Drama en melodrama. Spanning en sensatie. Zelfs de coaches van beide partijen stonden stijf van de adrenaline.
Na het laatste fluitsignaal ontplofte de zijlijn en liep iedereen het veld in. De jongens van EBOH E1 trots als ze waren, renden naar hun ouders en sprongen hen in de armen. Kampioen!!! Van de hectiek op het veld en er omheen heb ik als trainer even weinig meegekregen. Even tot rust komen en even alles laten bezinken. Even met Stephan felicitaties uitwisselen en elkaar nog staan te vertellen wat een rare, rare, rare wedstrijd dit vandaag was. Eigenlijk is kampioen worden helemaal niet leuk. Het is slecht voor je hart en als je niet wint is het ook nog eens slecht voor je humeur. Kampioen ZIJN is veel leuker.
En er werd dan ook in de kantine met volle borst gezongen: “Campeone, Campeone…”. Elke speler kreeg een kampioensbeker en een medaille. Een groot kunststof spandoek werd door de ouders aangeboden met alle namen van de spelers en de coaches van EBOH E1. Met daarop de tekst: Najaarskampioen 2014: EBOH E1 !!! Waar is het feestje? Hier is het feestje! Waar is het feestje? Hier is het feestje! Waar is het feestje? Hier is het feestje! Waar is het feestje? Hier is het feestje! Waar is het feestje? Hier is het feestje!
De (blije en trotse) coaches!
Voor de volledigheid:
Harun 2x
Jaïr 1x
Furkan 1x
Tarik 1x
Mitchell 1x
Én…….. DAAN 1x !!!
PS: zaterdag 13 dec speelt E1 de volgende ronde in de beker tegen Nieuw Lekkeland E1, 09:30 uit. Tot dan!
