Zaterdag 21-11-2015

Oranje Wit F2 – EBOH F1

Vandaag 21-11 moest EBOH F1 de laatste wedstrijd van deze najaarscompetitie afwerken bij de nieuwe hekkensluiter van deze poule, Oranje Wit F2. Met de herinnering van de vorige ontmoetingn nog in het hoofd gaven de coaches vandaag één opdracht mee. Ga voetballen, speel samen en maak er wat van, want de laatste ontmoeting, die in de thuiswedstrijd met 8-0 werd gewonnen, werd gekenmerkt door slecht spel van EBOH kant. Nu is een 8-0 winstpartij natuurlijk nooit slecht, maar hadden de jongens écht gevoetbald, zoals ze dit in deze competitie hebben laten zien, dan was de uitslag veel hoger uitgevallen.

Er rustte geen zegen op deze laatste wedstrijd. Het was al dagen aan het regenen en de temperatuur maakte deze week een behoorlijke duikeling. Diverse mannetjes lopen op hun laatste benen. Delano had de hele week al last van koorts en zijn beentjes voelden aan als pap. Hij kon gewoon niet meedoen en daar baalde hij van als een stekker. En wij vonden het allemaal jammer voor hem.

Vanochtend bij het opstaan werd het mij al duidelijk dat het vandaag geen pretje zou worden. Het regende gestaag en de kou was samen met Sint meegekomen. Het was guur en mijn hoop was dat het droog zou blijven, maar dat werd niemand gegund. Naarmate de wedstrijd naderde, ging het steeds harder regenen en dat gecombineerd met een koude lucht, zorgde er voor dat menig voetballertje, die vóór ons hun wedstrijd moesten afwikkelen bij Oranje Wit, doorweekt en verkleumd het veld kwamen aflopen. De regenbui hield echter niet op en zo moesten de EBOH F1 jongens in hevige regen naar het achterste veld lopen en een warming up draaien. De gehele eerste helft bleef het weer de jongens van zowel EBOH als van Oranje Wit teisteren. Ook de coaches en de (groot)ouders van de jongens stonden verkleumd langs de kant.

Tenen werden niet meer gevoeld en de handen voelden aan als ijsklompjes. Aangezien we zo laat als mogelijk naar het veld waren gelopen, begon de wedstrijd al snel. De opstelling was makkelijk, want Delano was niet in staat om te voetballen en dus hadden we 7 man beschikbaar. Vanzelfsprekend de grote 3, Marcel, Mitchell en Ömer, achterin en de kleine 3, Enzo, Noah en Vince, voorin. Vanaf de eerste minuut joegen we de jongens naar voren, want in de thuiswedstrijd stonden we vooral een beetje toe te kijken en waren we vaak te laat bij de bal.

Nu, ook omdat het koud was en we de jongens vooral in beweging wilden laten zijn, zetten we de tegenstander Oranje Wit meteen vast en vlogen we er bovenop. Het moet gezegd worden dat EBOH F1 de opdracht te gaan voetballen goed in hun oortjes hadden geknoopt. Er werd gejaagd, veroverd en de spitsen in stelling gebracht. Eén ding ging alleen niet echt goed. En dat was dat de spitsen in de laatste fase van de aanval te egoïstisch bleken. Het is natuurlijk de meest bekende eigenschap van een spits, maar toch was het in de meeste gevallen slimmer geweest om de medespeler in scoringspositie te brengen in plaats van het schieten op het doel uit onmogelijke posities. Maar ja, dat heb je er van, wanneer de tegenstander niet sterk genoeg is, dan wil elke aanvaller, wanneer ie zijn tegenstander makkelijk passeert, zelf het doelpunt maken.

In de 3e minuut was het gelijk raak. Enzo brak door en werkte de aanval prima af. 0-1. Zo, de ban is in ieder geval gebroken. Gelijk op 0-1, dan is er tenminste voldaan aan de wens om te winnen. Want vergis u niet, deze jongens van EBOH F1 wilden gewoon elke wedstrijd in deze competitie winnen. De voorsprong zorgde er in ieder geval voor dat we niet tegen een zeperd zouden oplopen, wanneer de aanvalsdrift zou haperen en er niet gescoord zou worden. Daar was gelukkig vandaag in ieder geval geen sprake van. Dat werd 2 minuten later nog eens bevestigd.

