Vandaag, zondag 23 oktober, nam EBOH JO11-2 deel aan het Voetbal Talenten Toernooi in Monster. Met zware mist werd de reis aangevangen om al vroeg op het Polanenterrein van SC Monster aanwezig te kunnen zijn. Natuurlijk is het gewoon dat alle ploegen op tijd zijn om gezamenlijk dit toernooi te openen. De opening werd ook ditmaal verzorgd door een goede bekende van EBOH, t.w. Ed Piket. Zijn toespraakje werd afgesloten met het Nederlandse volkslied.

In Monster, een klein plaatsje aan de kust onder de rook van Den Haag, was het overigens vanaf dit moment prachtig weer. En ook dat is op een VT toernooi weleens anders geweest. Fantastische omstandigheden voor een gezellig toernooi. Om 10 uur begonnen de wedstrijden en EBOH JO11-2 kon meteen aan de bak. De tegenstander was het tweedejaarsteam van SC Monster. Hup, meteen het vertegenwoordigende E-team van de organiserende VTT vereniging. Makkelijker kun je niet beginnen, toch?

Een vreemde wedstrijd. We kwamen onder druk te staan en aan de andere kant werd SC Monster niet écht gevaarlijk. Met een gelukje kwamen we op 1-0 door een eigen doelpunt van een Monstertje. Hm, dat kon veel slechter. Ik had opgeschreven als commentaar: ‘Gelijkopgaand’. En zo was het ook. We stonden redelijk tot goed te voetballen en tot de laatste 5 a 10 minuten van de wedstrijd kwamen we eigenlijk niet in gevaar. Maar SC Monster was niet van plan om de eerste wedstrijd te verliezen en dus kwamen zij, op zich verdiend, toch langszij. Met een uitgespeelde aanval trokken deze, in sommige gevallen grotere jongens van SC Monster, de stand gelijk. Niet onverdiend, want zij hadden wel wat overwicht. De wedstrijd eindigde in 1-1 en omdat het nooit leuk is om te beginnen over scheidsrechters, doe ik het niet. Laat ik het maar laten bij de opmerking dat wij toch maar gezegend met goede scheidsrechters bij EBOH.
Om 11 uur stond de tweedeklasser OVV op het programma. Een rare wedstrijd. Enerzijds starten we deze wedstrijd redelijk goed, maar de klad kwam er al snel in. Al werd de wedstrijd geopend met een mooi doelpunt van Enzo, die op de keeper af kwam lopen, een schijnbeweging plaatste, hem voorbijliep en met zijn zwakke linkerbeen intikte. Maar we leken niet helemaal wakker en dat is raar wanneer je al om 7 uur bent opgestaan. Een tegenstander die we eigenlijk zouden moeten oprollen, maar waar we eigenlijk kansloos tegen ten onder gingen. 3-1 verlies.

De 3^e poulewedstrijd moesten we tegen BVCB ofzo aantreden. Een hoofdklasser. Erg irritante mannetjes bleek later. Maar dat vond ik ook van de coach. Een beetje hooghartig uit de startblokken en met een houding van: “Jullie zijn net vloeitjes. Die worden opgerold”. Het grappige was dat binnen een enkele minuut EBOH JO11-2 uitbrak en Enzo in stelling werd gebracht. Een scherpe pass van Delano werd meteen verzilverd door Enzo en de coach van BVCB (ofzo) ging helemaal uit zijn dak. 1-0 voor EBOH. Een minuut later werd Enzo opnieuw voor de keeper gezet en het is dat hun keeper zijn inzet goed pareerde, anders zou de 1^e helft gewoon met 2-0 zijn afgesloten.

Helaas miste Enzo de kans en in de tegenaanval scoorde de tegenstander wel aan de andere kant. Zal je altijd zien. Jammer. In een vervolgaanval scoorde OFZO de 2-1 en het vervelende gedrag van de naast hun schoenen lopende mannetjes begon vorm te krijgen. Vervelende opmerkingen aan het adres van EBOH was schering en inslag. In de tweede helft werd een pass door Maikey prima onderschept, maar zijn bal vloog jammerlijk genoeg precies in de linkerbovenhoek van zijn eigen doel. Kan gebeuren. Flinke pech. Maar dan zo’n jongen gaan pesten in de wedstrijd zelf, dat is iets waar ik erg boos om kan worden. Heel vervelend clubje van over het paard getilde voetballertjes. Een coach die helemaal uit zijn dak gaat van de 3-1. “Hé coach, het is een eigen doelpunt hoor! Geen Messi van jouw ploeg die een prachtig doelpunt maakte, hoor!” Erg irritant. Hij probeerde me na de wedstrijd nog een handdruk af te troggelen, maar het blijft lastig een hand te krijgen van iemand die juist van je vandaan loopt. Verstandige zet van mezelf. Je gaat dan weer dingen zeggen waar je achteraf helemaal géén spijt van hebt en dat schiet ook niet op. Toch? Een beter team van tweedejaars, maar wat een verschrikkelijk clubje zeg. Gauw vergeten.

