Zaterdag 23-4-2016

EBOH F1 – VVAC F1

 

Alle gebeurtenissen van de afgelopen weken hebben geleid tot één uitkomst. Géén kampioensschap. Het is niet anders. Groot Ammers haalt één punt meer en daarmee is alles gezegd. Het sterkste team wint niet altijd. Dat is weer één van die vervelende voetbalwetten. Krijg er hoofdpijn van dat ik daar weer aan moet denken. Het is Groot Ammers gegund. En ik feliciteer hen. Zij haalden het belangrijkste punt binnen in onze onderlinge confrontatie. En ik wist meteen al dat dit puntverlies cruciaal was. In twee onderlinge wedstrijden had EBOH F1 zich het betere en sterkere team getoond, maar hun late gelijkmaker, die zó uit de lucht kwam vallen, bleek achteraf beslissend. Het is niet anders. Niemands schuld. Nee, ook de jouwe niet, Kai! Natuurlijk hoopten wij dat Wieldrecht nog een schizofrene twist zou geven aan deze competitie, maar met hopen win je nog geen wedstrijden en behaal je niet genoeg punten. Groot Ammers? Gefeliciteerd. Geniet er van. Ook aan jullie kant is er hard voor gewerkt en de punten wegslepen uit de ‘hel’ van Dordrecht Sterrenburg is gewoon een knappe prestatie. Ook Wieldrecht bedankt voor de sportieve instelling, want er stond voor hen, behalve eer, weinig meer op het spel. Zo, dat is gezegd. Eén alinea en meer zeg ik er niet over.

Voor de mannetjes van F1 was het heel even een tegenvaller, want natuurlijk wil elke jongetje kampioen worden. Maar zoals altijd, wat in het vat zit, verzuurt niet. Deze jongens gaan nog hele leuke resultaten behalen in de toekomst. En die toekomst is al heel snel. Tenslotte kunnen zij nog steeds bekerkampioen worden en een bekerkampioen is ook kampioen. Of niet soms? Sterker nog, wanneer je naar het trackrecord kijkt van EBOH F1, dan zie je een ploegje vriendjes dat een serie van moeilijke tegenstanders al heeft uitgeschakeld. Geen garantie op de bekertitel natuurlijk, want er zijn kapers op de kust en die willen alle drie, net als EBOH F1, de beker meeslepen naar hun eigen honk. Maar dan zullen ze in ieder geval een zware dobber krijgen aan deze gemotiveerde voetballertjes, die in de afgelopen week heeft bewezen dat de vorm van 2015 weer helemaal aan het terugkeren is. De ziektekiemen zijn uitgeroeid, de pijntjes zijn verdwenen en de koppies zijn weer helemaal gericht op het doel van de tegenstander.

Vandaag stond de wedstrijd tegen VVAC F1 op de kalender. En speciaal voor het feit dat EBOH F1 uitstekend heeft gepresteerd en meermaals zijn opgetreden als ballenjongens voor het 1^e elftal van EBOH, vonden de trainer, staf en spelers van het EBOH eerste, het een goed idee van onze TeamManager, om nu maar eens hetzelfde terug te doen voor EBOH F1. En gelijk ook voor EBOH F6, die vandaag kampioen konden worden op het veld naast de onze. En omdat onze wedstrijden simultaan om 10.15 uur zouden beginnen, werd er een heerlijk broodontbijt geserveerd in de soos van ons hoofdgebouw en de spelers van het eerste zouden daarbij aanwezig zijn. Om 9.00 uur precies begint het ontbijt en diverse spelers en stafleden waren present om iets terug te doen voor de prille jeugd van EBOH. Een grandioos gebaar, waarvoor wij iedereen van het eerste elftal van EBOH bijzonder dankbaar zijn. En het werd zonder meer heel erg op prijs gesteld door alle ouders, familie en vrienden van de twee jeugdteams F1 en F6, als ook door de trainers, coaches en teammanagers. Top jongens!

