Zondag 11 mei 2014 is een dag geworden om nooit meer te vergeten. Het was eigenlijk moederdag, maar deze dag stond toch geheel in het teken van “Een voetbalvader en vriend voor velen” Gerrit de Keizer. Met een brok in de keel zagen de vele aanwezigen Gerrit door de erehaag lopen van (oud)voetballers met lichtfakkels, vergezeld door vrouw An, zoon Pascal en schoondochter Sandra. Het klaterend applaus en de mooie woorden van voorzitter Hans Schoon (helaas liet de veldmicrofoon hem halverwege in de steek) maakte het moment nog indrukwekkender. Als eerbetoon werd Gerrit een bord overhandigd met “Gerrit de Keizer zaal” er op.
De man, die alle decoraties al in zijn bezit heeft bij EBOH, blijft op deze wijze in naam verbonden met zijn tweede huis op de Schenkeldijk. Het bord komt te hangen bij de ingang van de bovenzaal, die naar hem vernoemd is. En zo kennen we bij EBOH naast de “Sam Wisman tribune” ,het “Henk Smits plein” en de “Wim Bakker soos” nu ook de “Gerrit de Keizer zaal” .
Gerrit de Keizer die zijn wieg zag staan bij ASW en betaald voetbal speelde bij FC Dordrecht begon al vroeg aan een trainersloopbaan. Eenmaal bij EBOH beland werd hij een Rood Zwarter in hart en nieren om er nooit meer weg te gaan. Hij heeft alle functies bekleed bij de club tot voorzitter en hoofdsponsor aan toe en is nog steeds kind aan huis, de club met raad en daad bijstaand. Zijn ernstige ziekte heeft de EBOH familie zwaar getroffen.
Heel mooi is het om te zien dat zoveel mensen aanwezig zijn bij zijn “erewedstrijd”
“Dit is EBOH” hoorde ik zeggen en zo is het. Gerrit spreekt zijn mannen nog een keer toe voor de wedstrijd, zoals we van hem gewend zijn. “Kort, duidelijk en altijd met een visie”. Er waren zoveel voetballers die bereid waren om mee te spelen, dat een “eretoernooi” ook een optie was. Maar liefst 3 generaties vertoonden hun kunsten. Van opa’s tot vaders tot kleinzonen. Van de “oudjes” kwamen onder meer onze oud international Jules Ellerman jr., Bert Huybens, Duco Oppe, Theo Kulsdom (speciaal vakantie verzet!), Fred van Wingerden, Aad Rensen, Gert van der Wal, Ricardo Baas, Ries Fok (als coach niet bij Unitas), Badder en Samir Amraoui, John Kiele, Remco Eijkelenboom, Marco ten Braak, Stefan Oosting, Ron Weijts, Dennis van Vliet, Patrick Schrauwen, Arie van der Zouwen, Marco Kroonen, Bart Toom, Jerry Koster, Stefan Roovers, Ronald Hulsebosch, Dennis Wols, Gert Fok, John Kers en Ron Dufijn binnen de lijnen.
En na rust ook de “EBOH kinderen” Leroy Verkerk, Stephen Emelina, Sebastiaan Bekkers, Remco van Gool (afwezig bij Unitas), Remy Holster, Jeffrey en Danny Monster, Ricardo van de Merwe, Marvin van Tienen, Wesley Ebbers, Gijs Bregman en Patrick Stolk (afwezig bij Leonidas). De quizvraag is wie ben ik vergeten?
De wedstrijd tussen de in speciaal voor deze wedstrijd gedrukte shirts tussen wit en zwart eindigde in een keurige 2-2 met doelpunten van Ronald Hulsebosch, Ricardo Baas, Badder Amraoui (ouderwetse pegel) en Patrick Schrauwen.
Invaller Lex Holster miste nog de grootste kans van de wedstrijd en had een half uur nodig om de bal voor zijn goede been te leggen. En voor de rest was het vermakelijk om te kijken naar de sixpacks op leeftijd met veel kort geschoren grijze koppies. Danny Makkelie kon helaas niet fluiten wegens KNVB verplichtingen. In zijn plaats deden Jan van de Merwe en Jan ten Braak het niet minder.
Ouderwets was weer het optreden van vlagger Henny Kaszner. Ik heb zijn strakke vlagsignaal na zijn afscheid nooit meer terug gezien op de Nederlandse velden, alsmede het armgebaar van “doorgaan, de bal is niet uit”. Oud leiders als Eef Baas en Leen de Jong speelden ook weer hun rol als vanouds. En Ernst Bustraan trad op als coach van de “Witten”.
Na afloop was er voor iedereen een warme omhelzing van de hoofdpersoon van de middag Gerrit de Keizer. Onder de paar honderd toeschouwers bevonden zich ook nog vele oud voetballers die hun schoenen in de tas hielden. Hans van Genderen was net aan zijn meniscus geopereerd en ook Ad en Dennis van der Gijp en de Bijl Brothers (Dick, Fred, Nico en Loek) ook bekend staand als de Daltons, stonden aan de zijkant. En zo waren er nog veel meer. Dick Bijl had zoals gewoonlijk weer een uitsmijter op de vraag waarom hij niet binnen de lijnen verscheen: “Ik gun die jongens van het 2de ook een kans”.
En de oproep van Hans Schoon om het vooral ook gezellig te maken was niet tegen dovemansoren gezegd. De 3de helft was van hoog niveau met zanger Danny Ebbers en een bomvolle “Gerrit de Keizer zaal”. Het deed weer terug denken aan de “goeie ouwe tijd” met een in de top spelend EBOH op zondag met een afgeladen kantine. En zo werd het een bijzondere dag om nooit te vergeten, in de hoop dat de chemo’s aanslaan en Gerrit nog een poos bij ons blijft en wij hem kunnen begroeten in zijn zaal !
Ad Holster
