Woensdag 23 november stond de midweekse ontmoeting op het programma tegen de 2^e plaats in de competitie, ingevuld door Alblasserdam JO11-1. Gek genoeg heeft EBOH JO11-2 vorig seizoen een behoorlijke reputatie opgebouwd in avondwedstrijden. Aan de Schenkeldijk verloren menig hoofdklassertje hun hoofdjes en werden door de toenmalige F-pupillen van EBOH simpel opgerold. Natuurlijk zijn de tegenstanders in deze competitie van een ander formaat en zij hebben hun eigen reputatie. Die van Alblasserdam zijn nagenoeg bekend. Verdedigend niet de sterkste ploeg, maar aanvallend des te sterker. Een tweetal goede voetballers, die beiden naast hun goede techniek ook nog eens mogen beschikken over een alleraardigst schot. En dat bedoel ik dan wel als een understatement.

Vanaf de eerste minuut werden twee dingen duidelijk. Alblasserdam had en hield het initiatief, maar EBOH ging er flink tegenaan, gebruikten hun fysiek en al het andere om het Alblasserdam zo moeilijk mogelijk te maken. Hun opdracht vanuit de kleedkamer was om te gaan voetballen. En dat is meteen vanaf de ‘kaiper’ uitverdedigen via de zijkant en doorspelen via de rechts- of linksbuiten. Voetballen is samenspelen, balbezit en vanuit balbezit de eentwee aangaan. Niet een blinde bal naar voren en dan gelijk inleveren. Bij balverlies iedereen terug en alle hens aan dek. Je gaat pas aan aanvallen denken, wanneer je balbezit hebt en niet eerder. Niet alvast in de vooruitrichting gaan staan en onbereikbaar zijn, maar bij balverlies terugkomen en meeverdedigen. Voetballen dus.

Vandaag hadden we één mannetje minder. Miguel was ’s middags ziek thuisgekomen en dus speelden we vandaag met één wissel. Marcel, Mitchell, Ömer, Luciano, Maikey en Enzo werden de wei ingestuurd en het zestal werd door onze ‘Kaiper’ ondersteund. In de beginfase was het even aftasten, maar al snel kwam Alblasserdam een paar keer goed door over de zijkanten en met een paar scherpe passjes werden hun spitsen voor de keeper vrijgespeeld, maar onze verdedigers grepen goed in. Soms met 2 inglijdende verdedigers werden de ballen geblokt. Kai zelf verrichtte een paar goede reddingen en je kon zien dat Alblasserdam daar niet op had gerekend. In hun thuiswedstrijd stond het na 50 seconden al 1-0 en was het verzet al snel gebroken. Maar vandaag niet, alle 7 veldspelers werkten er vanaf het begin keihard aan om het eerste doelpunt niet te laten vallen.

Heel af en toe kwam EBOH er messcherp uit. Via de zijkant, pass op de middenvelder en een kaats in de diepte waar Enzo tweemaal achtereen in een uitstekende positie kwam om voor de verandering Alblasserdam eens op een achterstand te zetten. En dat had zomaar kunnen gebeuren. Maar op de een of andere manier stond Enzo niet helemaal goed in zijn schoentjes. Daar waar ie normaal gesproken als een echte spits doorzet om er langs te komen om te kunnen scoren, daar liet ie nu een beetje ontzag zien en hield ie in. En het is geen verprutsen van kansen, maar juist het niet benutten van kansen. Dat was jammer. Maar het feit dat we in die situatie terechtkwamen was hoopvol. Voor het eerst deze competitie kwamen op basis van doorzettingsvermogen en werklust, maar ook gewoon door slimmer te voetballen, kansen tot stand. En we hadden Alblasserdam heus wel pijn kunnen doen, ondanks het feit dat zij in de wedstrijd de overhand hadden.

Jammer genoeg werd een teruggekaatste bal vanuit onze verdediging vanaf een meter of 20 loepzuiver over Kai heen in de kruising geschoten. Onhoudbaar en zelfs Kai moest zich daar bij neerleggen. Natuurlijk baalde hij er van, want 10 á 15 minuten had hij en samen met hem de verdediging, de aanvallen van Alblasserdam weten op te vangen en te neutraliseren. En dat was gewoon knap. Dat de 0-1 viel door een prachtig schot was kenmerkend. Tot dat moment bleek Alblasserdam niet in staat om onze verdediging te passeren. Koud 5 minuten later volgde een bijna exacte kopie van het eerste schot. Opnieuw fabelachtig ingeschoten en het is dat ik voor EBOH ben, want anders had ik wel even voor geklapt. De 0-2 stond op het scorebord en eigenlijk was dat het punt. Je staat achter, maar in het gevecht om de gewone velddoelpunten stond het eigenlijk 0-0.

