Zaterdag 25-4-2015: EBOH E1 – Alblasserdam E1

Een rare traditie. Eén trainer tot de middel nat en de andere trainer
helemaal zoek. En die gezochte trainer, tja, die heeft natuurlijk een neusje
voor het ontlopen van een nat pak. Al was het vandaag aan de Schenkeldijk
niet bepaald prachtig weer te noemen. Maarrrrr….wel geweldig weer om te
voetballen! En vandaag stond er een hele belangrijke wedstrijd op het
programma voor EBOH E1. Met nog 2 thuiswedstrijden te voetballen en een
comfortabele  4 punten voorsprong op de concurrentie, heeft EBOH E1 alles in
eigen hand en hoeft het eigenlijk maar één ding te doen. Winnen en kampioen
worden. Oh, dat zijn 2 dingen.

Wat mij opviel aan de voorbespreking was dat de jongens uitbundig waren en
in het geheel niet zenuwachtig. Je kon duidelijk waarnemen dat ze er op
gebrand waren om een goed resultaat neer te zetten en af te rekenen met de
dip waar ze een paar weekjes geleden mee te maken hebben gehad.
“Er is niks belangrijks vandaag op het programma…” zei ik tegen de jongens,
“gewoon een normale wedstrijd en belangrijker nog, vóór de wedstrijd begint
heb je helemaal nog niks, helemaal niks!”.
“Vanaf het begin vliegen we er bovenop en als je wordt gewisseld, dan ben je
helemaal leeg, hartstikke moe en wil je gewoon gewisseld worden…”. Hetzelfde
peptalkje dat we meer houden, om ze ook bij de les te houden. Vandaag moest
er gevoetbald worden en er moest geen demonstratie gegeven worden. Alleen
maar hard werken, samenspelen, een-tweetjes en gunnen. Je moet het elkaar
gunnen. Sta je er niet goed voor? Kun je je schot niet nemen? KIJK. LET OP
EN ZIE JE MEDESPELER. Want we doen het vandaag samen, samen plezier, samen
de tegenstander aanpakken en dan komt het resultaat vanzelf.

De wedstrijd stond op het punt van beginnen. Meteen zag je al een paar
vaders in positie gaan staan aan de zijkant van het speelveld, achter het
doel van het hoofdveld. En ja hoor, 4 grote fakkels werden afgestoken vlak
vóór de scheids JW floot voor het begin van de wedstrijd. En een grote walm
van fakkelrook vloog over het veld, terwijl er werd afgetrapt. Het blijft
een prachtig gezicht. Op het andere halfveld kon het daar voetballende
F-team meegenieten van dezelfde rookwalm. Koddig gezicht. Ze wisten niet wat
ze overkwam.

Vanaf het begin van de wedstrijd werd duidelijk dat EBOH E1 niet van plan
was om Alblasserdam E1 in hun spel te laten komen. De ons bekende Jonathan
deed weer mee en meteen wisten de EBOH spelers wat te doen. Telkens wanneer
hij aan de bal kwam, moesten de verdedigers en middenvelders meteen druk
geven op hem en hem laten vastlopen in de kluwen van verdedigers.
Maar vaak kwam hij er niet uit, zoals de rest van Alblasserdam. Het
initiatief lag vanaf het begin bij EBOH E1 en zelfs het zo vaak geroemde
zwakke begin waar EBOH E1 zo bekend om staat, vond niet plaats.

We waren begonnen met de opstelling zoals we Dubbeldam min of meer
bestreden. Daan, Jaymi en Senn in de verdediging, middenveld Tarik en Ferhat
en als spits begon vandaag Harun. Mitchell, Furkan en Jaïr hielden we in
reserve om in het tweede deel van de eerste helft meer druk naar voren te
kunnen geven en iets meer aanvallend vermogen achter de hand te houden.
Nu krijgt de oplettende lezer het idee dat we de sterke jongens op de bank
houden. Niets is minder waar. Als er één ding is wat ik van dit jaar heb
geleerd, dan is het dat elke speler van EBOH E1 is gegroeid dit jaar. De
eigenschappen van de een past soms beter bij de eigenschappen van de ander.
En zo wordt er ook gewisseld. Het aanvallend vermogen van onze vertrekkende
Furkan (Sparta AV Rotterdam) is erg groot, maar zijn verdedigend vermogen is
minder. Daar is Harun weer beter in en het middenveld met Tarik en Ferhat is
zowel verdedigend als aanvallend sterk. Jaïr heeft het nadeel, maar dat is
natuurlijk ook een groot voordeel, dat hij in 3 linies kan worden opgesteld.

