Vandaag, zaterdag 12-11, stonden 2 belangrijke dingen op de agenda. Sinterklaas met wat vage figuren kwam weer eens aan in Nederland en Unitas, de koploper uit onze klasse, kwam voorbij aan de Schenkeldijk. Unitas staat er om bekend dat ze erg slecht zijn in het uitdelen van cadeautjes. Sinterklaas echter komt vandaag aan met een hele boot vol. In beide gevallen hebben onze jongens van JO11-2 daar helemaal niks aan. In de Sint geloven deze knapen niet meer. Maar in het geval van Unitas lijkt het soms in de wedstrijd of ze ook niet meer in zichzelf geloven. En dat is erg jammer.
Want in de opstelling met Kai, Mitchell, Marcel en Ömer in de verdediging en op het middenveld met Miguel, Luciano en Stef, een huurling uit JO11-1, begon de wedstrijd behoorlijk goed. Delano was vandaag afwezig en we hielden Enzo even uit de basis (licht geblesseerd aan zijn knie) en Maikey stond gewoon wissel. Je zou zeggen, start dan met je sterkste basis. Maar waarom? Alsof we in het begin van een wedstrijd slechter of beter spelen dan aan het eind. De lichtgewichten van het team Miguel en Luciano hielden in het begin van de wedstrijd goed stand en maakten het de middenvelders moeilijk genoeg om zo nu en dan de angel uit het spel te halen van Unitas.
Unitas, op papier de veel sterkere ploeg, hadden het de eerste 10 á 15 minuten lastig met het ietwat fellere EBOH. Stef, de genoemde huurling, stevig aan de bal en duidelijk kracht meenemend uit
JO11-1, wist samen met Luciano en Miguel, de bal handig uit de voeten te houden van Unitas. Ondersteund door Marcel, Mitchell en Ömer, die de aanvallers weinig ruimte gaven, bleek EBOH JO11-2 in staat om verrassend gemakkelijk op de been te blijven. Niet dat dit leidde tot grote kansen, maar ook Unitas kon vrij weinig kansen creëren. En zo ontstond een boeiend schouwspel, dat mij en Richard meer plezier gaf dan de coach van de tegenstander. En zo nu en dan kwam EBOH er ook nog eens uit en met wat meer geluk en wat meer wijsheid waren er zelfs nog goede kansen ontstaan.
Delano werd wel node gemist. Niet dat Delano nou wel even het verschil zou maken en Unitas achteruit zou drukken, maar zijn passing en scorend vermogen werd vandaag zeker gemist. Maar Stef deed wel zijn uiterste best om het spel te verdelen en hij beschikt over een groot loopvermogen en doorzettingskracht en daar heeft Delano, als technische voetballer, net iets minder van. Na een 7-tal minuten gingen we de aanval een beetje versterken door Maikey in de verdediging in te passen en vooral Enzo in te brengen voor zijn snelheid en zeker voor zijn scorende vermogen, want Enzo is als enige in staat om de tegenstander pijn te kunnen doen. Zeker wanneer ie los is van zijn verdedigers en alleen nog de keeper vóór zich ziet. Maar hij was wel een klein beetje geblesseerd en dat heeft ook zijn weerslag op zijn loopvermogen en acties.
Maar dan slaat de vertwijfeling weer toe na ca. 15 minuten. Eén aanvaller glipt er langs op links en Kai, tot dan nog weinig te doen gehad, anders dan terugspeelballen, grijpt te weinig in op een schot in de korte hoek en de 0-1 is een feit. En in plaats van weer te gaan spelen als de 15 minuten er voor, gaan we ineens weer staan bibberen. Alsof de 0-1 het teken is dat we gaan verliezen en er niets meer toe doet. Even later, we spelen elkaar slap aan in de verdediging, beide verdedigers grijpen niet in en één aanvaller zegt: “Tank yoe” en loopt door op Kai, die de ingeschoten bal niet kan keren en het staat in één minuut 0-2. Koppies omlaag en het kaartenhuis stort in en in koud 7 minuten gooien we de hele wedstrijd op een hoop en laten Unitas als een scherp mes door de zachte boter snijden.
