Vandaag 19 november 2016 zou eerst de competitiewedstrijd worden afgewikkeld tegen Alblasserdam JO11-1, maar deze is op verzoek van Alblasserdam verplaatst naar komende woensdag 18.45 uur aan de Schenkeldijk in Dordrecht. Tja, dan vul je natuurlijk het liefst zo’n lege zaterdag op met een wedstrijd, waar géén druk op staat en de kans om een goed resultaat neer te zetten groter is dan normaal. IFC JO11-2, een evenknie van EBOH JO11-2, is een voornamelijk tweedejaarsteam, maar speelt 3^e klasse en dus zijn de EBOH mannetjes het aan hun stand verplicht om in ieder geval de wedstrijd winnend af te sluiten. Maar ja, je kunt wel vinden dat ze zouden moeten winnen, het is een heel ander iets om het ook daadwerkelijk te doen.

Vandaag begonnen we voor de verandering eens om 11.00 uur ’s ochtends en menig ouder had zijn/haar voorkeur daarvoor uitgesproken. De luilakken! Een beetje uitslapen hè? En die zoontjes maar trappelen de hele ochtend. “Gaan we nou? Papa, schiet nou eens op….pffff….ik wil naar EBOH, ik wil voetballen!! Mama? Sta eens op!”. Ik hoor het ze al roepen. Maar ook de coaches hadden weer eens zin om een uurtje langer te kunnen slapen. Het vroege opstaan is het lot van trainers van jeugdteams. En voor een trainer van ‘middelbare’ leeftijd (Bah! Walgelijk dat ik dit moet zeggen….) is het ook weleens lekker om een extra bakkie koffie te kunnen drinken en het ontbijt rustig te kunnen laten verteren.

En binnenkort moeten we de uitwedstrijd spelen tegen Nivo Sparta te Zaltbommel. Om 9.00 uur maar liefst. Dat was eerst 8.30 uur, dus ik gok er op dat er is onderhandeld over de begintijd. Nu lees ik in het schema dat Nivo Sparta bij ons thuis volgende week zaterdag om 10.00 uur mogen starten. Mmm, nou ja, oké dan, om een halfuurtje later weg te kunnen voor een reis van een klein uurtje, alles is meegenomen. Niet klagen dus. Hoort u mij klagen? Nee toch? Nou dan. Maar eerst gaan we de wedstrijd van vandaag beschrijven, want er stond een leuke oefenpot gepland tegen IFC uit Hendrik Ido Ambacht. Zoals gezegd, een derdeklasser, met grote jongens in het veld, die wel tegen een stootje kunnen. Een prima oefenpartner voor onze ‘lichtgewichten’. Inderdaad een stevige ploeg, die het ook vooral van het fysiek moet hebben en er regelmatig snel uitkwam om bij Kai in de buurt voor gevaar te zorgen.

Twee sterkmakertjes, Mitchell (‘De Waterzakman’) en Delano (‘De Ballenjongen’) stonden vandaag reserve. Delano was toevallig vandaag ook nog eens de aanvoerder en dus had ie het er maar druk mee, met al die extra taken. De verdediging bestond vandaag uit Maikey rechtsback, Marcel laatste man en Ömer linksback. De aanval bestond uit Miguel op links, Luciano op rechts en Enzo de centrale middenvelder. En vanaf het begin golfde het spel heen en weer. IFC was niet naar de Schenkeldijk gekomen om zich de kaas van het brood te laten eten. Want in HI Ambacht houden ze van kaas, heb ik begrepen. Wanneer je IFC wilt verslaan, moet je dus gewoon de kaas veroveren en snel opeten. Zoals verwacht, stonden Enzo zijn benen in de vooruitrichting en zijn hoofd in de achteruitrichting. Een typische spits. Je vertelt hem dat ie mee moet verdedigen en de middenvelder van de tegenstander uit moet schakelen, maar in plaats daarvan gaat ie de laatste man uitschakelen. Ach, je moet een ouwe hond ook geen nieuwe trucjes leren. Een spits is een spits. Maar na wat aandringen, doet ie toch zijn werk.

