Zaterdag 4 juni 2016

Bekerfinale EBOH F1 – Unitas F1

De spanning is de afgelopen week aardig opgelopen. Eindelijk brak de dag aan dat EBOH F1 kon bewijzen dat zij niet zo maar een rij van ploegen hadden uitgeschakeld op weg naar de finale, maar een behoorlijk aantal gerenommeerde teams. Maar ondanks die lijst om trots op te zijn, een finale is een aparte wedstrijd en resultaten in het verleden geven geen garantie voor de toekomst en dus moest er nog één keer worden gevlamd. De training van afgelopen week was een mengelmoes van ontspanning en gericht trainen op een bepaalde actie. Die gerichte actie was voornamelijk het bewegen mét en zónder bal. De combinatie vinden waar deze nog te weinig goed werd toegepast. Hoe meer je traint op samenspel en ze gewoon zelf laat ontdekken dat in de meeste situaties alléén een ‘give and go’, de kleine eentwee, de juiste oplossing biedt, dan gaan ze daar ook gewoon naar handelen. Jullie merken dat mijn basketballverleden weer een beetje doorsijpelt, maar voorlopig kan dat nog geen kwaad. Zodra ze elke bal met de hand gaan raken, moeten jullie even ingrijpen.

Begin van deze week ontvingen we van de vader van de uitstekende keeper van Unitas een excelspreadsheet met daarin uitgewerkt “de weg naar de finale”door EBOH F1 en Unitas F1. Erg leuk om te zien hoe dat in het afgelopen jaar in zijn werk is gegaan. Zijn grapje dat EBOH F1 veel succes werd gewenst door Unitas, maar dat de beker naar het Gorkumse zou meegaan, werd door ondertekende gepast en gevat gepareerd met de mededeling dat deze BekerBeker alleen maar in de buurt van Gorinchem zou komen, wanneer we de beker met een omweg via het Gorinchemse klaverblad naar Dordrecht zouden rijden. Dit vriendelijke plagerijtje bewijst hoe verenigingen en hun ‘afgezanten’ óók met elkaar om kunnen gaan. Daar kunnen meer verenigingen iets van leren. En wordt nou niet meteen boos, want alleen degene die zich aangesproken voelt, weet dat het inderdaad zo is. De bespiegelingen vooraf maken, dat EBOH F1 als favoriet voor deze beker kan worden aangewezen, puur en alleen omdat beide ontmoetingen in de afgelopen voorjaarscompetitie in het voordeel van EBOH F1 werden beslist. Beide ontmoetingen werden toen met 3-1 gewonnen door EBOH.

Maar dat telt allemaal niet op de dag van de waarheid. Een wedstrijd op zich. Een clash van twee titanen die alle ploegen in deze bekercompetitie achter zich hebben gelaten. En dat feit op zich is al iets om bij stil te staan. Je staat echt niet zomaar in een bekerfinale, zelfs niet met heel veel geluk. En dus is het passend dat beide ploegen, uit dezelfde 1^e klasse competitie, er in zijn geslaagd om hun wil op te leggen aan elke ploeg die dat trachtte te voorkomen. Maar vandaag stonden ze allebei in het strijdperk op het neutrale terrein van v.v. Peursum. En nu tegen elkaar. De v.v. Peursum heeft hun uiterste best gedaan om iedereen een gevoel te geven welkom te zijn en ik moet zeggen dat hen dat prima is gelukt. Prima georganiseerd en dat mag ook wel worden gezegd. Bedankt Peursum!!