Dat geldt ook voor Mitchell, ook zo’n multifunctionele speler, wiens
aanvallende kwaliteiten vaak lijden onder het feit dat hij verdedigend ook
zo belangrijk is. De verdediging van Daan, Jaymi en Senn is het hele jaar al
stabiel. Samen met de reddingen van Sil, want die mogen zeker niet worden
onderschat, heeft de verdediging van EBOH E1 er tot nu toe maar 11 laten
glippen. En dat is iets meer dan 1 doelpunt per wedstrijd. Aanvallend staan
we tot nu toe op 43 en dat is iets meer dan 4 per wedstrijd. Inderdaad ja,
dat is dus 4-1 gemiddeld per wedstrijd. Niet slekt….

Na een aftastende periode van een minuut of tien, waarin een paar kleine
kansjes niet werden verzilverd, veroverde Tarik op het middenveld de bal en
aangezien hij de meest vooruitgeschoven speler was en er maar 3 verdedigers
stonden van Alblasserdam, nam hij de bal mee, passeerde de eerste,
slangenglibberdend langs de tweede en de derde passeerde hij op snelheid.
Toen de keeper nog en die verschalkte hij met een schijnbeweging en knalde
keihard de bal in het doel. 1-0!!

Heerlijke actie, heerlijk doelpunt en de rest van ploeg renden op hem af om
hem te feliciteren met de prachtige eenmansactie, waar Messi nog wel wat van
kan leren. Voor Tarik was deze actie een manier om helemaal af te rekenen
met de vorige wedstrijden, waar hij moeizaam tot scoren kwam en zijn
frustratie opliep tot grote hoogten. En hij was in één klap verlost van de
dat vervelende gevoel. Daarnaast zorgde hij meteen voor de bevrijding van
het team, want nu konden we echt gaan voetballen.

U moet het mij maar vergeven. De manier waarop de doelpunten tot stand
kwamen staan me vaag voor de geest, want noteren op papier in de regen was
niet makkelijk en hoewel de spelers totaal geen last hadden van de spanning,
dat gold helaas niet voor de coaches. Ik spreek nu eigenlijk voor mijzelf,
maar ik weet zeker dat Stephan net als ik stijf stond van de stress in de
hoop dat EBOH E1 goed door deze eerste helft zou komen. Het blijft, met een
kampioensschap in het vooruitzicht, een erg vervelend zenuwenspelletje, dat
voetbal.

Kort na het prachtige doelpunt van Tarik sloegen we als ploeg weer toe.
Harun, ook weer hersteld van een kleine mindere periode, greep zijn kans om
weer belangrijk te zijn voor het team en zorgde voor de bevrijdende 2-0.
Even later maakte Tarik duidelijk dat het inderdaad niets uitmaakt wie er in
de spits staat. Het gaat om de teaminspanning. Simpel en effectief maakte
hij de 3-0 en klaar is kees.
Wedstrijd op slot. Het kampioensschap daagt aan de horizon. Na 17 minuten
werd de eerste wissel doorgevoerd en Senn, Tarik en Harun werden gewisseld
voor Mitchell, Furkan en Jaïr.

Senn had zijn belangrijkste taak verricht in het eerste deel van de
wedstrijd. Als een kuitenbijter liep ie constant achter de middenvelders en
spitsen aan van Alblasserdam, Zelfs Jonathan kreeg ie er bijna onder, want
vandaag moesten de aanvallers Senn twee keer passeren om er langs te komen
en dat is iets dat Senn in september 2014 niet deed. Hij is dit hele
najaars- en voorjaarsseizoen sterk vooruit gegaan. En eigenlijk kan ik
datzelfde zeggen van Daan.  Ook hij begon het voetbaljaar 2014-2015
wisselvallig en hij raakte daarnaast nog eens zwaar geblesseerd ook. Ook hij
heeft daarna een goede ontwikkeling doorgemaakt. Dat resulteerde vandaag
eveneens in een goeie prestatie. Aan de rechterzijde vrat hij de te lichte
aanvallers op en ging zich bemoeien met de aanval. Hij werd daartoe wel
opgejaagd door de coach en dat vind ie niet altijd prettig, maar daardoor
gaat ie wel beter voetballen en het idee krijgen dat een verdediger in de
aanval van net zo’n groot belang is als een middenvelder. En dat lukte hem
aardig. Ook wilde hij wel graag een doelpunt maken, maar door het te graag
willen, bewaar je de rust niet en komen de schoten niet uit de verf. Geen
punt. Dat komt vanzelf Daan!

