Zaterdag 7 maart 2015: Alblasserdam E1 – EBOH E1

Het was ongeveer 5 maanden geleden dat ik een stukje schreef over de bekerwedstrijd tegen Alblasserdam E1. Een rare wedstrijd, een wedstrijd met twee gezichten, een wedstrijd overigens die aan het einde van de wedstrijd vrij eenvoudig in het voordeel van EBOH E1 werd beslist.

Daarnaast wisten we dat zij verleden week nogal onverwacht met 4-5 wonnen bij Dubbeldam, één van de verwachte concurrenten voor de koppositie. In de aanloop naar deze wedstrijd hebben we op de training aandacht besteed aan onze tegenstander van vandaag.

Enkele aan onze groep geassocieerde spionnen zijn de wedstrijd van Dubbeldam tegen Alblasserdam gaan bekijken en kwamen met een uitvoerig rapport terug. Wel een beetje jammer dat wij coaches daarover vlak voor de wedstrijd van vandaag werden geïnformeerd, maar ja, deze aanpak is nieuw en er gaat nog weleens wat mis. Met eigen ogen had ik een Alblasserdamse  Afrikaanse jongen zien schitteren, die de gehele Dubbeldamse verdediging passeerde en keer op keer gevaarlijk werd.

Aan het begin van onze wedstrijd werd al snel duidelijk dat deze jongen erg gevaarlijk was en erg gemakkelijk verdedigers passeert, net alsof ze er niet staan. Dat zal ook de reden zijn dat Dubbeldam onderuit ging tegen deze tegenstander. Ondanks dat kreeg EBOH E1 direct vanaf de aftrap de eerste grote kans. Na wat korte combinaties werd binnen 15 á 20 seconden Furkan in stelling gebracht en jammer genoeg miste Furkan deze doelrijpe kans door tegen de keeper aan te schieten. Iets te gehaast en ongericht. Erg jammer, want dat had de zaak al hééél vroeg kunnen beslissen.

Even later kreeg onze Alblasserdamse vriend (hij bleek Jonathan te heten; dat wisten we omdat hij zo vaak voor Alblasserdam aan de bal was…) een grote kans, maar hij schoot over. Een omzetting bleek wel nodig. Ons kuitenbijtertje Mitchell kwam hem regelmatig tegen en al was het verschil in gewicht behoorlijk, ons kuitenbijtertje deed precies wat van hem verlangd werd. Mee blijven lopen, blijven irriteren en elke keer in de weg lopen. Hij werd daarbij regelmatig ondersteund door Jaïr of Tarik en als deze jongen er dan toch langsglipte, dan werd het breekijzer Jaymi ingezet om deze jongen volledig te neutraliseren. Dan maar over de zijlijn. Weg is weg. In een tijdsbestek van 5 á 10 minuten werd deze jongen volledig ongevaarlijk gemaakt en daarmee was ook meteen de angel uit de ploeg van Alblasserdam. Het team van Alblasserdam leverde constant de bal in, want ook was het EBOH E1 snel duidelijk dat ze alleen maar de aanvoerlijn naar deze jongen moesten dichtlopen. Een oplossing die zij zonder aanwijzing verwezenlijkten.

Vanaf de eerste minuut werd telkens de aanval van Alblasserdam onderbroken en meteen werd door EBOH E1 omgeschakeld en de ene na de andere combinatie op de mat gelegd en daaruit volgden zeker 5 á 6 grote kansen. En als ik zeg grote kansen, dan kunt u rustig aannemen dat ik de doelpunten al had geteld. Maar EBOH E1 stond vandaag niet met scherp te schieten. Telkens wanneer Furkan of Jaïr de bal er voor het inschieten hadden, dan werd jammer genoeg niet zuiver gemikt in de hoek, maar op de keeper geschoten.  Het had na 15 minuten al 0-5 moeten staan.

Het veldspel van EBOH E1 was echt fantastisch en nou zijn wij als coaches natuurlijk bevooroordeeld, maar alles waar je op traint, dat kwam er uit. Geen egoïsme, maar in scoringspositie de bal geven aan een medespeler die er nog beter voor staat, dat is precies waar de coaches elke wedstrijd en elke training op hameren. Furkan was goed op dreef. Het klinkt een beetje overdreven, maar de verdedigers kregen geen vat op hem en hij speelde zichzelf met grote regelmaat vrij. Al benutte hij zijn kansen niet, ook de ballen die hij klaarlegde voor zijn medespelers, werden niet benut.

