Op zaterdag 13 februari gebeurde iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden…. Ik brak mijn scheen- en kuitbeen na een, eerlijk gezegd, helaas lompe tackle van mijzelf…. Zucht.
Waarschijnlijk het einde van mijn veelbelovende carriere…
Diezelfde zaterdagavond ben ik geopereerd, en heeft men een stalen pen in mijn scheenbeen gezet welke boven en onder met 2 schroeven is vastgezet.
Het gaat inmiddels de goede kant op, echter in het ziekenhuis deelde de chirurg mij vandaag nog wel even mee, dat volledig herstel wel 20 weken kan duren… Nogmaals: zucht.
Vanaf nu staat alles in het teken van revalideren. Eerste stapjes zetten. Zodat ik in ieder geval weer wat mobieler wordt, en bijvoorbeeld ook weer naar mijn werk kan (nu werk ik vanuit huis).
Mijn eerste sportieve doel is om met Pasen “gewoon” met D1 mee naar Stotfold te kunnen gaan!
Wat mij heel goed deed waren alle belletjes, kaartjes, appjes, bezoekjes etc, en ik wil vanaf deze plek dan ook speciaal het 5e elftal, de D1 en het hoofd- en jeugdbestuur bedanken voor de attenties die ik heb mogen ontvangen. Top!
Tot gauw aan de Schenkeldijk!
Groeten,
Stephan Rovers