Het was mijn bedoeling om precies half 9 te starten met de voorbespreking en daarna een goede warming up te draaien. Maar het uitblijven van mijn 2 backs zorgde er voor dat mijn hele voorbereiding in het water viel. Ik had een heel verhaal van één A4’tje voorbereid met tips en aanwijzingen voor elke speler. Die kon ik meteen verscheuren, anders was ik om tien over negen nog bezig geweest. De Ekizjes waren in de mist Giessenburg kwijtgeraakt en kwamen ergens in de polder terecht bij een wegversperring. Het is niet te geloven wat die Gorkummers uithalen? Gewoon een beetje de borden verplaatsen in de mist en poef….weg zijn de Ekizzen. Ömer natuurlijk helemaal gestrest. Papa, waarom sloeg je nou af bij dat bord: “Familie Ekiz, hier rechtsaf slaan. (getekend v.v. Unitas)”. Nee, de truukjes die worden uitgehaald vóór een belangrijke wedstrijd, Schandalig gewoon. Ook onze snoeiharde stofzuiger van het merk Jaromski was te laat. Papa J, zoals we hem noemen bij EBOH, was blijkbaar vergeten dat moeder J en de kids ook allemaal mee moesten naar de bekerfinale van zijn zoon en dus ergens tussen kwart over acht en kwart voor negen moest hij op stel en sprong nog afreizen naar Giessenburg. “Giessenburg? Co to kurwa ma być? Bah, mijn TomaszTomasz doet het niet goed. Hij schakelt elke keer van het Pools naar het Proto-Sinaïtisch, ik tik Giessenburg in en wat ik lees kan ik jou echt niet vertellen, laska!” In ieder geval kwam ook Marcel te laat bij Peursum stadion aan en om kwart voor negen kon er pas met de voorbereiding worden begonnen.

Snel even wat gezegd, denk hierbij even aan de monoloog van de President van de Verenigde Staten staande op een jeep in de film Independence Day. “We will not go quietly into the night! We will not vanish without a fight…” Een beetje stemverheffen en de hele kleedkamer staat te trillen van spanning en adrenaline. 8 uiterst gemotiveerde mannetjes stormen naar het veld, beginnen hun warming-up en bij gebrek aan tegenstanders om op te peuzelen, beginnen ze zich te goed te doen aan het kunstgras van v.v. Peursum. Hele nare situatie. Gelukkig begon de wedstrijd 7 minuten later, want anders zouden de kale plekken teveel gaan opvallen. Nee, de EBOH’ers hadden er zin. Dat weet ik, want ik vroeg er naar en ze gilden allemaal Jaaaaa. Nou , dat heb ik eerder gehoord en toen walsten ze over Sliedrecht heen. Zelfs afgelopen 25 mei jl. tegen Alblasserdam schreewden ze het uit.

Clayment had een presentje verzorgd. Hij zorgde voor een aanvoerdersband waarop de clublogo’s stonden afgedrukt en de datum 4 juni en de tekst Zwaluwen JeugdBekerfinale EBOH – Unitas . Een erg leuk aandenken voor twee mannetjes in onze ploeg, t.w. Vince en Noah. Deze wedstrijd is hun laatste officiële wedstrijd voor EBOH F1. We gaan afscheid van hen nemen, want zij zijn écht nog te jong om nu al in de Eetjes te gaan voetballen. Zij blijven dus nog zeker een jaar in de F voetballen en daar zullen ze hun nieuwe maatjes laten zien, wat je moet doen om in de F-klasse te overleven. En dat weten deze twee toppertjes. Vooraf hadden we afgesproken dat Noah de band zou dragen in de eerste helft en Vince in de tweede helft. En zo gebeurde.

Om klokslag negen uur begon de wedstrijd en meteen zat EBOH er bovenop. De aanvallers werden meteen vastgezet en kregen geen millimeter ruimte. De bal werd in de eerste minuut al onderschept en werd prima uitverdedigd over rechts, waar op dat moment Enzo stond opgesteld. Hij maakte meteen zijn actie en hij glipte half langs zijn verdediger en dacht bij zichzelf, laat ik maar schieten. En hoe. Vanaf 15 á 20 meter schoot ie de bal keihard tegen de kruising van het doel en door het effect kwam de bal door de lucht vlak voor het doel terecht waar Noah stond te wachten en hij reageerde meteen. Eerst de bal onder controle en vlak voor de keeper schoot hij de bal simpel langs de verbouwereerde keeper van Unitas. Beng. Klets. Kaboem. 1-0 en de ban is meteen gebroken. Voor Unitas het besefte stond het al 1-0 achter en de greep van EBOH F1 nam alleen maar toe in de wedstrijd.

