Dordrecht, Schenkeldijk

Do 8-9-2016

 

Op een vrij warme donderdagavond stond de opnieuw ingeplande bekerwedstrijd op het programma. Wieldrecht bleek op 3 september jl. niet in staat om een ‘representatief’ team op stellen om het op te nemen tegen de nog heersende bekerkampioen van het afgelopen seizoen 2015/2016. Weliswaar nog bij de F-pupillen en nu sinds dit seizoen bij de E-pupillen. EBOH JO11-2, vrijwel dezelfde ploeg als afgelopen seizoen, aangevuld met de drie eerstejaars E-jongelingen Miguel Roozen, Maikey Snoek (ex-Wieldrecht) en Luciano Berghaven, gaan dit jaar hun best doen om ‘mee te kunnen’ in het geweld dat tweedejaars E-voetbal heet.

Vandaag stond de eerste officiële wedstrijd op het programma van het nieuwe Zwaluwen Jeugdbekerseizoen. Ditmaal zoals gezegd een oude bekende, Wieldrecht. Vanaf het eerste fluitsignaal was al snel duidelijk dat EBOH JO11-2 vandaag niet veel moeite hoefde te doen scherp te zijn en jammer genoeg zag je dat dan ook terug in het vertoonde spel. Blijkbaar heeft Wieldrecht dit seizoen een kanjer van een probleem in deze leeftijdsklasse, want na 7 minuten stond het al 3-0 en wanneer ik goed heb geteld waren er beduidend méér kansen dan doelpunten. Het niveau was eigenlijk niet om aan te zien. De EBOH spelers werden slecht afgedekt, de Wieldrecht verdediging speelde véél te ver vooruit en bij tijd en wijle stonden er 2 á 3 aanvallers vrij van EBOH.

Met al deze ruimte werd te weinig gedaan. Je kent dat, het spelniveau is laag en hoewel je veel beter kunt, krijg je het toch niet voor elkaar. Toepasselijk genoeg maakte Maikey, de oud Wieldrecht speler, in de derde minuut een eind aan de trieste 0-0 stand. Het verschil was te groot. Het kon niet anders dan dat deze wedstrijd in een monsteruitslag zou uitmonden. Hij kwam opnieuw vrij voor de keeper en deze keer benutte hij zijn kans. 1-0. Wieldrecht kwam niet over de middellijn en moest de bal al weer snel inleveren. EBOH bleef volharden in het geven van onzuivere passes, maar in de 5^e minuut werd een harde, door Marcel gegeven pass, door Enzo als hakje aangeraakt en deze bal verdween in het doel. Bij mijn notities stond vermeld: ‘lucky’, maar dat zal Enzo een biet zijn. Hij deed het er wel om en het lukte. 2-0.

2 minuutjes later, kwam opnieuw Marcel aan de bal en hij vuurde meteen zijn schot af. De keeper van Wieldrecht stak vandaag overigens in een prima vorm. Hij stompte heel wat schoten uit zijn doel en hield EBOH in zijn eentje al vroeg in de wedstrijd van een grotere score af. Nou komt dat ook dat de EBOH spelers stuk voor stuk het liefst een doelpunt scoren in de bovenhoek van het doel, maar ze waren al in de kleedkamer gewaarschuwd dat er een grote keeper in het doel stond. En dus moeten de ballen dan laag. Maar dat gebeurde niet en dus stond het pas 2-0. Maar Miguel lette goed op en de weggestompte bal werd meteen door hem weer ingeschoten en succesvol. 3-0.

Het moest tot de 14^e minuut duren voor EBOH weer aan scoren toekwam. De keeper had het naar zijn zin, want alle hoge ballen werden makkelijk geneutraliseerd en EBOH kwam geen steek verder. Maar dat veranderde. Marcel kwam naar een bal 5 á 10 meter voorbij de middellijn en zoals Marcel wel vaker doet, dacht ie niet na en schoot hij de bal meteen keihard terug naar het doel, waar de keeper nu te ver voor stond opgesteld. Met een grote boog stuitte de bal vlak voor de achterlijn en zo hoog in het doel. Een prachtig doelpunt. 4-0. EBOH was meteen weer wakker, want even later werd Luciano aangespeeld en met zijn kenmerkende kapbeweging speelde hij zijn tegenstander uit, gaf een passje aan Maikey, die zo zijn tweede doelpuntje kon meepikken. Keeper kansloos en 5-0.