Vince kreeg voor de zoveelste keer de bal op rechts aangespeeld door Marcel en hij zetten Noah meteen voor de keeper en Noah zei: “Dankjewel!” en hij liep op de keeper af en drukte af. 0-2. Het aloude spreekwoord “inpakken en wegwezen” stond mij meteen voor ogen. De verdedigers stonden vandaag opnieuw als een huis. Mitchell, Ömer en Marcel waren vandaag weer en dat al voor de zoveelste keer, niet te passeren. Schoot een bal door dan kwamen vooral Ömer en Marcel goed voor de dag. Zij waren vandaag erg goed en Mitchell had het vandaag met 2 van dat soort backs erg makkelijk. Hij hoefde alleen maar in te grijpen als er een balletje doorschoot en dat is lekker voetballen, laten we eerlijk zijn. Oranje Wit kwam niet van zijn eigen helft af en telkens namen Ömer en Marcel de bal over en gaven de bal gelijk mee aan de spitsen.

Ook deden Marcel en Ömer lekker mee in de aanval. Vooral Ömer brak door de verdediging heen van Oranje Wit en stoomde mee op naar voren. In de 6e minuut nam hij de aanval van Oranje Wit over door de bal gedecideerd af te pakken, naar voren te bewegen, de eerste man te passeren die hij tegenkwam en de bal voor zijn sterke rechtervoet te leggen. Hij bedacht zich geen moment en haalde uit, de keeper verslagen achterlatend. 0-3. Marcel kreeg dan vandaag weinig mogelijkheden om te scoren, maar hij werkte vandaag als een paard en het leek alsof hij helemaal geen last had van het natte en koude weer. Zijn tegenstander gooide de bal langs hem heen en hoopte hem op snelheid te kunnen kloppen. Fout! Elke keer werd de bal afgepakt en hij bracht met goeie passes Vince telkens in stelling om op rechts door te breken.

Vince had vandaag niet zijn beste dag. Daar waar hij normaal met dat linkerpootje van hem met grote regelmaat goeie passes afleverde, zo ging hij vandaag teveel door met het schieten op het doel, terwijl menigeen beter stond opgesteld en hij alleen maar een slim passje hoefde te geven. Maar we hebben natuurlijk nog wel in ons achterhoofd hoe Vince normaal voetbalt. En hij zorgde verleden week nog, samen met Noah, voor de beslissende kampioenstreffers tegen Wieldrecht.

Maar hij zat vandaag niet echt lekker in de wedstrijd. Maar dat is verder geen probleem, dat heb je gewoon met jonge spelers. Soms zijn ze van een andere planeet en de volgende keer is het net of ze er geen zin in hebben. Maar werken deed hij zeker. Zijn rode wangetjes spraken boekdelen. Tot de 12e minuut aan toe en zelfs met een veilige voorsprong leek het alsof er teveel door de aanvallers voor eigen geluk werd gespeeld. Maar daar kwam in de 12e minuut verandering in.

Opnieuw Ömer onderbrak de aanval van Oranje Wit en gaf een scherpe crosspass naar Enzo op rechts, die de bal meenam in zijn sprint naar het doel en recht op de keeper afliep. Maar nu speelde Enzo, ons meest doelgerichte spelertje van het team, de bal voor het doel langs, precies in de voeten van Vince en Vince had geen moeite met het ogenschijnlijk simpele intikkertje.

0-4!! Een prachtige combinatie, eentje om in te lijsten. 2 duimen omhoog!! Prima aanval, jongens!! Enzo had vandaag een dubbelrol. Hij moest vandaag, als meest sterke aanvaller van de 3, ook de rol van Delano waarnemen. Delano, ondanks dat hij ziek is geweest, kwam vandaag toch even kijken bij zijn eigen team, want het was wel de laatste wedstrijd van dit najaar. Enzo speelde vandaag naar hartenlust. Door de uiterst sterke verdediging hoefde hij niet veel terug te verdedigen en kon hij lekker aanvallen. En met het openingsdoelpunt vandaag was zijn doel natuurlijk wel bereikt.

Noah liep vandaag van hot naar her. Hij kwam lekker veel in het spel voor en je ziet hem per week groeien en beter worden. Samen met Vince gaat hij het komende voorjaar nog hele leuke dingen laten zien. Let op mijn woorden. In een tijdsbestek van 3 minuten, van de 12e tot en met de 14e minuut werd OranjeWit afgedroogd. En dat was wel nodig, want het bleef regenen en de kou begon écht zijn tol te eisen. Onze keeper Kai had het vandaag slecht. Hij stond te blauwbekken in zijn doelgebied, want hij had helemaal niets te doen. En ga maar eens 20 minuten in een doel staan, terwijl je geen bal krijgt, maar dan ook geen enkele bal en dan tegen de ijzige wind in met slagregens in je gezicht. Eigenlijk hadden we hier al moeten ingrijpen.