De eerste helft blonk, wat mij betreft (en ik denk dat Richard er niet anders over dacht) uit in een uiterst sterk EBOH tegen een zwaar verdedigend Unitas. Ze probeerden er wel uit te komen, maar het lukte ze uiteindelijk maar één keer om een schot af te vuren op onze Kaiper. Kai had uiteindelijk erg weinig te doen, want het verdedigend blok, opnieuw gevormd met Marcel(lo), Mitchell en Ömer, stond doodeenvoudig niet toe dat er ook maar één Unitasser langsglipte. Elke aanval werd geneutraliseerd en opnieuw via de zijkanten in het spel gebracht. Na dat ene doelpunt trok Unitas zich terug op eigen helft bij balverlies. Dat had wel enig succes, want EBOH F1 bleek weliswaar in staat om aan te vallen, maar liepen zich meestal vast in de brei van verdedigers. Een beproefde techniek of taktiek zoals je wilt, maar eigenlijk is dat meestal een doodlopende weg, want op het moment dat je dan toch een aanval inzet, dan valt de ruimte toch achter de verdediging en EBOH is prima in staat om er snel uit te komen en het spel heel snel te verleggen naar de andere kant van het veld. Er werd hard gewerkt door de aanvallers, maar het was hard werken. We stuurden de verdedigers één voor één mee en in de 10^e minuut was het bijna raak voor Ömer. Zijn schot werd echter goed verwerkt door de Unitas keeper. Wel prettig om zo’n goeie keeper in je doel te hebben staan, want wat de verdediging niet kan verwerken, maakt hij vaak goed met zijn reddingen. Een hele vervelende sta-in-de-weg.

Het spel was onder controle van EBOH F1, met regelmaat werden ze gevaarlijk, met de afwerking op het laatste moment kon zich meten met het Nederlands Elftal van de afgelopen twee jaar. Veelbelovende aanvallen, goed uitgespeeld door prima combinaties, maar net niet scherp genoeg om het tweede doelpunt er in te prikken. Het overwicht was duidelijk en het was gewoon wachten op de juiste kans om de score uit te bouwen. In de 17^e minuut kreeg Vince een bal teruggespeeld en Vince kennende, wanneer een bal goed door hem wordt aangenomen en de bal rolt ideaal voor zijn linkerbeen, ja dan is Leiden in last. En met Leiden wordt dan niet EBOH bedoeld, hoor. Hij haalt uit en als een streep valt de bal binnen langs de rechterpaal. Een vloeitje had er niet tussengepast. De tot dan uitstekend spelende keeper maakte daar een kleine inschattingsfout, want hij dacht dat de bal naast zou vliegen. Niets was minder waar. Vince bracht EBOH F1 op een verdiende 2-0 voorsprong en ik verwacht niet dat iemand anders daar het niet mee eens zou zijn. Met die verdiende 2-0 voorsprong werd de kleedkamer opgezocht.

Fantastisch dat dingen lopen zoals ze lopen. We maken vooraf duidelijk dat er twee aanvoerders zijn, de twee jongste en kleinsten van de groep, niemand die protesteert en in de wedstrijd zie je dat beide knapen allebei een belangrijk doelpunt maken. Het kan gewoon niet mooier en zoiets kun je vantevoren gewoon niet bedenken. Vandaar de titel van dit verslag. We zullen deze prachtige voetballertjes gaan missen in het nieuwe seizoen. Allebei supertalentjes, die nog wat moeten groeien en sterker worden en dan staat de voetbalwereld voor hen open. En daar doe ik de andere spelers echt niet mee tekort hoor. Want Enzo, Delano, Marcel , Ömer, Michell en Kai zijn op hun eigen manier net zo goed of beter. Sterker zijn ze natuurlijk sowieso, maar er komt een tijd jongens, dat het verschil in kracht, lengte en snelheid er niet meer toe doet. En dan spelen jullie wellicht gewoon weer met elkaar samen.