De 0-3 tot en met de pijnlijke 0-7 vielen veel te eenvoudig en EBOH JO11-2 kapen laten het helemaal lopen. Totaal onnodig en dat weten de jongens zelf wel het beste. Natuurlijk roken de jongens van Unitas bloed en in die fase zat ze dan ook wel alles mee. Maar gedane zaken nemen geen keer en gelukkig brak de rust aan, want in de kleedkamer moest helaas wel een hartig woordje worden gesproken. “Wat zijn jullie nou aan het doen?”, vragen de coaches zich af. “Je staat als een huis en jullie geven Unitas goed partij. Tuurlijk is dit een goeie ploeg waartegen je moet voetballen vandaag. Dat wisten jullie al. Maar zoals er nu wordt gevoetbald, is om je voor te schamen. Toch?”
En natuurlijk weten ze dit zelf ook wel. Het lijkt er haast op dat ze bij een tegenvaller (en dat was de 0-1 eigenlijk ook wel een beetje) de kopjes op de schoteltjes weer in de kast zetten. Ineens voetballen ze als beginners, alsof ze nog nooit eerder achter hebben gestaan in een wedstrijd. Ze laten zich van het ene op het andere moment voorbijlopen, trappen in bijna elke schijnbeweging en grijpen niet meer in. Het zelfvertrouwen in eigen kunnen wordt overboord gegooid en alleen slachtvee loopt op die manier het veld uit en weer de stal in. “Wanneer jullie zó blijven voetballen, dan wordt het gewoon 0-18 voor Unitas. En dat ligt helemaal aan jullie zelf. Jullie bepalen hoe de tweede helft verloopt. We gaan vanaf nu met 7 man verdedigen bij balverlies en we gaan pas denken aan aanvallen, wanneer we balbezit hebben. En niet eerder! Denk er om, iedereen verdedigt mee en laat je niet voorbijlopen.”
Het moest gezegd worden en aan de andere kant begrijp ik ze ook wel. Het is net een slag te snel, het is net een slag te fysiek en misschien is deze klasse te hoog gegrepen. Maar ze zijn tot veel beter in staat en ook dat weten wij. Ze kunnen veel beter dan dit en ook wij als coaches weten dat 5 verliespartijen er gewoon inhakken. Je gaat er al vanuit dat je gaat verliezen en zolang het 0-0 staat, is er niks aan de hand, maar zodra ze een doelpunt tegen krijgen dan wordt de profetie werkelijkheid en dan is winnen ineens geen mogelijkheid meer. En dat is niet één van de negen aan te rekenen, maar als team zakken we door het ijs. En dat moet echt beter.
De tweede helft die ze op de mat legden, leken weer op de eerste 15 minuten van de wedstrijd. Er werd weer hard gewerkt en de tegenstander werd wat harder aangepakt. Ze werden nog steeds flink onder druk gezet, maar er werd weer op elke vrije bal ingelopen en ook Unitas moest hard werken om er een bal in te schieten. Dat er nog 2 á 3 invlogen, dat was geen ramp. Er zaten ook gewoon beauty’s tussen, die voor Kai gewoon onhoudbaar waren. En dat is niet erg, want de kwaliteit bij de tegenstander Unitas druipt er gewoon vanaf en het zal heel raar moeten lopen, willen de Gorinchem’ers of Gorkummers in deze competitie hun eerste plaats nog gaan verspelen. Maar het kan raar lopen. Zo verloren wij ons kampioensschap bij de F klasse vorig seizoen ook in een wedstrijd waarin het niet had gehoeven. Dus Unitas, blijf bij de les en loop in je schoenen en niet ernaast. Jullie hebben alles in eigen hand.
EBOH JO11-2 herstelde zich in de tweede helft van een rampzalig einde van de eerste helft. Het gaat er nooit om dat je een wedstrijd verliest, maar altijd om hóe je ‘m verliest. En soms kan gelijkspelen voel als verlies, maar ook als winst. En zo kan de tweede helft voelen als een overwinning. De tweede helft werd er tenminste weer gevoetbald. De bal werd onderschept en niet paniekerig weggegeven. Op een gegeven moment werd de combinatie weer gevonden en dat lieten Stef en Maikey zien door 4 Unitas spelers weg te tikken in een dubbele en simpele een-twee. De laatste pass was jammer genoeg niet zuiver genoeg, want een grote kans was daar zeker uit gekomen. In een enkele uitval door goed te verdedigen werd Enzo twee keer in staat gesteld om de goeie keeper te passeren. In één van die pogingen had hij de keuze moeten maken om te passeren of de bal met een boog over de keeper te lepelen. Maar het lukte hem niet. Maar dat maakt niet uit. Wij zijn veel blijer met de kansen en het feit dat EBOH weer ging voetballen, want dat is waar je het zelfvertrouwen door bijtankt.