Wanneer de TM op dreef is, dan regelt hij nog meer dingen, waar zowel de binkies als de eerste elftalspelers baat bij hebben. De warming-up natuurlijk. En het moet worden gezegd, de senioren stonden meteen paraat toen hen werd gevraagd samen met F1 de warming-up te draaien. F1 heeft daar natuurlijk baat bij, want ze willen vanzelfsprekend hun best doen en een goede pass geven om niet zwak over te komen en ik moet zeggen, dat deze aanpak zijn vruchten afwierp. De passing ging meteen een stuk beter en dat is iets dat in de wedstrijd hard nodig is, want om een succesvolle aanval te beginnen, moet jouw eerste pass bijna foutloos zijn, want zonder goed begin is er gewoon geen goed eind. Voor de vertegenwoordigers van onze club is het even belangrijk om dit soort acties vaker te doen. Het is goed voor de cohesie (bah, rotwoord) en dus goed voor de samenhang of binding van een voetbalvereniging, wanneer het eerste elftal zich bemoeit met het wel en wee van de jeugd. Het zorgt voor een grote interesse in de verrichtingen van een vertegenwoordigend elftal van een club en zorgt tegelijkertijd voor een grote voorbeeldfunctie voor de jeugd, voorbeelden waar jeugdspelers zich mee kunnen identificeren en kunnen proberen om iets anders na te streven dat niet goed voor ze is. Die rol hoort bij elke speler van het eerste elftal en hun voorbeeldfunctie is erg belangrijk voor elke speler binnen een sportvereniging.

Dat de spelers zelfs nog bij de wedstrijd zelf de spelers aanmoedigden, was een bonus. Ook erg leuk was om te zien dat zij net zo gedreven zijn om een jeugdteam van positieve energie te voorzien door aanwijzingen te geven en complimenten te geven wanneer de spelers bijv. een goede pass geven of goed ingrijpen als verdediger. Zo sta je dan met 4 coaches langs de kant en dat was wel even nieuw voor EBOH F1. Maar het werkte wel. Nu is de volgende stap nog maar een hele kleine stap. Ook eerste elftalspelers moeten gemotiveerd worden om iets te gaan doen binnen de vereniging. En ze moeten er van worden overtuigd dat het leuk is om te doen en beseffen dat alles dat zij doen voor andere teams heel erg wordt gewaardeerd. Want laten we eerlijk zijn, als jeugdspeler kijk je altijd op tegen de grote en beste senioren van een vereniging. De voorbeeldfunctie is enorm belangrijk.

Je kunt wel rustig zeggen dat er een gedreven of gemotiveerd team klaarstond bij de aftrap van de wedstrijd. De voorbespreking in de kleedkamer had effect gehad. Ook de toespraak van de eerste elftalcoach Houssin Youri werd nog even herhaald in de kleedkamer. De spelers werden nog even ‘overhoord’ op wat Houssin in zijn speech had verteld. Kernwoorden: ‘Plezier, samenspelen, wanneer je scoort, dan vier je dat “samen”…’. Koren op de molen van de 2 coaches van F1. Samen, samen en samen…het komt elke keer terug, je bent een team, dus gedraag je daar dan ook naar. Wanneer iemand scoort, dan vier je dat samen. Wanneer iemand jou een fantastische pass geeft en jij kunt scoren, dan bedank je hem (of haar natuurlijk) uitvoerig, want je bent zelf niks zonder die prachtige pass. Dat is de voorbeeldfunctie dat uitgaat van de normen en waarden die EBOH uitdraagt.