In de rust hoefden de coaches alleen maar wat puntjes op de i te zetten en er was weinig reden tot het maken van belangrijke aanpassingen. Uitstekend gespeeld jongens. Uitstekend gespeeld. Meer kwam er even niet van mijn lippen. 8 x 2 rode wangetjes, keihard gewerkt, hard gelopen en een prima resultaat in de eerste helft neergezet tegen een nog steeds erg lastige en taaie tegenstander. Maar wij zijn EBOH. We drukken hen naar achteren en ze staan voornamelijk te verdedigen en dat is prima, want zo wordt een tegenstander niet gevaarlijk en daar gaat het om, want zo win je een wedstrijd. En vooral vandaag is dat erg belangrijk, want om de beker te winnen moet je alles geven wat je in je hebt. De tweede helft begin voortvarend. Met iets meer geduld van Delano had hij in de eerste 5 minuten van de tweede helft de score al opgetrokken tot 4 á 5-0. Maar Delano wilde iets te graag. Hij bracht de bal niet onder controle en koos er voor om vrij voor de keeper meteen te schieten. Voorafgaand daaraan brachten Enzo, Noah en Vince hem natuurlijk wel in die situatie. Op dat moment werd Unitas geheel uitgespeeld, uitgecounterd en weggetikt. Het combinatiespel was bij tijd en wijle heerlijk om naar te kijken. Jammeer dat ook Delano niet werd beloond voor zijn harde werken en prima spel. De stand bleef op 2-0. En al kon Unitas verder weinig uitrichten, één doelpuntje en dan is je voorsprong alsnog krap.

In de 14^e minuut werd opnieuw een aanval opgezet met een strakke pass op Vince op links, meteen werd de bal verplaatst naar rechts op Enzo en Enzo trachtte de bal in één keer door te spelen op Delano. De verdediger hield de bal half tegen en Enzo gaf daarna alsnog een uitstekende pass op Delano, die de bal aannam en alleen op de keeper afliep. Vlak voor de keeper maakte hij een schijnbeweging, passeerde de uitgelopen keeper links en tikte de bal eenvoudig in het doel. 3-0.

Eindelijk beloont Delano zijn eigen spel. De beker komt nu wel in beeld en nog maar 6 minuten scheiden EBOH van de begeerde cup. De druk is dan wel wat van de ketel en de inspanning van het spel te moeten maken en het vastzetten van de tegenstander heeft zijn tol wel geëist. Al kreeg Enzo nog een prima kans op een doelpunt, toen hij na opnieuw een uitstekende combinatie vóór de keeper uitkomt, maar helaas de keeper via de grond wil verschalken. Dat wist Enzo, de bal had omhoog gemoeten, het was hem verteld. Wel jammer, die aanval had zeker een beter lot verdiend.

Het uitverdedigen gaat wat slordiger en de aanvallers komen niet meer snel terug en dat is dan net de fase waarin Unitas toch kans ziet om EBOH het wat lastiger te maken dan daarvoor. Scrimmages voor het doel en een paar hoekschoppen. Uit één van die hoekschoppen krijgt volgens mij Delano de bal tegen zijn hoofd en beter ingekopt dan die bal kon ’t niet zijn. Hij verschalkte daarmee Kai en even later prijkt de 3-1 op het scoreboard. Maar goed dat er twee coaches langs het veld staan die EBOH F1 wakker roepen en ze weer bij de les brengt. De laatste minuten dringt Unitas nog wel aan, maar de wedstrijd is in de tas en de voorsprong wordt absoluut niet uit handen gegeven.

De wedstrijd wordt afgefloten door de prima leidende KNVB scheidsrechter en een zucht van verlichting verlaat ons lichaam. De spelers springen elkaar in de armen en even later wordt de beker aan EBOH F1 uitgereikt. Eindelijk is het zover. Een goeie tegenstander, prima weer om te voetballen en een voor ons uitstekend scoreverloop. Iedereen zal het er mee eens zijn dat EBOH F1 de terechte winnaar is van deze bekercompetitie. Elke speler, ook de spelers van Unitas, krijgen een herinneringsmedaille uitgereikt en natuurlijk zitten de spelertjes van Unitas daar helemaal niet op te wachten na een voor hen teleurstellend verlopen bekerfinale. Maar ze mogen zonder meer trots zijn op het bereiken van de finale zelf, want een finale spelen gebeurt je echt niet elk jaar. Later zullen zij zich herinneren dat ze toch in een finale hebben gestaan en ze hebben nou eenmaal niet verloren van de minste ploeg dit jaar. EBOH F1 heeft gezien de resultaten, het vertoonde spel in de finale en de verslagen tegenstanders, gewoon het meeste recht op deze beker.

EBOH F1? Geweldig gespeeld en hartstikke gefeliciteerd met het behalen van de Zwaluwen Jeugdbeker! Jullie hebben er allemaal hard voor gewerkt en deze prijs verdiend! Wees daar maar zeker van.

De trotse coaches!