Na wat mutaties komt Mitchell weer op zijn plek terecht als laatste man en zorgt Delano weer iets meer voor het evenwicht op het middenveld. Maar we vergaten écht te voetballen en lieten de mannen uit HIA teveel naar voren opstomen. Het mocht dan wel niet echt gevaarlijk worden, maar IFC bracht zichzelf in de juiste positie om gevaarlijk te worden. En daar hadden onze jongens het moeilijk genoeg mee. Over links kwam Enzo een enkele keer gevaarlijk door, maar de aanvallen strandden jammerlijk. Te weinig combinatie. Opgeschreven als aandachtspunt voor in de rust. Kansen genoeg om IFC pijn te doen in de omschakeling, maar wanneer je teveel zélf doet en niet de een-twee zoekt, dan loop je telkens vast. Maar eindelijk kwamen we in de 13^e minuut goed door.

In één van de spaarzame combinaties werd Miguel op links vrijgespeeld en hij bedacht zich geen moment. Hij schoot hard in, maar de keeper pareerde zijn schot. Gelukkig kwam de bal precies voor zijn voeten terug en hij bedacht zich opnieuw geen enkel moment. Ditmaal schoot ie de bal keihard langs de keeper en de 1-0 was een feit. Eindelijk loon naar werken. Want er werd wel degelijk wel hard gewerkt. En dat is in ieder geval het minste dat je kunt doen. Hard werken. Jagen op de bal. Een tegenstander overnemen, wanneer ie je medespeler uitspeelt. Niet toekijken. Dat wordt in JO11-2 niet getolereerd en dat krijg je dan ook meteen te horen. Minder spelen is niet erg, maar niet werken in het veld, dat is voor beide coaches onacceptabel. Gelukkig zijn dit hard werkende jongens, die, ondanks de grote nederlagen van dit seizoen, gewoon blijven doorgaan tot de laatste minuut!

Vanaf de 1-0 kreeg EBOH iets meer controle over IFC. Hun aanvallen werden minder en er werd beter ingegrepen. Balverovering leidde iets meer tot een combinatie in plaats van solovoetbal. Sommige mannetjes in het team hebben de neiging om te snel te kiezen voor zelf de verdediging te passeren in plaats van de simpele pass, beweging naar voren en overtal te creëren. Maar wanneer ze wel gaan samenspelen, dan wordt EBOH JO11-2 pas echt gevaarlijk. Dán blijkt dat ze toch heel erg leuk kunnen voetballen. Zelfs tegen veel sterkere tegenstanders. Maar het heeft gewoon tijd nodig. Tegen sterkere en oudere teams krijg je veel minder tijd om te bedenken wat je gaat doen. En daar hebben ze nu echt last van in hun eigen competitie. Zodra ze er aan gewend zijn, dan spelen ze de bal sneller en komen ze er achter dat elk team is uit te spelen.

De laatste 2 weken zijn Miguel en Luciano daarvan het voorbeeld. Ineens valt het kwartje. Bal aannemen, meteen goede pass geven en dan gelijk doorlopen. Het gaat niet altijd goed, maar dat hoeft ook niet. Maar ze snappen steeds beter dat snelheid van handelen het antwoord is. Dat wil niet zeggen dat zij de enigen zijn die de fout, van te langzaam handelen, maken. De komende weken gaan we daarop oefenen. Hoe sneller je handelt, hoe meer tijd je hebt om de juiste pass te geven en je tegenstander te ontlopen. Zoals gezegd, ná de 1-0 kwam meer controle. We zetten de IFC’ers vast en de keeper wist eigenlijk niet meer waar de bal naartoe moest. In één van die gevallen gaf de keeper een te slappe pass op zijn linksback en meteen was Enzo terplaatse. Daar loert ie natuurlijk op, dat ene foutje en dan BAM! Voetje ertussen en de 2-0 is een feit. Goed opgelet Enzo. Game over. Althans dat dachten er een paar.

