Het gaat wel door, nee het gaat niet door. Oh, het gaat toch door. Hardinxveld JO11-1 is uit onze competitie genomen en geplaatst in de competitie van onze JO11-1, de E1 zeg maar. Want in de competitie van JO11-1 is Wieldrecht er uitgehaald. U weet wel, Wieldrecht JO11-2, waartegen onze jongens onlangs nog met 16-0 in de beker hebben gewonnen. Maar we zouden de eerste wedstrijd van de reguliere competitie uitkomen tegen Hardinxveld JO11-1. Gelukkig bleken beide teams in staat om alsnog tegen elkaar te voetballen, maar dan vriendschappelijk. Zo, dan bent u ook weer op de hoogte.

Het is maar goed dat we tegen Hardinxveld kunnen oefenen zonder gevolgen voor de competitie. Ook kunnen we daarmee onze JO11-1 informeren over de slagkracht van onze tegenstander. Aan de uitslagen te zien in onze eigen competitie, gaat het er om spannen dit seizoen. Groot Ammers JO11-1 moest voetballen tegen Unitas JO11-1. Twee oude tegenstanders van afgelopen seizoen, waarschijnlijk behoorlijk versterkt door behoorlijk goed voetballende tweedejaars E. Unitas JO11-1 won in de bekercompetitie nog van onze JO11-1 met 3-2 en dus weten we nu al dat Unitas een moeilijk te kloppen opponent zal blijken dit seizoen. Voorzien van insiderinformatie wist ik dit eigenlijk al een beetje. Maar Unitas dat wint bij Groot Ammers, dat zal ook het plaatsje Groot Ammers zelf aardig hebben wakker geschud. De uitslag was 3-4. Verrassend, dat zeker.

Intussen om dezelfde tijd speelden Alblasserdam JO11-1 en Stedoco JO11-1 tegen elkaar en de troonpretendent Alblasserdam JO11-1, waarover ik al goede berichten had vernomen, verpulverden Stedoco JO11-1 met 11-1. Poe, dat wordt een zware dobber dit komende kwartaal. Wijzelf begonnen hoopvol aan onze eigen vriendschappelijke wedstrijd en na behoorlijke resultaten in de beker en de vriendschappelijke wedstrijd tegen Dubbeldam, waren we er klaar voor. De wedstrijd begon en meteen werden de EBOH’ers vastgezet op eigen helft en opgejaagd. Dit was een tegenstander van een geheel andere orde dan onze knapen gewend waren. Duidelijk tweedejaars, goed aan de bal en fysiek sterk(er). Ontzettend doelgericht en gewend aan het maken van combinaties. Gewend aan het maken van een voorbeweging, wegdraaien van een tegenstander, ingespeeld worden en dan kaatsen en wegdraaien, allemaal bewegingen waar wij nog mee bezig zijn en nog te weinig toepassen.

Jammer genoeg had ik al snel door dat we weer te maken hadden met een ‘Ga door!’ scheidsrechter, die het fysieke spel van Hardinxveld een beetje door elkaar haalde met een serie van gewone overtredingen. Fysiek spel is prima, daar worden kleine jongetjes grote jongetjes van, maar overdreven vastklampen, afhouden en wegduwen is geen fysiek spel. Maar het enige dat ik de hele wedstrijd hoorde was: “Ga maar door…”. Kwam ’s middags nog bij de bouwmarkt en de persoon die mij blokkeerde bij de ingang zei heel vriendelijk: “Ga maar door..”. Schichtig keek ik om me heen, keek even in het rond of niet ergens Richard zag staan afrekenen met die knakker om mij in de maling te nemen. Ik maakte wel een notitie. Even praten met Theo over de stijl van fluiten. Vooral veel ‘Ga maar door’ bij overtredingen van ons op de tegenstander, dáár kan ik wel mee leven.

In de wedstrijd beten we onvoldoende van ons af. Ik maakte eigenlijk ook geen aantekeningen, omdat ik elk aspect van ons spel en dat van de tegenstander wil kunnen meemaken en wanneer ik teveel aantekeningen maak, dan mis ik gewoon de finesses van het spel. Dingen als eerder bij de bal en dan toch opzij worden gezet of heel handig de bal ontfutselen, omdat je gewoon niet de tijd krijgt om iets anders te bedenken. Te licht bevonden in de eerste helft. De enige die de gehele wedstrijd overeind bleef, was Kai. Al moet ik zeggen en daar heb ik hem ook over aangesproken, dat zijn uittrappen ver beneden zijn eigen niveau waren. Maar zijn keeperreddingen logen er opnieuw niet om. Hij zorgde eigenhandig voor het om zeep helpen van een behoorlijk aantal doelrijpe kansen.

Hij bleek dan toch uiteindelijk niet in staat om Hardinxveld in zijn eentje tegen te houden. De beide backs Marcel en Ömer (en af en toe Maikey) hadden het ontzettend moeilijk tegen hun respectievelijke tegenstanders. En Mitchell greep vaak niet hard genoeg in en tegen een fysieke ploeg is dat toch echt wel nodig. Niet dat de jongens het lieten afweten, maar dat is nou juist het verschil tussen eerstejaars en tweedejaars. Net een stap sneller, net een stukje sterker en ook nog net een stukje slimmer. Maar ook net een stukje behendiger en technischer. Het middenveld met Delano, Miguel en Luciano werd omver geblazen en voorbijgelopen door de middenvelders van Hardinxveld.