En ik ga vandaag weinig zeggen over Jaymi. Wanneer iedereen nou nog niet
weet wat ik vind van mijn laatste man, tja, ga dan maar eens verslagen
lezen.  Is het de meest technische voetballer van EBOH E1? Nee, maar dat
vind IK niet belangrijk. Een laatste man, die in staat is om elke back te
ondersteunen, tegelijkertijd in staat is om de gevaarlijkste spits van de
tegenstander te ontregelen, die is wat mij betreft de meest belangrijke
voetballer van het team. En ik weet wat de rest van de wereld vindt van
spitsen en goeie middenvelders, maar onthoud één ding goed. Die zijn
allemaal onderling uitwisselbaar. Het is namelijk veel makkelijker om een
bal in de hoek te schieten wanneer het hele team helemaal vanuit de laatste
linie er voor heeft gezorgd dat jij ‘m in de hoek mag schieten. Natuurlijk
is een laatste man niks zonder zijn verdedigers.
Voor de grap zei ik nog in de kleedkamer dat we op één van de komende
toernooien maar eens gaan voetballen met de spitsen achterin en met de
verdediging in de spits. Het was een grap, maar ach, als experiment wel leuk
om iedereen te laten weten dat de één niet zonder de ander kan.

Gunnen. Daar was ik gebleven. Een mooi voorbeeld daarvan kwam nadat het trio
Mitchell, Furkan en Jaïr in het veld werd gebracht. Lekker invallen zo. Op
het scoreboard staat het al 3-0 en dat is altijd lekker invallen. Mitchell
op linksback, Jaïr op het middenveld en Furkan in de spits. En het eerste
dat Furkan deed in het veld was gunnen. Hij gunde Jaïr de bal door vanaf
links de bal vóór het doel te brengen met zijn rechterbuitenkantvoet.
Heerlijke pass, en Jaïr maakte dankbaar gebruik van dit buitenkansje en
tikte de bal simpel achter de keeper. 4-0. Dat is nou gunnen. Top Furkan!

Vlak vóór de rust werd de wedstrijd definitief in het slot gegooid. EBOH E1
combineerde er vandaag lustig op los en heerlijk om te zien dat de bal
zichtbaar en opzettelijk werd rondgespeeld om het gaatje te vinden in de
verdediging van de tegenstander. Dat lukte natuurlijk niet altijd, maar het
gaat om de intentie. Als je wil samenspelen en je gaat ook samenspelen, dan
open je zoveel mogelijkheden voor het team en jezelf. Het was dan ook geen
wonder dat ook Furkan hiervan ging profiteren. Zijn schot op doel was dan
ook gewoon raak. Hij liet de verdediging staan waar ze stonden en drukte af.
5-0.

De rust was een echte rust. Maar niet voor de spelers van EBOH E1. Die leken
niet moe. Maar ik wel. Pffff, nog één helft en dan zit het er op. Een lang
maar prachtig seizoen voor de trainer/coaches Martin en Stephan. We hebben
samen het team zien groeien en het is gekheid om te zeggen dat wij dit
hebben gedaan. Zo kijken we er nooit tegenaan. Wat er uitkomt, heeft er al
die tijd al ingezeten. Maar we zijn allebei wel heel erg blij en tevreden
hoe het allemaal is uitgepakt. En het is het resultaat van al onze pogingen
om de groep als een eenheid te laten presteren en dáár zijn we zeker trots
op.
Het zijn allemaal mannetjes en wanneer aan het einde van het seizoen ze
elkaar doelpunten gaan gunnen, nou, ik zal u vertellen, gekker kan het haast
niet worden. En dat met een grote lach gezegd.

De tweede helft is natuurlijk voor des keizers baard. Nog even 25 minuten
zwoegen en de grote prijs voor dit fantastische seizoen kan worden
opgehaald. Opnieuw een beker voor kampioen te worden en een grote prijs voor
EBOH als geheel. Een promotie naar de hoofdklasse!
En al gauw maakte EBOH E1 duidelijk dat er vandaag opnieuw niets te halen
was aan de Schenkeldijk, Furkan ontvangt de bal aan de rechterkant van het
veld en maakt zijn actie, een afstandsschot die snoeihard verdwijnt in de
linkerhoek. 6-0.

Opvallend was tevens dat Daan steeds meer meebewoog naar voren, want hij had
zijn zinnen gezet op het maken van een doelpunt. Dat probeerde ie ook al in
de eerste helft, maar bij een paar mogelijkheden was ie te onrustig en kwam
het schot helaas niet tussen de palen. Aha, daar schiet het me weer te
binnen. Eén van zijn keiharde schoten verdween vanaf rechts genomen ruim
links van het doel van Alblasserdam en daar kwam volgens mij de 2-0 van
Harun uit voort. Hij verwerkte het mislukte schot van Daan, kreeg de bal
onder controle en schoot hem in. Mmm, goed dat ik daar nog even aan dacht.