De wedstrijd stond al meteen in de 4^e versnelling toen EBOH F1 aftrapte. Al in de eerste minuut was Noah scherp en een goed aangespeelde bal werd verwerkt en met een kleine passeeractie werd het doel bijna gevonden. Nét naast. Even later kreeg Vince de bal, scherpe pass op Delano en ook hij moest nog even warmdraaien. Ook net naast. De bedoelingen van EBOH F1 waren duidelijk. Gauw het verschil maken en lekker voetballen daarna. Wij, de coaches, waren het daar helemaal mee eens. De verdedigers werden naar voren gestuurd om het uitverdedigen van VVAC F1 te bemoeilijken. En dat lukte uitstekend. De eerste helft kwam VVAC amper over de middellijn en dat was te danken aan de grote inzet van EBOH F1. Elk gaatje werd dichtgelopen en de startende voorhoedespelers waren vandaag Vince, Noah en Delano. Deze keer was de aanvoerder Enzo en die moest natuurlijk wat grapjes van de eerste elftalspelers ondergaan. Wat? Ben je aanvoerder en dan sta je niet eens in het veld? Toen ik hen vertelde dat vandaag Enzo het ‘geheime wapen’ zou worden, wist ik nog niet dat ie ’s ochtends was opgestaan met het idee om vandaag maar eens te gaan schitteren. De zon scheen, het was droog, lekker ontbeten en hij had er zin in. Precies dan moet de coach me reserve zetten. Dat geloof je toch niet? Maar Enzo liet zich niet gek maken. Zijn kans kwam nog wel. De eerste minuten van een wedstrijd zijn toch meestal aftastend en er gebeurt meestal niet zo veel.

Maar na 5 minuten onderbrak Vince het uitverdedigen van VVAC, hij passeerde zijn opponent, liep op de keeper af en schoot de bal hard en geplaatst in de linkerbovenhoek. 1-0. Zo. Dat is duidelijk. Vince en Noah zijn de laatste week erg vooruitgegaan. Ze vliegen er weer bovenop en zelfs als ze hard worden aangepakt, dan geven ze geen kik en vliegen ze gewoon door. En dat voor 2 mannetjes van 7 en 8 jaar, dat is heerlijk om te zien. Vince is jarig vandaag en hij zal hebben gedacht, je kunt me wat, ik maak vandaag gewoon een doelpunt, want scoren op je verjaardag is nou eenmaal leuk en bijzonder. EBOH F1 kon de 2 kuitenbijtertjes goed gebruiken in de afgelopen week. Allebei maakten ze een vervelende periode door en ze hebben zich niet uit het veld laten slaan. Daar gaan de nieuwe coaches van de nieuwe F-lichting nog heel veel plezier aan beleven. Want deze mannetjes gaan helaas niet mee naar de Eetjes. In leeftijd zijn ze pas eerstejaars F en dan zo’n seizoen meemaken als dit afgelopen seizoen vormt ze allebei en maakt ze tot hele waardevolle spelers in hun nieuwe team. Je kunt ze gewoon niet mee gaan nemen naar de E’s. Dan komen ze teveel body tekort, geen techniek, nee, geen techniek te kort, maar body. Het is gewoon te zwaar voor ze. Maar dat deze knullen tegen 2^e jaars F-spelers hebben gespeeld, is bewonderenswaardig en knap gedaan!

In de 6^e minuut krijgt Vince een veroverde bal aangespeeld, hij geeft een diepe bal op de vrijstaande Noah en Noah schiet de bal hard in de linkerhoek, maar de bal wordt gekeerd door de keeper en dat was jammer voor Noah. Even later verovert Ömer de bal, stapt door richting doel en hij bedenkt zich geen moment. Hij vuurt zijn raket af en….hij schiet op de lat en over. Nee hè, hoor je hem zeggen. Deze actie is een typisch Eumertje. Bal overnemen en op twintig meter de bal afvuren uit de tweede lijn en dan meestal daarmee succes hebben. Ook Ömer is weer helemaal terug in zijn rol. Zijn conditie is hard vooruitgegaan en je ziet hem weer de hele wedstrijd sleuren en zich overal mee bemoeien. Ga zo door Ömer. In de 10^e minuut verovert Delano (opnieuw) de bal op het middenveld en hij geeft meteen een strakke pass op het nét ingevallen geheime wapen. Met rechts scoort Enzo, bijna in zijn eerste actie, zijn eerste doelpunt van de dag in de rechterbovenhoek. 2-0. Alsof het hem geen moeite kost. En ook dat was de afgelopen weken wel eens minder. Ook Enzo is weer op de weg terug. Hij werkt harder, hij loopt harder en ineens krijgt ie de geest weer wanneer ie vóór de keeper uitkomt. Scherp in zijn afwerking en weer veel meer plezier in zijn spel. Dat belooft nog wat voor de komende weken.