De verdedigers waren bijna net zo snel als Enzo en daardoor werd Enzo onzekerder, naarmate de wedstrijd vorderde. Niet erg, want dat is nou juist een harde en goede leerschool.

Miguel en Luciano hebben het in dit geweld behoorlijk moeilijk. Ze kunnen het tempo niet volgen en laten nog teveel hun directe tegenstanders zonder slag of stoot passeren en lopen. Dat is iets waar we met hen nog aan moeten werken. Maar het gold niet alleen voor hen beiden. De hele ploeg had het moeilijk. Nog een beetje geïntimideerd en ook een beetje overklast. En ook een beetje eigen schuld, dikke bult.

In de rust hebben we gevraagd hoe ze het zelf hadden ervaren. Slecht! Slap! Dat vond ik nou juist niet. Slecht? Nee hoor, niet slecht, maar je láát het gebeuren. Jullie zijn overdonderd en wanneer je zo door blijft voetballen dan laat je jezelf naar de slachtbank leiden. Dan wordt de achterstand alleen maar groter en je laat het zelf gebeuren. We hebben een “Ga maar door..” scheidrechter, dus ik zou zeggen, maak maar overtredingen. Duw maar een keer of twee extra. Schiet je tegenstander er langs, maak maar gerust een overtreding. Niet gemeen, maar zo van: “Grrrr, jij komt er niet meer langs…”. Gebruik je armen en je benen, ze zijn maar een klein stukje groter en zwaarder, niet meer dan dat. Maar nu laat je jezelf opzij zetten en wegduwen of tegenhouden. En daar gaan we mee stoppen. Vanaf nu!

De tweede helft begon een stuk beter. Miguel had in de eerste helft nog wel even de eer gered van EBOH JO11-2. De keeper was uitgelopen op links, schoot de bal weg voor Enzo gevaarlijk kon worden en de bal kwam voor de voeten van Miguel net over de middellijn en hij haalde meteen uit. Beng, keihard op zijn slof, terwijl de verdediger en de keeper terugrenden om de bal nog tegen te houden. Maar dat lukte ze niet. Miguels bal eindigde precies in de hoek en de eer was gered. Volgens mij stonden we op dat moment 3-0 achter, dus 3-1 ziet er een stuk leuker uit. Vanaf het begin van de tweede helft werd er ook door EBOH JO11-2 een stuk harder gespeeld en natuurlijk leggen ze het af op kracht en snelheid, maar het ging allemaal een stuk moeizamer voor Hardinxveld. Eindelijk kwamen er ook combinaties tot stand en nam het aantal aanvallen toe, hoewel we nog niet écht gevaarlijk konden worden. Ook Hardinxveld beschikt over ijzersterke verdedigers, die gewend zijn om elke week op de proef gesteld te worden. Dat was duidelijk te zien. Maar zo af en toe konden Delano en Enzo een bres slaan in hun verdediging, al ontbrak hen ook het geluk. Nét niet, maar wel een stuk beter dan in de eerste helft.

Wat dieper in de tweede helft bij een 5-1 stand, kon EBOH druk uitoefenen op hun verdediging en een afgeweerde bal werd opnieuw dankbaar door Miguel aangenomen. Miguel heeft niet veel tijd nodig om te bedenken dat ie weleens zou kunnen uithalen. Dat doet ie niet. Hij haalt gewoon uit en dit keer opnieuw met succes. 5-2. Mooi doelpunt Miguel. Zo ga je het Enzo nog moeilijk maken om topscorer te worden. Ga zo door. Al was de tweede helft qua fysiek wat meer in evenwicht en lieten we ons alsnog verschalken met twee doelpunten, waardoor de eindstand op 7-2 kwam, we zagen beiden, Richard en ik, behoorlijk wat aanknooppunten om verder te kunnen deze week. Volgende week starten we de competitie tegen Groot Ammers en die vindt gelukkig thuis plaats. Altijd lekker om thuis te beginnen.

De jongens weten nu wat ze te wachten staat. Dat was de belangrijkste les van afgelopen zaterdag. Proeven aan een hoger niveau, voetballen tegen tweedejaars, harder moeten werken om resultaat te boeken, nu weten dat 16-0 winnen niets inhoudt en dat 7-2 verliezen pijn doet, maar dat je er wel keihard voor gewerkt hebt. Dat is de les. Groot Ammers kan zijn lol op, want EBOH zal er volgende week zaterdag alles aan doen om aan Groot Ammers een gevoelige tik uit te delen. Gemakkelijk zal het niet worden, maar dat moet ook niet. Des te groter is de beloning. Vanaf nu zal EBOH JO11-2 elke wedstrijd vol strijd en doorzettingsvermogen moeten aanpakken. Alleen dan kun je op tegen oudere en grotere tegenstanders.

We gaan er deze week tegenaan. En we zijn er zaterdag klaar voor! Hard gewerkt jongens!! Proficiat voor het herstel in de tweede helft. Onthoud de dingen die goed gingen en vergeet zo snel mogelijk de zaken die niet goed gingen. Elke wedstrijd staat op zich. Winnen of verliezen doet er niet toe. Als je na de wedstrijd maar tegen jezelf kunt zeggen, dat je er alles aan hebt gedaan. Succes!!

De Coaches.