De basis voor het succes
Een samenvatting van 10 punten, die hebben bijgedragen aan het succes van EBOH in het seizoen 2017/2018
Een gouden duo
Het was een gouden greep van het Bestuur om 2 trainers aan te stellen in plaats van 1.
het duo Ries Fok en René Ebbers vult elkaar uitstekend aan, de extraverte tegenover de introverte, de spraakwaterval tegenover de bedachtzame, de groepsdynamiek tegenover de individuele benadering. Maar dan moet het ook in de praktijk nog werken en dat deed het buitengewoon goed, met recht een gouden duo. Met allebei een zoon in het team, die net als ieder een schouderklop krijgt als het goed gaat of op hun sodemieter (misschien zelfs nog meer) als daar aanleiding toe is. Met allebei ook hun contacten waardoor op een hoger nivo acterende spelers terug kwamen op het oude nest.
Een zuinige defensie
De defensie stond vanaf het begin als een huis en heeft over het algemeen niet veel weggegeven. Met op de rechtsbackpositie topscorer! Leroy Verkerk of zaalvoetbalinternational en slangenmens Jordany Martinus. Met in het centrum power in de vorm van Jesse Rensen en Jordy Fok en op linksback de man met de verre ingooi en Spaanse roots Jeffrey Manzanares, afgewisseld door Mo Salman, die ook prima uit de voeten kan in het centrum. En als sluitpost Pim Versluis, die alleen bij IFC uit een onzekere indruk maakte en een lullige tegengoal kreeg bij ZBC’97. Daar stonden vele heldhaftige optredens tegenover zoals uit bij Alblasserdam, Streefkerk en Schelluinen.
Een creatief middenveld en voorhoede
Aan voetballend vermogen geen gebrek in de middenlinie en in de aanval. Leroy Verkerk stoomde ouderwets op aan de rechterkant met goals en assists. Thomas Keuter bleek een geweldige aanwinst in de as van het veld en Jeffrey Monster liet zien de meester van de steek te zijn, zijn teamgenoten altijd aansporend. Wesley Ebbers bewoog zich prima tussen de linies en ook Ricardo van Yperen was overal aanwezig zonder 1 minuut te missen. Een echte spits hadden we niet, ook al omdat Henk te Slaa vroegtijdig geveld werd door een knieblessure, maar wat geeft dat als iedereen op het middenveld kan scoren. De enige echte voorhoedespeler was, buiten de incidenteel spelende Johnny Granger, Regga Regales , die menige tegenstander horendol speelde en zijn hielen liet zien. En dan hadden we Gianni Weststrate, Henny Otto en de in het begin van het seizoen geblesseerde Antonio Manzanares nog achter de hand, weliswaar geen basisplaats, maar zij maakten het elftal niet zwakker, integendeel.
Een hoeveelheid doelpunten
Het waren er 72 en het hadden er nog veel meer kunnen zijn. Er waren wedstrijden bij, waarin EBOH door een gebrek aan scorend vermogen niet kon winnen, zoals thuis tegen Groote Lindt, IFC en de Zwerver. Door het mooie combinatievoetbal waren er kansen te over en EBOH liet zien ook klappers te kunnen maken, zoals de 6-0 tegen Vuren, de 5-0 tegen Schelluinen en ZBC’97 en de 7-0 tegen Leerdam Sport’55 in de kampioenswedstrijd.
Topscorerslijst EBOH seizoen 2017/2018
1.Leroy Verkerk 17
2.Regga Regales 11
3.Thomas Keuter 9
4.Ricardo van Yperen 8
5.Jeffrey Monster 6
6.Jesse Rensen 6
7.Wesley Ebbers 6
8.Antonio Manzanares 3
9.Jordany Martinus 2
10.Henk te Slaa 2
11.Henny Otto 1
12.Johnny Granger 1
Een gering aantal schorsingen
Het basisteam hoefde maar zelden aangepast te worden. In vorige seizoenen waarin EBOH tegen degradatie streed leverde een karrevracht aan kaarten problemen op. In dit seizoen liep de tegenstander achter EBOH aan en beperkte de schorsingen zich tot een enkele wedstrijd voor Jesse Rensen en 2 wedstrijden voor Mo Salman, die zich verdedigde tegen een smerige handeling van Streefkerk aanvoerder Christiaan de Jong.
Een vriendenploeg
Het trainersduo heeft er een hecht team van gemaakt, die voor elkaar door het vuur gingen, maar ook elkaar de waarheid durfden te vertellen als er iemand verzaakte en dat hield de ploeg scherp.
Een spoedig herstel
De ploeg bleef nooit lang bij de pakken neerzitten na een zeperd. De knopen vlogen om de oren in de kleedkamer en op het veld na Vuren uit en IFC uit, waar in blessuretijd 2 doelpunten voorsprong knullig werd weggegeven. Na Vuren uit volgde een knappe 3-2 bekerzege op VVGZ en na de 4-4 bij IFC werd een week later bij Schelluinen wel een voorsprong vast gehouden door geleerd te hebben van de gemaakte fouten.
Een mooie opbouw
Niet alleen in het spel, maar ook gedurende het seizoen. EBOH eindigde de 1ste periode als 3de met 4 punten achterstand op de Alblas en eindigde in de 2de periode op 2 punten van de Zwerver om met een machtige eindsprint de top te bereiken. De uitwedstrijd bij Streefkerk spreekt het meest tot de verbeelding. Ruim een uur met 10 man spelen en toch met 0-2 het potje uithalen tegen een naaste concurrent door onverzettelijkheid uit te stralen voor de ogen van vele met de Partyliner van de EDAD meegereisde supporters. Wat een feest na afloop!
De twaalfde man en de jeugd
De supporters steunden de ploeg op de momenten dat ze het nodig hadden, met als hoogtepunt Streefkerk uit met de Paryliner en de jeugd was meer dan ooit warm betrokken bij het eerste elftal door als ballenjongens/meisjes te fungeren, als pupillen van de week en om de ploeg massaal te ondersteunen bij Groote Lindt, door gewoon pas na de wedstrijd naar het Pinksterkamp te vertrekken. Hulde voor de jeugdorganisatie van EBOH!
De staf, lange Frans en Joop
De staf is ook niet onbelangrijk en stond dit seizoen als een huis met verzorger Dennis Vondermans en Hans Wijker als stand in, teammanager Frits Braun, die bij het juichen voor weer eens een doelpunt zijn neus flink beschadigde door over de koffer van Dennis te struikelen en lange Frans. Frans Stal kwam over van GSC/ODS en was langs de lijn niet over het hoofd te zien, af en toe mikpunt van supporters, zoals bij Ameide uit, maar Frans zong vrolijk mee en bij Alblasserdam uit pakte hij even stevig een aanvaller van Alblasserdam vast in de houdgreep, die lelijk tegen hem deed vlak voor tijd bij een hoekschop. Dat doet hij nooit meer. “Het eerste jaar als vlagger hier en gelijk kampioen” riep Frans tegen een ieder die het maar horen wilde. En tenslotte was er een belangrijke rol weggelegd voor Joop van Eck. Hij fungeerde als mental coach voor de spelers in een vaderlijke rol en trad ook op als vertrouwenspersoon.