We hadden hem een dikke jas moeten aantrekken, want daar waar de keeper van Oranje Wit het druk had en dus warm kon blijven, daar stond Kai helemaal verstijfd in zijn doel van de kou. In de 13e minuut brak Ömer opnieuw door en het moet gezegd worden, deze kei van een verdediger beschikt zeker over aanvallende kwaliteiten. Opnieuw schoot hij vanaf afstand en de bal vloog onhoudbaar voor de keeper van Oranje Wit in de linkerbovenhoek. 0-5. Een minuut later overkwam Marcel hetzelfde. Ook hij onderschepte de bal, maakte zijn passeerbeweging en schoot hard op doel.

De keeper van Oranje Wit had een slechte dag, want EBOH F1 maakte korte metten met de verdediging van Oranje Wit. Marcel. Boem. 0-6!! Mmmm, allemaal gescoord, behalve Mitchell. MITCHELL!!! Ga maar naar voren, jongen! Doe maar mee. Die andere twee verdedigers kunnen het wel alleen af. Je zag Mitchell wel mee naar voren gaan, maar hij keek steeds achterom. Haha, het blijft altijd een laatste man, hé. Hij wil wel naar voren mee en natuurlijk wil hij ook graag een doelpunt maken, maar het blijft een verdediger in hart en nieren. Jammer, het kwam er niet meer van. Spelbreker was het weer en daar had ook Mitchell flink last van.

Eén moment, vlak voor het eindsignaal van de eerste helft, kwam uit een sporadische aanval van Oranje Wit. Een misverstand in de verdediging van EBOH F1 en onverwacht kwam een speler van Oranje Wit in schotpositie. Kai, verkleumd als ie was, strekte zich helemaal uit naar de linkerhoek en de bal passeerde de paal. Was ie tussen de palen geschoten, dan weet ik haast zeker dat Kai deze bal uit zijn doel had geslagen. Vrijwel meteen klonk het fluitsignaal van de scheidsrechter. Onderweg naar de kleedkamers liepen al diverse spelers van zowel Oranje Wit als EBOH met de tranen biggelend over de koude wangetjes.

Helemaal zeiknat, verstijfd van de kou en zich, ondanks de grote voorsprong van 0-6, diep ongelukkig voelend, liepen de spelers van beide teams naar de kleedkamer. De coaches kwamen samen bij de kleedruimten en besloten in goed onderling overleg dat het wel welletjes was voor vandaag. Beide teams hadden hun best gedaan en dit was wel genoeg. Een voetbalwedstrijd hoeft voor jonge kinderen geen lijdensweg te zijn en dus werden de kleedkamers opgezocht en werden de knapen meteen onder een warme douche gezet.

Uitslag was duidelijk. 3 punten voor EBOH F1. 8 wedstrijden gevoetbald, 8 gewonnen, 24 punten, 43 doelpunten voor en 3 doelpunten tegen.

Een terechte kampioen. Dat zijn ze. We gaan de komende tijd lekker trainen en slijpen en boetseren aan een team dat in de voorjaarscompetitie opnieuw kan vlammen en goed voor de dag kan komen. In het nieuwe jaar starten we weer gewoon op 0 en zien we wel wat 2016 gaat brengen voor dit leuke team, een zekere aanwinst voor EBOH als geheel.

In december vindt er nog een toernooi plaats aan de Schenkeldijk. 13 december om precies te zijn. Laten we hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn, want zo’n dag als afgelopen zaterdag op het terrein van Oranje Wit, dat is er één die we gauw willen vergeten. Tot in het nieuwe jaar! Namens EBOH F1 wensen wij alle geïnteresseerden, familieleden en vrienden van EBOH F1, evenals alle aanverwanten hele, hele fijne feestdagen toe en een gelukkig en gezond 2016!

De coaches.

Op een regenachtige 21 november toog EBOH JG1 naar Son en Breugel waar de uitwedstrijd tegen SBC JG3 op het programma stond. Het beloofde een leuke wedstrijd te worden tegen de nummer laatst in het klassement, ondanks de regen en de kou. En dat werd het ook.

Met Ryan op de goal, in de verdediging Hugo, Quan, en Ruben, op het middenveld Sven, Duncan, en Ali en in de spits Mitchell en Joey ging EBOH voortvarend van start. Vanaf de aftrap soleerde Joey door de SBC-gelederen, passeerde de doelvrouw en zo stond het na 11,479 seconden 0-1 voor EBOH. De  snelste EBOH goal ooit gescoord in een officiële KNVB competitie-wedstrijd.

In het vervolg van de eerste helft regende het niet alleen pijpenstelen, maar ook kansen voor EBOH. Omdat daar, ondanks het goede samenspel, nogal slordig mee om werd gesprongen stond het in de rust slechts 1-4. Mede dankzij Ryan die met een fraaie redding voorkwam dat SBC vlak voor het rustsignaal nog aan kon sluiten.