De rust brak aan. We complimenteerden het hele team met hun prima prestatie. “Jullie spelen prima, jongens! Je staat wel 0-2 achter, maar die 2 doelpunten waren van een andere planeet en daar kan de beste keeper helemaal niets aan veranderen.” En dat was ook zo, EBOH stond tegen een goeie ploeg gewoon erg goed te verdedigen en als ze wat brutaler waren geweest en ietwat zuiverder in hun passing, dan hadden zij zelfs één of twee doelpunten kunnen maken. En dat was eigenlijk nog het vervelendste. Ze beloonden zichzelf gewoon niet voor het prima spel in de eerste helft. Voor al diegenen die de afgelopen verslagen hebben gelezen en het van nabij hebben gezien, weten dat dit de beste helft was van de hele competitie. In de vorige competitiewedstrijd speelden ze een hele slechte eerste helft en was de stand in de rust al 0-7.

Alblasserdam werd uitermate goed bestreden met alle middelen, althans de middelen die geoorloofd waren. Zo nu en dan werden er wel wat hardhandige ingrepen toegepast en al floot onze scheidsrechter daarvoor en al waren sommige overtredingen wel op het randje, zelf vond ik een prima instelling. Eindelijk bijten de EBOH jongens eens lekker van zich af. Er was geen gemene opzet in het spel, maar uiteindelijk is het een goeie zaak dat je jezelf niet zo makkelijk laat passeren. Luciano liet in deze wedstrijd zien dat ie lekker tekeer kan gaan. Je mag me wel voorbijlopen, maar of je 5 meter verder nog loopt, dat valt nog te bezien. Maikey, het mannetje waarop ik kan bouwen als het gaat om stevig ingrijpen, liet zich vandaag teveel met een kluitje in het riet sturen. Soms rollen de ballen niet goed en juist als je wilt ingrijpen, dan is de bal net weer weg. We maken het Maikey ook wel een beetje te moeilijk, want er is voor hem geen vaste plaats in het team. Dat klinkt gek, maar hij is zo’n speler die je bijna op elke plek kunt neerzetten en hij gaat er voor. Trainers weten dat en maken daar gebruik van. Dat maakt hem zo waardevol.

Niet veel anders is het met de grote drie achterin. Marcel is een verdediger bij uitstek. We foeteren wel eens op hem dat ie niet op zijn plek blijft staan en zijn man laat schieten. Die loopt gemakkelijk uit zijn rug weg. Gemakshalve vergeten we zelf als coach, dat hij in een groot aantal gevallen de gaatjes dichtloopt die Mitchell en Ömer laten vallen. Hij is vaak in staat om een doorgebroken speler alsnog op het laatste moment van het scoren af te houden en de situatie te redden. Maar hij moet er ook op vertrouwen dat zijn medespelers hun eigen zaakjes opknappen, zolang als hij zijn man maar helemaal uitschakelt. Maar zo zijn coaches. Die willen alles tegelijk. En deze jongens zijn pas 9 of 10 jaar. En dat willen we nog weleens vergeten. Marcel is één van de pijlers waarop dit team rust en dat moeten we vooral zo houden.

De tweede helft begon, vanuit ons oogpunt, niet echt sterk. We stonden weer een beetje toe te kijken hoe het spel aan ons voorbijging. We grepen niet krachtdadig in en Alblasserdam maakte daar handig gebruik van. In een scrimmage voor ons doel waren we elke keer een stapje te laat totdat de spits van Alblasserdam aan alle onzekerheid een einde maakte. 0-3. Mm..een tegenvaller. En iets te makkelijk. Tot dat moment stonden Mitchell en Ömer een prima wedstrijd te spelen, maar nu grepen ze onvoldoende in. Ach ja, de boog kan niet altijd gespannen staan. Het gebeurt. Je kunt niet anders dan accepteren. Het was wel zo dat vanaf dat moment EBOH weer iets beter ging spelen. Kleine combinaties ontstonden weer op het middenveld tussen Delano en Enzo en Delano en Luciano. Speldenprikken werden uitgedeeld en het was een kwestie van tijd totdat EBOH weer eens van zich liet spreken.

Na een minuut of 10 kwam EBOH met een goede combinatie uit de eigen verdediging en Enzo werd door Delano’s goede pass naar voren gejaagd en ditmaal hoefde Enzo er geen twee keer over na te denken. Hij sleepte de bal mee en sprintte naar het doel van de keeper. De laatste man van Alblasserdam was te laat en Enzo liet de keeper kansloos op een scherpe schuiver in de rechterhoek. Eer gered en dat met een mooie aanval. 1-3. Op dat moment liet EBOH weer eens zien dat zij wel degelijk kunnen voetballen en het de betere teams in deze competitie best wel moeilijk kunnen maken. Er werd op het middenveld keihard gewerkt door Delano, Luciano en Enzo om Alblasserdam te verschalken. Er kwamen corners en wel degelijk mogelijkheden om Alblasserdam voor een tweede keer in de wedstrijd écht pijn te doen. Heel even hadden we de hoop dat met een beetje geluk de 2-3 op het scorebord zou komen. En dat zou echt niet onverdiend zijn geweest. Maar in plaats daarvan kreeg EBOH de deksel op de neus.