Na 3 wedstrijden was wel duidelijk dat we dit jaar geen Nederlands Kampioen zouden gaan worden, maar het had weinig gescheeld hoor. Alle drie de wedstrijden hadden we een stuk beter kunnen afsluiten, maar vandaag zat het er niet in. De kruisfinales dan maar. Om half 2 zouden we deze kruisfinale spelen. En dat gebeurde ook. De Barcelonaschool van Kethel Spaland werd onze 1^e tegenstander. Dat hebben we via de Whatsapp uitgedokterd, want eigenlijk wist niemand meer de naam van de tegenstander. De wedstrijd zelf had twee gezichten. Een eerste en een tweede helft. De eerste helft was voor uitblinker Delano, die zijn vorm in de vorige 3 wedstrijden kwijt was geraakt, maar op veld Blauw vond Delano zijn vorm weer terug. Met 2 messcherpe uitvallen passeerde Delano de keeper van Kethel Spaland tweemaal en ging EBOH van het begin af aan als een speer. 2-0.

Maar in de tweede helft was ineens de koek weer op, opnieuw liep EBOH zonder aanleiding achter de Spalanders aan en kregen ze achtereenvolgens 3 doelpunten om de oren. Uitslag 3-2.

Totaal onnodig en er werd nog wel aangezet om de 3-3 te scoren en zodoende een verlenging of strafschoppen af te dwingen, maar het lukte ze niet meer en de kruisfinale ging eveneens verloren. Echt zonde, want op basis van voetbalvermogen zijn we het sterkere team, maar niet wanneer we gezamenlijk de schouders er niet onder zetten. Eigenlijk speelden onze jongens vandaag een klein beetje onder hun kunnen, want ook in de poulewedstrijden hadden we eigenlijk betere resultaten moeten halen. Maar soms zit het er gewoon niet in. Zowel de verdediging als de aanval presteerde vandaag erg wisselvallig. En ja, dan kom je op een NK VT toernooi gewoon niet ver.

De laatste wedstrijd werd afgewerkt tegen de echt zwakste ploeg van het toernooi, Meerburg. Ik kreeg de indruk van hun coach dat ook Meerburg ver onder hun kunnen speelden. Het zal het mooie weer zijn geweest, want het was werkelijk prachtig voetbalweer en ook de ouders konden genieten van een stralend blauwe lucht en heerlijke warme zon. Maar ja, het blijft natuurlijk wel een voetbaltoernooi en dus moest de laatste wedstrijd gewoon worden gewonnen. We komen natuurlijk niet helemaal naar Monster om vrijwel elke wedstrijd te verliezen.

Vanaf het begin bleek al snel dat Meerburg niet tegen onze groep was opgewassen. We hadden weliswaar dezelfde scheidsrechter als tegen Kethel Spaland en omdat ik me had voorgenomen niet veel over de leiding te zeggen, houd ik het hierbij. De betrokken spelers en ouders weten wel beter. Maar het 1^e doelpunt in de wedstrijd, van Luciano, ontstond uit een scrimmage op links, waarbij eigenlijk EBOH een overtreding maakte, maar er werd niet gefloten en zodoende kon de afvallende bal door Luciano worden opgepikt en hij passeerde de keeper met een prima schot in de hoek. 1-0. Sorry coach, maar hij floot weer eens niet. Dat zal Luciano overigens helemaal een worst zijn. Zo vaak komt ie niet in scoringspositie en dus maakte hij dit cadeautje graag open. Bedankt hoor!!

Niet veel later scoorde Delano zijn derde doelpunt van dit toernooi. En voortkomend uit een prima combinatie met Miguel. Een een-tweetje uit het boek en Delano kon weer opnieuw lachen. 2-0. Meerburg kon niet echt een vuist maken en dus lieten we het geheime wapen Mitchell invallen op het middenveld, direct achter de aanvallers. Daarmee ontstond een 2-1-3 opstelling, met de twee M’en, Marcel en Maikey als slot op de deur, en Mitchell achter Miguel, Enzo en Delano. Mitchell kreeg in deze opstelling de opdracht elke keer mee te gaan naar voren en zich te bemoeien met elke aanval die er toe deed. Uit een combinatie op links tussen Miguel en Delano, kwam Delano op links door en hij schoof de bal vóór de keeper langs op de inlopende Mitchell. 3-0. Natuurlijk liet Mitchell zich uitvoerig feliciteren, want het hele team kwam op hem aflopen. Onze laatste man die een doelpunt maakt is een bezienswaardigheid en bijna een unicum, want het gebeurt hem bijna nooit. Doelstelling bereikt.

De prijsuitreiking was om half 4 Monstertijd en Mitchell riep me toe, “We zijn tweede geworden..” en ik moest wel even lachen. “Mitchell, we zijn wel tweede van de laatste 4 ploegen van de 16, dat weet je toch wel, hè?” Zijn smile verried alles. Of was het nou verraadde? Zoek het maar niet op, het is allebei goed. Gewoon doen alsof je tweede bent geworden. Goeie aanpak Mitch. Je hebt groot gelijk. Hard gewerkt vandaag, niet goed gespeeld, maar wel keihard gewerkt. Beetje pech, maar ook een beetje geluk. Kai, Mitchell, Maikey, Marcel, Enzo, Delano, Miguel en Luciano. Jullie hebben er alles aan gedaan. En daar draait het om op een toernooi. Nu snel naar huis om de laatste minuten van 010-020 te kunnen meepikken en vanavond lekker in slaap te vallen bij Studio Sport….

De coaches.