De tweede helft begon EBOH wederom voortvarend met een mooie goal van Ruben. Daarna lukte EBOH het niet om de vele kansen en mogelijkheden te promoveren tot doelpunten. De jongens hadden duidelijk last van het slechte weer. Gelukkig gold dat ook voor de scheidsrechter, die na een SBC-doelpunt een vroegtijdig einde aan de wedstrijd maakte. Terecht: het weer, het knollenveld en het humeur van de spelers waren van dusdanige kwaliteit dat het niet langer verantwoord was om door te spelen. Eindstand: een verdiende 2-5 overwinning.

Na afloop trakteerde SBC nog op patat en snacks. Een sportief gebaar van een leuke club. Lag het maar wat dichterbij. Het technisch hart van EBOH JG1 is benieuwd naar de reactie van het bestuur op de snelste goal ooit gescoord in EBOH tenue.

Eindelijk is het dan zover. Vandaag kon EBOH F1 kampioen worden ten koste van de overgebleven concurrent Wieldrecht F1. Want het was namelijk wel zo dat er vooraf aan deze wedstrijd helemaal niets zeker was. We zouden zomaar kunnen verliezen en we zouden zelfs volgende week tegen de hekkensluiter Oranje Wit F2 punten kunnen laten liggen, waardoor Wieldrecht F1 theoretisch nog de kans zou hebben om kampioen te worden. Zouden, zou hebben, zou kunnen, theoretisch….het zal allemaal wel. Als de hemel naar beneden valt, hebben we allemaal hoofdpijn.

De afgelopen week hebben we de training rustig opgepakt; dinsdag een training met spelletjes en donderdag weer wat serieuzer. Na die uitstekende wedstrijd tegen Heerjansdam moest de druk een beetje van de ketel, maar niet te veel. Je maakt gauw de fout met dit soort van talentjes, dat je de druk van de training en de wedstrijd die daarbij hoort, onderschat. Je moet jezelf afremmen en ik ben eerlijk genoeg naar mezelf toe om toe te geven dat ik dat weleens vergeet. Ze zijn nog (te) jong, maar dat is ook gelijk een soort van excuus, ze zijn zelf ook heel gedreven. Ze willen winnen en ze willen zo goed mogelijk voetballen. Maar er moet ruimte zijn voor spel en lol. Dat was dan ook de bedoeling van de dinsdagtraining.

Donderdag lag het mes nog niet op tafel, maar lol is lol en serieus is serieus. En dat krijg je er nou van. Je laat de teugels vieren en op de training die volgt zijn ze niet helemaal bij de les. Sterker nog, je zou ze af en toe een briefje moeten meegeven naar huis. “Jantje heeft vandaag zijn oortjes vergeten, wilt u deze de volgende keer wél meegeven?” Een paar mannetjes moesten even flink gewaarschuwd worden, want je weet hoe het gaat, ze zijn pas 8 jaar en jij 55, maar ze lopen over je heen als een net gestreken vloerkleed, als je ze de kans geeft.

Van pure ellende hield ik dan maar een redevoering over dat vaatje dat ze thuis hadden achtergelaten, waar misschien nog wel wat inzat van de wedstrijd tegen Heerjansdam. Dát vaatje ja, dat vaatje moet je zaterdag meenemen. Dat vaatje van vandaag? Laat die maar thuis. Nou, da’s toch knap gevonden, nietwaar? 8 jarigen gaan vertellen dat ze harder moeten werken door gebruik te maken van een wellicht hen onbekend spreekwoord. Nee, coach, slimme zet.

Zaterdag 14 november. D-day voor de pupillen. Dé dag van de waarheid. Dé dag van de dood of de gladiolen. Wieldrecht uit, we hadden ze nog zó gewaarschuwd. Die knallen er bovenop. Wees daar zeker van. Je krijgt geen centimeter ruimte en je wordt over het hele veld overgejaagd. Pak je buideltje met toverdrank en drink ‘m helemaal leeg, want anders gaat Wieldrecht met de punten er vandoor en ze spelen thuis, dus hoeven ze niet ver te lopen met die punten. Ook de coach was vandaag vroeg wakker en hij stond al rond tienen bij Wieldrecht te wachten op wat komen ging. Vandaar al die gevatheid vandaag. In ieder geval toch een uitgeslapen coach.

Zenuwen? Welnee, joh…. Zo’n ervaren topcoach zenuwachtig? Nee hoor. Hooguit een beetje gespannen. Een beetje een knoop in de maag. Af en toe een nerveuze tic. Beetje transpiratie, een onrustig gevoel, een gevoel van ongemak, droge mond en een pijnlijk slikkend. Zenuwachtig? Nee, hoor….dat is veel erger.