In de minuten die volgden blonk Miguel uit in het missen van kansen. Ik had opgeschreven: ‘Verkeerde voeten’. Maar die zijn helemaal niet verkeerd. Sterker nog, hij is tweebenig. Nou snap ik het. Hij weet niet met welk been hij eigenlijk wil schieten. Daar lijkt het op. Hij schoot telkens over en ik had elke keer een tegengestelde indruk, nee…nu met rechts…..nee, nu juist met links. Lastig. Want hij baalt er natuurlijk wel van. Je moed zakt je dan in de schoenen, maar dat kun je beter niet doen, want daar zitten je voeten al. Komt wel goed, Miguel. We maken wel een topscorer van je, tweebenig!! Iets meer tijd nemen, iets meer rust en dan vliegen ze er allemaal in.

Nu lijkt het alsof Enzo en Delano helemaal niet in het spel voorkwamen. Dat was niet zo en toch ook weer wel. Allebei liepen ze te voetballen als een natte dweil. Het lijkt soms wel of ze slechter gaan voetballen naarmate de tegenstander slechter is. Krijgen ze de week er op een sterke tegenstander, dan zijn ze ineens weer aanwezig en retescherp. Heel raar van deze twee sterkmakers van de ploeg. Maar het geeft niks, want er staan altijd anderen op die hun taak overnemen en er bovenuit steken. En vandaag was dat Maikey. Hij liep overal en vooral in hoog tempo. Daarnaast stak ie vandaag in grote vorm. Het leek wel alsof alles dat ie raakte, ook helemaal raak was. Een goeie pass van Delano (zie je wel, hij kan ’t wel) van eigen helft, bereikte de diep vrijstaande Maikey. En Maikey toonde geen mededogen met zijn oude club. 6-0. En Maikey’s derde. Met 6-0 werd gerust.

Natuurlijk werd er wel wat gezegd van ons eigen spel in de eerste helft. Het liep niet over van schoonheid en we moesten meer samenspelen, de eentweetjes aangaan en dan snijdt je door hun verdediging als een snoeiheet mes door de zachte boter. De eerste minuut na de rust was het meteen raak. Maikey komt op rechts aan de bal en hij ziet twee man vóór het doel staan en probeert de voorzet te geven. Hij schiet….en de boogbal eindigt over de lange keeper heen zo in de linkerkruising van het doel. 7-0. Hij stond er zelf een beetje versuft bij. Oh? Hij zit? Maar ik probeerde te passen. Ja hoor, Maikey. Tuurlijk jongen. Mooie pass hoor!

In de 2^e , 3^e en 4^e minuut is Delano ineens wakker geschoten. Hij schudt de eerste helft van zich af en scoort binnen 3 minuten 3 maal. Een bal in de kruising, een boogbal over de keeper heen en één in de hoek geloof ik. Het ging allemaal zo snel, dat ik amper de tijd kreeg om het op te schrijven. 8, 9 en 10-0. Zo, ik ben er weer! Zo keek ie uit zijn ogen. Na een drietal minuten komt Delano op links aan de bal en hij legt de bal een stukje naar voren en geeft een draaibal voor het doel van het doel af, waar Enzo omhoog springt en de bal met zijn linkerbuitenkant onder controle brengt en de bal keihard achter de keeper schiet. 11-0.Prachtige voorzet en een fantastische aanname. Het doelpunt zelf was bijna lelijk. Zo, Enzo is er ook weer. Hè hè.

Opnieuw 2 minuten later krijgt Delano opnieuw de bal op links en wederom levert hij een fantastische voorzet af. Enzo loopt in en de keeper tracht de bal te onderscheppen. Maar de voorzet was loepzuiver en Enzo hing al in de lucht en kopte de bal achteloos over de keeper in het doel. 12-0. Twee fantastische doelpunten achter elkaar, je moet er even op wachten, maar als het dan komt, dan is het ’t wachten helemaal waard geweest. En die twee slecht voetballende uilskuikens van de eerste helft laten even zien hoe het moet. In een tijdsbestek van 8 minuten scoren ze gezamenlijk 5 doelpunten. En dan ook worden we nog eens bediend met prachtige doelpunten.