Tarik en Jaïr kregen eveneens kansen, maar het geluk, dat je soms nodig hebt om te scoren, ontbrak volledig. Mitchell, Jaymi en Daan hadden achterin alles onder controle. Druk naar voren, rugdekking geven wanneer een speler wilde doorbreken en gewoon keihard ingrijpen werd niet geschuwd.

Sil, die zijn duim blesseerde vlak voor de wedstrijd, werd vakkundig uit de wind gehouden. Hij hoefde erg weinig in te grijpen en op die manier kreeg zijn duim de tijd om te genezen. Na verloop van tijd kon hij weer volledig meedoen en hij werd met regelmaat betrokken bij de verdediging, wanneer een verdediger de bal niet kon afspelen. Alblasserdam kwam er niet aan te pas.

Toch, ondanks het zeer goede veldspel, de beloning hiervoor bleef uit. Het missen van de kansen gaat op een gegeven moment tegen je werken. Je raakt steeds meer overtuigd van het feit dat de bal er vandaag er niet in zal vliegen, wat je ook doet. En een oude voetbalwet treedt dan meestal in werking. Als jij niet scoort, al ben je de betere ploeg, dan scoort vaak wel jouw tegenstander. En dat zou niet goed hebben uitgepakt, vermoeden wij als coaches.

In de laatste 10 minuten van de eerste helft werden de zaken dan toch gelukkig hersteld. In de zoveelste Tarik-corner vloog de bal de eerste paal voorbij en de meegekomen Jaymi tikte vakkundig bij de tweede paal de bal ongehinderd in het doel. 0-1!! Pffff, er viel even een last van de schouders van de coaches. Maar ook van de spelers, denk ik. Kort erna, opnieuw een onderschepping. Dit keer loopt Furkan vanaf het middenveld richting doel, omspeelt de verdediger en hun laatste man is te laat.  Furkan haalt hard uit met rechts en deze keer verdwijnt de bal precies in de linkerhoek. 0-2!

Even later breekt de rust aan en loopt de ploeg, coaches inclusief, tevreden naar de kleedkamer.

“Geweldig gespeeld mannen!” Dat is één van de eerste dingen die we zeiden toen we de kleedkamer binnenkwamen. Erg goed gespeeld. Als één blok, als één ploeg, niet egoïstisch, goed blijven kijken, , leuke combinaties, alleen jammer voor al die kansen! Maar het staat 0-2. We geven dit niet meer weg. Tweede helft gaan we gewoon verder waar we gebleven waren.

Eind eerste helft werd een wissel doorgevoerd. Harun er in en Jaïr kwam teleurgesteld het veld uit. Grote kansen gehad, maar niet gescoord. En daar word je als tovenaar ongelukkig van.

Daan gewisseld en zijn plek werd door Senn ingenomen. Keihard gewerkt en zijn tegenstander geen kans gegeven. Daan staat altijd paraat om in te grijpen. Hij moet alle zeilen bijzetten om snelle buitenspelers te kunnen volgen, maar één ding moeten zij niet vergeten. Daan blijft doorgaan net zo lang tot ie de bal heeft. Je bent nooit van hem af. Senn, een totaal ander speler. Hij gaat niet graag de confrontatie aan, maar wanneer wij als coaches roepen: “Erbovenop, pak hem aan!” dan pakt ie de man ook gewoon aan. Nu alleen nog maar standaard zo voetballen, Senn, dan kunnen ze gewoon niet om je heen! Ferhat stond de eerste helft wissel, want afspraak is afspraak, is een ouder te laat voor het verzamelen, dan sta je de eerste helft wissel.

De tweede helft was iets rommeliger, maar duidelijk was dat er maar één ploeg écht aan het voetballen was. Het is een raar fenomeen. Schrijf bijvoorbeeld anderhalve pagina over de eerste helft en waarschijnlijk minder over de tweede helft. Maar juist in die tweede helft komt de ware kracht van EBOH E1 naar boven. Dat is kracht, doorzettingsvermogen en scoringsdrang. De eerste helft zien wij als coaches het liefst. Verzorgd voetbal, combinaties, zelfopoffering en teamspirit.

Ook duidelijk is dat Ferhat, onze laatste en dus nieuwe aanwinst ook daadwerkelijk een grote aanwinst is. Goed aan de bal, technisch, snel, wendbaar en grote drang naar voren. Leuke eigenschappen om te hebben als beginnend voetballertje. Deze jongen gaat EBOH E1 helpen om de doelstellingen van dit seizoen te behalen, want ook is hij een sociale voetballer. Ziet zijn medespeler vrij staan en stelt een ander in staat om uit te blinken. Ferhat werd ingebracht voor Furkan.