Klokslag half 11 gingen we de kleedkamer in. Deze keer geen halve maatregelen. Op tijd het praatje houden, de knapen op tijd op het veld brengen en ze een goede warming-up laten uitvoeren. En die was nodig, want het was fris en behoorlijk winderig. Behoorlijk veel aandacht besteed aan het scherp krijgen van de jongens. Vlieg er bovenop, net zoals verleden week tegen Heerjansdam. Elke bal val je aan. Elke bal. En ga lekker voetballen. Geen zenuwen, want er staat niets op het spel. Laat je niet zomaar passeren. Bij balverlies gelijk terug en val die aanvallers lastig. Er staat veel wind, dus laat ze niet schieten van afstand. Kai wil vandaag geen doelpunten tegen krijgen, want daar wordt Kai niet gelukkiger van.

Vanaf de eerste minuut probeerde EBOH F1 de opdracht uit te voeren, maar al snel werd duidelijk dat Wieldrecht het uitstekend voor elkaar had om het spel van EBOH te ontregelen. In plaats van dat wij bovenop Wieldrecht vlogen, vloog Wieldrecht bovenop EBOH. En dat was te merken. Niet dat Wieldrecht dat kon omzetten in een groot overwicht, maar wat zij voor elkaar kregen was dat EBOH niet aan uitverdedigen toekwam en een normale aanval kon opzetten. Daarnaast had Wieldrecht het duidelijke voordeel van de wind in de rug. Want het waaide flink en uitverdedigen tegen de wind in is lastig en je moet dan beseffen dat je de bal laag moet houden en via een-tweetjes je tegenstander moet uitspelen. Dat ze daar onder druk niet aan denken, is begrijpelijk.

Nee, EBOH F1 had het moeilijk met de strijdwijze van Wieldrecht. De spaarzame uitvallen konden in potentie gevaarlijke kansen worden, maar het kwam er niet van. Ook Wieldrecht kreeg een gevaarlijke aanval moeilijk van de grond, want opnieuw stond de verdediging van EBOH als een huis. Je kunt wel stellen dat de drie verdedigers Marcel, Mitchell en Ömer opnieuw in staat waren om EBOH veilig te houden.

Er ontstond in de eerste helft een raar evenwicht tussen twee teams die elkaar geen centimeter ruimte wilden geven en dat maakte het schouwspel eigenlijk spannender dan wij eigenlijk wilden. Natuurlijk was het onze bedoeling dat ze met een scherpe uitval Wieldrecht op achterstand zouden zetten, maar in plaats van aan een aanval te denken, had EBOH F1 moeite met de druk van Wieldrecht, de wind en natuurlijk ook uiteindelijk de zenuwen. Bij tijd en wijle gaven de EBOH spelers te weinig druk naar voren, lieten ze zich te gemakkelijk opzij zetten en brachten ze zichzelf in de moeilijkheden.

Maar er werd hard gewerkt. En hard gelopen. Niet altijd even handig of slim en niet zoals we hadden afgesproken, maar ook EBOH F1 zorgde er voor dat Wieldrecht, ondanks hun overwicht, niet gevaarlijk kon worden. En coaches die niet gauw in verwarring raken en niet weten wat te doen, weten één ding wel zeker. Het tij gaat keren. Je kunt dan misschien niet goed in de wedstrijd zitten en onder druk staan, maar onder druk blijven, dat is dit seizoen voor EBOH F1 niet gauw het geval.

Laatst nog tegen de hoofdklasser RCD bleek EBOH F1 in staat om in de tweede helft veel en veel beter voor de dag te komen. Dus vertrouwen op je team, dát is wat je moet doen op zo’n moment. Hoe dan ook, er werd voor het rustsignaal gefloten en dat ging gelukkig zonder kleerscheuren. 0-0. We hadden als coaches wel zoiets van: “Wieldrecht heeft zijn kans gehad en geen gebruik gemaakt van de wind om het verschil te maken…” Ik weet haast zeker dat Wieldrecht, gezien de ligging van de velden, vaak beter dan de tegenstander weet om te gaan met het windvoordeel en daar vaker het verschil weet te maken. Nu zal ik niet zeggen dat de velden expres zo zijn gelegd, maar het komt mij zo voor dat dit voordeel vaak door Wieldrecht is uitgebuit. En om die reden alleen al had ik een goed gevoel over de tweede helft.

De rust werd door ons aangegrepen om de jongens te vertellen dat ze keihard hadden gewerkt en er gewoon niets aan de hand was. Vandaag verlies je geen kampioenschap, maar je kunt er één winnen. Je hoeft nergens zenuwachtig voor te zijn. Gewoon er voor gaan, druk op je tegenstander zetten en dan komt de rest vanzelf. Nu moeten jullie laten zien wat je precies vorige week tegen Heerjansdam hebben laten zien. “Een ander vaatje!” zegt Delano ineens en de coaches kijken elkaar lachend aan.