In de 13^e minuut is Vince weer aan de beurt. Nou nou Vince, het valt de beide trainers wel heel erg op dat je de laatste weken weer helemaal in de vorm van je leven aan het terugkeren bent. Want zo speelde je voor het laatst in 2015. Scherp als mes, gedreven, knokkend voor elke bal, Vince is weer helemaal terug. En als ie dan de bal onderschept, één á twee verdedigers passeert alsof ze er niet staan en de bal vlak voor de keeper keihard in de rechterhoek schiet om de 3-0 aan te tekenen, dan stormt de coach naar voren en roept al wijzend naar hem: “Dat is het Vince! Dat is het! Zo doe je dat! Dit is jouw verjaardagsdoelpunt!”. Beetje stom coach, Vince had al een doelpunt gemaakt…maar eerlijk is eerlijk, dit was wel een hele mooie! Dat komt natuurlijk door de manier van het noteren van alle acties en doelpunten. De coach koos er vandaag voor om zijn dicteersoftware te gebruiken op zijn telefoon in plaats van het ouderwetse notitieblok. Elke keer je pen zoeken in je zak of een nieuwe in de sporttas proberen terug te vinden is erg irritant. Dus maakte de ouwe coach maar eens gebruik van de moderne technologie. Richard zei tegen Vince, wissel op dat moment: “Martin loopt steeds te bellen tijdens de wedstrijd..”. “Ja” zei Vince, “Maar waarom doet ie dat?” Nou Vince, omdat ik dan achteraf alle acties kan terughalen voor het verslag, want het geheugen van de dictafoon is beter dan die van mijzelf… J

De 15^e minuut breekt aan en Delano krijgt de bal aangespeeld van Mitchell, die de spits van VVAC volledig onder controle had. Telkens wanneer de spits werd aangespeeld, zat Mitchell ‘m op de huid als een plakkerige schaduw en dat is erg vervelend hoor, Mitchell als een schaduw achter je aan. Mitchell speelde vandaag weer een voorbeeldige wedstrijd, je geeft ‘m een opdracht en hij voert ‘m uit. Simpel en doeltreffend. Natuurlijk is VVAC van een andere orde dan Sliedrecht, maar bouwen op je laatste man kun je in elke wedstrijd. Ook als je niet op hem kunt bouwen, dan kun je gewoon op hem bouwen, zo erg is het nou. Ha, was dit nou de eerste onzinnige regel? Hetzelfde geldt voor Marcel. Vandaag was Marcel de onzichtbare man. Je kijkt naar het spel, maar hij valt niet op. Voor mij en voor andere trainers en ingewijden binnen EBOH is Marcel een onzichtbare kracht in het team. Onvermoeibaar met de kracht van een sloophamer. Zelf ben ik ook een actieve voetballer geweest. Jaja, niemand die zich dat kan voorstellen, maar het is toch waar. Neem dan alleen maar van mij aan, dat ik het verschrikkelijk vond om tegen zo’n mannetje te moeten voetballen. Elke bal die je krijgt ben je gemiddeld in 75% van de gevallen kwijt. Erg irritant mannetje. Maar hij zit wel in ONS team, hahahaha.