De rust brak aan en de coaches namen waar dat er eindelijk weer eens gelachen werd in de kleedkamer. En dat snappen we wel. Hele moeilijke wedstrijden achter de rug en het idee dat elke zaterdagochtend ontstaat, is dat van: “Oei, daar gaan we weer, we gaan vandaag weer verliezen…”. En dat is een erg vervelend gevoel en dus snapten wij ook wel, dat een 2-0 voorsprong een heerlijk gevoel is. Maar de jongens werd natuurlijk wel verteld dat dit maar één helft is. Je bent er nog niet. Want als je zo gaat voetballen, dan krijg je het deksel op de neus. Blijf opletten, bij balverlies allemaal terug en bij balwinst, bied je aan en beweeg en combineer. De tweede helft begon eigenlijk een beetje als de eerste en dat was een tegenvaller. Ze waren er nog voor gewaarschuwd en toch stonden we teveel naar voren gericht. Kai kwam als grap tegen me vertellen dat ie niks te doen had gehad in de eerste helft en dat ie het er koud van kreeg. Konden we niet af en toe een balletje doorlaten schieten? Dat zei hij als grap en hij werd pardoes op zijn wenken bediend.

Over links schoot de bal door en de linksbuiten nam de bal aan en schoot snoeihard op het doel van Kai. Keihard in zijn korte hoek en de stand werd 2-1. Ik zag Kai meteen kijken naar de kant en ik gebaarde zo van: “Je bedoelt zo Kai? Even een bal doorlaten? De grijns op zijn gezicht verried alles. “Ja zeg, dát was nou niet de bedoeling!”. EBOH JO11-2 stond meteen weer met beide benen op de grond. Je kunt niet gaan lanterfanten en denken dat je iets wint, zonder er voor te werken. Nu kreeg IFC natuurlijk het idee dat er veel meer te halen viel aan de Schenkeldijk. Maar omdat ze daardoor meer naar voren gingen voetballen, kwam er ruimte voor onze spitsen. En we kwamen er een paar gevaarlijk uit, maar de voorzetten voor het doel waren iets te hard en de buitenspelers kwamen net te laat inglijden om de 3-1 op het scorebord te zetten.

In de 16^e minuut pas kreeg Delano een bal op 20 meter van het doel en met een draaiende boogbal, schoot hij de bal over de keeper in het doel. Volgens ons aan de kant raakte Miguel de bal nog, maar we wisten niet of dat vóór of ná de lijn was. We gaven Delano het voordeel van de twijfel. 3-1. Dat bracht de nodige rust. IFC drong nog wel aan, maar in een omschakelmoment kreeg Enzo op links de bal aangespeeld en met een handige beweging kapte hij de bal naar binnen naar zijn sterkere rechtervoet en stoomde op het doel af. Hij vuurde op 15 á 20 meter afstand en de keeper verwerkte de bal prima en de bal kwam terug in het veld waar Delano attent de bal aannam en de bal onberispelijk in het doel schoot. Mooie passeeractie van Enzo en jammer dat zijn bal er niet invloog. Hij had toch al niet zo veel geluk in de afwerking, maar geluk lag Delano iets beter vandaag.

Na een viertal minuten kwam Enzo opnieuw gevaarlijk voor het doel en hij schoot de bal via de keeper tegen de lat en rechts van het doel tegen de achterlijn, waar de bal neerkwam, tikte hij de bal snel terug naar Delano en hij omspeelde een verdediger en schoot de bal via een been van een verdediger langs de keeper in het doel. 5-1. Prima actie en snel gereageerd door Miguel en weer een beetje geluk van Delano. Maar dat maakt niet uit. In die fase maak je zelf je eigen geluk. IFC kwam niet meer in het stuk voor en EBOH speelde de partij gewoon uit. De tweede helft liet zien dat hard werken en je opdrachten uitvoeren uiteindelijk brengt wat je voor ogen hebt. Samen er hard voor werken om een wedstrijd te winnen. En daar gaat het hele spelletje om. Niet alleen het plezier dat telt, maar ook eens winnen. Die twee dingen gaan hand in hand.