Hé, precies! Uit een ander vaatje tappen. Zo schrijf je op dat ze helemaal niet weten waar die warrige coach het over heeft en zo word je even als een klein kind door een achtjarige op je plek gezet. Hahahaha, wat nou coach? We zijn niet dom, we zijn alleen het vaatje vergeten! Meteen van de eerste minuut van het tweede bedrijf zag je een heel ander EBOH F1. Er werd steviger ingegrepen, er werd beter en meer druk geleverd op de Wieldrechtspelers en nu was het gewoon het wachten op het verschil dat gemaakt moest worden. Ook de wind speelde in ons voordeel. De aanvallers werden beter bereikt en het samenspel nam zienderogen toe. Het was nu Wieldrecht dat onder druk stond en hun wapens van de eerste helft werden nu tegen henzelf ingezet.

De keeper kreeg de bal niet meer van hun eigen helft af en elke speler werd afgedekt door een slim wachtend EBOH F1, dat als een roofdier op zijn prooi neerdaalde. Gewoon een kwestie van tijd voor het kwaliteitsverschil tussen beide ploegen in een doelpunt zou worden uitgedrukt. Maar het moet gezegd worden dat Wieldrecht, heel anders dan in onze thuiswedstrijd, niet van plan was op te geven. Er werd nog steeds voor elke meter gevochten, maar de balans was al doorgeslagen naar ons. Elke keer werd de bal veroverd door de verdedigers en de aanvallers Enzo en Vince, ondersteund door Delano, konden keer op keer naar hartenlust aanvallen.

In één van de aanvallen werd Vince voor de zoveelste keer op rechts aangespeeld. En we zetten niet voor niets een linkspootje aan de rechterkant. Telkens kapte hij zijn verdediger uit en passeerde hem natuurlijk aan de linkerkant. Tikkie naar links en vanaf de rechterpunt van de 16 meterbox schiet dat kleine mannetje de bal keihard, maar dan ook keihard in de linkerkruising van het doel van Wieldrecht! 0-1. En een groot gejuich klinkt van de tribunes. Het bevrijdende doelpunt gemaakt door één van de jongste F spelers.

Natuurlijk was dit schot een dreun voor Wieldrecht, die tot dan toe zeker niet de mindere was van EBOH F1. En vanaf dat moment was het voornamelijk EBOH dat de scepter zwaaide in het resterend deel van de tweede helft. Een drietal minuten later brak Enzo door aan de linkerkant en hij deed eindelijk zijn actie maken naar binnen. Eén gepasseerd en de bal komt goed voor zijn rechtervoet. Net op tijd weet de laatste man zijn schot te hinderen en met een uiterste inspanning speelt hij de bal door naar Vince, die opnieuw aan de rechterkant de bal krijgt aangespeeld.

Geen verdediger meer over en Vince bedenkt zich geen moment. Geen aanname, nee, meteen de bal op zijn linkerslof en hij schiet de bal in de korte hoek van de keeper van Wieldrecht, die tot dat moment een foutloze wedstrijd keepte, maar in een tijdsbestek van 4 minuten 2 onhoudbare ballen moest doorlaten. 0-2!!

Dat was de nekslag voor Wieldrecht. 2 doelpunten voor gaat EBOH F1 gewoon niet meer weggeven in een wedstrijd waarin ze overhand hebben gepakt. En ik zeg gepakt en niet gekregen, want ze hebben vandaag niets gekregen. Helemaal niets. Ze hebben het zelf gepakt en er knoeihard voor gewerkt, zoals ze al het hele seizoen de ene tegenstander na de andere oprollen, inpakken en er een strikje omheen leggen. Het moet gezegd, deze klus was een zware. Wieldrecht is in dat opzicht een goede tweede, een ploeg die zeer waarschijnlijk samen met EBOH F1 zullen gaan uitkomen in de voorjaarscompetitie van 2016.

Echter, de koek was nog niet op. Een serie van hoekschoppen resulteerde vlak voor tijd in een erg leuk moment. Het was de dag van de kleinste linksbenige pupillen die F1 rijk is. En aangezien de coach ook een vaardige linkspoot is (ahum), doet hem dat veel plezier. De voorzet van Enzo komt precies voor het doel terecht en één klein mannetje zet zijn linkerbeen fantastisch tegen de bal aan en laat de gehele Wieldrechtverdediging inclusief keeper verslagen achter. Noah maakte, ook als getalenteerde linkspoot, zijn goed gespeelde tweede helft helemaal af. 0-3. Einde verhaal, wedstrijd gespeeld, inpakken en wegwezen.

