Woensdag 22-10-2014

EBOH E1 – Papendrecht E1/E2 comb (Oefenwedstrijd)

Afgelopen woensdagavond 22-10-2014 wikkelden we, in plaats van een training, een oefenwedstrijd af tegen een combinatie van Papendrecht E1 en E2. In de hoop een sterke tegenstander te treffen, gingen we vol goede moed en zelfvertrouwen het veld op. Beetje nat gras, droog weer, bewolkt en niet te warm. Heerlijk weer om te voetballen dus, al stonden hier en daar wat ouders te rillen van de kou. Het smoesje dat zij stilstaan en wij niet gaat natuurlijk niet op. De trainers zouden maar wat graag meevoetballen, maar of zij het niveau en de inspanning goed zouden kunnen verwerken, dat is maar helemaal de vraag.

Onze vaste scheids Jan Willem Sewalt, voor insiders JeeWee of als je interessant wilt doen, Gee-DoubleYoe, was vanavond afwezig en werd vakkundig vervangen door de vader van Akin Ekiz. We hadden de jongens vooraf verteld dat ze er tegenaan moesten zoals in een echte competitiewedstrijd en niet zoals ze vaak van het Nederlands elftal zien, slap en niet geconcentreerd. En zo geschiedde. Meteen vanaf de eerste minuut er bovenop en laten zien dat je er bent en dat je er bent om het de tegenstander lastig te maken en niet van plan bent cadeautjes uit te delen. Het is de tactiek van ‘de eerste klap is een daalder waard’ en het maakt de tegenstanders meteen duidelijk dat ze er met het koppie moeten bijblijven, anders vreten we je op. Oké, het is een beetje psychologie van de koude grond, maar het werkt vaker dan je denkt en als een tegenstander er niet goed mee om kan gaan, dan staat het in de hoofdjes al vaak 1-0.

In de eerste minuut al krijgt Furkan de bal aangespeeld en vuurt maar meteen een kogel af op het doel, die helaas voor ons net naast vliegt. Fanatiek wordt Papendrecht op de huid gezeten en al kun je zien dat zij best aardig kunnen voetballen, ook zij zijn gedeeltelijk 1^e jaars E en dat wreekt zich dan toch tegen een groep 2^e jaars EBOH E1. Dat kleine jaartje verschil maakt op deze leeftijd veel verschil. In situaties waar het draait om man-tegen-man gevecht, gaat het vaak om het recht van de sterkste. In de 2^e minuut al vindt Mitchell de ruimte om nog een vuurpijl af te schieten, maar opnieuw helaas zonder doel. Je kunt zeggen dat de psychoblabla toevallig goed werkt, maar feit blijft dat Papendrecht een beetje overrompeld werd door deze aanpak en de 1-0 kon dan ook gewoon niet uitblijven.

In de 5^e minuut gaf Mitchell vanaf rechts een strakke diagonale pass op Harun op links, Harun loopt door en schiet helaas ook naast. Nu is het wel zo dat het vizier nog niet op scherp stond. Dus wel kansen, maar geen doelpunt, maar dat zou gauw veranderen. In de 6^e minuut komt een voorzet van Jaïr tegen de paal terecht, opnieuw pech, maar in de rebound komt Furkan inlopen en maakt vrij eenvoudig de 1-0. Een terechte tussenstand. Nog geen kans van Papendrecht en de eerste tik is uitgedeeld. In de daaropvolgende minuten gaat het spel een beetje over en weer en wordt door EBOH goed verdedigd. Jaïr valt in die fase goed op door onderscheppingen en passeerbewegingen om medespelers daarna vrij te spelen. Onze steeds wisselende verdediging lijdt nog steeds onder het uitvallen van Daan enkele weken geleden en om die reden moeten vaak spelers, die deze positie niet gewend zijn, het gemis van Daan zo goed als ze kunnen proberen in te vullen.

Tarik, Mika, Mitchell en Jaïr worden nogal eens gebruikt om die rol in te vullen. En het moet gezegd worden dat alle vier jongens hun uiterste best doen om dat goed mogelijk te doen. Dat is voor hen niet makkelijk, maar ze doen het wat ons betreft uitstekend. En dat mag zeker ook eens worden gezegd. Mika is nieuw en moet nog een heleboel leren, maar wat hij niet goed kan, maakt hij met hard werken weer helemaal goed. Het komt wel goed met hem. Moet vaak wel boven zijn macht spelen, maar zoals gezegd. Geef het tijd. Komt wel goed.

Mitchell, Tarik en Jaïr zijn eigenlijk middenvelders/spitsen, maar doen hun best voor het team. Ze zijn op meerdere posities inzetbaar en daar maken wij als trainers vaak handig gebruik van. Fijn om dat soort spelers in je team te hebben.
Tarik komt weer steeds beter in zijn spel. Zijn schot gaat weer vooruit en hij durft weer lekker keihard uit te halen. Loopt zichzelf weleens voorbij en twijfelt teveel. Niet twijfelen Tarik, doen en snel, dat is veel beter. Jaïr is een raar mannetje, maar hier wel goed bedoeld. Als verdediger vreet ie spitsen voor het ontbijt en in de aanval is het de onberekenbare spits die de mooiste doelpunten maakt met die verschrikkelijke punt op zijn voetbalschoen. Door Stephan weleens gekscherend de Tovenaar genoemd. Heeft een heerlijke passeertechniek en een hard schot in de benen. Maakt daar te weinig gebruik van.

