Het team van trainer Laurens Schlee heeft het kunstje weer geflikt: F2 is wederom kampioen geworden. Een half jaar geleden mochten de spelers al de najaarskampioensbeker ophalen, vanmiddag behaalden ze de eerste plaats in de voorjaarscompetitie. Dat betekende groot feest in de kantine. Mét gebak van Brokking, frietes en limonade.

Even daarvoor speelde F2 een prima wedstrijd, waarin het team veel kansen creëerde en er flink wat benutte. Achterin werd prima gespeeld, het middenveld oogde solide en de voorhoedespelers wisten elkaar tijdens de aanvallen vaak te vinden. Al snel na aanvang van de wedstrijd werd de doelman van tegenstander Alblasserdam gepasseerd en wist EBOH F2 met doelpuntenmaker Samedcan Karasahin een voorsprong op te bouwen. Die werd vlak voor rust verder uitgebouwd met een treffer van Salih Soy.

Trainer Schlee kon met een ontspannen gevoel de kleedkamer in om zijn team tijdens rust verder op te peppen. Waar F2 het afgelopen woensdag voornamelijk liet liggen door meer bezig te zijn met bijzaken dan met voetballen, zo scherp keerde het team na rust terug op de groene mat. In de tweede minuut van de tweede helft werd opnieuw gescoord, waarna het team zich in gedachten al kon gaan opmaken voor de huldiging. Even leek het erop dat F2 de wedstrijd te nonchalant zou voortzetten, maar met een goal van Karasahin werd de eerste plaats min of meer zeker gesteld. De nummer 11 van Alblasserdam – de kleinste speler, maar wat een talent – wist doelman Jayden Henriques toch te passeren, waarmee de stand op 3-1 werd gezet. Niet veel later scoorde EBOH opnieuw. Jesse Straub tekende voor dat doelpunt en herwon daarmee wat zelfvertrouwen. Dat had hij nodig. Na een overtreding op gastspeler Kai de Jong, legde de scheidsrechter de bal op de stip. Jesse Straub scoorde opnieuw en bracht de eindzege uiteindelijk op 5-1.

Trainer Laurens moest vervolgens een oude belofte inlossen. Was het na het behalen van de eerste plaats in de najaarscompetitie toch te koud om het water in te springen, vanmiddag kon hij daar toch niet meer onder uit. Met de glimlach om zijn mond sprong hij de sloot in, maakte een paar slagen en kwam stinkend als een bunzing het water weer uit.

Na de huldiging liet hij weten graag met het team verder te willen gaan. ,,Dit betekent heel veel voor me. Ik ga voor die jongens door het vuur.”