Dus ik zei, Delano krijgt de bal aangespeeld van Mitchell, die de spits van VVAC volledig onder controle had. Telkens….oh nee, heb ik al getypt. Delano kapt zijn verdediger uit, geeft weer een prima pass op Enzo, Enzo sleept ‘m mee, glipt langs zijn verdediger, komt uit vóór de keeper en wipt de bal omhoog in de linkerbovenhoek. Mooie pass, mooie actie, prachtig doelpunt. 4-0. Dat zijn er al twee voor Enzo. Ik ga ‘m maar vaker reserve zetten. Die prikkeling is genoeg om hem helemaal los te laten gaan. Na wat kleine kansjes ebt de wedstrijd zich naar de rust. 4-0. Een goede afspiegeling van het krachtsverschil en de hele eerste helft had VVAC niets in te brengen. Alles speelde zich af op de helft van VVAC en dat is waar de coaches EBOH F1 het liefste zien voetballen.

De rust werd gebruikt om de puntjes op i te zetten, maar echt nodig was dit niet. Even een bekertje zoet naar binnen werken en gewoon even bijkomen. Er was hard gewerkt en de blosjes stonden op de wangetjes. Ze hadden er zin in. De tweed helft begon zoals de eerste eindigde. Geen lager tempo, maar juist nog hoger. Opnieuw werd VVAC F1 op eigen helft vastgezet en soms ontworstelden de VVAC ‘ers zich aan de wurggreep, maar dan grepen de verdedigers keihard in. Het moet erg vervelend zijn geweest voor VVAC, want precies in de laatste wedstrijd treffen ze een uiterst gemotiveerd EBOH. Maar het spreekt voor hen dat ze niet opgaven en het de aanval van EBOH F1 zo moeilijk mogelijk te maken om vrijuit te kunnen voetballen. En ze probeerden toch elke keer om een goeie aanval op te zetten, want natuurlijk wil ook VVAC een doelpunt maken, net zo graag als EBOH die dat wil voorkomen.

Toch, na een minuut of 5, maakte Delano een prima actie. Hij neemt op het middenveld de bal over en ziet een gaatje tussen twee verdedigers in, slingert er handig met tikje links, tikje rechts tussendoor en loopt zo rechtdoor op de keeper af, brengt zijn linkerbeen in stelling en schuift de bal buiten bereik van de handen van de uitglijdende keeper in de linkerhoek. Prachtig doelpunt. 5-0. EBOH F1 bleef gewoon onvermoeid doorgaan met jagen op de bal en ook dat pakte 4 minuten later prima uit. Een bal op de achterlijn werd door Enzo op waarde geschat en frommelde de bal langs de keeper en liep ongehinderd op het doel af, waar de laatste VVAC verdediger niet voldoende ingreep. Enzo tikte de bal simpel in het doel en de 6-0 stond aangetekend. Of eigenlijk gedicteerd. Het 3^e doelpunt van Enzo. Die is lekker bezig vandaag. Dat vond ie zelf ook. Erg blij was ie er mee en terecht.

Een paar minuten weer verovert ook Noah de bal op de verdediger op een meter van de achterlijn. Hij bedenkt zich geen moment en van rechts van het doel schiet hij met zijn favoriete linkerbeen de bal met effect op de handen van de keeper, die de bal niet onder controle krijgt en de bal in de hoek van het doel laat rollen. 7-0. Dat was geluk voor Noah, maar dat zal hem een worst zijn. Met gespreide armen rende hij terug en hij werd met gejuich ontvangen door zijn medespelers. Zo. De hele aanval van EBOH F1 heeft weer gescoord. En dat voor de tweede keer achtereen. Weer 3 minuten later schiet Enzo op links door, loopt door op keeper, haalt uit en de keeper blokt het schot en de bal kaatst terug het veld in. Delano is er als de kippen bij en tikt de bal, net voordat de keeper de bal wil grijpen, in het doel. 8-0. Delano’s tweede en dat is echt loon naar werken. Delano speelde vandaag als een echte offensieve middenvelder en hij heerste op het middenveld. Strooien met passes en lobjes over de verdediging heen, gaatjes dichtlopen en de bal terugveroveren, hij speelde weer als vanouds.