Natuurlijk sta je naar voren gericht, als je de tegenstander onder druk wil zetten en wil scoren. En in die fase stonden Mitchell en Ömer goed te verdedigen. Vooral Ömer stond sterk te verdedigen. Hij zorgde er voor dat zijn tegenstander een stuk minder gevaarlijk werd door meermalen tussen de bal en de man te komen en met een interceptie weer de aanval aan het werk kon zetten. Ja, je kunt wel zeggen dat Ömer weer lekker in zijn velletje zit. Zijn conditie was een tijdje dubieus door een paar keer ziek te zijn geweest. Maar hij is weer helemaal op stoom de afgelopen weken. Hij sprint er op los en geeft niet op. En dat is tegen een sterke tegenstander als Alblasserdam echt wel nodig. Mitchell had het de afgelopen wedstrijden behoorlijk moeilijk. Sterkere tegenstanders zijn niet alleen fysiek sterker, maar vaak ook iets sneller en slimmer. Ze hebben vaak spelers die makkelijk passeren en dan komt Mitchell vaak in ondertal te staan, soms tegen een overmacht. Zo moet het toch ook wel voelen. Maar ook Mitchell keert terug op zijn oude niveau. En dat is een goede ontwikkeling.

Maar zoals wel vaker deze competitie krijgt EBOH, ondanks de goede bedoelingen, het deksel op de neus. Iets te aanvallend en dat bekoop je met een counter. Eentje was zeer doeltreffend. Precies op het moment dat de druk van EBOH eigenlijk moet leiden tot een grote kans of misschien wel een heel gemeen doelpuntje, valt er een gaatje en daar wordt door de spitsen van Alblasserdam optimaal van geprofiteerd. Kai opnieuw kansloos en de stand wordt naar 1-4 opgekrikt. Daar knakte de moraal eventjes. Heel snel drukt Alblasserdam door en de koppies van de EBOH spelertjes gaan even hangen. Gegokt en verloren. De 1-5 en de 1-6 komen veel te makkelijk tot stand. Eigenlijk wordt Alblasserdam op dat moment niets meer in de weg gelegd. Tot de laatste 5 á 10 minuten van de wedstrijd hielden we Alblasserdam op 1-3 en dat is gezien de krachtsverhoudingen hartstikke goed.

Kansen op een aansluittreffer waren er wel degelijk en ik had het wel willen zien bij een 2-3 stand. We voeren een wissel door en de ‘geest’ komt uit de fles en komt dan in de ploeg. Die ‘geest’ heeft al vaker aan de Schenkeldijk wonderen verricht. Maar de 1-4 was het knakpunt. Op dat moment speel je een verloren wedstrijd en dat gebeurt dan op precies het verkeerde moment. Maar ja, zo gewonnen, zo geronnen. Het is nou eenmaal een goede ploeg en zij staan niet voor niets op de 2^e plaats achter Unitas. En het is nou eenmaal een groot verschil tussen bijna 2-3 en een duidelijke 1-4, 1-5 en 1-6. Enzo en Delano en Luciano en Maikey hebben in de aanval alles gestopt om gevaarlijker te kunnen worden. Maar zet deze wedstrijd af tegen de kansloze 8-0 uit in Alblasserdam, dan zit daar weer een wereld tussen. Dus ondanks het verlies met 1-6 zijn beide coaches erg tevreden met de instelling van de jongens in deze wedstrijd.

Uiteindelijk ben je niet weggespeeld, al liep aan het eind van de wedstrijd de score iets teveel op. Je bent afgetroefd door een ploeg met 2 supertalentjes, die tegen elke ploeg doelpunten maken, zelfs tegen de sterkste ploeg van de competitie. Daar zat het verschil. Individuele klasse. En daar is uiteindelijk geen kruid tegen gewassen. Het gemak waarmee de twee afstandsschoten werden afgevuurd in de eerste helft zorgde er voor dat je meteen al achter de feiten aan hebt gelopen, terwijl EBOH in de wedstrijd zeker niet de mindere was van Alblasserdam. Dus dit gevoel nemen we mee naar de volgende wedstrijden. Niet de uitslag, maar het gevoel dat er meer te halen viel en je als team vandaag niet door het ijs bent gezakt. In ieder geval zijn wij als coaches trots op de prestatie van vandaag. We blijven gewoon trainen. Er komen nog twee wedstrijden tegen de ploeg uit Zaltbommel. As, zaterdag spelen we niet tegen Nivo Sparta, omdat we komende zaterdag over te weinig spelers beschikken en dus is deze wedstrijd verzet.

Wel is EBOH JO11-2 door in de beker! De ploeg uit Hardinxveld met de gelijknamige naam is onze tegenstander op 3 december as. om 9:00 uur aan de Schenkelijk in Dordrecht. Een eveneens gevaarlijke ploeg, te vergelijken met de goede ploegen uit onze eigen competitie. Dat zal een zware dobber worden, maar wanneer we voetballen tegen hen zoals we vandaag voetbalden tegen Alblasserdam, dan maak je altijd een kans. In alle bekercompetities gebeuren de gekste dingen. Dus kom naar de Schenkeldijk en moedig EBOH JO11-2 aan. Ze zullen het nodig heben!

Jongens? Uitstekend gevoetbald. Hard gewerkt en elkaar prima geholpen als team. Ga zo door…

De coaches.