Mitchell, de kleinste telg van de Rovers en EBOH E1, maar groot in zijn daden. Is tweebenig, snel en wendbaar, scoort meer belangrijke doelpunten dan je zou denken (zelfs met het hoofd) en kan de hele wedstrijd blijven gaan. De smeerolie van je team. Loopt voorin en achterin, herstelt veel en moet veel achterin staan. Kunnen hem daar gewoon niet missen.

Gelukkig gaat het met Daan weer een heel stuk beter. Het gips is verwijderd en hij mag weer rustig aan buiten spelen, fietsen en zelf zal hij weleens tegen een bal aan schoppen. Voetballen mag ie niet en wij als trainers willen dat ook zeker niet haasten. Pas als hij zelf het gevoel heeft dat ie weer kan voetballen en dat zijn dokter/fysio dat ook vindt, dan zal hij met open armen in de groep worden ontvangen. Dat is één ding dat zeker is.

Nu hoor ik de stemmetjes al op de achtergrond. En Sil, Jaymi en Senn dan? Tja, dat zit zo. Wij zijn allemaal mensen en mensen geven vaak aan diegenen van wie ze weten dat ze altijd presteren en het vrijwel altijd goed doen, te weinig complimenten. En dat geldt ook voor ons.

Jaymi staat altijd als een rots in de branding, redt vaak de ballen die anderen zouden laten lopen, is sterk tegen elke tegenstander en is er altijd. Compenseert mindere techniek met overmatige inzet en juist wanneer je denkt dat je hem voorbij bent, pakt ie toch nog de bal af. Een rasverdediger!
Sil heeft de meest ondankbare taak. Wanneer er een bal invliegt die hij misschien wel of niet had kunnen hebben, dan is de neiging bij iedereen in het algemeen altijd om de keeper daarvan de schuld te geven. Terwijl wij weten dat de verdediging dan meestal een fout heeft gemaakt. Maar Sil laat er helemaal niet veel invliegen, hoor. Hij houdt veel meer tegen dat het doelsaldo van 23-4 laat blijken.
Senn is een apart geval. J Je bestempelt hem als een vaste verdediger, maar je ziet hem meer voorin dan achterin. Zodra hij de kans krijgt om mee te gaan, dan staat hij er. Lijkt af en toe traag in het terugverdedigen, maar dat komt omdat hij hele stukken veld oversteekt om de aanval kracht bij te zetten. Dat heeft hem zelfs al mooie doelpunten opgeleverd. Kappen is zijn opvallende techniek.

Wie blijven er over? De spitsen Harun en Furkan. Geen sterren in het terugverdedigen. Typische luie spitsen, die hun energie helemaal steken in hun aanvallende acties. 2 heel verschillende aanvallers. Furkan de sloper van verdedigers. Blijft onvermoeibaar in het passeren en lastig vallen van verdedigers om zo snel mogelijk voor de keeper uit te komen en te kunnen scoren. Drijft zijn acties vaak te ver door, maar krijgt steeds meer oog voor zijn medespelers. Hij maakt overigens veel en vaak ook prachtige doelpunten.

Harun heeft te vaak oog voor zijn medespelers en gaat te weinig zijn eigen kans. Staat vaak slim opgesteld en pikt meestal in elke wedstrijd zijn doelpuntjes mee. Is sterk in het passeren, maar heeft moeite zijn rust te bewaren als ie vóór de keeper uitkomt. Is erg lastig voor verdedigers en stoort erg goed. Het onderscheppen van ballen en het geven van de juiste voorzet is zijn kracht.

 Oh ja, de wedstrijd. Halverwege de eerste helft komt Jaymi in balbezit vooruitgeschoven op het middenveld, geeft een goed pass op Mitchell op links, slim balletje naar binnen op Furkan en eenvoudig schiet Furkan de bal in de hoek. Goed uitgespeeld. 2-0.

In de tweede helft leidt een combinatie tussen Mitchell en Harun tot een schot op de paal en verdween de kans op 3-0. Na de zoveelste corner wordt de bal helaas door een tegenstander in eigen doel gewerkt, maar het cadeau wordt hartelijk door E1 in ontvangst genomen. 3-0.

Wat dieper in de 2^e helft wordt de score nog even opgekrikt naar 4-0 door Mitchell. Een regelmatige overwinning op een leuke tegenstander, die uiteindelijk ook weer te weinig in kon brengen tegen een haast onoverwinnelijk EBOH E1 dit seizoen. En dan nu maar waken voor het grote gevaar van de onderschatting. Er liggen nog voldoende moeilijke wedstrijden in het verschiet en de competitie is nog verre van beslist. Maar van dit soort oefenwedstrijden wordt je gaandeweg wel beter en beter.

De coaches.