Kai mocht nog even schitteren na de wedstrijd, want hij had ook zijn doel bereikt. Nog even wat penalty’s stoppen en dan genieten van maar 3 doelpunten tegen tot nu toe. Sowieso laat het doelsaldo niet te wensen over, 37 voor en 3 tegen met nog één wedstrijd te voetballen, namelijk tegen Oranje Wit F2 op 21 november as. Na de wedstrijd gingen we ons weegs en reden we terug naar de club. Zelf stapte ik achter het stuur, even rustig bijkomend van de hectische ochtend. In dat privémomentje in mijn auto ging ik even tekeer. Yeehaa, yes yes yes…..We are the champions…..yeehaaaaaa…….

Enkele toevallige voorbijgangers op de parkeerplaats van Wieldrecht liepen vreemd opkijkend langs mijn auto (want dat doen voorbijgangers, die lopen voorbij) en hadden waarschijnlijk zoiets van, wat een rare vent zeg, die zit een beetje te gillen in zijn auto zonder radio aan…oh, hij is van EBOH, ach, die sporen allemaal niet….

Aangekomen bij de Schenkeldijk werden we bij het oplopen van het terrein ontvangen door een haag van A-spelers en luid applaudisserend werden de kampioenen van EBOH F1 prachtig ontvangen! Erg leuk, alleen een beetje jammer van die afgekeurde rookpot van Danny. Die stonk als de tegenhanger van de hemel en zelfs bij Dubbeldam ging het brandalarm af. Maar toch leuk bedacht en uitgevoerd. Namens EBOH F1 van harte bedankt!!

Na deze ontvangst gingen de jongens van EBOH F1 snel de kantine in om van de JC Evelien en moeder van Kai natuurlijk een prachtig bekertje te ontvangen en van FysioTheo een prachtig doek in ontvangst te mogen nemen waarop in grote letters staat vermeld: “F1 Najaarskampioen 2015-2016”.

En zo is het maar net. De terechte kampioen in de 1e klasse 1.5.

Van harte gefeliciteerd jongens!

De trotse coaches.

Afgelopen weekend was het eindelijk zover. Met enig fortuin pakte EBOH 3 op eigen veld de eerste drie punten van dit seizoen. Een 2-1 overwinning tegen I.F.C. was genoeg om van die akelige nul af te komen.

Oranje Wit 4 – EBOH 3

Twee weken geleden moest er nog worden gevoetbald tegen Oranje Wit 4. Toen was er vooraf al de hoop dat de eerste punten zouden gekomen. Verhalen deden de ronde dat de tegenstander een zware vrijdagavond had gehad, terwijl EBOH voor haar doen redelijk fit was.

Toch was dat op het veld niet direct zichtbaar. Ondanks de rentree van Jeffrey v.d. Schalie ging EBOH met 5-1 het schip in. Oranje Wit was vooral in de omschakeling sterker. EBOH verzuimde vooral de mogelijkheden die het kreeg te benutten. De eretreffer was twee weken terug voor Dennis v.d. Graaf.

1. Jelmar de Ruiter
2. Dailey Buddenberg
3. Dennis van der Graaf
4. Erik Peters
5. Chris de Visser
6. Kevin van Wingerden
7. Niels Waterdrinker
8. Benji Hadzic
9. Darko Stanisljvic
10. Jeffrey van der Schalie
11. Ramon Braun
12. Patrick Jansen
13. Tim Stok
14. Robin Zondervan
15. Rowan Sedoc

Oranje Wit 4 – EBOH 3 : 5 -1
Doelpuntenmaker : Dennis
Man of the Match : (mits we de laatste minuut van de wedstrijd even vergeten) Niels

EBOH 3 – IFC 2

Na 7 wedstrijden zonder overwinning begonnen de geluiden over degradatie stilletjes de kop op te steken. Toch is het seizoen nog lang. Een paar overwinningen in je staat zomaar in de middenmoot. We kunnen in maart altijd nog kijken hoe de vlag ervoor staat.

1. Robin Geijp
2. Dailey Buddenberg
3. Dennis v.d. Graaf
4. Robin Zondervan
5. Patrick Jansen
6. Chris de Visser
7. Niels Waterdrinker (c)
8. Benji Hadzic
9. Jeffrey v.d. Schalie
10. Robbin Kooijman
11. Ramon Braun
12. Ali Er
13. Rowan Sedoc
14. Tony Dasselaar
15. Tommie de Roo

EBOH 3 mocht voor het eerst dit seizoen het nieuwe hoofdveld uitproberen en dat zou geluk moeten brengen. De verwachting was dat er daardoor ook wat meer toeschouwers aanwezig zouden zijn en dus moest de ploeg het maar laten zien. In praktijk stond er uiteindelijk meer met IFC meegereisd publiek, maar dat mocht de pret niet drukken, de toeschouwers hadden in ieder geval een rood en zwart hart.