Luciano en Miguel werkten vandaag als een paard en al gaat niet alles goed, de juiste instelling zat er bij hen in de tweede helft ook in. Iets sneller handelen en hun gevaar neemt dan alleen maar toe. Kleine stapjes naar een grote vooruitgang. De verdedigers Ömer, Mitchell en Marcel gingen er in de tweede helft weer tegenaan en dat belooft verbetering. Kai speelde vandaag een kansloze wedstrijd en al zat ie niet goed in de wedstrijd, de meeste doelpunten waren voor hem gewoon onhoudbaar. Stef speelde een prima wedstrijd. Je kunt aan hem afzien dat ie beter gewapend is tegen dit soort van fysieke tegenstanders en niet voor niets staat ie dan ook in JO11-1. En natuurlijk kan hij in zijn eentje Unitas ook niet afstoppen. Bedankt Stef! We konden je goed gebruiken vandaag.
En dan Maikey nog. Tja, Maikey speelde vandaag een heel erg ongelukkige wedstrijd. Hij is een voorbeeld van werklust en hij schuwt geen enkel duel. Maakt foutjes, maar ja, wie niet. Moet zijn tegenstander wat forser aanpakken en niet te makkelijk opzij laten zetten. Dat hij nou weer een hoekschop op zijn bovenhoofd moet krijgen, die dan vervolgens onberispelijk in de bovenhoek verdwijnt, dat is gewoon dikke pech. Wel een mooi doelpunt, Maikey! Maar dan wel aan de andere kant maken de volgende keer. Enzo speelde vandaag met een kleine handicap. Zijn knie speelde hem parten en een spits die aan me vraagt of ie eerste wissel mag staan, die mankeert wat. En toch bleek ie vandaag aan de bal de gevaarlijkste tegenstander van Unitas. Hij moest twee keer worden geremd door Unitas verdedigers, terwijl ie al gepasseerd was. Met een 9-0 voorsprong zijn enkels raken omdat ie op het doel afloopt, gaat me dan net iets te ver. Maar ja, dat is voetbal. Je krijgt niks gratis.
De uitslag is slecht en geflatteerd. 0-10. Waarvan 5 er gewoon niet in hadden gemogen. Winnen doen we niet van Unitas, maar er is verliezen en verliezen. De eerste ontmoeting in Gorinchem, daar waren we geen enkel moment in de wedstrijd en werden we terecht afgedroogd. Deze wedstrijd geven we in 10 minuten gratis aan Unitas en herstellen we ons in de tweede helft. En daar houden we ons aan vast. De instelling van het eerste kwartier en de tweede helft geeft vertrouwen jongens! Denk daaraan terug en laat de volgende tuiswedstrijd zien tegen Alblasserdam dat je van vandaag iets hebt geleerd. Van slecht verliezen naar goed verliezen, naar slecht winnen naar goed winnen, dat is de weg waarop we verder gaan. Tot dinsdag. We gaan gewoon verder.
En ach, Johan! Je dacht natuurlijk heel even dat ik je vergeten was, hè? Johan nam afgelopen donderdag van de trainers de training over en jammer voor hem, maar we moeten natuurlijk iemand van de leiding de schuld geven van dit debacle. En wie ligt er nou meer voor de hand dan Johan? Hij schijnt een training gegeven te hebben, afkomstig van gerenommeerde trainers bij ASWH. Tja, dat had ik je zo wel kunnen vertellen. ASWH tactiek, aangevuld met wat hij wekelijks ziet gebeuren bij zijn favoriete voetbalclub. Mwoah. Vermenigvuldig de uitslag van vandaag van 0-10 met twee en je krijgt een kengetal dat alleen maar door Rotterdammers correct wordt uitgesproken. En als je dan als hoofdcoach de fout maakt je eigen team in handen te geven van zo’n….zo’n….hoe zeg je dat netjes?…huh……nou oké dan….aardige vent, dan moet je op zaterdagochtend ook niet ineens raar staan te kijken. Ik zeg maar. Sorry jongens, het is eigenlijk mijn schuld. Nou ja, eigenlijk de schuld van Unitas, maar dat is een beetje raar om te zeggen. Nee, ik ga toch voor Johan. Had ie nou maar een training gegeven van de grote “Johan”, dan was vandaag alles op zijn pootjes terecht gekomen……
De coaches.
