Zaterdag 16-4-2016

De Alblas F1 – EBOH F1

 

De kampioenskansen van EBOH F1 zijn op een laag pitje komen te staan. Afhankelijk zijn van de concurrent is nu troef. En alleen maar omdat één voetbalvereniging er wéér opnieuw voor kiest om op een oneerlijke en onrechtvaardige manier te zorgen voor een overwinning. Je zou verwachten, dat in het hedendaagse voetbal, met alle positieve aandacht die aan de prille jeugd wordt gegeven, alles in het werk wordt gesteld om een wedstrijd zo eerlijk als mogelijk te laten verlopen en zo te bereiken dat de jeugd het voetbal ervaart zoal het ooit bedoeld is. Het is een utopie. Natuurlijk is het voetbal een sport waarbij alle excessen van de samenleving bij elkaar komen. Partijdigheid en oneerlijkheid, zelfs corruptie op het hoogste niveau, maken deze wens vrijwel onmogelijk. Ik ben dan ook boos. Nog steeds. Expres een dag gewacht om dit verslag te schrijven, maar het kost me gewoon heel veel moeite om iets positiefs uit de wedstrijd te halen tegen de Alblas. Al diegenen die mijn verslagen lezen, weten dat ik er niet voor terugdeins om de tegenstander de pluim te geven, die zij verdienen voor hun inzet en prestatie. En zo hoort het ook.

Vandaag kan ik me er helaas niet toe zetten. Ik maak dan ook zeker geen verslag over een wedstrijd, waarbij de manier waarop ik wedstrijden beschrijf, ‘eer’ zouden kunnen verstrekken aan een vereniging, waarvan een jeugdige scheidsrechter het einde van een wedstrijd opzettelijk oprekt met maar één doel. Dat is dan een onverbrekelijk onderdeel geweest van zijn opleiding bij diezelfde vereniging. Naar mijn mening een misselijk vertoon van misplaatste clubliefde. Dat je vervolgens een groep van kleine kinderen benadeelt, die vervolgens ontroostbaar zijn, raakt mijn eigen normen en waarden diep. Nog geen anderhalve maand ofzo geleden stonden de coaches van De Alblas nog af te geven op hun tegenstander Groot Ammers. Een wedstrijd, waarbij zij naar hun mening, ernstig benadeeld waren door de handelwijze van hun scheidsrechter en daarmee hun wedstrijd verloren. Bij mij blijft dan een hele wrange nasmaak achter. Typerend gedrag. Ik kan er niet mee omgaan, maar zal het wel moeten.

Mijn eigen team benadeel ik door geen verslag te schrijven. Maar dat is geen doodzonde. Op de volgende training maak ik mijn spelertjes wel duidelijk dat wij blij zijn, dat zij zijn zoals ze zijn en trots op zichzelf kunnen zijn. Dit soort van verwerpelijk handelen en er dan nog trots op zijn ook, is meer gemeengoed dan het zou moeten zijn. Ze zullen er helaas nog veel vaker mee te maken krijgen. In ieder geval ben ik trots op mijn spelers en maken we gezamenlijk het seizoen af. Of zij alsnog worden beloond voor hun instelling en inzet, dat zal de toekomst uitwijzen. Kampioen of niet, wij maken daar geen halszaak van. Dat laat ik graag aan anderen over. Het is namelijk niet zo dat het belangrijkste is, dat je wint of kampioen wordt, maar de manier waarop je wint of kampioen wordt. Die is bepalend voor jouw gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen. En laat niemand je iets anders wijs maken, EBOH F1!!!

De bijzonder trotse coaches….