Bij 12-0 was de wedstrijd wel gelopen. En dus konden we doel 2 nastreven. Mitchell werd in de rust al te verstaan gegeven dat ie zijn plek achterin kwijt was. Marcel ging daar voetballen en Mitchell moest gedwongen mee naar voren op het middenveld of desnoods in de spits. En het bevalt me best, Mitchell. Wat ik daar zag tenminste. Sprintend naar voren, een bal meekrijgen op het middenveld en doorsprinten tot bij de keeper en dan……mis. Aaaaahhh, ging het langs de kant. Paal!! De tweede keer werd er net naast geschoten en hij probeerde daarna alles om maar een doelpunt te maken. In een onbewaakt ogenblik werd Enzo neergelegd in het strafschopgebied. Mitchell??? Ga staan daar. Bij die stip. Die witte, Mitchell! Niet die groene. Nee Enzo, ik snap je, maar jij hebt er al 178 ingeschopt en Mitchell nog niet één. Enzo dacht even na en toen was het okee. Hahaha, het blijft gewoon een dodelijke spits met maar één doel. Scoren, scoren en nog eens scoren.

Pa Cuppers stond wat beverig langs de kant. Als ie ‘m er maar in schiet. En daar spreekt de vader weer hè. Bang voor hem dat als ie mist, dat ie dan teleurgesteld zal zijn. Kom op man, zei ik tegen hem. Hij is onze beste penaltykiller. En nog geen 20 seconden later was de bal onberispelijk in de linkerhoek geprikt. 13-0. Hoe krijg je het voor elkaar, Mitchell. Het ongeluksdoelpunt 13. Volgens mij was het ook de dertiende minuut van de tweede helft, maar daar zijn de meningen over verdeeld. Nou, trek je maar niks van aan. Dit was de eerste van een lange reeks. Proficiat meet jouw eerste doelpunt onder onze bezielende leiding.

Maikey maakte een paar minuutjes later weer heel simpel zijn 5^e doelpunt al weer en dat maakte hem de topscorer in de wedstrijd en voor mij overall de beste speler van de wedstrijd. Dus 14-0. Op naar de volgende. Weer twee minuten later kreeg Delano de bal in bezit en een eenvoudige schuiver zette de score op 15-0. Delano en Enzo hebben zich in de tweede helft behoorlijk gerevancheerd voor de mindere eerste helft. En dat is natuurlijk belangrijk voor de volgende wedstrijd.

Er leuk voor Luciano was, dat hij zijn afgelopen wedstrijden kon belonen met een doelpunt in de eerste officiële E-wedstrijd van het seizoen. Het was wel nummer 16 op het scoreboard, want ook Luciano was niet gelukkig in de afronding vandaag. Maar dat komt wel, hij weet heel slim iemand anders voor de keeper te zetten, maar hij zal er aan moeten werken om er zelf ook een paar in te kunnen trappen. En dat gaat zeker lukken dit seizoen.

Vandaag was er wel een speler die er alles aan deed om een doelpunt te maken, maar waarbij het niet wilde lukken. Wat ie ook deed, of de keeper lag in de weg of zijn schot was niet zuiver. En we kennen hem van de afvallende bal. Maar Ömer zag te laat in dat de hoge ballen een prooi waren voor de lange keeper. En hij kwam regelmatig in schotpositie hoor. Hij tikte zelf de bal 3 á 4 keer vooruit om de bal perfect voor zijn rechtervoet te krijgen. En hij baalde als een stekker dat het niet wilde lukken. Niet getreurd Ömer, gewoon doorgaan zoals je altijd speelt, bijsluiten en profiteren van de bal die altijd een paar keer precies goed voor je voeten vallen.

Iemand vergeten? Ja, de Kaiper natuurlijk. Maar die had helemaal, maar dan ook helemaal niks te doen. Alleen bij de penalty’s na de wedstrijd. Dat deed ie prima. En Kai was natuurlijk ontzettend blij voor zijn grote vriend Mitchell, want de rake penalty werd door beiden als het winnende doelpunt gevierd. Prachtig gezicht. Lees het volgende verslag. Ik wil niks verklappen, maar Kai krijgt het druk dit jaar en dus kan ie zich gaan bewijzen. En ik denk dat dát wel goed komt.

Gefeliciteerd jongens.

De Coaches.