Marcel speelde in grote delen van de wedstrijd een prima partij. Hij moest ook eens laatste man staan en je kunt zien dat ie het daar nog wel eens moeilijk mee heeft. Hij moet ook wennen aan het idee dat hij niet zelf de bal vooruit moet helpen. Veroveren en dan gelijk de bal vooruitspelen is zijn taak, maar hij pingelt graag. Hij moet alleen leren waar en wanneer ie dat kan doen en dan gaat zijn spel met grote sprongen vooruit. Prima gespeeld Marcel. Ömer speelde vandaag weer een prima wedstrijd. Keihard werken en zijn tegenstander op de huid zitten, dat is zijn handelsmerk. Scherp opletten wanneer de pass komt en er dan precies op tijd tussen komen. Na een hele reeks van weken, dat ie het moeilijk had, keert de vorm van Ömer weer helemaal terug. Nu nog even een paar doelpuntjes meepikken zoals afgelopen seizoen en hij is weer helemaal terug.

Luciano speelde vandaag ook een goeie partij. Hij stond met regelmaat tegenover een beul van een verdediger, die hem zelfs met een armsweeper een metertje of drie wegduwde en hij over de kop rolde. Maar hij liet zich niet onbetuigd. “Mannetje kan wel 2 koppen groter zijn en 15 kilo zwaarder, maar mijn voetbalschoentjes tegen zijn scheenbeen voelt ie wel”, dacht Luciano vast bij zichzelf. Eén grappige anekdote kan ik u niet onthouden. In één van de aanvallen werd de bal voor het doel langs gegeven en de bal rolde van de linkerpaal naar de rechterpaal. Luciano kwam iets te laat en probeerde de bal net bij het passeren van het doel te raken en op 1 meter afstand schoot ie de bal tegen de rechterpaal en zijn kans was verkeken. Je had zijn gezicht moeten zien. De paal? Kom op man!

Miguel werkte vandaag als een paard en je ziet dat hij gaat luisteren naar de aanwijzingen. Een aangespeelde bal wordt beter verwerkt, teruggespeeld en hij gaat meteen de diepte weer in en dat is nou precies wat we van hem willen zien. Deelnemen en sneller handelen. Maakt vandaag een prima doelpunt en geeft zelf assists aan zijn medespelers, waardoor zij in staat zijn om een doelpunt te maken. Hard aan je techniek blijven werken, Miguel en goed opletten. Dan gaat het steeds beter! Maikey speelde vandaag een onzichtbare wedstrijd, maar daar is niks verkeerd aan. Maikey is net een terriër, die zich vastbijt in een tegenstander en hem net zo lang blijft lastigvallen totdat ie de bal kwijt is. Dat lijkt niet leuk, maar geloof me, een tegenstander inpakken, oprollen en gewisseld krijgen is net zo leuk als een doelpunt maken. Nou, nee, niet echt, maar je snapt de bedoeling.

Mede door zijn inzet en loopvermogen komen andere spelers beter tot hun recht. Mitchell is net zo’n mannetje. Blijft opletten en zet druk op de spits om hem niet te laten voetballen. Grijpt in waar nodig en gaat er dan ook echt voor. Kai vindt hem een vervelend mannetje, want hij haalt zoveel ballen weg. Rare wereld toch, nietwaar? Na de wedstrijd wilde Meatball een lekker gehaktballetje gaan verorberen, maar op het bordje stond gekrijt: “Helaas Peter en Mitchell, vandaag géén gehaktballetjes!”. Teus was er niet en dus de hand- and homemade gehaktballen ook niet. “Hè, geen balletjes, Pa! Wat nou?”.

As. woensdag 23-11-2016 spelen we om 18.45 uur een competitiewedstrijd aan de Schenkeldijk tegen Alblasserdam JO11-1. Een tegenstander van een hele andere orde. Opnieuw een goed voetballende ploeg met groot scorend vermogen waar we, zelfs thuis, een hele dobber zullen hebben. De jongens van EBOH JO11-2 kunnen dan ook wel wat steun gebruiken. Dus wees niet onzichtbaar en kom uw favoriete ploeg aanmoedigen. Weer en wind daargelaten, pak een goeie paraplu en een windjack, laarzen en neem een positief en goed humeur mee, dan komt vast alles goed. Maar voor vandaag is het voldoende om weer eens te kunnen lachen, want dat doet een winstpartij met je. Je gaat er van lachen, zodat het lachen je niet vergaat. Want als je niet meer kunt lachen, dan kun je beter stoppen met voetballen. En dat willen we niet. Gefeliciteerd jongens!!

De coaches.