En dat pakte al snel goed uit. Na een goeie combinatie komt Ferhat bij de achterlijn aan de bal, een goeie pass op Tarik, die de bal simpel het doel inschiet. 0-3. Wedstrijd gespeeld

Zo veel als we misten in de eerste helft, zo effectief waren we in de tweede helft. Oh, nu ik het zo lees, lijkt het alsof Furkans wissel goed uitpakte. Nee, zo is het niet. Ferhat is gewoon een goeie aanwinst.

Jaymi, Tarik en Mitchell werden na 10 minuten gewisseld. Jaymi en Tarik keihard gewerkt en zij zullen tevreden zijn over hun prestatie vandaag. Wij in ieder geval. Tarik was voor de rust gevaarlijk met zijn schoten, waarvan één op de lat. Hij zei nog, “Ik liep er eigenlijk tegenaan…”. Nou, zei ik terug, je moet vaker tegen zo’n bal aanlopen, het zou een prachtig doelpunt zijn geweest. Maar het hoorde een beetje bij de eerste helft, waarin er veel kansen waren, maar weinig raak.

Jaymi. Tja, die had een grijns van oor naar oor. Het belangrijkste doelpunt van de wedstrijd gemaakt, want de eerste is altijd de belangrijkste. Daarnaast stond ie vandaag weer als een huis. En die staan meestal heel erg stevig.

Mitchell was wel heel erg tevreden. Niet gescoord, maar hij had er mede voor gezorgd dat onze Alblasserdamse vriend Jonathan geen enkel moment gevaarlijk kon worden. Niet in de eerste en ook niet in de tweede helft. En dat is lekker voor het zelfvertrouwen van een klein mannetje. Zo zie je maar, je hoeft niet groot te zijn om grote daden te kunnen verrichten…

Natuurlijk was de wedstrijd nog niet voorbij.  Nu waren we wel heel erg tevreden over de eerste helft, maar dat wil niet zeggen dat er slecht werd gevoetbald in de tweede. Integendeel. Ook in de tweede helft liepen de combinaties goed. Een een-tweetje tussen Harun en Jaïr en Harun krijgt de bal prima terug, loopt op de keeper af en schiet de bal hard in de rechterhoek. 0-4.

Harun speelde vandaag niet echt opvallend, maar wij zien Harun als de lijm tussen de aanval en verdediging. Hij is erg goed in het onderscheppen van de bal en het opjagen van de tegenstander.

Maar zijn aanvallende kwaliteiten zijn zeker niet minder. Hij blijft altijd gevaarlijk en speelt heel vaak heel slim. Snel en wendbaar en ook goed aan de bal. Jaïr is de man van de onnavolgbare passeeracties. En heeft een neusje voor ballen, waar een ander niet veel mee kan. Je ziet de raarste doelpunten vallen en dan weet je één ding zeker. Jaïr was erbij.

Vandaag was ie een beetje teleurgesteld in zijn acties. Er volgden geen doelpunten. Maar in de laatste 10 minuten word een halfhoge voorzet uit een corner in zijn richting gestuurd en zoals ik al zei, een bal op buikhoogte, daar kun je meestal niks mee. Maar Jaïr zakte door zijn knieën en nam de bal met een draaiing op zijn hoofd en schampkopte de bal in de linkerhoek, de keeper verbluft achterlatend. 0-5! En daar was ie blij mee. Reken maar.

Als slot op een uitstekende wedstrijd werd in de laatste minuten een doortikcombinatie tussen Furkan, Senn en Harun als laatste doorgetikt naar Ferhat, die als een vogeltje zo vrij stond en een schijnbeweging in zijn schot maakte, waardoor de keeper naar de rechterhoek dook en Ferhat de bal keihard in de linkerhoek schoot. En dat is natuurlijk een mooi debuut. Doelpuntje meegepikt. 0-6.

De uitslag stond daarmee wel zo’n beetje vast. Maar toch lieten we de teugels teveel vieren en daardoor kwam, jawel, Jonathan van Alblasserdam toch weer in beeld. Hij brak door op rechts en liet Sil jammer genoeg met zijn harde schot geheel kansloos. 1-6. Meteen werd er afgefloten.

Een uitstekende wedstrijd gespeeld. Ben er oprecht trots op. Dat de jongens hun opdrachten zo goed zouden kunnen uitvoeren, dat hadden wij zo snel nog niet verwacht. Want samenspelen is de truc. Jezelf opofferen voor een ander is één van de moeilijkste dingen om voor elkaar te krijgen. En daar mogen we met zijn allen écht trots op zijn.

De coaches