7 minuten voor tijd speelt Enzo op links Vince aan, Vince speelt Enzo aan in de diepte met zijn snelheid en Enzo loopt door op de keeper en maakt zijn 4^e doelpunt van de dag en verhoogt de score naar 9-0. Dat is nou samenspel. Dat was dan ook gelijk het moment dat de teugels een beetje werden losgelaten en de vermoeidheid de ploeg een beetje parten begon te spelen. Erg hard gewerkt en veel gelopen en bijna de hele wedstrijd volledig gedomineerd. Erg knap. Wij als coaches konden niets anders zijn dan tevreden zijn. Erg tevreden zelfs. Toch sloop er één momentje in de wedstrijd dat de concentratie even werd losgelaten. VVAC breekt uit over links en dit keer grijpt Mitchell even niet goed genoeg in en de bal schiet door voor de voeten van de VVAC buitenspeler. En hij loopt door op het doel van onze Kaiper, die tot dat moment alleen maar 6 terugspeelballen had verwerkt. Hij was nog niet op de proef gesteld en gelijk in zijn eerste beproeving werd ie kansloos gelaten door de VVAC aanvaller, want die schoot de bal onberispelijk in ons doel waardoor de stand voor VVAC een draaglijker gezicht kreeg. 9-1!! Hè, bummer. Moeten we Mitchell weer een straftraining laten ondergaan voor deze onvergeeflijke misser. Kai, zijn grote vrind, stond een beetje met vlammende oogjes naar Mitchell te kijken, want Mitchell weet best dat Kai erg slecht met tegendoelpunten kan omgaan. Dat typeert de voetballer en hier dus de keeper. Altijd scherp blijven en de tegenstander, als het even kan, geen enkele kans geven om een doelpunt te maken. Kai is maar, tot nu toe althans, 11 keer gepasseerd in de competitie en daarmee is hij opnieuw de minst gepasseerde keeper van zowel de najaarscompetitie als de voorjaarscompetitie. En dat is knap, want er lopen in deze competitie bij de tegenstander behoorlijk goeie keepers rond en dat zegt op zich al genoeg over de kwaliteiten van onze eigen keeper. Dus? Top gekaipt, Kai! Dit hele seizoen.

De competitie zit er op. En alles en iedereen, die EBOH F1 een warm hart toedraagt geeft aan dat er voor hen maar één kampioen is in deze competitie en dat is EBOH F1. En ik sluit me daar helemaal bij aan. Datzelfde geldt voor Richard, onze TM. Een prachtige dag, erg leuk ingevuld met hulp van de mannen van het eerste elftal. Een uitstekende wedstrijd gespeeld en de ene competitie is klaar en meteen vergeten. We hebben nog een stukje te gaan. Nog twee wedstrijden om bekerkampioen te worden. De eerste is tegen Alblasserdam op ons eigen veld. En ik zeg expres nog twee wedstrijden om bekerkampioen te worden. We gaan er de komende weken alles aan doen om de finale te halen en ook te winnen. De beker winnen maakt je namelijk ook kampioen. En kampioenen zijn het zeker deze geweldige groep van voetballertjes, die dit nog voor jaren achtereen zullen meedragen op weg naar volwassenheid. Deze jaren tellen zwaar mee over hoe je later over jezelf terugdenkt. Het vormt je, je haalt er groot zelfvertrouwen uit en het zorgt er voor dat je het besef krijgt dat je samen alles kunt bereiken.

En wij coaches, trainers, scheidrechters, ouders, familie en vrienden hebben er deel van uitgemaakt. En dat is iets dat je niet snel zult vergeten. Zelfs niet met zo’n slecht geheugen als die van mij.

De trotse coaches!!