Al direct na de aftrap was er een grote kans voor Robbin Neymar Kooijman die de bal al hooghoudend door de zestien meenam, maar zijn fraaie actie helaas geen mooi slot kon geven. Een minuutje later kreeg de thuisploeg de eerste domper te verwerken. Patrick had al wat last van de lies, maar verstapte zich nu bij zijn eerste aanname. Met een zere enkel zocht hij de zijlijn op. De snelste wissel van het seizoen.

De thuisploeg liet zich niet uit het veld slaan en in de openingsfase waren er kansen voor Jeffrey en Benji. IFC verscheen vervolgens nog voor doelman Robin Geijp die knap redde. Maar in de 7e minuut kwam EBOH terecht op voorsprong. Al leek de 1-0 van Jeffrey meer op een mislukte voorzet dan een geplaatst schot. Wat het ook was, de bal zat er fraai in.

Met name Niels en Benji speelden een sterke eerste 30 minuten. Zij houden samen met “Chris staat vandaag altijd op de juiste plaats Makalele” het middenveld in de grip. Ondanks het goede spel van EBOH krijgt ook IFC in de omschakeling haar kansen. Maar Robin Geijp keept een uitstekende wedstrijd en houdt zijn doel schoon.

Voor rust zijn er nog kansen voor Niels, Robbin en Dailey. Ramon treft nog de lat. Het had in de eerste helft ook 4-1 mogen zijn. Het spel was goed met een onoplettenheidje hier en daar.

— rust —

Na rust ebt het vuur bij de thuisploeg wat weg. Robbin lobt de bal net na rust nog prachtig over de doelman, de bal verdient een beter lot, maar eindigt op de paal. Dan komt IFC beter in de wedstrijd en voert de druk op. Het leidt tot kansen en er is een wereldredding van Robin Geijp voor nodig om de voorsprong in stand te houden.

Ondertussen maakt Ali Er zijn rentree in de ploeg. Na een kort avontuur in EBOH 2 zoekt hij zijn plezier in het spelletje terug bij de ploeg waar hij vorig jaar nipt het kampioenschap aan de neus voorbij zag gaan.

Ondanks de inbreng van Ali lukt het de thuisploeg maar moeizaam om grip op de wedstrijd te houden. Na een uur spelen valt op dat moment de terechte gelijkmaker. Het doemscenario van dit seizoen hangt weer in de lucht. Met fasen goed spelen, zelf kansen missen en uiteindelijk de deksel op de neus krijgen.

Toch komt het niet zover, vanaf de gelijkmaker lijkt de scheidsrechter EBOH gunstig gezind. Over een aantal afgefloten aanvallen van de tegenstander, mag de thuisploeg in ieder geval zeker niet klagen. Als EBOH vervolgens na 80 minuten spelen een strafschop krijgt na een handsbal, lijken de rapen gaar. De strafschop was terecht, maar de frustratie bij IFC viel te begrijpen. De penal werd koelbloedig afgerond door Robbin. 2-1.

In de laatste tien minuten houdt de thuisploeg stand en zijn de eerste drie punten van het seizoen een feit. Na een goede eerste helft, had de ploeg wat mazzel in de tweede helft. Maar dat mag ook wel eens een keer. Na zeven nederlagen waarbij de ploeg keihard heeft gewerkt, maar vooral erg veel pech heeft gehad is het zeker verdient dat de EBOH 3 eindelijk van die akelige nul af is.

Een van de grootste pluspunten vandaag was dat we de “oude” Benji terug hebben gezien. De stofzuiger draaide weer op volle toeren en zat overal tussen. Fel, af en toe op het randje, maar vooral verschrikkelijk nuttig voor het team.

EBOH 3 – IFC 2 : 2-1
Doelpuntenmakers : Jeffrey, Robbin
Men of the Match : Robin Geijp & Benji Hadzic

Zet vrijdag 20 november 2015 maar alvast in je agenda. Deze avond vindt bij E.B.O.H. de Sinterklaas Suprise Bingo plaats.

Het gaat een geweldige avond worden met leuke prijzen, leuke kleding stands en muziek! Ook zal er een mystery guest een bezoekje brengen aan onze vereniging.

Er zijn 8 bingo rondes inclusief een verrassing voor iedere bezoeker.

Zaal open : 19:00 uur
Start bingo : 20:00 uur

Kaarten kun je reserveren bij:

• Wim de Graaff – 06 52 66 85 58
• Diane Laros – 06 22 05 23 99

Gezien de gesteldheid van het All Wheather veld, mag er dit seizoen niet op dit veld getraind worden door de senioren. Het is alleen beschikbaar voor de jeugdafdeling.

Het bestuur.