Bij één van de volgende acties van Furkan over rechts liep Daan als enig mee
over de as van het veld. En ik zeg liep, maar je kunt beter zeggen,
sprintte. Helaas overzag Furkan de situatie niet, want hij dacht
waarschijnlijk dat ie als enig naar voren was gerend. Dus hij nam zijn
schot, dat géén doel trof.
Wat vervelender was, was dat Daan meteen door liep het veld uit, want zijn
bovenbeenspier werd door dat sprintje even opgerekt en dat is iets wat
behoorlijk zeer doet. Senn werd ingebracht iets voor wisseltijd en hij zou
Daan toch al gaan vervangen. Maar dat maakt het voor Daan er niet leuker op,
geblesseerd uitvallen, terwijl je één van je betere wedstrijden voetbalt,
dat is toch zonde.
Bij de wissel werden alsnog Tarik en Harun ingebracht voor Ferhat en Jaymi.
Beiden erg onopvallend. Ik zeg dit expres zo, want wanneer je onopvallend
voetbalt, betekent dat niet dat je slecht presteert.

Juist niet. Je doet juist alles goed, het valt niet op maar je passes komen,
je passeeracties lukken en verdedigend sta je elke keer goed en je werkt
hard. Tja, je maakt geen doelpunt, maar ik heb in dit stukje al eerder laten
weten hoe ik daar over denk. Men spreekt dan over sterkmakers. En die zitten
er in dit team. Jaymi is wat mij betreft het hele jaar al één van de
sterkmakers. No doubt about it. Ferhat maakt, sinds hij bij EBOH E1
meevoetbalt, elke week steeds meer indruk. Hij komt steeds beter uit de
verf, hij durft steeds meer acties te maken en juist die acties maken het
verschil.
Ook scoort hij en is hij dus eveneens van grote waarde voor dit team. Hij en
Tarik vormen samen op het middenveld een sterk duo, ook weer in deze
wedstrijd.

Opnieuw terug naar de wedstrijd. Met 6-0 was alles natuurlijk al gelopen,
maar de gifbeker was voor Alblasserdam E1 nog niet leeg. Met maar 7 spelers
beschikbaar kwamen zij duidelijk kracht tekort en om die reden maakte Harun
gebruik van een steeds meer vermoeid rakend Alblasserdam. Het passeren van
tegenstanders is wat Harun nog steeds goed kan en hij bracht zichzelf in
positie om de 7-0 op het bord te zetten. Dat deed ie dan ook. 7-0.

In de laatste fase werd de bal nog een keer goed gecombineerd tussen
verschillende spelers. Vanaf links werd de bal teruggekaatst naar Mitchell,
die vanuit de 2e lijn met een vallend schot,tja, hoe noem je dat, hij valt
en schiet dan alsnog tegen de bal, de bal schiet door de verdediging heen en
raakt verschillende benen, maar vliegt gewoon rustig verder richting het
doel. Geen van de verdedigers en keeper houdt de bal tegen en dus komt de
eindstand op het bord te staan. 8-0.
Geweldige teamprestatie. Uitstekend gespeeld. En?
Helemaal terecht de kampioen van de 1e klasse E06 Voorjaar, Pupillen E1,
Zaterdag. En daar is helemaal niets op af te dingen…..

Wat is nou met die titel van dit stukje? Nou, omdat je team kampioen is
geworden, dan wordt jij als trainer gewoon in de sloot gekieperd. Nou zeg ik
u, dat is toch een rare traditie? Wat is doel van een nat pak. En waarom
zijn er altijd trainers die er intrappen en trainers die er voor zorgen dat
ze op dat moment even….’niet te vinden zijn’? Weten die trainers dan niet
dat die sloot er ook nog is wanneer er opnieuw getraind gaat worden?

Als afsluiting wilden wij onze vast teamscheidsrechter Jan Willem (JW voor
intimi) nog heel erg bedanken voor zijn inzet en tijd die hij telkens weer
heeft vrijgemaakt om vrijwel alle wedstrijden van EBOH E1 dit jaar in alle
eerlijkheid te fluiten. En die eerlijkheid mag best wel wat aandacht
verdienen!
Chapeau, JW!!

Volgende week is er nog één wedstrijd tegen onze grootste concurrent van dit
jaar RKsv RCD. Natuurlijk is het belang van deze wedstrijd volledig
weggevallen door het behaalde kampioensschap van vandaag. Maar hoe dan ook,
ook deze wedstrijd zal gewoon plaatsvinden en zullen we onze best doen om
ook deze wedstrijd binnen te trekken.
Alle ouders en spelers van EBOH E1, van de coaches Martin en Stephan, van
harte gefeliciteerd met het door ons behaalde kampioensschap van 2015. Wees
er trots op, wij zijn het ook….

De coaches.